Algemeen
Vreselijk nieuws voor de Familie Wildeman uit Een Huis Vol: Baby heengegaan
Familie Wildeman deelt aangrijpend nieuws: “We moeten ons kindje laten gaan”
Het gezin Wildeman, bekend van het populaire tv-programma Een Huis Vol, heeft een ingrijpende periode achter de rug. Priscilla Wildeman deelde via haar sociale media een emotioneel bericht waarin ze vertelt dat ze haar zwangerschap helaas heeft moeten beëindigen.
Het nieuws komt hard aan bij de vele kijkers die de familie de afgelopen jaren in hun hart hebben gesloten. De Wildemannen stonden altijd bekend om hun warmte, humor en veerkracht — maar dit keer overheerst vooral verdriet.
Een nieuw leven dat te kort was
Nog maar kort geleden maakte Priscilla opgetogen bekend opnieuw in verwachting te zijn. Het gezin, dat al meerdere kinderen heeft, keek vol liefde uit naar de komst van een nieuw familielid. Op Instagram deelde ze destijds een echo en sprak ze haar blijdschap uit over het prille begin.
Maar enkele weken later veranderde de vreugde in onzekerheid. Tijdens medische controles bleek dat er ernstige zorgen waren over de gezondheid van het kindje. In haar openhartige bericht vertelt Priscilla dat de baby, een meisje dat ze de naam Lilly gaven, niet zelfstandig zou kunnen leven buiten de buik.
“De tranen die ik liet toen ik ontdekte dat jij daar was, het ongeloof en de schrik… Die tranen rollen nu miljoenen keren over mijn wangen,” schrijft Priscilla in haar bericht.
Het gezin kreeg van artsen te horen dat de kans dat de baby het niet zou overleven zeer groot was — naar schatting tachtig procent. Na veel gesprekken, overleg en tranen moest een van de moeilijkste beslissingen ooit worden genomen.
“We moeten jou laten gaan, hoe zwaar het ook is. Daarboven wacht jouw broer Junior op jou, om voor je te zorgen,” vervolgt Priscilla.
Herinnering aan een eerdere verlieservaring
De woorden van Priscilla verwijzen naar een aangrijpende gebeurtenis uit haar verleden. Vijftien jaar geleden verloor ze haar zoon Junior na een ernstig ongeluk tijdens haar zwangerschap. In interviews sprak ze eerder al over hoe dat moment haar leven blijvend heeft veranderd, maar ook over de kracht die ze sindsdien in haar gezin vond.
Dat maakt dit verlies extra zwaar. In haar bericht klinkt niet alleen verdriet, maar ook een diepe liefde en een gevoel van verbondenheid — met het kindje dat er even was, en met het kind dat ze eerder moest loslaten.
De naam Lilly, gekozen door dochter Giovanna, geeft een symbolische betekenis aan dit hoofdstuk. De bloem staat voor zuiverheid, rust en hoop. Priscilla beschrijft dat ze die betekenis wil vasthouden, ook nu de werkelijkheid zo pijnlijk is.
Veel steun uit het hele land
Na het delen van haar bericht stroomden de reacties vrijwel direct binnen. Honderden volgers lieten weten geraakt te zijn door haar openheid en stuurden warme woorden van troost. Ook andere gezinnen uit het programma Een Huis Vol reageerden met compassie.
De familie Kraan schreef onder het bericht:
“Wat een ontzettend verdrietig nieuws. We wensen jullie alle kracht en liefde toe om dit samen te dragen.”
Ook de familie Bal-Jansen, eveneens bekend uit het programma, liet van zich horen:
“Wij denken aan jullie en wensen jullie veel sterkte in deze moeilijke tijd.”
Naast bekende namen reageerden ook talloze kijkers, sommigen met persoonlijke verhalen over vergelijkbare ervaringen. De verbondenheid tussen de gezinnen en het publiek is groot — iets wat typerend is voor de gemeenschap rondom Een Huis Vol.
Tijd voor rust en verwerking
In hetzelfde bericht laat de familie weten dat ze voorlopig een stapje terug doen om in alle rust te kunnen rouwen en herstellen. Ze geven aan dat ze hun verdriet als gezin willen verwerken, zonder de druk van camera’s of publieke aandacht.
“We nemen even afstand om dit verdriet samen te dragen,” schrijft Priscilla. “Onze kinderen geven ons kracht, maar het gemis is enorm.”
