Algemeen
Tiener ziet iets wat niemand anders opmerkt in Scissortail park
Tanner redt kind uit vijver in Scissortail Park: een gewone dag die alles veranderde
Het was een warme, rustige middag in augustus toen de 17-jarige Tanner samen met zijn moeder en jongere broertjes en zusjes Scissortail Park in Oklahoma City bezocht. Het park was zoals altijd gevuld met gezinnen die genoten van het weer. Overal klonk gelach, kinderen renden door de fonteinen en volwassenen zaten ontspannen in het gras.

De familie had een kleedje uitgelegd in de schaduw, klaar voor een zorgeloze middag. Tanner hield een zakje chips vast en lachte om een grap van zijn jongste broertje. Alles leek te wijzen op een vredige dag.
Een onverwachte beweging
Plots verstarde Tanner. Zijn blik ging richting de vijver, waar hij iets ongewoons zag. Hij liet zijn snacks vallen en begon te rennen. Zijn moeder riep nog zijn naam, maar hij versnelde alleen maar.

Zijn ogen bleven gefixeerd op het wateroppervlak. Daar, nauwelijks zichtbaar tussen de zonneschitteringen, was een klein kind dat worstelde om boven te blijven.
Zonder te aarzelen
Tanner sprong zonder nadenken in het water. Het koele oppervlak sloot zich om hem heen, maar hij bleef rustig. Hij zwom krachtig vooruit, zijn hoofd recht op het doel gericht.

Andere bezoekers stopten met praten en keken toe hoe hij door het water gleed. Zijn moeder kwam ondertussen aangesneld naar de oever, terwijl ze probeerde haar jongere kinderen bij zich te houden.
Een botsing, maar geen paniek
Toen Tanner het kindje bereikte, stootte hij zachtjes zijn voorhoofd tegen iets hards onder water – vermoedelijk een steen. Hij voelde een scherpe pijn, maar hield het kind stevig vast.

Met gecontroleerde slagen bracht hij het naar de kant, waar een omstander hen aan wal hielp. Tanner bleef even in het water om op adem te komen, voordat hij er zelf uit klom.
Een emotioneel moment
De moeder van het kindje kwam toegesneld, haar gezicht nat van tranen. Ze knielde neer en nam haar kind stevig in de armen. De opluchting en dankbaarheid waren duidelijk te zien.

Tanner stond enkele meters verder, druipend van het water, met een rustige blik. Iemand gaf hem een handdoek en hij knikte dankbaar.
Medische nazorg
Een parkmedewerker begeleidde Tanner naar een rustige plek in de schaduw, waar zijn hoofd werd onderzocht. De snee bleek klein maar diep genoeg voor een paar hechtingen.

In het medisch centrum bleef Tanner opmerkelijk kalm. Hij maakte zelfs grapjes met de verpleegkundige die hem behandelde. Zijn moeder zat naast hem, zichtbaar trots en opgelucht.
Wat Tanner bijzonder maakt
Wat opviel, was de snelheid waarmee hij handelde. Hij had geen EHBO-training, geen plan, maar hij wás er gewoon. Zijn oplettendheid en moed maakten het verschil.

Familie en vrienden prezen hem die avond. Tanner haalde alleen zijn schouders op. Voor hem was het vanzelfsprekend: er was iemand in nood en hij kon helpen.
Een nuchtere tiener
Thuis zat hij diezelfde avond aan tafel met een bord spaghetti, alsof er niets bijzonders was gebeurd. De volgende dag ging hij gewoon skateboarden met vrienden.

Wanneer mensen hem later complimenteerden, glimlachte hij alleen maar. Zijn enige vraag was: “Gaat het kindje weer lachen?” Toen hij hoorde dat alles goed ging, was dat voor hem genoeg.
Gewone mensen, groot gebaar
Het verhaal van Tanner werd al snel rondgedeeld in de buurt en op sociale media. Mensen noemden hem een held, een inspiratiebron. Hij zelf bleef nuchter.
Dit voorval laat zien dat grote daden vaak voortkomen uit kleine momenten van aandacht. Tanner was een gewone jongen, op een gewone dag – en toch veranderde hij een leven.

