Algemeen
Groot nieuws over coronaprik: Wat artsen ontkenden staat nu zwart op wit
Twee vrouwen vinden in Amerika bevestiging voor hun klachten na coronavaccinatie: “Eindelijk zwart op wit”
De verhalen van Magdalena Dzambo en Iris de Boer maken opnieuw veel los. Beide vrouwen kregen na hun coronavaccinatie ernstige neurologische klachten, maar stuitten in Nederland jarenlang op ongeloof. Artsen zeiden dat hun symptomen van psychische aard waren en spraken van een zogeheten functionele neurologische stoornis (FNS).
Omdat hun klachten niet verdwenen, besloten ze zelf onderzoek te laten doen in de Verenigde Staten. Daar kregen ze voor het eerst bevestiging van wat ze al die tijd vermoedden: er zijn zichtbare afwijkingen in hun hersenen gevonden.
Jarenlang niet serieus genomen
Magdalena Dzambo kreeg in 2021 haar coronavaccinatie. Kort daarna begon ze te trillen en kreeg ze epileptische aanvallen. In Nederland liet ze zich onderzoeken in het Erasmus MC, maar kreeg daar te horen dat er “niets ernstigs” aan de hand was.
“De professor zei dat het onschuldig was en dat een hersenscan niet nodig was,” vertelt ze.
De klachten bleven echter aanhouden. Dzambo besloot daarop naar de Verenigde Staten te reizen, waar ze wél verder werd onderzocht. Uit een hersenscan bleek dat er sprake was van ontstekingen en lichte beschadigingen in het hersenweefsel.
Zichtbare afwijkingen op hersenscan
Volgens het verslag dat Dzambo op haar eigen platform The Long Shot deelde, tonen de scans kleine vlekjes in het witte stof van de hersenen. Dat wijst volgens haar op ontstekingen in de bloedvaten van de hersenen. Ook werd volumeverlies vastgesteld in de rechter hippocampus, het hersengebied dat belangrijk is voor geheugen en oriëntatie.
“Sinds de vaccinatie is mijn geheugen vreselijk achteruitgegaan. Mijn hoofd is nu echt een zeef,” zegt ze.
Ze stuurde het Amerikaanse onderzoeksrapport naar het Erasmus MC met de boodschap dat haar klachten wél een lichamelijke oorzaak hebben:
“Vier jaar lang geloofde niemand mij. Nu kan ik laten zien dat er echt iets aan de hand is.”
Nederlandse diagnose: FNS
Zowel Dzambo als Iris de Boer kreeg in Nederland de diagnose functionele neurologische stoornis (FNS) — een aandoening waarbij de hersenen wel signalen verkeerd verwerken, maar geen aantoonbare schade laten zien op standaardscans.
“Ze noemden het een softwarefoutje,” zegt Dzambo. “Maar in mijn geval is er gewoon sprake van fysieke schade.”
Ook De Boer kreeg na haar tweede vaccinatie klachten zoals tintelingen, hoofdpijn en concentratieproblemen. Haar neuroloog zei destijds:
“Ik geloof niet in vaccinatieschade, waarschijnlijk is het een onderliggend trauma.”
Voor De Boer voelde dat als een klap in het gezicht. “Alsof het allemaal tussen mijn oren zat.”
Nieuwe scans tonen afwijkingen
Omdat de klachten bleven, liet De Boer in het buitenland een nieuwe MRI-scan maken. Daar werd schade vastgesteld die niet past bij iemand van haar leeftijd.
“Ze zeiden letterlijk: dit hoort bij hersenverval van een honderdjarige, niet bij een gezonde vrouw van veertig.”
Beide vrouwen benadrukken dat Nederlandse z!ekenhuizen vaak gebruikmaken van MRI-scanners met een lagere resolutie (Tesla 3). Volgens hen kunnen subtiele afwijkingen daardoor onzichtbaar blijven.