Het betekent ook dat de familie niet te zien zal zijn in het aankomende seizoen van Een Huis Vol. De programmamakers van KRO-NCRV hebben inmiddels hun medeleven betuigd en laten weten dat er alle begrip is voor hun keuze om nu rust te nemen.
Een gezin dat kracht vindt in verbondenheid
Wie de Wildemannen kent, weet dat ze een hechte familie vormen waarin liefde, humor en doorzettingsvermogen centraal staan. Hun open manier van leven maakte hen geliefd bij kijkers, die hun dagelijkse bezigheden jarenlang volgden via televisie.
Priscilla en haar man hebben vaker laten zien dat ze moeilijke momenten niet uit de weg gaan, maar ze juist gebruiken om anderen moed te geven. Ook nu, ondanks het immense verdriet, kiest Priscilla ervoor om haar verhaal te delen — niet uit sensatie, maar uit menselijkheid.
Haar openheid zorgt ervoor dat veel volgers zich herkennen in haar woorden. “Je laat zien dat verdriet er mag zijn,” schrijft iemand in de reacties. “Dank dat je dit deelt. Je bent een voorbeeld van kracht en liefde.”
Het belang van praten over verlies
Hoewel het onderwerp gevoelig blijft, benadrukken veel mensen online hoe belangrijk het is dat Priscilla dit deelt. Door open te zijn over haar ervaring, helpt ze anderen die iets soortgelijks hebben meegemaakt om zich minder alleen te voelen.
Er is steeds meer aandacht voor rouw en verwerking bij zwangerschapsverlies. Waar dit onderwerp vroeger vaak stil werd gehouden, laten gezinnen zoals de Wildemannen zien dat het bespreekbaar mag zijn. Hun verhaal roept empathie en begrip op bij mensen van alle leeftijden.
Een psycholoog die vaker werkt met gezinnen in rouw, zegt hierover:
“Wanneer mensen hun verhaal durven te delen, helpt dat bij de verwerking. Het maakt verdriet zichtbaar, en dat opent de deur naar steun en begrip.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Hoop als houvast
Ondanks alles spreekt Priscilla in haar bericht ook over hoop. Ze beschrijft hoe haar gezin haar kracht geeft en hoe ze probeert om de liefde voor Lilly te bewaren in herinneringen en symbolen.
“Je bent er even geweest, en toch voor altijd bij ons,” schrijft ze ontroerend.
Het is een zin die voor velen blijft hangen — niet alleen vanwege het persoonlijke verdriet dat erin doorklinkt, maar ook door de universele boodschap: liefde verdwijnt niet, zelfs niet als iemand er niet meer is.
Een gemis dat gedeeld wordt
Dat Een Huis Vol meer is dan een televisieprogramma, blijkt opnieuw uit de stroom aan reacties. Voor kijkers voelt het gezin bijna als een verlengstuk van hun eigen familie. Hun vreugde, uitdagingen en nu ook hun verdriet worden intens meegeleefd.
Een veel gedeelde reactie luidt:
“We hebben door de jaren heen zoveel mooie momenten met jullie gezien. Het is hartverscheurend dat jullie dit moeten meemaken. Jullie zijn in onze gedachten.”
De publieke steun lijkt Priscilla en haar gezin kracht te geven. In haar afsluitende woorden bedankt ze iedereen die een bericht stuurde, en schrijft ze dat ze zich “gedragen voelt door de liefde van zoveel mensen.”
Tot slot
Het verhaal van Priscilla en haar gezin is er een van liefde, verlies en veerkracht. Ze laten zien dat zelfs in de donkerste periodes, verbondenheid en steun van anderen licht kunnen brengen.
Hoewel het gezin Wildeman voorlopig niet terugkeert op televisie, zal hun verhaal bij veel mensen blijven resoneren.
Via deze weg wensen wij de familie Wildeman alle kracht en warmte toe in deze moeilijke tijd. Hun openheid verdient bewondering — en hun liefde voor hun gezin blijft, zoals altijd, het hart van hun verhaal.
Kernpunten:
-
Priscilla Wildeman deelt emotioneel bericht over het beëindigen van haar zwangerschap.
-
Het kindje, een meisje genaamd Lilly, bleek ernstig z!ek.
-
Het gezin ontvangt veel steun van fans en andere Een Huis Vol-families.
-
Ze nemen tijdelijk afstand om in alle rust te kunnen rouwen.
-
De familie zal niet te zien zijn in het komende seizoen van het programma.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”