Algemeen
Na het afscheid van Jonnie Boer: Hoe Thérèse en Jimmie Boer de ziel van De Librije bewaken
Het overlijden van topchef Jonnie Boer heeft een diepe indruk achtergelaten op de culinaire wereld. Niet alleen vanwege zijn uitzonderlijke talent, maar vooral ook door de manier waarop hij samen met zijn vrouw Thérèse een waar icoon wist te bouwen: De Librije in Zwolle. Het driesterrenrestaurant is sinds jaar en dag een begrip, zowel in Nederland als ver daarbuiten. Nu Jonnie er niet meer is, rijst de vraag: hoe gaat het verder? En wie waakt er over de ziel van deze unieke plek?
Een liefde die alles overstijgt
Voor Thérèse Boer is het verlies van Jonnie niet alleen het einde van een partnerschap in zaken, maar vooral het verlies van haar levensliefde. Al sinds hun jonge jaren stonden zij zij aan zij, zowel in de keuken als aan de voorkant van het restaurant. Hun liefde voor elkaar en voor gastronomie vloeiden naadloos in elkaar over. In elk gerecht, elke wijnkeuze en elk detail van de ervaring in De Librije voelde je hun verbondenheid.
Toch blijft Thérèse overeind. Met opgeheven hoofd en een diepe innerlijke kracht houdt ze vast aan wat zij samen hebben opgebouwd. “Ik voel Jonnie elke dag,” liet ze onlangs weten. “Zijn geest leeft voort in elke gang, elke gast, elke herinnering die hier wordt gemaakt.”
De Librije: meer dan een restaurant
De Librije is al jarenlang het enige restaurant in Nederland met drie Michelinsterren. Maar het is meer dan een etablissement waar je dineert. Het is een beleving, een filosofie, een vorm van kunst. En bovenal: een familiebedrijf.
Die familieband is in de documentaire De Opvolging treffend in beeld gebracht. Daarin wordt zichtbaar hoe Jonnie en Thérèse de toekomst van De Librije voorbereiden. Niet als afscheid, maar als natuurlijke overgang naar een nieuwe generatie. Die visie blijkt nu actueler dan ooit.
Jimmie Boer: de culinaire erfenis
De meest logische opvolger binnen de familie is zoon Jimmie Boer. Hoewel hij aanvankelijk zijn eigen pad leek te kiezen, is zijn liefde voor gastronomie de afgelopen jaren alleen maar gegroeid. Niet alleen door de nabijheid van zijn ouders, maar ook door zijn eigen ontdekkingstocht binnen de culinaire wereld.
Jimmie staat bekend als bescheiden, maar gepassioneerd. Zijn stijl is anders dan die van zijn vader – moderner, speelser, met oog voor duurzaamheid – maar hij draagt dezelfde toewijding en liefde voor het vak met zich mee. In de documentaire zegt hij: “Mijn vader is onvervangbaar. Maar ik wil wel zijn visie voortzetten, op mijn manier.”
Nelson Tanate: van leerling tot leider
Naast Jimmie speelt ook chef Nelson Tanate een sleutelrol in de toekomst van De Librije. Tanate begon ooit als leerling in de keuken van Jonnie Boer en groeide uit tot een van zijn meest vertrouwde rechterhanden. Zijn benoeming tot chef de cuisine was dan ook geen verrassing, maar wel een bevestiging van het vertrouwen dat Jonnie en Thérèse in hem stelden.
Tanate combineert technische precisie met creativiteit. Hij kent het DNA van De Librije als geen ander en is vastbesloten om die lijn door te trekken, met respect voor het verleden én oog voor innovatie. “Jonnie zei altijd: blijf jezelf uitdagen,” aldus Tanate. “Dat wil ik blijven doen. Voor hem, voor Thérèse en voor onze gasten.”
De kracht van samenwerking
Wat De Librije altijd zo bijzonder maakte, was de harmonie tussen keuken en bediening. Tussen smaak en sfeer. Tussen Jonnie en Thérèse. Die balans lijkt nu voortgezet te worden in de samenwerking tussen Thérèse, Nelson en Jimmie. Elk van hen brengt een ander perspectief, een andere energie, maar ze delen hetzelfde doel: De Librije laten voortleven, met behoud van ziel en kwaliteit.