“Voor de kleine witte puntjes op mijn scan heb je een Tesla 7 nodig,” zegt Dzambo. “Die zijn in Nederland nauwelijks beschikbaar.”
De scans in Amerika lieten volgens hen zien wat eerdere onderzoeken niet konden vastleggen.
Hoge kosten en beperkte mogelijkheden
De vrouwen bekostigden de buitenlandse onderzoeken zelf. Omdat dergelijke scans niet worden vergoed, moesten ze duizenden euro’s betalen.
“Mensen met minder geld kunnen dit gewoon niet doen,” zegt De Boer. “Die blijven met hun klachten zitten zonder antwoorden.”
De situatie heeft de vrouwen doen beseffen hoe groot de kloof kan zijn tussen patiëntenervaringen en medische erkenning.
Verschil tussen longcovid en vaccinatieklachten
De Boer wijst erop dat er volgens haar inmiddels duidelijker onderscheid wordt gemaakt tussen longcovid en vaccinatiegerelateerde klachten.
“Bij longcovid ontstaan problemen vanuit de longen, bij vaccinatieschade juist vanuit het zenuwstelsel,” zegt ze. “Dat verklaart waarom zoveel mensen met vaccinatieklachten ontstekingen in de hersenen hebben gehad.”
Hoewel de medische wereld nog verdeeld is over deze verklaringen, zien de vrouwen de Amerikaanse resultaten als bewijs dat verder onderzoek noodzakelijk is.
Behoefte aan erkenning
Voor zowel Dzambo als De Boer gaat het niet alleen om hun eigen situatie, maar om het bredere probleem dat veel mensen zich niet gehoord voelen.
“Artsen zeiden dat het stress was, maar ik voelde dat er iets lichamelijks misging,” aldus Dzambo. “Nu blijkt dat er inderdaad afwijkingen zichtbaar zijn. Waarom moest ik daarvoor helemaal naar Amerika?”
De vrouwen hopen dat hun verhaal leidt tot meer openheid in de medische wereld en dat patiënten met vergelijkbare klachten sneller serieus worden genomen.
Zorgen over de toekomst
Hoewel de bevestiging van hun vermoedens enig gevoel van opluchting geeft, blijven de vrouwen ongerust. Ze weten niet wat de gevonden afwijkingen op lange termijn betekenen.
“De hersenen zijn het laatste orgaan waar je ontstekingen wilt,” zegt De Boer. “We weten niet welk effect dit over tien jaar kan hebben. Dat is angstig.”
De zorgen gaan vooral over mogelijke cognitieve achteruitgang of risico’s op aandoeningen als Alzheimer of Parkinson.
Hoop op verandering
Met hun verhaal hopen de vrouwen een groter gesprek op gang te brengen over zorg, onderzoek en erkenning. Ze vinden dat klachten na een medische behandeling, of die nu door vaccinatie of een andere oorzaak komen, altijd serieus moeten worden onderzocht.
“We willen geen gelijk halen, we willen begrip,” besluit Dzambo. “Niemand kiest ervoor om z!ek te worden. Maar iedereen verdient het om gehoord te worden.”
Samenvatting
-
Magdalena Dzambo en Iris de Boer kregen na hun vaccinatie neurologische klachten.
-
In Nederland werden hun symptomen bestempeld als psychisch of functioneel.
-
In de Verenigde Staten toonden hoge-resolutie scans lichte hersenafwijkingen aan.
-
De vrouwen voelen zich eindelijk gehoord, maar blijven bezorgd over hun toekomst.
-
Ze hopen dat hun verhaal leidt tot meer onderzoek en erkenning voor mensen met onbegrepen klachten.
Kortom: na jaren van ongeloof hebben Magdalena Dzambo en Iris de Boer eindelijk tastbaar bewijs voor wat ze voelden — maar hun strijd voor begrip is nog lang niet voorbij.
