Algemeen
Dit zijn de vrouw en kinderen van Henri Bontenbal
Henri Bontenbal: de mens achter de CDA-leider – zijn gezin, geloof en liefde voor Rotterdam
Henri Bontenbal is sinds 2023 fractievoorzitter van het CDA en geldt als een van de nieuwe gezichten in de landelijke politiek. Met zijn achtergrond als energie-expert en zijn uitgesproken visie op duurzaamheid en klimaat weet hij zich stevig te profileren in Den Haag. Maar achter de politicus schuilt een man met diepe wortels in Rotterdam, een warm gezinsleven en een passie voor muziek en geloof.
Rotterdamse wortels en groot gezin
Henri Bontenbal werd geboren op 10 november 1982 in Rotterdam. Hij groeide op in een katholiek gezin met maar liefst acht kinderen. Als vierde in het gezin leerde hij al vroeg rekening te houden met anderen, samen te werken en de waarde van saamhorigheid te ervaren.
In hun huis speelden muziek en studie een belangrijke rol. Zijn ouders stimuleerden hun kinderen om zich breed te ontwikkelen, zowel op intellectueel als creatief vlak. Die brede vorming is iets dat Bontenbal altijd is bijgebleven.
De stad Rotterdam, en met name Rotterdam-Zuid, is nog steeds een belangrijk ankerpunt in zijn leven. Hij noemt zichzelf vaak een trotse Rotterdammer. Volgens Bontenbal hebben de dynamiek en de uitdagingen van de stad zijn politieke blik mede gevormd.
Liefde voor Hanneke
In 2006 trouwde Henri met Hanneke, met wie hij inmiddels al bijna twee decennia samen is. Op sociale media laat hij af en toe iets los over hun relatie, zoals bij hun 18-jarig huwelijksjubileum:
“Vandaag 18 jaar getrouwd met de leukste vrouw van Nederland,” schreef hij op Instagram.
Hanneke werkte jarenlang als verloskundige en echoscopist in Rotterdam, onder meer in de wijk Charlois. Ze blijft doorgaans buiten de schijnwerpers, maar is voor Bontenbal een onmisbare steun. Hij heeft vaak benadrukt dat hij zonder haar betrokkenheid en begrip zijn politieke werk niet zou kunnen doen.
Een ontmoeting tijdens de studententijd
De vonk tussen Henri en Hanneke sloeg over toen ze allebei lid waren van een christelijke studentenvereniging. In een gesprek met de EO vertelde Bontenbal daar later over:
“Ik had meteen een klik met haar, maar kende haar nog niet zo goed. Het was niet dat ik op slag verliefd was en dacht: die moet ik hebben. We hebben die avond veel gepraat en begrepen elkaar opvallend snel.”
Hun relatie begon dus niet met een klassiek liefdesverhaal vol vuurwerk, maar vanuit gesprekken en wederzijds begrip – iets dat volgens vrienden nog altijd kenmerkend is voor hun huwelijk.
Vader van twee zoons
Henri en Hanneke kregen samen twee zoons, die ze bewust buiten de publiciteit houden. Hun namen en persoonlijke details worden niet gedeeld, maar in 2024 werd bekend dat de jongens ongeveer 14 en 11 jaar oud zijn.
Het gezin woont in Rotterdam, waar Bontenbal zoveel mogelijk tijd doorbrengt wanneer hij niet in Den Haag is. In interviews benadrukt hij dat zijn kinderen hem houvast geven en dat hij ondanks de politieke druk probeert een betrokken vader te zijn.
Balans tussen werk en gezin
Als fractievoorzitter staat Bontenbal midden in de landelijke politiek, wat een druk schema met zich meebrengt. Toch bewaakt hij de balans tussen werk en privé zorgvuldig. Bekenden omschrijven hem als iemand die in de hectiek van het Binnenhof altijd terugvalt op zijn gezin als vaste basis.
Voor Bontenbal is het thuisfront een plek van rust en stabiliteit, iets wat hij zelf ook regelmatig benoemt. Die balans helpt hem volgens eigen zeggen om scherp te blijven in zijn werk.
Muziek, hardlopen en geloof
Naast politiek en gezin heeft Henri Bontenbal een sterke liefde voor muziek. Hij speelt zowel piano als saxofoon en gebruikt muziek als manier om te ontspannen na drukke dagen in Den Haag.
Ook hardlopen en lezen behoren tot zijn favoriete bezigheden. Deze hobby’s helpen hem om mentaal en fysiek fit te blijven.
Zijn geloof speelt eveneens een belangrijke rol in zijn leven. Hij noemt zichzelf “een protestant met een katholiek hart” en is actief lid van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). Zijn geloof vormt naar eigen zeggen een moreel kompas voor zijn werk en zijn keuzes in de politiek.
Bescherming van het privéleven
Bontenbal en zijn vrouw kiezen er bewust voor hun kinderen buiten de media te houden. Hoewel Hanneke af en toe in interviews wordt genoemd, blijft het gezin grotendeels afgeschermd van de publieke aandacht.
Met deze keuze sluit Bontenbal zich aan bij veel andere politici die een strikte scheiding aanbrengen tussen hun werk en hun gezinsleven. Toch geven de kleine inkijkjes die hij zo nu en dan biedt – bijvoorbeeld over zijn huwelijk en de steun van zijn vrouw – een beeld van een man die naast politicus ook echtgenoot, vader en muzikant is.
Verbonden met Rotterdam
Rotterdam is meer dan alleen zijn geboorteplaats; het is een stad die voor Bontenbal symbool staat voor veerkracht en diversiteit. Hij benadrukt vaak dat zijn politieke keuzes mede zijn ingegeven door de uitdagingen die hij in zijn eigen stad ziet: van armoedebestrijding tot kansen voor jongeren.
Zijn gezin woont er nog altijd en hij probeert zo veel mogelijk in de stad aanwezig te zijn. Die verbondenheid met zijn roots geeft hem, volgens eigen zeggen, perspectief en realiteitszin in de Haagse politiek.
De mens achter de politicus
Het beeld dat naar voren komt, is dat van een politicus die zich inzet voor duurzaamheid en energietransitie, maar thuis vooral een familieman is. Zijn huwelijk met Hanneke, zijn rol als vader en zijn liefde voor muziek en geloof geven een warmere, menselijke dimensie aan de man die we doorgaans zien in debatten en interviews.
Dit bericht op Instagram bekijken
Dit bericht op Instagram bekijken
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
Henri Bontenbal is niet alleen een ambitieuze CDA-leider met een
visie op klimaat en energie, maar ook een man die diep geworteld is
in Rotterdam,
een toegewijde echtgenoot en vader van twee zoons. Zijn
persoonlijke verhaal laat zien hoe belangrijk een stabiel
thuisfront en sterke waarden kunnen zijn voor iemand die zich
dagelijks begeeft in het vaak onstuimige politieke landschap.
Zijn discretie over het privéleven laat zien dat hij de grenzen tussen werk en thuis wil bewaken, terwijl de kleine inkijkjes in zijn gezinsleven en zijn liefde voor muziek en geloof laten zien dat achter de politicus een warme en nuchtere Rotterdammer schuilgaat.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”