Algemeen
Steenrijk, Straatarm-kijkers stomverbaasd: ”Meen je dit”
Steenrijk, Straatarm stuit op discussie: is 120 euro per week écht straatarm?
In de nieuwste aflevering van het populaire programma Steenrijk, Straatarm draaide het deze week om twee oudere koppels die voor even van leven ruilen. Aan de ene kant: Marco en Caroline, een stel dat inmiddels een luxe leven leidt in het zonnige Kroatië. Aan de andere kant: Han en Norma uit Rijswijk, die moeten rondkomen van een bescheiden AOW-uitkering. Hun verhaal roept bij veel kijkers gemengde gevoelens op, zeker als het aankomt op hun wekelijkse budget.
Geen onbekenden van financiële zorgen
Hoewel Marco en Caroline nu genieten van een comfortabel leven onder de Kroatische zon, is dat lang niet altijd zo geweest. “We hebben ook onze moeilijke periodes gekend,” vertellen ze in de aflevering. “Toen we nog maar drie jaar samenwoonden, stonden er ineens deurwaarders op de stoep. We weten dus hoe het is om met financiële problemen te leven.”
Tegenwoordig hoeven ze zich daar geen zorgen meer over te maken. Ze runnen hun eigen bedrijf en kunnen zich wekelijks een bestedingsbudget van ongeveer 1.200 euro veroorloven. Toch blijven ze nuchter over hun situatie: “We beseffen dat we geluk hebben gehad, maar dat hadden we net zo goed niet kunnen hebben.”
Schulden en tegenslagen
Voor Han en Norma is de situatie een stuk minder rooskleurig. Zij wonen in een eenvoudig appartement in Rijswijk en leven van hun AOW. Han werkte jarenlang via een uitzendbureau, maar raakte financieel in de knel toen zijn toenmalige werkgever fouten maakte met de belastingafdracht. Die fouten resulteerden in een torenhoge schuld van maar liefst 25.000 euro.
Alsof dat nog niet genoeg was, bleek later dat er ook nooit pensioenpremies voor Han zijn afgedragen. “Dat was een harde klap,” vertelt hij. “Je werkt jarenlang, doet alles wat je kunt, en dan blijkt je toekomst niet veiliggesteld.”
120 euro per week: ‘Is dat straatarm?’
Han en Norma hebben wekelijks 120 euro te besteden. Voor velen een schijntje, maar sommige kijkers van Steenrijk, Straatarm zetten vraagtekens bij die kwalificatie. Op sociale media ontstond al snel een discussie over wat nu écht als ‘straatarm’ wordt beschouwd.
“Dat is toch niet weinig?” reageert iemand op X (voorheen Twitter). “Ik moet het met minder doen.” Een ander schrijft: “Ik zou willen dat ik 120 euro per week had. Dan kon ik tenminste eens een keer wat leuks doen.” En weer een ander stelt: “Het valt eigenlijk nog wel mee. Natuurlijk is het geen vetpot, maar het is ook niet niks.”
De reacties laten zien hoe relatief armoede is en hoe verschillend mensen hun eigen situatie beoordelen ten opzichte van die van anderen. Voor het ene gezin is 120 euro een uitkomst, voor een ander is het nauwelijks genoeg voor de dagelijkse boodschappen.
Op bezoek in het andere leven
Zoals gebruikelijk in het programma wisselen de koppels van huis, leven en uitgavenpatroon. Marco en Caroline trekken in bij Han en Norma en proberen zich aan te passen aan hun sobere levensstijl. Hun eerste indruk is opvallend positief. “Wat een ruime keuken!” roept Caroline uit. “En kijk die koelkast eens… die is groter dan die van ons.”
Toch komt er ook wat verwondering. “Ik had een veel kleinere woning verwacht,” zegt Marco. “Ze hebben het hier eigenlijk nog best netjes.”
Maar ondanks de bewondering voor de ruimte en inrichting, merken Marco en Caroline al snel hoe lastig het is om met 120 euro per week rond te komen. Wanneer ze boodschappen doen, beseffen ze dat elke euro telt. Toch is er ook ruimte voor plezier: als Marco in de koelkast een pak frikandellen ontdekt, licht zijn gezicht op. “Al 2,5 jaar niet gegeten!”
Toch blijven ze kritisch op het eetpatroon. “Er zit veel bewerkt voedsel in het menu. Dat is natuurlijk makkelijk en goedkoop, maar niet per se gezond.”
Wederzijds begrip
Aan de andere kant genieten Han en Norma even van een leven in luxe. In Kroatië mogen ze zich tegoed doen aan uitgebreide diners, adembenemende uitzichten en een huis met alle comfort. Maar ondanks de weelde blijven ze met beide benen op de grond. “Je went er snel aan,” zegt Han. “Maar het maakt je ook dankbaar voor wat je hebt, hoe klein het ook is.”
