Algemeen
Vriend onthult hartbrekende daad van Diana, slechts maanden voordat ze overleed – we kunnen niet geloven wat ze deed…
Prinses Diana bracht haar laatste kerst alleen door: “Ze voelde zich niet welkom bij de koninklijke familie”
Hoewel prinses Diana officieel geen lid meer was van het Britse koningshuis na haar scheiding van prins Charles, bleef zij in de harten van velen de ‘prinses van het volk’. Haar warme persoonlijkheid en oprechte betrokkenheid bij maatschappelijke kwesties maakten haar wereldwijd geliefd. Toch kende haar leven achter de schermen ook momenten van eenzaamheid, zeker na haar breuk met Charles. Voormalig koninklijk chef-kok Darren McGrady heeft onlangs een ontroerend inkijkje gegeven in Diana’s laatste kerst, die zij in alle eenzaamheid doorbracht met slechts wat voorgekookt eten in de koelkast.
De tragische d00d van prinses Diana
De plotselinge d00d van prinses Diana in augustus 1997 schokte de wereld. Bij een auto-0ngeluk in Parijs verloor de populaire prinses het leven. Haar zoons, prins William en prins Harry, bleven op jonge leeftijd achter zonder hun moeder. Op 6 september 1997 vond haar uitvaart plaats. Naar schatting 2,5 miljard mensen volgden wereldwijd de plechtigheid, waarbij de beelden van de jonge William en Harry, die achter de kist van hun moeder liepen, diep in het collectieve geheugen gegrift staan.
Het moeilijke huwelijk met prins Charles
Het huwelijk tussen Diana en Charles verliep allesbehalve soepel. Beiden hadden buitenechtelijke relaties, en Diana’s onafhankelijke karakter botste met de tradities en verwachtingen binnen het koningshuis. Diana wilde haar eigen pad bewandelen, wat haar bij veel Britten populair maakte, maar binnen de paleismuren zorgde haar eigenzinnigheid voor spanningen. Vooral koningin Elizabeth zou moeite hebben gehad met Diana’s afkeer van de strakke koninklijke protocollen.
In december 1992 maakten Charles en Diana hun officiële scheiding bekend. Enkele jaren later werd de echtscheiding definitief. Door de breuk verloor Diana haar koninklijke status, al bleven haar kinderen – prins William en prins Harry – nauw verbonden aan het hof.
Angst om haar kinderen kwijt te raken
Volgens de Britse biograaf Howard Hodgson vreesde Diana destijds dat het koningshuis, met Charles en de koningin voorop, zou proberen haar te scheiden van haar zoons. In zijn boek Charles: The Man Who Will Be King beschrijft Hodgson hoe Diana zich bewust was van de juridische mogelijkheden van de koningin om de voogdij over William en Harry over te nemen.
“Diana wist dat de koningin wettelijk het recht had om de zorg voor de jongens op zich te nemen,” aldus Hodgson. “Dat zou kunnen betekenen dat zij de voogdij verloor, vooral als zij alle banden met de koninklijke familie verbrak.”
Diana’s zoektocht naar vrijheid en een nieuw leven
Na de scheiding wilde Diana een nieuwe start maken. Koninklijk expert Richard Kay vertelde dat Diana hoopte op een ander soort leven, weg van de beperkingen van het hof. Ze droomde ervan om een ander soort ‘publieke rol’ te creëren, waarbij ze haar liefdadigheidswerk kon voortzetten zonder de verstikkende regels van de monarchie.
Tegelijkertijd bleef haar liefde voor haar kinderen onverminderd groot. Diana wilde koste wat het kost William en Harry blijven zien en een actieve rol in hun opvoeding spelen. Haar band met de jongens was hecht, maar de afstand tot de rest van de koninklijke familie werd steeds groter.
