Algemeen
Romy heeft voor het eerst acht uur gewerkt en vertelt huilend hoe zwaar dat is
Romy deelt emotionele video na eerste werkdag: “Ik ben helemaal kapot”
Voor veel jongeren is het een
herkenbaar scenario: na school of studie begint het échte werkende
leven. De overgang van vrije dagen en onregelmatige roosters naar
een vaste baan van acht uur per dag kan echter zwaarder vallen dan
verwacht.
Dat ondervond ook Romy, die onlangs haar allereerste dag in loondienst
achter de rug had en daar zichtbaar door geëmotioneerd raakte.
Van schoolbanken naar werkvloer: een grote stap
Het idee is voor de meesten
duidelijk: je gaat naar school, kiest een vervolgopleiding en vindt
daarna een baan die bij je past.
Maar de praktijk is vaak ingewikkelder. Niet iedereen vindt direct
een passende baan of ontdekt dat een vaste werkweek toch heel
anders voelt dan verwacht.
Voor jongeren die gewend zijn aan flexibele roosters of vakantiewerk kan de eerste volledige werkdag voelen als een enorme verandering. De vermoeidheid, het vroege opstaan en het wennen aan een nieuwe omgeving vragen veel energie.
De emotionele eerste dag van Romy
Romy besloot haar ervaring te
delen via een korte video op social media.
Met een vermoeid gezicht en tranen in haar ogen zei ze:
“Dag één in loondienst… en ik ben helemaal kapot. En ik moet nog naar huis.”
De opmerking kwam niet alleen luchtig over; de emotie was duidelijk voelbaar. Ze sloot af met de vraag die veel kijkers deed glimlachen maar ook meeleven:
“Dit kan toch niet de bedoeling zijn?”
De beelden tonen hoe groot de overgang kan zijn voor iemand die net begint met een vaste baan.
Van enthousiasme naar realiteit
Veel jongeren beginnen vol
goede moed aan hun eerste werkdag. Het vooruitzicht van een vast
inkomen en een nieuwe routine klinkt aantrekkelijk.
Toch kan de eerste dag tegenvallen: nieuwe collega’s, veel nieuwe
informatie en het gevoel dat er direct moet worden gepresteerd.
Bij Romy sloeg de vermoeidheid snel toe. Na acht uur werken voelde ze zich zo uitgeput dat ze haar emoties niet kon verbergen. Haar video laat zien dat zo’n eerste dag vaak meer vraagt dan verwacht.
Reacties op social media: humor en herkenning
De video werd veel gedeeld en
riep uiteenlopende reacties op.
Sommigen reageerden met een knipoog en wezen op hun eigen eerste
werkdag: “Wacht maar tot je
een week achter de rug hebt!”
Anderen toonden juist begrip en deelden dat ook zij na hun eerste
dag doodmoe waren.
De mix van humor en empathie maakte dat het fragment snel viral ging. Het werd een gespreksonderwerp over de kloof tussen verwachtingen en de realiteit van een werkweek.
Waarom de eerste dagen zo zwaar zijn
Arbeidsdeskundigen leggen uit dat vermoeidheid bij de start van een nieuwe baan heel normaal is. Het lichaam en de geest moeten wennen aan een ander ritme, nieuwe taken en langere concentratieperiodes.
Daarbij komt de spanning om nieuwe indrukken te verwerken en goed te willen presteren. Deze combinatie kan ervoor zorgen dat starters zich na één dag al uitgeput voelen.
Tips voor een soepele start in loondienst
Om de overgang gemakkelijker te maken, geven coaches en HR-professionals enkele adviezen:
-
Neem voldoende rust vooraf: probeer de dagen voor de eerste werkdag op tijd te slapen.
-
Plan geen drukke activiteiten na het werk: gun jezelf tijd om bij te komen.
-
Eet gezond en drink genoeg water: energiepeil schommelt minder als je goed voor jezelf zorgt.
-
Stel vragen op het werk: zo voorkom je onnodige stress.
-
Geef jezelf tijd: het duurt vaak enkele weken voor je gewend bent aan het nieuwe ritme.
Deze praktische tips helpen niet alleen starters zoals Romy, maar ook iedereen die van baan wisselt.
Een herkenbaar generatiegesprek
Romy’s video heeft ook een bredere discussie losgemaakt. Oudere generaties reageerden met opmerkingen als “Wij deden dit vroeger zonder te klagen”, terwijl jongere kijkers zich juist herkenden in het gevoel dat de eerste werkweek overweldigend kan zijn.
Het fragment laat zien dat er vaak een generatieverschil is in hoe men naar werk kijkt. Toch kan dit gesprek leiden tot meer begrip tussen collega’s van verschillende leeftijden.
De balans tussen werk en welzijn
Steeds meer werkgevers zien in
dat een goede start cruciaal is voor het welzijn van nieuwe
medewerkers.
Door starters rustig te laten wennen en aandacht te besteden aan
een warm welkom, kan de overgang soepeler verlopen en neemt de kans
op uitval of stress af.
Romy’s ervaring benadrukt dat naast professionaliteit ook empathie op de werkvloer belangrijk is. Een eerste dag vol nieuwe indrukken kan immers mentaal en fysiek zwaar zijn.
Leren van Romy’s ervaring
Hoewel Romy’s video een vleugje humor heeft, zit er een serieuze boodschap achter: de stap naar fulltime werk is groot en vraagt om geduld en aanpassing.
Veel kijkers deelden hun eigen ervaringen en benadrukten dat het na enkele weken vaak makkelijker wordt. De eerste dag is zelden representatief voor hoe het werk uiteindelijk zal voelen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie: een les voor iedereen die begint
De huilvideo van Romy laat zien dat de overgang van school of een flexibel bijbaantje naar een vaste baan pittig kan zijn. Het is een herinnering dat nieuwe uitdagingen tijd kosten om aan te wennen.
Met steun van collega’s, begrip van werkgevers en een gezonde dosis zelfzorg wordt de stap naar een stabiele werkweek voor de meeste mensen uiteindelijk een succes.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.