Algemeen
Winston maakt enorme fout bij Miljoenenjacht: ”Dit kan dus echt niet”
Winston Gerschtanowitz onder vuur na optreden bij Miljoenenjacht-thuiswinnaars
Winston Gerschtanowitz, jarenlang hét
gezicht bij de thuiswinnaars van Miljoenenjacht, ligt onder een vergrootglas na
commentaar van mediakenner Mark Koster en tv-autoriteit Tina Nijkamp.
Aanleiding is een fragment uit de uitzending van vorige week,
waarin Winston zoals gebruikelijk met een cheque langsgaat bij
gelukkige winnaars thuis.
Bekend gezicht bij Miljoenenjacht
De 48-jarige Gerschtanowitz is
al jaren de presentator die bij de kijkers thuis langsgaat om de
bekende gouden envelop uit te reiken.
Zijn vrolijke stijl en grote glimlach maakten hem tot een vast
onderdeel van het populaire programma met Linda de Mol.
Regelmatig levert dat verrassende en soms ontroerende televisie op,
omdat je nooit weet hoe mensen reageren wanneer er ineens een
cameraploeg voor de deur staat.
Bijzonder fragment: winnaar in onderbroek
Vorige week ging het
thuisbezoek naar de Rotterdamse Willem en zijn vrouw.
Het moment werd veelbesproken omdat Willem – net uit de douche – in
zijn onderbroek opendeed.
Later werd duidelijk dat het stel beiden met gezondheidsproblemen
kampte.
Desondanks was de vreugde groot toen ze de cheque in ontvangst
namen.
Mediaduider Mark Koster noemde het in de podcast De Mediaweek “een ontroerend stukje televisie”:
“Die mensen vertelden dat de prijs hun laatste periode wat draaglijker kon maken. Dat raakte me echt.”
Kritiek op Winston Gerschtanowitz
Toch was Koster minder te
spreken over de rol van Gerschtanowitz zelf.
Volgens hem kwam Winston niet altijd even betrokken over:
“Het was prachtige tv, behalve dan de houding van Winston.”
Ook Tina Nijkamp, voormalig programmadirecteur bij SBS 6 en tegenwoordig veelgevraagd tv-commentator, sloot zich daarbij aan:
“Hij lacht alles weg. Dat vind ik jammer, want daardoor mist hij soms empathie.”
“Te luchtig in gevoelige situatie”
De kritiek richt zich vooral
op het feit dat Winston tijdens het bezoek een luchtige opmerking
maakte over de Ryder
Cup, een prestigieus golftoernooi.
Koster:
“Je staat daar bij mensen die net hun persoonlijke verhaal hebben gedeeld, en dan begin je over een golftoernooi. Dat voelt afstandelijk.”
Volgens Nijkamp geeft zo’n reactie de indruk dat hij te weinig stilstaat bij de emotionele lading van het moment:
“Je kunt niet vrolijk doorpraten over het spelprogramma terwijl iemand net iets heel kwetsbaars heeft verteld.”
“Altijd een lach – maar soms niet passend”
Nijkamp benadrukte dat Gerschtanowitz juist populair werd door zijn glimlach en charme, maar vindt dat dit in serieuze situaties tegen hem werkt:
“Hij is altijd opgewekt, maar soms verwacht de kijker dat je even serieus luistert. Ik denk dat dit één van de redenen is waarom hij nooit écht is doorgebroken tot de absolute A-categorie presentatoren.”
Ze concludeert:
“Empathie tonen op zo’n moment is belangrijk. Niet alles hoeft met een grap of lach.”
Vergelijking met Robert ten Brink
Koster trok in de podcast ook de vergelijking met Robert ten Brink, de presentator van All You Need Is Love:
“Robert kan heel goed schakelen tussen vrolijkheid en ernst. Winston lijkt dat soms moeilijker te vinden.”
Volgens de mediaduider zou een iets bedachtzamere houding de thuisbezoeken in Miljoenenjacht nog sterker en menselijker maken.
Winston Gerschtanowitz zelf
Gerschtanowitz heeft zelf niet
publiekelijk gereageerd op de opmerkingen van Koster en
Nijkamp.
Binnen de show staat hij bekend om zijn positieve energie en
spontane opmerkingen, eigenschappen die juist vaak bijdragen aan de
luchtige sfeer van Miljoenenjacht.
Fans op sociale media roemen
meestal zijn enthousiasme en toegankelijkheid.
Toch zien sommigen ook de kritiek van Koster en Nijkamp als een
punt van aandacht voor toekomstige afleveringen.
Het belang van toon bij live-televisie
De discussie laat zien hoe
belangrijk toon en timing zijn bij live-televisie.
Presentatoren die onverwachts bij mensen thuis komen, krijgen vaak
te maken met emoties die oplopen van blijdschap tot
ontroering.
Kijkers verwachten dat de presentator daarbij kan schakelen tussen
luchtig entertainment en warme empathie.
Mediadeskundigen vinden dat juist dát onderscheid kan maken tussen een ervaren gastheer en een tv-icoon.
Publieke reacties
Op sociale media is het
gesprek gemengd.
Een deel van de kijkers vond de opmerkingen van Koster en Nijkamp
overdreven en benadrukte dat Gerschtanowitz altijd vriendelijk en
respectvol is.
Anderen gaven aan het eens te zijn dat zijn stijl soms té luchtig
kan overkomen in gevoelige situaties.
De producent van Miljoenenjacht heeft geen officiële verklaring uitgebracht naar aanleiding van de discussie.
Conclusie
De opmerkingen van
Mark Koster en
Tina Nijkamp
zetten het optreden van Winston Gerschtanowitz in een ander
daglicht.
Wat voor de één een luchtige en spontane houding is, voelt voor een
ander soms als te weinig inlevend vermogen.
De discussie onderstreept hoe belangrijk het is voor presentatoren om in live-programma’s het juiste evenwicht te vinden tussen enthousiasme en empathie – zeker wanneer er persoonlijke verhalen en emoties meespelen.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.