Kerst zonder haar zoons: “Ze wilde dat het personeel naar huis ging”
Een pijnlijk moment uit Diana’s leven was Kerstmis. Terwijl haar zoons traditioneel naar Sandringham gingen om daar met de koninklijke familie de feestdagen door te brengen, koos Diana er bewust voor om niet aanwezig te zijn. Voormalig koninklijk chef-kok Darren McGrady vertelde in een interview met verslaggever Omid Scobie hoe Diana haar laatste kerst alleen doorbracht.
“William en Harry gingen naar Sandringham en prinses Diana bleef alleen achter,” vertelt McGrady. “Ze stond erop dat haar personeel naar huis ging om Kerstmis met hun families te vieren. Wij lieten dan wat eten in de koelkast achter, zodat zij op eerste kerstdag wat te eten had.”
Carolyn Robb, die in die periode als chef-kok werkte voor Charles en Diana, bevestigt dat de prinses haar vroeg om het eten vooraf klaar te maken. Diana wilde niet dat haar personeel hun kerstavond moest opofferen.
Sandringham: een plek vol ongemak voor Diana
Hoewel Diana in 1993 en 1994 nog kort aanwezig was bij de kerstvieringen in Sandringham, voelde zij zich daar allesbehalve welkom. Koninklijk expert Richard Kay vertelde dat Diana de spanning en de afstandelijkheid binnen de familie als verstikkend ervoer. “Ze merkte dat haar aanwezigheid iedereen ongemakkelijk maakte. Ze ging voor de jongens, maar het werkte niet.”
Na de kerstnacht in Sandringham vertrok Diana steevast de volgende ochtend vroeg naar Kensington Palace, waar ze de rest van de feestdagen alleen doorbracht. In sommige jaren reisde ze vervolgens naar vrienden in Washington om daar de kerstdagen verder te vieren, ver weg van het koude koninklijke protocol.
Diana voelde zich een buitenstaander
Auteur Andrew Morton, bekend van de bestseller Diana: Her True Story, bevestigde dit beeld. In bandopnames die hij van Diana ontving, sprak zij openlijk over haar gevoel van isolatie binnen de koninklijke familie.
“Er heerste zoveel spanning, rare humor die alleen zij begrepen en ik voelde me een complete buitenstaander,” zei Diana. “Het was beangstigend en teleurstellend tegelijk. Ik hoorde daar gewoon niet thuis.”
Volgens voormalig chef-kok McGrady probeerde Diana het ongemak te ontvluchten door lange wandelingen te maken in haar eentje. “Ze ging vaak wandelen als het allemaal te veel werd. Ik kwam haar dan soms tegen. Ik denk dat dat haar manier was om even te ontsnappen.”
Haar laatste kerst: tragisch en eenzaam
Diana’s laatste kerst was een triest hoofdstuk in haar leven. Terwijl de wereld haar zag als een icoon, bracht zij de feestdagen door in stilte, ver weg van haar kinderen en de koninklijke tradities. Haar keuze om het personeel vrijaf te geven, tekende haar karakter: anderen eerst, zichzelf op de laatste plaats.
Haar wens om een ander soort koningschap te creëren, een rol waarin zij mensen direct kon helpen en inspireren, werd uiteindelijk haar nalatenschap. Diana werd niet beperkt door titels of protocollen; ze koos voor menselijkheid. Juist dat maakte haar de ‘prinses van het volk’.
Suzan & Freek breken stil bij Jinek: een avond vol emotie, liefde en hoop
Tijdens een indrukwekkend optreden bij Eva Jinek konden Suzan & Freek hun emoties niet langer verbergen. Voor het eerst vertelden ze openhartig over de periode waarin hun leven plotseling veranderde — een gesprek dat miljoenen kijkers raakte en de kracht van liefde en muziek liet zien.
Een telefoontje dat alles veranderde
Het was een gewone dag na een
reeks concerten toen Suzan & Freek thuiskwamen en drie gemiste
oproepen zagen van het Antoni van Leeuwenhoek Medisch
Centrum.
“Toen wist ik: dit is belangrijk,” vertelt Suzan
rustig.