Norma voegt eraan toe: “Het is een wereld van verschil. Maar ik mis ook gewoon m’n eigen huisje. Alles is hier zo perfect, maar het voelt niet als thuis.”
Waardevolle les
Het programma laat opnieuw zien dat rijkdom en armoede veel meer zijn dan alleen cijfers op een bankrekening. Het draait om perspectief, verwachtingen, gezondheid en geluk. De uitwisseling tussen Marco, Caroline, Han en Norma zorgt niet alleen voor emotionele momenten, maar ook voor een breder maatschappelijk gesprek.
Dat gesprek laait op social media nog steeds voort. De ene groep kijkers voelt mee met de schrijnende situatie van Han en Norma. De ander vindt dat 120 euro per week nog best meevalt en dat het etiket ‘straatarm’ wellicht wat overdreven is.
Toch is er één conclusie die iedereen lijkt te delen: iedereen verdient een veilige en zekere oude dag. En dat is, helaas, lang niet voor iedereen vanzelfsprekend.
Wil je zelf een bijdrage leveren aan het armoededebat of meer informatie over hulpinstanties in Nederland? Bezoek dan de websites van organisaties zoals het Nibud of het Armoedefonds.
Je vergeet 3 honden. Ongelooflijk weinig geld en ern overdosis aan honden.
— Wessel Lugtenborg (@WesselWl) May 21, 2025
Voor twee personen is 120 euro per week echt wel te doen hoor. Zo weinig is dat niet. #steenrijkstraatarm
— Mars (@Marschaaaaake) May 21, 2025
Algemeen
Vertrokken B&B Vol Liefde-Rinus doet pijnlijke onthulling over Ingrid en bevestigt wat kijkers al dachten
Rinus over vertrek bij Ingrid in B&B Vol Liefde: “Het voelde meer als klussen dan als daten”
Rinus reisde met hoge verwachtingen naar Griekenland om bij Ingrid zijn kans op de liefde te wagen. Maar in plaats van romantische momenten, stonden vooral klusprojecten op het programma. Na zijn vertrek sprak hij er al openhartig over, maar nu deelt hij nieuwe details over zijn tijd bij Ingrid.
Van romantische plannen naar klusprojecten
Volgens Rinus begon zijn verblijf veelbelovend, maar al snel draaide het meer om verf, gereedschap en tuinhandschoenen dan om gesprekken bij zonsondergang. “Echt serieuze gesprekken en uitstapjes heb ik gemist,” vertelt hij aan RTL Boulevard. “Zelfs een gepland bezoekje aan het kasteel ging niet door, want er moesten eerst nog klusjes worden gedaan.”
Hij had gehoopt op quality time samen, maar kreeg vooral het gevoel dat hij als een soort extra hulp werd ingezet. “Het heet B&B Vol Liefde en niet B&B Voor Klussen,” zei hij bij zijn afscheid tegen Ingrid.
Ingrid’s prioriteiten volgens Rinus
Rinus denkt dat Ingrid simpelweg andere prioriteiten had. “Het leek wel alsof klussen voor haar het belangrijkste in het leven is. Klussen, klussen, klussen – in plaats van samen iets leuks ondernemen.”
Hoewel hij zichzelf omschrijft als een “stukje romanticus”, merkte hij dat er weinig ruimte was voor die kant van hem. “Ik miste kleine momenten van affectie en toegankelijkheid. Er was geen sprankje romantiek, en dat voelde ik vanaf het begin.”
Een muur om haar heen
Volgens Rinus heeft Ingrid zelf toegegeven dat het voor anderen moeilijk is om tot haar door te dringen. “Ze zei dat ze een muur om zich heen heeft gebouwd, en dat heeft natuurlijk te maken met haar verleden. Ik denk dat het daardoor lastig is om echt een connectie met haar te maken.”
Ondanks zijn teleurstelling kijkt hij zonder wrok terug. “Ik gun haar oprecht het beste, en ook de deelnemers die na mij kwamen. Maar eerlijk gezegd vraag ik me af of ze op deze manier ooit een match gaat vinden.”
Geen liefdesvonk
Voor Rinus stond zijn besluit om te vertrekken al even vast, al vond hij het geen gemakkelijke stap. “Ik kwam voor de liefde, maar kreeg het gevoel dat die zoektocht niet wederzijds was. Op een gegeven moment moet je dan eerlijk zijn naar jezelf én naar de ander.”
Nieuw hoofdstuk
Nu Rinus terug is in Nederland, laat hij het avontuur achter zich. Toch kijkt hij met gemengde gevoelens terug op zijn tijd in Griekenland. “Het was een ervaring die ik niet had willen missen, maar ik had gehoopt op meer gedeelde momenten, zonder dat er altijd een hamer of verfkwast aan te pas kwam.”