Algemeen
Wat dreef Klaas Bijl tot de wanhoopsdaad? Een reconstructie van verdriet, waarschuwingen en gemiste signalen
De tragedie rond Klaas Bijl en zijn kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) heeft Nederland diep geraakt. Wat begon als een zorgwekkende vermissingszaak, eindigde in een hartverscheurend drama. Inmiddels is bevestigd dat de lichamen van Klaas en zijn kinderen zijn aangetroffen in een auto die uit het water werd gehaald bij Winschoten. De centrale vraag die velen bezighoudt: hoe kon dit gebeuren?
Toenemende spanningen
Volgens bekenden van het gezin begon de situatie te escaleren na een moeizame relatiebreuk tussen Klaas Bijl (67) en de moeder van de kinderen. De twee zouden verwikkeld zijn geweest in een slepende vechtscheiding, waarbij Bijl nog slechts beperkt omgangsrecht had. Hij mocht zijn kinderen slechts twee weekenden per maand zien. Volgens een buurtbewoner had hij het daar mentaal erg moeilijk mee.
De moeder van de kinderen woonde sinds eind vorig jaar bij haar zus in Delfzijl. Ze was samen met Jeffrey, Emma en een kind uit een eerdere relatie gevlucht uit het huis dat ze met Klaas had gedeeld. Volgens bekenden voelde ze zich niet veilig meer. Klaas zou regelmatig onder invloed zijn geweest en spullen in huis vernield hebben.
Onheilspellende signalen
Op vrijdag 16 mei, een dag vóór de vermissing, stuurde Klaas verontrustende appjes naar zijn ex-partner. Daarin zou hij gezegd hebben dat “er iets ging gebeuren” en dat ze het verlies “wel te boven zou komen”. De moeder vertrouwde het niet en schakelde de p0litie in. Agenten gingen poolshoogte nemen bij de woning van Klaas, maar zagen op dat moment geen directe reden om de kinderen bij hem weg te halen. De kinderen bleven bij hun vader.
Een dag later, op zaterdagmiddag, nam Klaas de kinderen mee. Volgens zijn vriendin Mirka zei hij tegen de kinderen dat ze naar McDonald’s zouden gaan. Toen ze vroegen of zij mee mocht, antwoordde hij: “Nee, we gaan naar het paradijs.” Hij reed weg in zijn grijze Toyota Avensis. Sindsdien ontbrak elk spoor.
Eén enkel teken van leven
Zondagavond kwam er een kort moment van hoop. Klaas belde met een kennis in Beerta om een teken van leven te geven. Hij vertelde dat het “goed ging” met de kinderen en dat ze aardappelen en schnitzel hadden gegeten. Daarna hing hij op. Het was het laatste dat van hem vernomen werd.
Op dat moment was al een Amber Alert verspreid en zette de p0litie alles op alles. Honderden agenten, burgers en speurhondenteams zochten dagenlang in Nederland én over de grens in Duitsland. Toch leverde het lange tijd niets op.
De brief
Dinsdagochtend maakte de p0litie bekend dat er een handgeschreven brief van Klaas Bijl was gevonden. De inhoud van de brief werd niet openbaar gemaakt, maar de toon was zorgwekkend. De p0litie liet weten dat de tekst aanleiding gaf om ernstig te vrezen voor het leven van de kinderen.
In de brief stonden aanwijzingen dat Klaas van plan was zichzelf én zijn kinderen iets aan te doen. Of dit al langer gepland was of het gevolg van een plotselinge psychische instorting, is nog onduidelijk. Maar dat hij geen uitweg meer zag, staat vast.
De vondst van de auto
Op dinsdagavond rond 20.30 uur werd in het water aan de Renselweg in Winschoten een auto aangetroffen. Het ging om een voertuig van hetzelfde type en model als waarin Klaas was vertrokken. Later op de avond werd bevestigd dat het inderdaad ging om zijn Toyota Avensis. In de auto werden meerdere lichamen aangetroffen.
Hoewel formele identificatie nog plaatsvindt, is duidelijk dat hiermee een eind kwam aan de dagenlange onzekerheid. De hoop op een goede afloop was definitief vervlogen.
Systemen onder druk
Het drama heeft veel vragen opgeroepen over de rol van instanties en signalering. Waarom mochten de kinderen bij hun vader blijven na onheilspellende berichten? Was er voldoende toezicht? Hoe wordt er omgegaan met meldingen in conflictscheidingen?
Deskundigen benadrukken dat het vaak moeilijk is om te voorspellen wanneer iemand daadwerkelijk overgaat tot een wanhoopsdaad. “Er zijn duizenden mensen in een complexe scheiding. Slechts zelden leidt dat tot een drama als dit,” stelt een hoogleraar familierecht. “Maar elk signaal moet serieus genomen worden.”
Een stil verdriet
Voor de familie van Jeffrey en Emma is het verdriet nauwelijks te bevatten. In een verklaring via de organisatie Namens de Familie lieten zij weten radeloos te zijn, maar dankbaar voor alle hulp en steun. “We hebben gezocht, gehoopt en gebeden. Dit is een onvoorstelbaar verlies.”
Ook in Beerta, waar de kinderen voor het laatst gezien zijn, heerst verslagenheid. Op scholen, sportverenigingen en in de buurt worden herdenkingsmomenten voorbereid. Burgers en hulpverleners rouwen gezamenlijk.
Wat blijft er achter?
Het drama rond Klaas Bijl en zijn kinderen laat diepe sporen na. Het roept fundamentele vragen op over ouderschap, machteloosheid en het falen van systemen die bedoeld zijn om te beschermen. Maar bovenal is het een tragedie die drie levens heeft gekost en talloze anderen heeft geraakt.
In zijn wanhoop lijkt Klaas de controle te zijn verloren. Wat hem dreef, zullen we wellicht nooit volledig begrijpen. Wat rest is de herinnering aan twee jonge kinderen die veel te vroeg uit het leven zijn gerukt – en de hoop dat hun verhaal aanleiding zal zijn voor betere bescherming, vroegere interventie en meer bewustzijn rond vechtscheidingen en psychische nood.