De volgende ochtend zaten ze samen tegenover de arts. Nog voordat
er iets werd gezegd, voelden ze dat het gesprek hun leven zou
veranderen.
Freek herinnert zich: “Je zag
het aan zijn ogen. Hij zei: ‘Freek, Suzan, ik heb niet het nieuws
waarop we hoopten.’”
De diagnose — longproblemen met uitzaaiingen — kwam als een klap. Toch besloten ze vanaf dat moment om zich niet te laten leiden door angst, maar door liefde, vertrouwen en dankbaarheid.
Een periode van ongeloof en aanpassing
De dagen na het gesprek
voelden onwerkelijk. “Het was alsof de wereld even stilstond,”
vertelt Suzan. “Alles wat vanzelfsprekend leek, kreeg ineens een
andere betekenis.”
Freek probeerde direct duidelijkheid te krijgen over de
mogelijkheden. De artsen legden uit dat er geen genezende
behandeling was, maar dat therapie de z!ekte kon vertragen en de
kwaliteit van leven behouden.
Die boodschap kwam hard binnen, maar gaf ook richting. Samen besloten ze om te leven met aandacht — met kleine dagelijkse rituelen: koken, wandelen, zingen. “We wilden niet alleen vechten tegen iets, maar ook leven voor iets,” zegt Suzan.
De eerste signalen
Voordat de diagnose kwam, had Freek wekenlang signalen dat er iets niet goed zat. Hij voelde steken in zijn zij, was sneller moe en had een aanhoudend hoestje. “Ik dacht dat het stress was,” zegt Suzan, die toen zes weken zwanger was. “Tot hij kleine knobbeltjes in zijn nek voelde. Toen zijn we naar de dokter gegaan.”
Volgens deskundigen van Longfonds.nl is alertheid bij lichamelijke veranderingen cruciaal. In dit geval leidde dat tot verder onderzoek en een tijdige start van behandeling. “We waren dankbaar dat we er op tijd bij waren,” vertelt Suzan.
Behandeling en vooruitgang
In het Antoni van Leeuwenhoek
startte Freek kort na de diagnose met een gerichte therapie. Die
richt zich op het vertragen van de z!ekte en het versterken van de
weerstand.
Freek vertelt: “Er zijn plekjes gevonden in mijn longen,
lymfeklieren en bij de bijnieren. Gelukkig niet in mijn hoofd — dat
gaf ons een sprankje opluchting.”
Sindsdien voelt hij zich lichamelijk sterker. Hij leeft gezonder, beweegt veel en neemt meer tijd om te rusten. Suzan kookt dagelijks verse maaltijden. “Het klinkt misschien simpel,” lacht Freek, “maar samen koken is een vorm van therapie geworden.”
De artsen spreken voorzichtig positief over de resultaten. Hoewel het traject zwaar blijft, merken ze vooruitgang. “Elke stap vooruit is winst,” aldus Suzan.
Samen sterk door de zwangerschap
Toen het nieuws kwam, was Suzan zwanger van hun eerste kindje. Dat maakte alles nog emotioneler. “Het was dubbel: vreugde en angst tegelijk,” zegt ze. “Maar dat nieuwe leven gaf ons ook hoop.”
De voorbereidingen op het ouderschap hielpen hen om vooruit te blijven kijken. Freek werkte aan zijn conditie, terwijl Suzan de babykamer inrichtte. “We wilden dat ons kind in een huis vol liefde zou komen, niet vol angst,” vertelt Freek.
Volgens psychologen helpt een positieve verwachting bij het versterken van mentale veerkracht. Voor Suzan & Freek werd die verwachting letterlijk tastbaar: elke echo, elke schop herinnerde hen aan het leven dat verder ging.
Nachtelijke gesprekken en nabijheid
De eerste weken na de diagnose waren zwaar. De nachten waren lang en stil, gevuld met gesprekken over het leven, de toekomst en alles daartussen. “Soms zaten we uren wakker,” zegt Suzan. “Dan luisterden we naar elkaars ademhaling en hielden elkaars hand vast.”
