Algemeen
Nog een vaste tafelgast sneuvelt bij Vandaag Inside: ´Ze hebben me kapot gemaakt´
Het lijkt een droom om aan te schuiven bij het populaire praatprogramma Vandaag Inside, maar voor Albert Verlinde blijkt het in de praktijk een zware beproeving. De show kost hem zoveel energie dat hij na twee optredens in één week volledig uitgeteld was. Het roddelblad Weekend kopte zelfs: “VI sloopt Albert Verlinde.” De mediapersoonlijkheid reageerde gisteren in de uitzending zelf op die stevige uitspraak.
Geen reden tot paniek
Albert probeerde de onrust over zijn vermeende instorting meteen weg te nemen. “Ik las het ook vandaag,” zei hij in de uitzending. “In de Weekend staat dat ik helemaal kapot ben en niet meer kan. Maar alles doet het nog, mensen. Maak je geen zorgen.” Toch gaf hij toe dat het intensief is. “Ik heb altijd gezegd dat ik het één keer per week leuk vind, maar toen moest ik invallen. En ja, dat was echt pittig.”
Dagtaak aan voorbereiding
Wat veel mensen niet beseffen, is dat een optreden bij Vandaag Inside geen kwestie is van ‘even aanschuiven’. Albert vertelt dat hij de hele dag bezig is met het lezen van kranten en het bekijken van televisieprogramma’s om goed voorbereid te zijn. “Je moet op de hoogte zijn van alles, anders kun je beter niet aan die tafel gaan zitten,” aldus Albert.
Wierd Duk sluit zich aan
Ook journalist Wierd Duk deelt die ervaring. Hij werd tijdens dezelfde uitzending gevraagd hoe het hem vergaat. “Het sloopt mij ook,” bekende hij. “De hele dag voorbereiden, constant gebeld worden, onderwerpen doornemen… Het is echt onvoorstelbaar. Ik snap niet hoe Johan Derksen dit elke avond doet. Dat verdient serieus applaus.” En dat applaus kwam er, uit de studio.
Johan Derksen bevestigt de druk
Johan Derksen zelf erkende dat het werk intens is. “Toen we begonnen zei John de Mol al: ‘Als je een dagelijkse talkshow doet, dan sta je de hele dag aan.’ En dat klopt.” Hij benadrukte dat het meer is dan een uurtje televisie: “Je slaat geen nieuwsbulletins over, je leest alles.” Het is volgens hem de enige manier om relevant aan tafel te kunnen zitten.
Vrij zijn is een verademing
Wat Johan vooral waardeert, is zijn vrije tijd. “Als je een paar weken vrij bent, dan is dat echt heerlijk,” zegt hij. “Je hebt dan geen neiging om ’s ochtends meteen de krant uit de bus te trekken. Dan denk je: het komt wel.” Een pauze van de constante nieuwsconsumptie voelt als een zegen.
René van der Gijp als voorbeeld
Wilfred Genee, de presentator van het programma, haalt René van der Gijp aan als voorbeeld. René verschijnt niet meer op woensdagavonden, juist omdat hij een extra rustdag nodig heeft. “Hij zegt ook: die dag is heilig. Hij heeft die echt nodig om bij te komen,” aldus Wilfred. Dat toont aan dat de VI-tafel geen plek is voor wie niet bestand is tegen de constante druk.
Tijd voor een invaller?
Met Albert Verlinde die toegeeft dat twee dagen per week al teveel voor hem is, rijst de vraag: heeft deze invaller van René zelf ook een invaller nodig? De zware voorbereiding, de publieke druk en het constante nieuws volgen eisen hun tol. Voorlopig lijkt Albert het nog vol te houden, maar of dat op lange termijn haalbaar is, valt te betwijfelen.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.