Algemeen
Volgers in tranen om foto van Martijn Krabbé bij het afscheid van Jonnie Boer
Afscheid van een icoon: emotionele eerbetuiging aan Jonnie Boer in De Librije
In het hart van Zwolle, in het wereldberoemde restaurant De Librije, vond vandaag een indrukwekkend en emotioneel afscheid plaats van Jonnie Boer, een van de meest toonaangevende chefs die Nederland ooit gekend heeft. Vrienden, familie en collega’s uit de culinaire wereld kwamen samen om hun laatste eer te bewijzen aan de man die de Nederlandse gastronomie mede op de kaart zette.
Boer kwam vorige week onverwacht om het leven tijdens een verblijf op de Antillen, wat leidde tot een schokgolf in de horeca en ver daarbuiten. De herdenkingsbijeenkomst in zijn eigen restaurant was intiem, stijlvol en doordrenkt van liefde en respect.
Een afscheid in stijl: De Librije als symbolische locatie
Het was geen toeval dat het afscheid van Jonnie Boer plaatsvond in De Librije. De chef bracht er decennialang zijn ziel en zaligheid in onder. Samen met zijn vrouw Thérèse Boer, die verantwoordelijk is voor de wijnkaart en gastbeleving, bouwde hij het restaurant uit tot een drie sterren tellende culinaire bestemming van wereldformaat.
Vandaag werd deze plek omgetoverd tot een locatie van bezinning, herinnering en gedeelde r0uw. Kaarslicht, ingetogen muziek en foto’s van Jonnie zorgden voor een warme sfeer, passend bij de man die zijn gasten altijd met oprechte aandacht ontving.
Bekende gezichten bij het afscheid
Onder de genodigden bevonden zich niet alleen familieleden en naaste collega’s, maar ook een groot aantal bekende Nederlanders die een persoonlijke band met Jonnie hadden of hem bewonderden om zijn vakmanschap en levenshouding.
Martijn Krabbé, de bekende televisiepresentator, was ook aanwezig. Zijn aanwezigheid maakte grote indruk. Krabbé maakte eerder dit jaar bekend dat hij vecht tegen uitgezaaide longkanker en verschijnt sindsdien nog maar zelden in het openbaar. Toch koos hij ervoor om persoonlijk aanwezig te zijn bij het afscheid van Jonnie, een keuze die door velen als moedig en respectvol werd ervaren.
Samen met zijn vrouw betrad hij De Librije zichtbaar geëmotioneerd. Op sociale media werd massaal gereageerd op zijn verschijning, waarbij veel mensen hun waardering uitspraken voor zijn aanwezigheid, maar ook geschokt waren door zijn fysieke toestand.
Discussie rond media en privacy
Rondom de foto’s van Martijn Krabbé ontstond online echter ook discussie. Verschillende beelden van de presentator doken op in nieuwsberichten en op sociale media. Een deel van het publiek vond deze foto’s confronterend, juist omdat ze zo direct de kwetsbaarheid van Krabbé tonen.
Op platformen als X (voorheen Twitter) schreven mensen berichten als: “Dan zie je zo’n Martijn Krabbé bij De Librije en dan denk je: wat is die rotziekte toch verschrikkelijk.” Anderen stelden vraagtekens bij de journalistieke keuze om Krabbé van voren te fotograferen.
“Had hem dan van de zijkant of van achter gefotografeerd,” merkte iemand op. Een ander vroeg zich hardop af: “Is hier eigenlijk wel toestemming voor gevraagd?” De discussie laat zien hoe kwetsbaar publiek r0uw kan zijn, en hoe belangrijk het is om met zorg en respect verslag te doen van dit soort momenten.
Nabestaanden kozen voor discretie
De directe familie van Jonnie Boer – zijn vrouw Thérèse en hun kinderen Jimmie en Isabelle – koos ervoor om op de achtergrond te blijven tijdens de ceremonie. Zij arriveerden via een aparte ingang en bleven uit de publieke belangstelling.