Freek probeerde optimistisch te blijven. Hij verdiepte zich in verhalen van mensen die ondanks hun z!ekte bleven genieten. “Dat gaf me perspectief. Ik dacht: als zij het kunnen, dan wij ook.”
Ze vonden rust in muziek, wandelen en stilte. Volgens MindfulnessFonds.nl helpt ontspanning bij het omgaan met stress — iets wat Suzan & Freek in de praktijk brachten. “We leerden dat geluk niet in grote plannen zit, maar in kleine momenten samen,” zegt Suzan.
De kracht van muziek
Hun nieuwe single
‘Niemand’ werd
geschreven in de weken na de diagnose. Het nummer beschrijft hoe ze
elkaar vasthouden als alles even wankelt.
“Het lied was onze manier om alles te verwerken,” zegt Freek. “We
zongen wat we niet konden zeggen.”
Toen ze het nummer live speelden bij Jinek, werd het muisstil in de studio. Binnen een paar uur stond ‘Niemand’ bovenaan de hitlijsten. De videoclip, eenvoudig gefilmd in zwart-wit, werd miljoenen keren bekeken.
Volgens AD.nl werd het optreden één van de meest bekeken muziekfragmenten van het jaar. Kijkers noemden het “oprecht”, “rauw” en “moedig”. Voor Suzan & Freek voelde het als een nieuw begin.
Landelijke steun en verbondenheid
Sinds hun verhaal openbaar
werd, ontvangen ze dagelijks honderden berichten. Fans schrijven
dat hun openheid helpt om zelf met moeilijke situaties om te
gaan.
Ook collega-artiesten reageerden massaal. Ilse DeLange, Snelle en Maan stuurden persoonlijke berichten van
steun. Radiostations draaiden hun muziek als eerbetoon, en
televisieprogramma’s besteedden aandacht aan hun veerkracht.
“Die warmte uit het hele land
doet iets met je,” zegt Suzan. “Mensen die je niet kent, sturen
kaarten met woorden die recht uit het hart komen.”
Freek vult aan: “Het voelt alsof iedereen met ons meeleeft. Dat
geeft kracht, juist op dagen dat het moeilijker is.”
Een hoopvolle toekomst
Ondanks alles kijken ze met vertrouwen vooruit. Freek voelt zich sterker en werkt aan nieuwe liedjes. “Ik wil laten zien dat er altijd licht is, hoe donker het ook wordt,” zegt hij.
Suzan straalt terwijl ze vertelt over hun baby. “We leven bewuster dan ooit. Elke dag samen is een zegen.” Hun wens is om anderen te blijven inspireren met muziek — niet door perfectie, maar door echtheid.
Hun verhaal is inmiddels meer dan een nieuwsfeit; het is een symbool van veerkracht, liefde en menselijkheid geworden. Ze tonen dat zelfs in de moeilijkste tijden verbinding mogelijk is — tussen geliefden, vrienden en een heel land dat meeleeft.
Een avond die bijblijft
Het optreden bij Jinek eindigde met stilte, gevolgd door een minutenlang applaus. Eva Jinek sloot af met de woorden: “Jullie laten zien wat echte liefde is.”
Terwijl de camera’s uitgingen, omhelsden Suzan & Freek elkaar. Geen woorden, alleen een blik die alles zei.
Hun verhaal raakt, omdat het zo menselijk is. Het vertelt over vallen en opstaan, over de kracht van samen verdergaan, en over muziek als balsem voor het hart.
En misschien is dat wel de mooiste boodschap van allemaal: dat liefde, in welke vorm dan ook, altijd de sterkste melodie blijft.
Kernpunten:
-
Freek kreeg in mei 2024 een ernstige longdiagnose.
-
De behandeling in het Antoni van Leeuwenhoek verloopt positief.
-
Hun nieuwe single ‘Niemand’ werd live gepresenteerd bij Jinek.
-
Hun aanstaande ouderschap geeft hoop en kracht.
-
Fans en collega’s tonen massale steun en waardering.