Algemeen
Heftig moment bij Suzan & Freek: zanger barst in tranen uit na aangrijpend verhaal

Suzan & Freek breken stil bij Jinek: een avond vol emotie, liefde en hoop
Tijdens een indrukwekkend optreden bij Eva Jinek konden Suzan & Freek hun emoties niet langer verbergen. Voor het eerst vertelden ze openhartig over de periode waarin hun leven plotseling veranderde — een gesprek dat miljoenen kijkers raakte en de kracht van liefde en muziek liet zien.

Een telefoontje dat alles veranderde
Het was een gewone dag na een
reeks concerten toen Suzan & Freek thuiskwamen en drie gemiste
oproepen zagen van het Antoni van Leeuwenhoek Medisch
Centrum.
“Toen wist ik: dit is belangrijk,” vertelt Suzan
rustig.
De volgende ochtend zaten ze samen tegenover de arts. Nog voordat
er iets werd gezegd, voelden ze dat het gesprek hun leven zou
veranderen.
Freek herinnert zich: “Je zag
het aan zijn ogen. Hij zei: ‘Freek, Suzan, ik heb niet het nieuws
waarop we hoopten.’”
De diagnose — longproblemen met uitzaaiingen — kwam als een klap. Toch besloten ze vanaf dat moment om zich niet te laten leiden door angst, maar door liefde, vertrouwen en dankbaarheid.

Een periode van ongeloof en aanpassing
De dagen na het gesprek
voelden onwerkelijk. “Het was alsof de wereld even stilstond,”
vertelt Suzan. “Alles wat vanzelfsprekend leek, kreeg ineens een
andere betekenis.”
Freek probeerde direct duidelijkheid te krijgen over de
mogelijkheden. De artsen legden uit dat er geen genezende
behandeling was, maar dat therapie de z!ekte kon vertragen en de
kwaliteit van leven behouden.
Die boodschap kwam hard binnen, maar gaf ook richting. Samen besloten ze om te leven met aandacht — met kleine dagelijkse rituelen: koken, wandelen, zingen. “We wilden niet alleen vechten tegen iets, maar ook leven voor iets,” zegt Suzan.
De eerste signalen
Voordat de diagnose kwam, had Freek wekenlang signalen dat er iets niet goed zat. Hij voelde steken in zijn zij, was sneller moe en had een aanhoudend hoestje. “Ik dacht dat het stress was,” zegt Suzan, die toen zes weken zwanger was. “Tot hij kleine knobbeltjes in zijn nek voelde. Toen zijn we naar de dokter gegaan.”

Volgens deskundigen van Longfonds.nl is alertheid bij lichamelijke veranderingen cruciaal. In dit geval leidde dat tot verder onderzoek en een tijdige start van behandeling. “We waren dankbaar dat we er op tijd bij waren,” vertelt Suzan.
Behandeling en vooruitgang
In het Antoni van Leeuwenhoek
startte Freek kort na de diagnose met een gerichte therapie. Die
richt zich op het vertragen van de z!ekte en het versterken van de
weerstand.
Freek vertelt: “Er zijn plekjes gevonden in mijn longen,
lymfeklieren en bij de bijnieren. Gelukkig niet in mijn hoofd — dat
gaf ons een sprankje opluchting.”
Sindsdien voelt hij zich lichamelijk sterker. Hij leeft gezonder, beweegt veel en neemt meer tijd om te rusten. Suzan kookt dagelijks verse maaltijden. “Het klinkt misschien simpel,” lacht Freek, “maar samen koken is een vorm van therapie geworden.”
De artsen spreken voorzichtig positief over de resultaten. Hoewel het traject zwaar blijft, merken ze vooruitgang. “Elke stap vooruit is winst,” aldus Suzan.

Samen sterk door de zwangerschap
Toen het nieuws kwam, was Suzan zwanger van hun eerste kindje. Dat maakte alles nog emotioneler. “Het was dubbel: vreugde en angst tegelijk,” zegt ze. “Maar dat nieuwe leven gaf ons ook hoop.”
De voorbereidingen op het ouderschap hielpen hen om vooruit te blijven kijken. Freek werkte aan zijn conditie, terwijl Suzan de babykamer inrichtte. “We wilden dat ons kind in een huis vol liefde zou komen, niet vol angst,” vertelt Freek.
Volgens psychologen helpt een positieve verwachting bij het versterken van mentale veerkracht. Voor Suzan & Freek werd die verwachting letterlijk tastbaar: elke echo, elke schop herinnerde hen aan het leven dat verder ging.