Thérèse blijft de gastvrouw pur sang. Haar scherpe neus voor wijn, haar natuurlijke elegantie en haar warme gastvrijheid maken haar onmisbaar in de ervaring van De Librije. Tegelijkertijd geeft ze ruimte aan de nieuwe generatie, zonder afstand te nemen van haar betrokkenheid.
Een toekomst vol belofte
Hoewel het gemis van Jonnie voelbaar is in elke hoek van het restaurant, is er ook iets anders aanwezig: hoop. De hoop dat zijn visie blijft leven. De hoop dat De Librije zijn betekenis behoudt. En de hoop dat Jimmie en Nelson hun eigen verhaal mogen schrijven, met Thérèse als kompas.
De eerste tekenen zijn positief. Gasten spreken van een onverminderde topbeleving. De gerechten zijn vernieuwend, maar trouw aan de stijl van het huis. De bediening is even warm en professioneel als altijd. En bovenal: de energie is goed. Geen rouw, maar eerbetoon. Geen stilstand, maar beweging.
Symboliek in de details
In het interieur van De Librije zijn subtiele verwijzingen naar Jonnie gebleven. Zijn favoriete kunstwerken, zijn kenmerkende kruiden uit eigen tuin, zelfs bepaalde recepten die hij altijd zelf proefde. Alles herinnert aan zijn aanwezigheid, zonder dat het een mausoleum wordt. Het is levend erfgoed. En dat is precies zoals hij het had gewild.
Ook in de wijnkaart, samengesteld door Thérèse, leeft zijn voorkeur voort. Zijn liefde voor complexe Bourgognes, zijn fascinatie voor natuurlijke wijnen – ze vormen nog altijd de rode draad. “Jonnie hield van contrasten,” vertelt Thérèse. “Dat zie je terug in alles wat we doen.”
De impact op de culinaire wereld
Het overlijden van Jonnie Boer is niet alleen een verlies voor De Librije, maar voor de hele gastronomie. Collega-chefs, critici en trouwe gasten spreken met bewondering over zijn nalatenschap. Van zijn pioniersrol in de Nederlandse keuken tot zijn mentorchap voor jonge talenten – Jonnie maakte het verschil.
Toch is er ook dankbaarheid. Dat hij zijn kennis heeft doorgegeven. Dat hij niet alles voor zichzelf hield, maar de volgende generatie actief heeft klaargestoomd. De documentaire De Opvolging is in dat opzicht niet alleen een kijk achter de schermen, maar ook een les in visie, overgave en vertrouwen.
Een ode aan het leven
Misschien is dat wel het mooiste wat De Librije vandaag de dag doet: het leven vieren. Niet door verdriet weg te stoppen, maar door het een plek te geven. In het ritme van de keuken. In het geroezemoes van de gasten. In de glimlach van Thérèse. En in de toewijding van Jimmie en Nelson.
Want wat Jonnie Boer heeft nagelaten, is meer dan recepten of sterren. Het is een gedachtegoed. Een manier van kijken. En bovenal: een hartslag die blijft kloppen, ook als de man erachter fysiek niet meer aanwezig is.
Wierd Duk verlaat live-uitzending Dit is de Week: wat er écht gebeurde en waarom het debat escaleerde
De uitzending van Dit is de Week bij de Evangelische Omroep zorgde gisteravond voor veel opschudding. Waar kijkers een inhoudelijk gesprek verwachtten over cultuur, maatschappij en identiteit, liep het debat plots hoog op. Journalist en commentator Wierd Duk stond midden in het gesprek op en verliet zichtbaar geïrriteerd de studio. De beelden gingen razendsnel rond op sociale media, waar direct vragen ontstonden: waarom stapte hij op? Wat was er in de studio gebeurd, en hoe reageerde de rest van de tafel?
Inmiddels heeft Duk zelf helderheid gegeven over zijn beslissing. Zijn verklaring geeft een nieuw licht op het incident én op de dynamiek aan tafel.
De opzet van de uitzending: gesprek over cultuur en identiteit
Wierd Duk was door de EO uitgenodigd om samen met schrijver en oud-politicus Gert-Jan Segers te praten over cultuur en achtergrond in Nederland. Van oudsher wordt de Nederlandse samenleving vaak omschreven als joods-christelijk, een term die volgens sommigen niet meer volledig past in de moderne tijd van 2025. Het gesprek zou vooral gaan over de historische wortels van die cultuur, hoe die zich ontwikkeld heeft en welke rol ze vandaag nog speelt.
