Algemeen
Nog een vaste tafelgast sneuvelt bij Vandaag Inside: ´Ze hebben me kapot gemaakt´
Het lijkt een droom om aan te schuiven bij het populaire praatprogramma Vandaag Inside, maar voor Albert Verlinde blijkt het in de praktijk een zware beproeving. De show kost hem zoveel energie dat hij na twee optredens in één week volledig uitgeteld was. Het roddelblad Weekend kopte zelfs: “VI sloopt Albert Verlinde.” De mediapersoonlijkheid reageerde gisteren in de uitzending zelf op die stevige uitspraak.
Geen reden tot paniek
Albert probeerde de onrust over zijn vermeende instorting meteen weg te nemen. “Ik las het ook vandaag,” zei hij in de uitzending. “In de Weekend staat dat ik helemaal kapot ben en niet meer kan. Maar alles doet het nog, mensen. Maak je geen zorgen.” Toch gaf hij toe dat het intensief is. “Ik heb altijd gezegd dat ik het één keer per week leuk vind, maar toen moest ik invallen. En ja, dat was echt pittig.”
Dagtaak aan voorbereiding
Wat veel mensen niet beseffen, is dat een optreden bij Vandaag Inside geen kwestie is van ‘even aanschuiven’. Albert vertelt dat hij de hele dag bezig is met het lezen van kranten en het bekijken van televisieprogramma’s om goed voorbereid te zijn. “Je moet op de hoogte zijn van alles, anders kun je beter niet aan die tafel gaan zitten,” aldus Albert.
Wierd Duk sluit zich aan
Ook journalist Wierd Duk deelt die ervaring. Hij werd tijdens dezelfde uitzending gevraagd hoe het hem vergaat. “Het sloopt mij ook,” bekende hij. “De hele dag voorbereiden, constant gebeld worden, onderwerpen doornemen… Het is echt onvoorstelbaar. Ik snap niet hoe Johan Derksen dit elke avond doet. Dat verdient serieus applaus.” En dat applaus kwam er, uit de studio.
Johan Derksen bevestigt de druk
Johan Derksen zelf erkende dat het werk intens is. “Toen we begonnen zei John de Mol al: ‘Als je een dagelijkse talkshow doet, dan sta je de hele dag aan.’ En dat klopt.” Hij benadrukte dat het meer is dan een uurtje televisie: “Je slaat geen nieuwsbulletins over, je leest alles.” Het is volgens hem de enige manier om relevant aan tafel te kunnen zitten.
Vrij zijn is een verademing
Wat Johan vooral waardeert, is zijn vrije tijd. “Als je een paar weken vrij bent, dan is dat echt heerlijk,” zegt hij. “Je hebt dan geen neiging om ’s ochtends meteen de krant uit de bus te trekken. Dan denk je: het komt wel.” Een pauze van de constante nieuwsconsumptie voelt als een zegen.
René van der Gijp als voorbeeld
Wilfred Genee, de presentator van het programma, haalt René van der Gijp aan als voorbeeld. René verschijnt niet meer op woensdagavonden, juist omdat hij een extra rustdag nodig heeft. “Hij zegt ook: die dag is heilig. Hij heeft die echt nodig om bij te komen,” aldus Wilfred. Dat toont aan dat de VI-tafel geen plek is voor wie niet bestand is tegen de constante druk.
Tijd voor een invaller?
Met Albert Verlinde die toegeeft dat twee dagen per week al teveel voor hem is, rijst de vraag: heeft deze invaller van René zelf ook een invaller nodig? De zware voorbereiding, de publieke druk en het constante nieuws volgen eisen hun tol. Voorlopig lijkt Albert het nog vol te houden, maar of dat op lange termijn haalbaar is, valt te betwijfelen.
Roy en Annick opnieuw in spannende periode: MRI-scan zet gezin onder druk, maar liefde houdt hen overeind
Voor Roy en Annick, het geliefde stel dat Nederland leerde kennen in seizoen 9 van Over Mijn Lijk, breekt opnieuw een wekenlange periode van spanning aan. Waar de meeste stellen vooral uitkijken naar rust en stabiliteit, leven Roy en Annick iedere zes maanden met een terugkerende golf van stress: de onvermijdelijke MRI-scan die moet laten zien hoe Roy’s gezondheid ervoor staat.
Deze onderzoeken behoren inmiddels tot hun leven, maar dat maakt het niet minder zwaar. De onzekerheid, de zenuwen en de constante angst voor nieuwe ontwikkelingen drukken op hun dagelijks bestaan — en op hun relatie.
Dat Annick en Roy eerlijk zijn over hun emoties, is altijd een van de redenen geweest dat zo veel kijkers zich met hen verbonden voelen. Ook nu deelt Annick openhartig hoe het eraan toegaat binnen hun gezin, in de dagen voorafgaand aan weer zo’n allesbepalende scan.
Een foto die alles zegt: glimlach, liefde en spanning
Op Instagram plaatste Annick een recente foto van Roy. Ze zitten samen aan tafel in een restaurant, alsof ze een moment van ontspanning proberen te vinden te midden van alle spanning.
Bij de foto schrijft Annick een liefdevolle, maar ook eerlijke boodschap:
“Handsome.”
Het is een warm compliment, een moment van tederheid tussen alle zorgen door. Maar direct daarna geeft ze openlijk toe dat de spanning in huis voelbaar is.
“Ook al plak ik je in deze stressvolle tijd voor de MRI soms achter het behang. Maar dat is prima, want dat doen we nou eenmaal de tijd voor de MRI.”
