Algemeen
Oude beelden van Femke uit MAFS duiken op en zorgen voor verbazing: ‘Daar is flink aan gesleuteld!’
Femke uit Married At First Sight: geliefd én omstreden – dit is haar verhaal
Het televisieprogramma Married At First Sight (kortweg MAFS) blijft de gemoederen bezighouden. Iedere nieuwe aflevering zorgt voor gespreksstof op sociale media en aan de keukentafel. Het principe is even fascinerend als gewaagd: twee mensen die elkaar nog nooit ontmoet hebben, geven elkaar het jawoord op de dag dat ze elkaar voor het eerst zien. Eén van de meest besproken kandidaten van dit seizoen is Femke – een vrouw die opvalt door haar uiterlijk, haar geschiedenis én haar uitgesproken karakter. Maar wie is Femke eigenlijk, en hoe ontwikkelt haar huwelijk met Olof zich?
Wat is Married At First Sight?
Voor wie het programma niet kent: Married At First Sight is een sociaal experiment dat inmiddels wereldwijd wordt uitgezonden. In Nederland heeft het een trouwe kijkersgroep opgebouwd. In het programma kunnen volwassenen zich vrijwillig aanmelden om deel te nemen aan een uniek liefdesavontuur. Vervolgens worden deelnemers door een team van experts – waaronder psychologen en relatiewetenschappers – gekoppeld op basis van persoonlijkheidskenmerken, voorkeuren en levensdoelen.
Het bijzondere aan het concept is dat de koppels elkaar pas ontmoeten op hun eigen trouwdag. Voor het altaar zien ze elkaar voor het eerst, in aanwezigheid van familie en vrienden. Daarna volgt een huwelijksnacht en een huwelijksreis, die per koppel verschilt qua locatie en invulling.
De grote vraag: blijven ze samen?
Aan het einde van het seizoen komt het moment van de waarheid: blijven de koppels bij elkaar, of kiezen ze toch voor een scheiding? Gedurende het experiment krijgen de deelnemers intensieve begeleiding van de experts, waaronder de bekende presentator Carlo Boszhard. Toch verloopt het traject niet altijd soepel. Sommige stellen merken al snel dat er weinig klik is of dat bepaalde gewoontes botsen.
Soms leidt dat zelfs tot een vroegtijdige beëindiging van het huwelijk. In dat geval wordt er een slotgesprek gevoerd, waarin het stel symbolisch de trouwringen kan inleveren. Wanneer dat gebeurt, kan het programma ervoor kiezen om een nieuw koppel te introduceren uit de eerder aangemelde singles. Zo blijft de dynamiek in het programma levendig, maar voor de betrokkenen is het vaak een emotioneel proces.
De entree van Femke en Olof
Dit seizoen ging de aandacht al snel uit naar Femke en haar echtgenoot Olof. Op papier leken ze een prima match: beiden zijn extravert, houden van avontuur en hebben ervaring met het mediacircus. Toch verliep de kennismaking niet helemaal vlekkeloos. Binnen de eerste paar dagen na de bruiloft deden zich al spanningen voor tussen het pasgetrouwde stel.
Olof liet meerdere keren doorschemeren dat hij zijn oog ook op een andere vrouw had laten vallen – nota bene een vriendin van Femke. Zo’n uitspraak komt hard aan, zeker in de context van een net gesloten huwelijk dat nog volop in ontwikkeling is. De teleurstelling was duidelijk zichtbaar bij Femke, en kijkers op sociale media lieten massaal van zich horen.
Publieke opinie: steun én kritiek
Femke kreeg in korte tijd veel aandacht, niet alleen vanwege het programma maar ook door haar online aanwezigheid. Haar volgersaantal op Instagram steeg explosief: in enkele dagen verzamelde ze al meer dan 20.000 volgers. Op haar profiel deelt ze voornamelijk lifestylefoto’s, modieuze outfits en positieve boodschappen. Veel kijkers prijzen haar om haar openheid, stijl en uitstraling.