Toch was hun aanwezigheid voelbaar. In toespraken en gebaren werd Jonnie’s liefde voor zijn gezin meerdere keren genoemd. Hij was niet alleen een chef van wereldklasse, maar ook een toegewijde echtgenoot en vader. Zijn gezin stond altijd centraal, ook al draaide de wereld om hem heen soms op volle toeren.
Een indrukwekkende opkomst
Naast Martijn Krabbé kwamen er nog veel meer bekende gezichten naar Zwolle. Onder anderen Humberto Tan, Jan Slagter en Herman den Blijker toonden hun respect met hun aanwezigheid. Ook burgemeester Peter Snijders van Zwolle was erbij, wat de impact van Jonnie Boer op de stad extra onderstreepte.
“Zwolle heeft met Jonnie Boer een ambassadeur verloren,” sprak Snijders. “Hij was een bron van trots voor onze stad, en zijn invloed reikte veel verder dan de keuken alleen.”
De sfeer bij De Librije was ingetogen maar intens. Sommige gasten lieten bloemen achter, anderen bleven lange tijd stil staan bij een foto van Jonnie, waarop hij breed lachend te zien is – zoals zovelen hem zullen herinneren.
Meer dan een chef: Jonnie als mens
Jonnie Boer was veel meer dan alleen een kok met drie Michelinsterren. Hij was een man met visie, humor en een groot hart. Medewerkers omschrijven hem als streng maar rechtvaardig, altijd gedreven, maar ook iemand die ‘s avonds de laatste gast nog even persoonlijk gedag kwam zeggen.
Collega’s uit de horeca prezen hem om zijn loyaliteit en leiderschap. Hij zette zich in voor talentontwikkeling, streekproducten en sociale projecten in de regio. Zijn 0verlijden laat dan ook een groot gat achter, zowel binnen als buiten de gastronomische wereld.
Een leven dat mensen raakte
In de toespraken werd keer op keer benadrukt hoeveel mensen Jonnie heeft geraakt – niet alleen via zijn gerechten, maar ook als mens. Zijn keuken draaide niet alleen om perfectie, maar ook om gevoel, beleving en verbondenheid.
“Jonnie kookte niet met zijn hoofd, maar met zijn hart,” zei een oud-leerling. “En je proefde het in alles.” Ook zijn inzet voor duurzaamheid en eerlijke ingrediënten werd genoemd. Hij was een voorloper op het gebied van bewust koken, ver voordat het mode werd.
Een warm en waardig afscheid
De herdenkingsbijeenkomst in De Librije was precies zoals Jonnie het zelf gewild zou hebben: persoonlijk, stijlvol en zonder overbodige poespas. Er was ruimte voor tranen, maar ook voor herinneringen, voor humor, en voor stil respect.
Na afloop verlieten de gasten in kleine groepjes het restaurant. Sommigen omhelsden elkaar, anderen liepen zwijgend terug naar hun auto. Wat bleef, was het besef dat Jonnie Boer een man was die zijn vak én zijn medemens met toewijding diende – tot het allerlaatste moment.
Martijn Krabbé ondanks ziekte aanwezig bij herdenking Jonnie Boer in De Librije | Sterren | https://t.co/8FzyUKEecp https://t.co/Ubt2GU4Wyu
— RealShowstopper 🇳🇱🇺🇦🇮🇱 (@RealShowstopper) May 1, 2025
Jonnie Boer: een blijvende nalatenschap
Hoewel Jonnie Boer er fysiek niet meer is, blijft zijn nalatenschap springlevend. In de gerechten van De Librije, in de harten van zijn geliefden en in de herinnering van iedereen die ooit bij hem at, met hem werkte of hem bewonderde. Zijn filosofie – kwaliteit, aandacht en menselijkheid – leeft voort.