Met die woorden laat Annick zien hoe zij – en waarschijnlijk veel andere partners van mensen met een ernstige z!ekte – balanceren tussen liefde, zorgen en irritatie. De dagen voorafgaand aan een scan zijn extra scherp, extra geladen, extra vermoeiend. Kleine dingen worden groot, emoties worden sneller uitgesproken en iedereen voelt dat er iets dreigt.
Niet omdat er ruzie is, maar omdat angst zich een plek zoekt in het dagelijks leven.
Het leven met een hersentumor: hoop en onzekerheid tegelijk
Roy leeft al jaren met een hersentumor, iets waar Nederland getuige van werd toen hij in 2022 deelnam aan Over Mijn Lijk. Hij maakte enorme indruk met zijn kalmte, humor en nuchterheid, zelfs op de zwaarste momenten. Annick maakte minstens zoveel indruk: zij was en is zijn rots, zijn steun, maar ook de persoon die zichtbaar meeleeft, lijdt en tegelijk overeind blijft staan.
Begin 2023 kwam er een nieuwe schok toen er tijdens een scan een extra plekje werd ontdekt. Dat nieuws sloeg bij het stel – en bij de fans die hen volgden – in als een bom.
Maar maanden later kwam er onverwacht goed nieuws. Annick schreef toen opgelucht:
“Het plekje is verdwenen, bizar! We moeten dit even verwerken… wat een stress hebben wij gehad.”
Het was een van die momenten waarop hoop en onzekerheid elkaar afwisselen op een manier die alleen mensen kennen die in vergelijkbare situaties leven.
Ze voegde er ook eerlijk aan toe:
“Ook al weten we dat Roy niet genezen kan worden verklaard, dit voelt als een groot geluk en opnieuw een kans om samen nog heel mooie herinneringen te maken.”
Dat is de realiteit waar zij al jaren mee leven: elke goede uitslag is een extra hoofdstuk. En elke scan kan een nieuwe wending betekenen.
De terugkerende scans: een ritueel vol spanning
Elke zes maanden moet Roy naar het z!ekenhuis voor een nieuwe MRI. Het is een terugkerend ritueel waar hij nooit aan went, hoe vaak het ook gebeurt. Een MRI staat symbool voor het hele leven dat op pauze wordt gezet — totdat de uitslag bekend is.
Voor veel mensen is het moeilijk voor te stellen hoe intensief zo’n terugkerende cyclus is. Voor Roy en Annick is het een patroon geworden dat hun leven in stukken hakt:
-
Periode van relatieve rust, waarin ze proberen te genieten van het leven en mooie herinneringen maken.
-
Periode van groeiende spanning, wanneer de datum van de scan dichterbij komt.
-
De dag van de uitslag, die alles op zijn kop kan zetten.
-
De emotionele nasleep, waarin hoop, verdriet, opluchting en vermoeidheid elkaar afwisselen.
Annick benoemt het openlijk: in die stressvolle dagen kunnen ze elkaar soms moeilijk verdragen. Een logische reactie, die past bij mensen die onder hoge druk leven. Maar tegelijkertijd is er altijd liefde — en humor — die hen weer bij elkaar brengt.
Herkenning bij duizenden volgers
Onder Annicks bericht verschenen onmiddellijk talloze reacties van volgers die de spanning herkennen. Mensen die zelf leven met een ernstige z!ekte, of partners die iedere scan meebeleven alsof het een examen is waar hun toekomst vanaf hangt, lieten massaal steunbetuigingen achter.
Sommigen schreven:
-
“Deze periode is altijd de zwaarste. Jullie doen het zó goed.”
-
“De scanstress is herkenbaar. Denk aan jullie.”
-
“Wat een liefde spreekt eruit, ondanks alles.”
Voor veel mensen is het een troost om te zien dat ook anderen moeite hebben met het evenwicht tussen liefde en onzekerheid. Dat niet alleen zij af en toe botsen of moe zijn. Dat het menselijk is.
Roy blijft strijdbaar – maar de spanning blijft reëel
Roy zelf is altijd open geweest over zijn situatie, maar ook over zijn veerkracht. Hij probeert te genieten van alles wat wél kan, en dat laat hij nog steeds zien op sociale media. Zijn lach is vaak breed, zijn humor onverminderd aanwezig. Toch is de aankomende MRI nooit ‘gewoon’.
Het is een moment van waarheid. Een moment dat bepaalt hoe hun toekomst eruitziet — voor de komende maanden, of soms langer.
Annick laat in haar bericht doorschemeren dat ze samen proberen lichtheid te vinden in die zware dagen. Een etentje, een foto, een compliment, een grap. Maar onder die glimlach ligt altijd het besef dat er een moeilijke dag nadert.
Het verhaal van Roy en Annick raakt nog altijd veel mensen
Sinds hun deelname aan Over Mijn Lijk worden Roy en Annick door veel mensen gevolgd. Niet alleen omdat hun verhaal aangrijpend is, maar vooral omdat hun liefde zo zichtbaar en oprecht is. Ze laten zien dat je samen door donkere periodes kunt gaan zonder perfect te zijn. Dat het oké is om gespannen te zijn. Om te botsen. Om bang te zijn.
Maar vooral laten ze zien hoe je tegelijkertijd kunt blijven genieten.
De manier waarop ze hun leven delen blijft voor veel kijkers inspirerend. Hun openheid raakt mensen. Hun eerlijkheid geeft moed.
De kracht van kleine geluksmomenten
Terwijl de zware scanperiode aanbreekt, blijven Roy en Annick zoeken naar mooie momenten. Een etentje, een foto, een liefdevolle blik. Dat zijn de lichtpuntjes die hun relatie en gezin overeind houden.
De komende weken zullen opnieuw spannend worden. Maar als één ding duidelijk is, dan is het wel dat Roy en Annick samen sterker staan dan ooit — ook al is de weg die zij bewandelen allesbehalve eenvoudig.