Tegelijkertijd is er ook kritiek. Sommige volgers vragen zich af of Femke wel puur zichzelf is in het programma. Haar opvallende uiterlijk, perfect gestylede kapsel en fotogenieke uitstraling zorgen voor speculaties. Heeft ze misschien cosmetische ingrepen ondergaan? Zelf is ze daar duidelijk over: ze ontkent dat er aan haar uiterlijk gesleuteld is.
Femke’s verleden in de spotlights
Wat veel mensen niet weten, is dat Femke al eerder in de media heeft gestaan. Ze is de ex-vrouw van oud-profvoetballer Piet Velthuizen, een doelman die onder meer uitkwam voor Vitesse, AZ en het Nederlands elftal. Hoewel hun relatie inmiddels verleden tijd is, zorgde deze connectie ervoor dat Femke al bekend was met het leven in de schijnwerpers.
Daarnaast werkt ze al jarenlang als model. In die rol weet ze precies hoe ze zich moet presenteren voor de camera. Dat maakt haar niet alleen zelfverzekerd, maar ook mediavaardig – een eigenschap die zowel bewondering als scepsis oproept bij het grote publiek.
Koppeldynamiek: botsende karakters?
Wat duidelijk wordt in de afleveringen is dat Femke en Olof zeer verschillende communicatiestijlen hebben. Waar Femke zich kwetsbaar opstelt en openhartig praat over haar gevoelens, lijkt Olof meer gesloten en impulsief. Zijn uitspraken over andere vrouwen vallen dan ook niet in goede aarde bij kijkers én bij Femke zelf.
Op sociale media wordt hij regelmatig bekritiseerd om zijn houding en opmerkingen. Sommigen vinden dat hij te weinig respect toont voor zijn kersverse vrouw, terwijl anderen denken dat hij gewoon niet klaar is voor een serieuze relatie.
Liefde of desillusie?
Of het huwelijk tussen Femke en Olof standhoudt, blijft voorlopig de vraag. De eerste signalen zijn niet hoopgevend, maar niets is zeker in een programma als Married At First Sight. Er zijn koppels geweest die met ruzie begonnen en uiteindelijk toch gelukkig samenbleven – en er zijn stellen geweest die perfect leken, maar uiteindelijk toch kozen voor een scheiding.
Wat Femke betreft is één ding zeker: zij laat zich niet zomaar uit het veld slaan. Met haar ervaring, uitstraling en zelfvertrouwen blijft ze een boeiende verschijning in het programma. Of haar huwelijk met Olof overleeft of niet, ze heeft nu al een plekje veroverd in de harten van veel kijkers.
Wat maakt MAFS zo aantrekkelijk?
Married At First Sight blijft populair omdat het draait om iets universeels: de zoektocht naar liefde. Iedereen herkent zich in de hoop, de onzekerheid en de spanning die bij een relatie horen. Bovendien zorgt de opzet – trouwen met een volslagen onbekende – voor situaties die je in geen enkel ander programma ziet. Het levert ontroering, frustratie én onverwachte romantiek op.
Met kandidaten zoals Femke, die hun verhaal met zoveel lef en openheid delen, blijft het programma boeien. En hoewel het soms schuurt en confronteert, biedt het ook ruimte voor groei en reflectie.
Conclusie: een gezicht om niet te vergeten
Of ze nu een blijvende relatie overhoudt aan haar deelname of niet, Femke is uitgegroeid tot een van de opvallendste gezichten van dit seizoen van Married At First Sight. Haar stijl, verleden, kwetsbaarheid én de dynamiek met Olof maken haar verhaal tot een van de meest besproken onderwerpen van dit moment.
Het is precies dat menselijke aspect – de mix van hoop, onzekerheid en doorzettingsvermogen – dat van MAFS zoveel meer maakt dan gewoon reality-tv. Het is een spiegel van de liefde, in al haar grilligheid.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”