Dan zie je zo'n Martijn Krabbe bij De Librije en dan denk je: wat is die rotziekte toch verschrikkelijk 🙁 #DeLibrije
— Free El Chapo (@RootjeRotterdam) May 1, 2025
Of je nu een topchef bent of een gewone thuiskok: Jonnie Boer herinnerde ons eraan dat koken draait om liefde, aandacht en verbondenheid. En dat je, zelfs op een bord, iemands dag kunt veranderen.
Hebben jullie hem toestemming gevraagd?
— Petra Renden 🇳🇱 (@prenden79) May 1, 2025
De laatste rustplaats van paus Franciscus: eenvoudig, betekenisvol en trouw aan zijn levensmissie
Na een pontificaat van meer dan tien jaar is paus Franciscus op 88-jarige leeftijd 0verleden. Zijn 0verlijden markeert het einde van een tijdperk binnen de katholieke kerk – een periode die gekenmerkt werd door eenvoud, betrokkenheid en een open houding naar de wereld. Inmiddels zijn ook de eerste foto’s verschenen van zijn laatste rustplaats, en die beelden vertellen misschien wel meer over zijn nalatenschap dan duizend woorden kunnen.
Een vredig einde in het Sint-Martha-huis
Paus Franciscus stierf op maandag in alle rust in zijn kamer in het Sint-Martha-huis, waar hij sinds het begin van zijn pauschap woonde. In tegenstelling tot eerdere pausen, die het apostolisch paleis bewoonden, koos Franciscus bewust voor eenvoud. Hij verbleef liever in een klein pension, waar hij het personeel dagelijks groette en het leven deelde met anderen.
Het 0verlijden werd bekendgemaakt door kardinaal Kevin Farrell, camerlengo van de Heilige Stoel, die in een emotionele verklaring zei:
“Lieve broeders en zusters, met diepe droefheid moet ik jullie het 0verlijden van onze Heilige Vader Franciscus melden. Om 7.35 uur vanochtend is de bisschop van Rome, Franciscus, teruggekeerd naar het huis van de Vader.”
In zijn toespraak roemde Farrell het leven van Franciscus als een voorbeeld van trouw, moed en universele liefde – vooral voor hen die vaak vergeten worden: de armen, de zieken, de vluchtelingen, de eenzamen. Zijn woorden raakten wereldwijd miljoenen mensen die zich de eenvoud en warmte van deze paus zullen blijven herinneren.
Een massaal afscheid op het Sint-Pietersplein
Drie dagen na zijn 0verlijden werd in Rome een indrukwekkende openbare begrafenismis gehouden. Meer dan 250.000 mensen verzamelden zich op het Sint-Pietersplein – gelovigen, wereldleiders, geestelijken en gewone mensen die zich geraakt voelden door zijn woorden en daden. Het plein vulde zich met gebeden, kaarsen en stilte, afgewisseld door momenten van gezang en herinnering.
De dienst werd geleid door kardinalen en bisschoppen van over de hele wereld. De sfeer was ingetogen, maar doordrenkt van dankbaarheid. Kinderen droegen bloemen, er werd voorgelezen uit Franciscus’ encycliek Laudato Si’, en in talloze talen werd zijn naam met respect uitgesproken.
Een andere rustplaats dan verwacht
In tegenstelling tot wat gebruikelijk is voor pausen, werd Franciscus niet bijgezet onder de Sint-Pietersbasiliek, waar onder anderen Johannes Paulus II en Benedictus XVI rusten. In plaats daarvan koos hij voor een bescheiden plek in de Basiliek van Santa Maria Maggiore, een kerk die hij vaak bezocht tijdens zijn pontificaat.
De keuze voor deze locatie was geen toeval. Franciscus had een diepe devotie voor Maria, de moeder van Jezus, en beschouwde deze basiliek als een plek van troost en gebed. Bij belangrijke reizen bad hij er, bij moeilijke momenten zocht hij er stilte, en op feestdagen kwam hij er graag in de vroege ochtend zonder veel omhaal.