Freek Rikkerink deelt hoopvol nieuws: “De behandeling slaat aan”
Het was een moment dat Nederland even stil liet staan. Tijdens een openhartig gesprek bij Eva Jinek vertelde Freek Rikkerink – de muzikant van het geliefde duo Suzan & Freek – dat er eindelijk licht aan het einde van de tunnel lijkt te zijn. Na maanden van onzekerheid, intensieve behandelingen en mentale krachttochten kan hij voorzichtig opgelucht ademhalen: de tumoren in zijn lichaam zijn kleiner geworden.
De zanger sprak met kalmte, maar ook met een merkbare emotionele diepte. Waar het gesprek eerder over muziek en toekomst ging, kwam dit keer vooral zijn persoonlijke reis centraal te staan – een verhaal over hoop, liefde en volharding.
De klap die alles veranderde
In mei van dit jaar kwam het nieuws dat niemand had zien aankomen. Freek werd geconfronteerd met een ernstige diagnose: uitgezaaide longk*nker. De aankondiging kwam als een schok, niet alleen voor zijn fans, maar ook voor de Nederlandse muziekwereld. Suzan & Freek besloten onmiddellijk hun agenda leeg te maken om zich volledig te kunnen richten op behandeling en herstel.
Toch duurde het niet lang voordat ze weer samen op het podium stonden. Muziek bleek voor beiden een manier om de realiteit aan te kunnen. “Zingen is voor ons meer dan werk,” vertelde Suzan destijds. “Het is wie we zijn. We halen er kracht uit.”
Sinds die eerste verklaring bleven de twee grotendeels buiten de media. Maar tijdens het recente interview bij Jinek besloten ze – voor het eerst sinds maanden – hun verhaal te delen.
De behandeling bij het Antoni van Leeuwenhoek
Freek wordt momenteel behandeld in het Antoni van Leeuwenhoek-ziekenhuis in Amsterdam, een gespecialiseerd centrum voor k*nkeronderzoek. Daar kreeg hij te horen dat er nieuwe medicatie beschikbaar was die mogelijk effect kon hebben.
“In beide longen zit een tumor,” vertelt hij rustig. “Verder zit het in mijn lymfeklieren, in mijn nek en in mijn bijnieren. Gelukkig niet in mijn hoofd.” De zanger legt uit dat zijn artsen voorzichtig optimistisch zijn. “Ze zeiden: er is medicatie die werkt bij sommige mensen. Je kunt het proberen. En dat heb ik gedaan.”
De resultaten zijn hoopvol: de tumoren zijn kleiner geworden. Dat nieuws heeft niet alleen hem, maar ook Suzan diep geraakt. “We leven weer iets lichter,” zegt ze zacht. “Elke goede uitslag voelt als een cadeautje.”
Een nieuw ritme van leven
De afgelopen maanden veranderden het dagelijks leven van het muzikale koppel ingrijpend. Waar ze vroeger vooral bezig waren met optredens, studio-opnames en tournees, draait hun leven nu om rust, balans en verbinding.
Freek vertelt dat hij zich in de beginperiode volledig heeft vastgebeten in het zoeken naar kennis. “Ik ben me enorm gaan verdiepen in verhalen van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Wat hebben zij gedaan? Hoe hebben zij hoop gehouden? Dat deed ik soms achttien uur per dag.”
Terwijl Suzan bezig was met de babykamer – ze is hoogzwanger – richtte Freek zich op zijn herstel, zowel lichamelijk als mentaal. “Ik ben mijn voeding gaan aanpassen, meer gaan bewegen, maar vooral ook gaan werken aan mijn mentale veerkracht.”
De balans tussen Oost en West
In het gesprek vertelt Freek hoe hij zich niet alleen liet leiden door de westerse geneeskunde, maar ook inspiratie vond in oosterse denkwijzen. “In het Westen zien we het lichaam vaak als een chemische fabriek: iets is stuk, en dat proberen we te repareren. Maar de oosterse benadering kijkt naar de connectie tussen lichaam en geest. Die gedachte sprak me enorm aan.”
