Algemeen
Slechts een paar mensen kunnen alle gezichten vinden die in deze boom verborgen zitten – ben jij een van hen?
Hoeveel gezichten zie jij in deze mysterieuze boom? Test je geheugen met deze illusie
Ben jij iemand die dol is op optische illusies en breinbrekers? Dan ben je zeker niet de enige. Over de hele wereld zijn mensen gefascineerd door afbeeldingen die het brein op het verkeerde been zetten. Ze bieden een leuke, soms frustrerende uitdaging — en geven ons tegelijkertijd een goed excuus om even helemaal op te gaan in iets anders dan de dagelijkse sleur.
Zelf moet ik eerlijk toegeven dat ik er niet bijzonder goed in ben. Sterker nog: toen ik zes was, kreeg ik van mijn oma een boek vol hersenkrakers en optische illusies cadeau. Ze dacht waarschijnlijk dat het mijn logica en geduld zou aanscherpen. In werkelijkheid heeft dat boek vooral stof verzameld. Pas tien jaar later, ergens in mijn tienertijd, pakte ik het weer eens op. En zelfs toen kon ik nog steeds maar de helft van de puzzels oplossen.
Toch begrijp ik goed waarom dit soort raadsels zo populair zijn. Het is niet alleen leuk om je brein uit te dagen, het is ook interessant om te zien hoe anderen het doen. Sommige mensen zien meteen patronen en verborgen details die anderen totaal ontgaan. Dat maakt het delen van dit soort illusies online zo leuk: je kunt elkaar uitdagen, verbazen of juist laten lachen om wat je over het hoofd zag.
Met dat in gedachten stuitte ik onlangs op een fascinerende optische illusie die viraal is gegaan op internet. Het is een afbeelding die inmiddels onder de naam ‘National Leaders Tree’ rondgaat. De bedoeling is simpel: hoeveel gezichten kun jij vinden in deze boom? Maar vergis je niet — wat begint als een simpele zoekplaat, blijkt al snel een test te zijn die iets zou kunnen zeggen over je geheugen en waarnemingsvermogen.
De uitdaging: zoek de gezichten in de boom
De afbeelding toont een boom met takken, bladeren en schors. Op het eerste gezicht zie je waarschijnlijk direct twee duidelijke gezichten onderaan in de stam verwerkt. Die zijn niet te missen. Maar de echte uitdaging begint pas wanneer je verder kijkt. In de takken, tussen het bladerdek, langs de bast — overal lijken gezichten verscholen te zitten. Sommigen zijn vager dan anderen, soms haast niet van een blad te onderscheiden. En toch zijn ze er.
De afbeelding is inmiddels door duizenden mensen bekeken en gedeeld. Op platforms als YouTube, Reddit en Facebook dagen mensen elkaar uit: hoeveel gezichten zie jij? Sommigen claimen er wel vijftien te zien, anderen blijven steken bij vier of vijf. Wat het extra leuk maakt: het aantal gezichten dat je vindt zou iets kunnen zeggen over je geheugen en cognitieve scherpte.
Wat zegt jouw score over je geheugen?
Er wordt gezegd dat je aan de hand van hoeveel gezichten je weet te vinden, een indicatie krijgt van hoe sterk jouw geheugen en gezichtsherkenning zijn. Hoewel het natuurlijk geen wetenschappelijke test is, is het wel een leuke manier om jezelf eens te testen. Hieronder zie je een (speelse) interpretatie van de scores:
🔍 2 tot 4 gezichten gevonden
Iedereen ziet de twee duidelijke gezichten onderaan de boom. Als je
daarnaast nog één of twee extra gezichten hebt ontdekt, zou dat
kunnen betekenen dat je visuele geheugen of gezichtsherkenning niet
optimaal werkt. Misschien kijk je er wat vluchtig naar, of heb je
moeite met het onderscheiden van details. Dat is op zich niet erg —
maar het kan leuk zijn om vaker dit soort illusies te oefenen.
🧠 5 tot 6 gezichten gevonden
Als je in totaal vijf of zes gezichten kunt aanwijzen, zit je al in
de middenmoot. Dat betekent dat je aandachtig kijkt en gevoel hebt
voor details, maar je zou volgens sommige interpretaties wat risico
kunnen lopen op geheugenproblemen. Nogmaals, dit is geen diagnose,
maar wel een vriendelijk duwtje in de richting van mentale
training.
🌟 7 tot 8 gezichten gevonden
Goed gedaan! Je hebt een scherp oog en een prima geheugen.
Misschien heb je wat langer gekeken, meerdere keren je blik laten
dwalen over de afbeelding en jezelf bewust de tijd gegeven om
patronen te herkennen. Dat is precies de juiste aanpak bij dit
soort raadsels.
🏆 9 gezichten of meer
gevonden
Gefeliciteerd, jij behoort tot de top! Een uitstekende score. Dit
duidt op een zeer goed ontwikkelde visuele waarneming en geheugen.
Je hebt niet alleen oog voor detail, maar ook een goed ruimtelijk
inzicht. Je brein weet wat het zoekt — en vindt het. Je hebt een
sterk ontwikkeld vermogen om gezichten te herkennen, wat handig is
in allerlei sociale en professionele situaties.
Waarom we dol zijn op dit soort illusies
Optische illusies als deze hebben wereldwijd fans. Ze dagen onze hersenen uit op een manier die net genoeg inspanning kost om boeiend te blijven, zonder dat het frustrerend wordt. Je kijkt, je denkt, je telt — en dan wil je weten of anderen hetzelfde zagen als jij.
Wat ze nog interessanter maakt, is dat onze hersenen constant proberen orde aan te brengen in wat we zien. Wanneer iets afwijkt van wat we verwachten, worden we alert. Bij deze boom bijvoorbeeld verwacht je geen gezichten tussen de bladeren. Zodra je er één vindt, word je fanatieker: waar zitten de andere? Het is een visueel spel waarin je brein en je waarnemingsvermogen samenwerken.
De grote onthulling
Natuurlijk wil je na het turen en tellen weten of je het ‘goed’ hebt gedaan. In de meeste video’s of online posts over deze boom worden uiteindelijk de gezichten een voor een onthuld. Soms met cirkels of pijlen, zodat je ze niet kunt missen. En dan zie je ineens gezichten die je eerder compleet over het hoofd zag. Dat levert vaak een mix op van frustratie (“Hoe heb ik dát kunnen missen?!”) en bewondering voor het slimme ontwerp van de illustratie.
Let op: het precieze aantal gezichten dat je kunt vinden, varieert afhankelijk van de interpretatie. Sommige gezichten zijn half zichtbaar of vaag, anderen duidelijk omlijnd. Daarom kan het aantal verschillen per persoon — en dat maakt het des te leuker om er met vrienden of familie over te discussiëren.
Daag jezelf en anderen uit
Als je het leuk vond om deze illusie te proberen, deel hem dan vooral met mensen in je omgeving. Kijk hoeveel gezichten zij vinden, en vergelijk jullie scores. Het kan een grappig gesprek opleveren en wie weet… misschien zie je later bij een tweede blik nóg een gezicht dat je eerst over het hoofd zag.
Tot slot
Of je nu vier, negen of vijftien gezichten hebt gevonden: dit soort puzzels zijn een leuke manier om je hersenen actief te houden. Ze herinneren ons eraan hoe complex onze waarneming is — en hoe verrassend ons brein soms werkt.
Dus: hoeveel gezichten telde jij? Laat het ons weten in de reacties en deel het met je vrienden. Misschien heb jij wel het scherpste oog van allemaal.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.