Ook aan tafel zat schrijver en opiniemaker Ronit Palache, die regelmatig aanschuift wanneer het gaat over maatschappelijke discussies en culturele interpretaties. De setting leek dus ideaal voor een inhoudelijke dialoog.
Maar na slechts enkele minuten nam de uitzending een onverwachte wending.
De confrontatie tussen Duk en Palache
Tijdens het gesprek besloot Ronit Palache een eerdere uitspraak van Wierd Duk aan te kaarten. Het ging om opmerkingen die hij had gedaan over het dorp Moerdijk, waarvan hij had gezegd dat het op korte termijn zou kunnen verdwijnen. Palache stelde dat Duk op dat gebied “apocriefe verhalen” verspreidde — een term die in de media betekent dat het om onbevestigde of moeilijk te verifiëren informatie gaat.
Dat viel bij Duk niet in goede aarde. Volgens hem haalde Palache zijn woorden uit hun context en suggereerde ze iets dat hij niet gezegd had. De toon werd scherper, en van een rustige dialoog was geen sprake meer.
Duk reageerde kort maar
krachtig:
“Hier ben ik niet voor
gekomen.”
Hij schoof zijn stoel naar achteren en stond op.
Presentatrice probeert de situatie te redden
Presentatrice Margje Fikse probeerde daarna de gemoederen te bedaren. Ze vroeg Duk om toch te blijven zitten en benadrukte dat verschillende meningen juist een goed gesprek kunnen opleveren.
“Ik denk dat het goed is als je blijft. We kunnen toch in gesprek zijn?”
Maar Duk voelde zich niet gehoord en wilde niet blijven. Terwijl hij richting de uitgang liep, zei hij dat hij vond dat Palache hem verkeerd had geciteerd.
Volgens hem klopte de manier
waarop zijn eerdere woorden werden weergegeven niet:
“Ze liegt.”
Het was een harde uitspraak,
die voor ongemakkelijke stilte aan tafel zorgde. Palache reageerde
rustig en bleef bij haar uitleg:
“Voor de duidelijkheid:
ik lieg niet. Ik citeer uit zijn podcast.”
Volgens haar was ze niet bezig met verdraaien van feiten, maar met het benoemen van iets dat Duk zelf in audio had besproken.
Duk reageert later op X
Na afloop liet Duk het er niet bij zitten. Hij plaatste meerdere berichten op X (voorheen Twitter), waarin hij zijn vertrek toelichtte. Hij schreef dat hij naar het programma was gekomen om te praten over cultureel erfgoed en christelijke waarden, maar dat de dynamiek aan tafel volgens hem niet respectvol was.
In een van zijn berichten zegt hij:
“Vanavond ben ik weggelopen uit een tv-uitzending van Dit is de Week. Ik was uitgenodigd om te debatteren met Gert-Jan Segers over onze joods-christelijke cultuur en mee te praten over christenvervolging. In plaats daarvan begon sidekick Ronit Palache een onsamenhangende aanval.”
In een tweede bericht schrijft hij dat zijn eerdere opmerkingen over verdwenen Groningse dorpen wel degelijk klopten. Volgens hem was Ronit onvoldoende voorbereid en baseerde zij haar kritiek op een verkeerde interpretatie.
Het incident laat duidelijk zien dat de frustratie niet slechts tijdens de uitzending ontstond — ook achteraf zat de irritatie nog diep.