Hij begon te mediteren, te lezen over ademhaling en energie, en vond rust in het idee dat genezing niet alleen fysiek, maar ook mentaal begint. “Ik wil alles doen wat in mijn macht ligt. Niet afwachten, maar actief meewerken aan herstel.”
Suzan: ‘We leven in het nu’
Suzan Stortelder, die naast hem zat aan tafel bij Jinek, vertelde met zachte emotie dat de afgelopen tijd hun band nog hechter heeft gemaakt. “We proberen elke dag bewust te beleven. We weten niet wat de toekomst brengt, maar we willen de kans dat het goedkomt zo groot mogelijk maken.”
Ze straalde kalmte uit, ondanks de enorme druk waaronder ze als aanstaande moeder leeft. “Het universum heeft soms zijn eigen plannen,” zei ze. “En als het goed komt, dan willen wij daar bij zijn, samen.”
Hun woorden raakten zichtbaar ook de aanwezigen in de studio. Waar hun muziek vaak gaat over liefde en samen groeien, lijkt die boodschap nu meer dan ooit hun werkelijkheid te weerspiegelen.
Geen woede, wel acceptatie
Wat opvalt in Freeks houding is de totale afwezigheid van bitterheid. “Ik weet niet op wie ik boos zou moeten zijn,” zegt hij. “Dit is gewoon pech. Ik heb het verkeerde lot getrokken, dat is alles. Maar ik wil me niet verliezen in boosheid. Dat helpt me niet vooruit.”
Zijn nuchtere houding en positieve instelling worden door veel kijkers gezien als inspirerend. Op sociale media stromen de steunbetuigingen binnen, van fans tot collega-artiesten. Velen prijzen zijn openheid en kracht. “Freek laat zien wat echte moed is,” schrijft een fan op Instagram.
De kracht van verbinding
Suzan & Freek staan bekend om hun oprechte uitstraling – iets wat ook in deze moeilijke periode duidelijk voelbaar blijft. Hun liefde, teamwork en humor lijken een constante bron van steun.
Freek vertelt dat hij bewust probeert om verbinding te blijven zoeken, met familie, vrienden en fans. “Als ik één ding heb geleerd, is het dat je dit soort dingen niet alleen kunt dragen. De steun die we krijgen is overweldigend.”
Suzan knikt: “De berichten van mensen die zeggen dat ze aan ons denken, die voelen we echt. Het geeft kracht.”
Voorzichtig vooruitkijken
Hoewel het stel zich richt op de korte termijn, kijken ze ook voorzichtig naar de toekomst. De geplande tournee is nog niet van tafel, maar het tempo ligt lager. Alles draait nu om balans en energie. “We doen alleen wat goed voelt,” zegt Suzan. “En als dat betekent dat we minder optreden, dan is dat zo.”
Freek vult aan: “Ik voel me op dit moment stabiel, en daar ben ik dankbaar voor. Elke dag dat ik muziek kan maken, is een dag gewonnen.”
Liefde, muziek en hoop
De boodschap die Suzan & Freek met hun verhaal uitstralen, is er één van hoop en menselijke kracht. Ondanks alles blijven ze trouw aan hun positiviteit en aan elkaar.
“Mensen zeggen weleens dat we inspireren,” zegt Freek. “Maar eerlijk gezegd inspireren anderen mij ook. Iedereen die door iets moeilijks gaat en toch blijft lachen – dat is pas kracht.”
Hun verhaal raakt omdat het echt is: twee mensen die samen het leven omarmen, met alles wat daarbij hoort. Geen grootse woorden, maar stille vastberadenheid.
“Het komt zoals het komt,” besluit Freek. “En zolang we het samen kunnen doen, is dat genoeg.”