Een graf vol symboliek
Zijn laatste rustplaats weerspiegelt de waarden waarvoor paus Franciscus zijn hele leven stond. Op de eenvoudige grafsteen prijkt enkel het woord “Franciscus” in Latijnse letters. Er ligt één witte roos op het graf – geen bloemenzee, geen goud, geen groots monument.
Boven het graf hangt een kopie van het borstkruis dat hij dagelijks droeg, symbool van zijn verbondenheid met de armen en de eenvoud van het evangelie. Er schijnt een warm licht op de plek, wat zorgt voor een serene sfeer waarin bezoekers stil kunnen reflecteren.
Sinds de begrafenis komen dagelijks rouwenden langs om in stilte hun respect te betuigen. Geen fanfare, geen toespraken – alleen stilte, gebed en herinnering.
Eenvoud als bewuste keuze
Volgens het Amerikaanse PBS News was de keuze voor deze bescheiden grafplek een directe wens van Franciscus zelf. Hij wilde dat zijn graf niet het middelpunt van de aandacht zou zijn, maar dat de aandacht gericht moest blijven op Maria en op de boodschap van het geloof.
“Zijn hele leven stond in het teken van anderen, niet van zichzelf,” zei aartsbisschop Rolandas Makrickas eerder. “Hij wilde niet herdacht worden als leider, maar als dienaar. Als broer onder broeders.”
Het past bij de man die liever in een pension woonde dan in een paleis, die zijn schoenen zelf poetste, en die altijd zei dat de kerk een veldhospitaal moest zijn voor wie gewond is.
Een geestelijke erfenis die blijft
Met het 0verlijden van paus Franciscus verliest de wereld niet alleen een kerkleider, maar ook een moreel kompas. Hij sprak zich uit tegen ongelijkheid, milieuschade, uitbuiting en uitsluiting. Hij vroeg aandacht voor vluchtelingen, voor de klimaatcrisis, en voor mensen aan de rand van de samenleving.
Zijn woorden, maar vooral zijn daden, hebben talloze mensen geïnspireerd. Hij bezocht vluchtelingenkampen in Griekenland, omhelsde zieken in achterbuurten van Brazilië, en riep herhaaldelijk op tot compassie in plaats van oordeel. Hij brak met tradities als dat nodig was, maar altijd met het oog op liefde en rechtvaardigheid.
Een paus die de wereld dichterbij bracht
Wat paus Franciscus zo bijzonder maakte, was zijn vermogen om verbinding te leggen tussen kerk en samenleving. Hij sprak op een manier die mensen raakte – eenvoudig, oprecht, en zonder omwegen. Zijn taal was niet die van dogma’s, maar van het hart.
Zijn beroemde uitspraak “Wie ben ik om te oordelen?” werd wereldwijd gezien als een teken van openheid, zeker binnen een instituut dat lange tijd als afstandelijk werd ervaren. Daarmee gaf hij velen het gevoel dat er weer ruimte was voor dialoog, voor menselijkheid, voor een geloof dat niet sluit, maar opent.
Een afscheid dat spreekt
De foto’s van het graf van paus Franciscus gaan inmiddels de wereld over. Mensen delen ze op sociale media, niet om te sensationaliseren, maar om te laten zien hoe soberheid en betekenis samen kunnen gaan. Geen praalgraf, geen marmeren beelden, geen pompeuze teksten – alleen een naam, een bloem, en een kruis.
En juist dat raakt mensen. Het is het ultieme bewijs dat Franciscus tot het einde trouw is gebleven aan zijn boodschap: bescheidenheid is geen zwakte, maar kracht. In een wereld die vaak draait om macht en uiterlijk vertoon, koos hij voor eenvoud en oprechte aandacht.
Pope Francis' tomb in a niche in the Basilica of St. Mary Major can now be visited by the faithful, as the Church commemorates the late Pope with the second day of the Novemdiales, or 'nine days' of mourning. pic.twitter.com/AyhukxUtmV
— Vatican News (@VaticanNews) April 27, 2025