@cestmocro Telegraaf-journalist Wierd Duk (65) is zaterdagavond boos weggelopen uit het EO-programma Dit is de week, nadat hij door journalist en schrijver Ronit Palache (41) stevig werd aangesproken op uitspraken uit zijn eigen podcast. De twee kennen elkaar van hun eerdere samenwerking bij Elsevier. Halverwege de uitzending werd Palache gevraagd hoe zij naar Duks recente uitlatingen keek. Ze noemde het “journalistiek volkomen onbenullig” om weken na een X-bericht van Duk “de boel nog eens te herkauwen” en stelde dat hij “een vreemde, radicaal-rechtse afslag” had genomen. Ter voorbereiding had ze naar zijn podcast geluisterd. Tijdens de uitzending haalde Palache haar telefoon met aantekeningen tevoorschijn en confronteerde ze Duk met zijn polariserende toon, islamkritische uitspraken en het verspreiden van “apocriefe verhalen” (verhalen die niet bevestigd zijn). Daarbij citeerde ze letterlijk uit Duks podcast, waarin hij zelf zegt: “Het is mogelijk een apocrief verhaal, maar ik deel het toch maar even, want ik heb het gehoord.” Voor Duk was dat het breekpunt. Hij stond op, beschuldigde Palache van liegen en verliet de studio. Palache benadrukte dat ze uitsluitend zijn eigen woorden had geciteerd. Na afloop liet Palache weten het tegenstrijdig te vinden dat Duk wegliep, “aangezien hij zelf altijd afgeeft op mensen die het gesprek niet willen of durven te voeren”. Ook noemde ze het “onoprecht en onterecht” dat hij zich achteraf als slachtoffer presenteerde: “maar wel geheel in lijn met zijn verdienmodel”. Palache reageerde dat haar kritiek volledig gebaseerd was op “letterlijke citaten uit zijn podcast”. “Hij had mijn inhoudelijke kritiek ook kunnen weerleggen, al was dat lastig geweest, omdat het zijn eigen woorden waren.”
Ronit Palache: “Ik citeerde zijn eigen woorden”
Hoewel Palache na afloop geen uitgebreide verklaring gaf, bleef ze tijdens de uitzending helder: volgens haar baseerde ze haar opmerkingen op Duk’s eigen podcast. Ze keek zichtbaar verbaasd toen Duk opstond, omdat ze het gesprek zelf niet als vijandig had ervaren.
Aan tafel ontstond een ongemakkelijke sfeer, maar Palache bleef rustig en benadrukte dat ze geen intentie had om iemand verkeerd neer te zetten. Ze bleef bij haar eerdere standpunt dat ze hem niet verkeerd geciteerd had.
Sociale media ontploffen: verdeeldheid in de reacties
Op X, Facebook en Instagram barstte de discussie meteen los. Mensen reageerden massaal op de fragmenten van Duk die opstond en wegliep. De reacties liepen sterk uiteen:
Steun voor Duk
Veel mensen vonden dat hij bewust in een corner werd gezet en vonden het begrijpelijk dat hij wegliep. Volgens hen kreeg hij geen eerlijk podium om zijn verhaal te doen.
Steun voor Palache
Anderen vonden juist dat Palache kalm bleef en op een correcte manier zijn eerdere woorden benoemde. Zij zagen zijn vertrek als een teken van irritatie of gekwetst ego, niet als inhoudelijk verzet.
Zorgen om het debatklimaat
Veel reacties draaiden om de bredere discussie: lukt het nog in Nederland om inhoudelijk te praten over cultuur en identiteit zonder dat gesprekken escaleren? Voor sommige kijkers was het incident symbolisch voor hoe verhitte discussies tegenwoordig snel ontsporen.
Wat betekent dit voor het programma?
De EO zal zich nu moeten buigen over de vraag of dit soort confrontaties bijdragen aan hun format of juist afleiden van de inhoud. Presentatrice Margje Fikse werd geprezen om haar poging de rust terug te brengen, maar het moment toonde ook hoe moeilijk het soms is om complexe thema’s veilig te begeleiden.
Het incident zet het programma extra in de schijnwerpers, en de kans is groot dat de volgende uitzending veel wordt bekeken door mensen die benieuwd zijn hoe de EO hierop zal reageren.
Conclusie: een debat vol spanning en misverstanden
Het vertrek van Wierd Duk uit de studio maakt duidelijk hoe snel een gesprek over cultuur kan veranderen in een persoonlijk conflict. De combinatie van gevoelige thema’s, vooraf gevormde meningen en scherp taalgebruik zorgde ervoor dat de spanning opliep.
Wat begon als een inhoudelijk gesprek eindigde als een fragment dat binnen enkele minuten viral ging.
Of dit incident wordt gezien als een misverstand, als een botsing van karakters of als een signaal over de staat van het publieke debat, zal de komende dagen blijken. Maar duidelijk is dat deze uitzending veel stof heeft doen opwaaien — en dat de reacties nog wel even zullen aanhouden.