Nachtelijke gesprekken en nabijheid
De eerste weken na de diagnose waren zwaar. De nachten waren lang en stil, gevuld met gesprekken over het leven, de toekomst en alles daartussen. “Soms zaten we uren wakker,” zegt Suzan. “Dan luisterden we naar elkaars ademhaling en hielden elkaars hand vast.”
Freek probeerde optimistisch te blijven. Hij verdiepte zich in verhalen van mensen die ondanks hun z!ekte bleven genieten. “Dat gaf me perspectief. Ik dacht: als zij het kunnen, dan wij ook.”
Ze vonden rust in muziek, wandelen en stilte. Volgens MindfulnessFonds.nl helpt ontspanning bij het omgaan met stress — iets wat Suzan & Freek in de praktijk brachten. “We leerden dat geluk niet in grote plannen zit, maar in kleine momenten samen,” zegt Suzan.

De kracht van muziek
Hun nieuwe single
‘Niemand’ werd
geschreven in de weken na de diagnose. Het nummer beschrijft hoe ze
elkaar vasthouden als alles even wankelt.
“Het lied was onze manier om alles te verwerken,” zegt Freek. “We
zongen wat we niet konden zeggen.”
Toen ze het nummer live speelden bij Jinek, werd het muisstil in de studio. Binnen een paar uur stond ‘Niemand’ bovenaan de hitlijsten. De videoclip, eenvoudig gefilmd in zwart-wit, werd miljoenen keren bekeken.
Volgens AD.nl werd het optreden één van de meest bekeken muziekfragmenten van het jaar. Kijkers noemden het “oprecht”, “rauw” en “moedig”. Voor Suzan & Freek voelde het als een nieuw begin.
Landelijke steun en verbondenheid
Sinds hun verhaal openbaar
werd, ontvangen ze dagelijks honderden berichten. Fans schrijven
dat hun openheid helpt om zelf met moeilijke situaties om te
gaan.
Ook collega-artiesten reageerden massaal. Ilse DeLange, Snelle en Maan stuurden persoonlijke berichten van
steun. Radiostations draaiden hun muziek als eerbetoon, en
televisieprogramma’s besteedden aandacht aan hun veerkracht.
“Die warmte uit het hele land
doet iets met je,” zegt Suzan. “Mensen die je niet kent, sturen
kaarten met woorden die recht uit het hart komen.”
Freek vult aan: “Het voelt alsof iedereen met ons meeleeft. Dat
geeft kracht, juist op dagen dat het moeilijker is.”

Een hoopvolle toekomst
Ondanks alles kijken ze met vertrouwen vooruit. Freek voelt zich sterker en werkt aan nieuwe liedjes. “Ik wil laten zien dat er altijd licht is, hoe donker het ook wordt,” zegt hij.
Suzan straalt terwijl ze vertelt over hun baby. “We leven bewuster dan ooit. Elke dag samen is een zegen.” Hun wens is om anderen te blijven inspireren met muziek — niet door perfectie, maar door echtheid.
Hun verhaal is inmiddels meer dan een nieuwsfeit; het is een symbool van veerkracht, liefde en menselijkheid geworden. Ze tonen dat zelfs in de moeilijkste tijden verbinding mogelijk is — tussen geliefden, vrienden en een heel land dat meeleeft.
Een avond die bijblijft
Het optreden bij Jinek eindigde met stilte, gevolgd door een minutenlang applaus. Eva Jinek sloot af met de woorden: “Jullie laten zien wat echte liefde is.”
Terwijl de camera’s uitgingen, omhelsden Suzan & Freek elkaar. Geen woorden, alleen een blik die alles zei.
Hun verhaal raakt, omdat het zo menselijk is. Het vertelt over vallen en opstaan, over de kracht van samen verdergaan, en over muziek als balsem voor het hart.
En misschien is dat wel de mooiste boodschap van allemaal: dat liefde, in welke vorm dan ook, altijd de sterkste melodie blijft.
Kernpunten:
-
Freek kreeg in mei 2024 een ernstige longdiagnose.
-
De behandeling in het Antoni van Leeuwenhoek verloopt positief.
-
Hun nieuwe single ‘Niemand’ werd live gepresenteerd bij Jinek.
-
Hun aanstaande ouderschap geeft hoop en kracht.
-
Fans en collega’s tonen massale steun en waardering.