Algemeen
Na het afscheid van Jonnie Boer: Hoe Thérèse en Jimmie Boer de ziel van De Librije bewaken
Het overlijden van topchef Jonnie Boer heeft een diepe indruk achtergelaten op de culinaire wereld. Niet alleen vanwege zijn uitzonderlijke talent, maar vooral ook door de manier waarop hij samen met zijn vrouw Thérèse een waar icoon wist te bouwen: De Librije in Zwolle. Het driesterrenrestaurant is sinds jaar en dag een begrip, zowel in Nederland als ver daarbuiten. Nu Jonnie er niet meer is, rijst de vraag: hoe gaat het verder? En wie waakt er over de ziel van deze unieke plek?
Een liefde die alles overstijgt
Voor Thérèse Boer is het verlies van Jonnie niet alleen het einde van een partnerschap in zaken, maar vooral het verlies van haar levensliefde. Al sinds hun jonge jaren stonden zij zij aan zij, zowel in de keuken als aan de voorkant van het restaurant. Hun liefde voor elkaar en voor gastronomie vloeiden naadloos in elkaar over. In elk gerecht, elke wijnkeuze en elk detail van de ervaring in De Librije voelde je hun verbondenheid.
Toch blijft Thérèse overeind. Met opgeheven hoofd en een diepe innerlijke kracht houdt ze vast aan wat zij samen hebben opgebouwd. “Ik voel Jonnie elke dag,” liet ze onlangs weten. “Zijn geest leeft voort in elke gang, elke gast, elke herinnering die hier wordt gemaakt.”
De Librije: meer dan een restaurant
De Librije is al jarenlang het enige restaurant in Nederland met drie Michelinsterren. Maar het is meer dan een etablissement waar je dineert. Het is een beleving, een filosofie, een vorm van kunst. En bovenal: een familiebedrijf.
Die familieband is in de documentaire De Opvolging treffend in beeld gebracht. Daarin wordt zichtbaar hoe Jonnie en Thérèse de toekomst van De Librije voorbereiden. Niet als afscheid, maar als natuurlijke overgang naar een nieuwe generatie. Die visie blijkt nu actueler dan ooit.
Jimmie Boer: de culinaire erfenis
De meest logische opvolger binnen de familie is zoon Jimmie Boer. Hoewel hij aanvankelijk zijn eigen pad leek te kiezen, is zijn liefde voor gastronomie de afgelopen jaren alleen maar gegroeid. Niet alleen door de nabijheid van zijn ouders, maar ook door zijn eigen ontdekkingstocht binnen de culinaire wereld.
Jimmie staat bekend als bescheiden, maar gepassioneerd. Zijn stijl is anders dan die van zijn vader – moderner, speelser, met oog voor duurzaamheid – maar hij draagt dezelfde toewijding en liefde voor het vak met zich mee. In de documentaire zegt hij: “Mijn vader is onvervangbaar. Maar ik wil wel zijn visie voortzetten, op mijn manier.”
Nelson Tanate: van leerling tot leider
Naast Jimmie speelt ook chef Nelson Tanate een sleutelrol in de toekomst van De Librije. Tanate begon ooit als leerling in de keuken van Jonnie Boer en groeide uit tot een van zijn meest vertrouwde rechterhanden. Zijn benoeming tot chef de cuisine was dan ook geen verrassing, maar wel een bevestiging van het vertrouwen dat Jonnie en Thérèse in hem stelden.
Tanate combineert technische precisie met creativiteit. Hij kent het DNA van De Librije als geen ander en is vastbesloten om die lijn door te trekken, met respect voor het verleden én oog voor innovatie. “Jonnie zei altijd: blijf jezelf uitdagen,” aldus Tanate. “Dat wil ik blijven doen. Voor hem, voor Thérèse en voor onze gasten.”
De kracht van samenwerking
Wat De Librije altijd zo bijzonder maakte, was de harmonie tussen keuken en bediening. Tussen smaak en sfeer. Tussen Jonnie en Thérèse. Die balans lijkt nu voortgezet te worden in de samenwerking tussen Thérèse, Nelson en Jimmie. Elk van hen brengt een ander perspectief, een andere energie, maar ze delen hetzelfde doel: De Librije laten voortleven, met behoud van ziel en kwaliteit.
Thérèse blijft de gastvrouw pur sang. Haar scherpe neus voor wijn, haar natuurlijke elegantie en haar warme gastvrijheid maken haar onmisbaar in de ervaring van De Librije. Tegelijkertijd geeft ze ruimte aan de nieuwe generatie, zonder afstand te nemen van haar betrokkenheid.
Een toekomst vol belofte
Hoewel het gemis van Jonnie voelbaar is in elke hoek van het restaurant, is er ook iets anders aanwezig: hoop. De hoop dat zijn visie blijft leven. De hoop dat De Librije zijn betekenis behoudt. En de hoop dat Jimmie en Nelson hun eigen verhaal mogen schrijven, met Thérèse als kompas.
De eerste tekenen zijn positief. Gasten spreken van een onverminderde topbeleving. De gerechten zijn vernieuwend, maar trouw aan de stijl van het huis. De bediening is even warm en professioneel als altijd. En bovenal: de energie is goed. Geen rouw, maar eerbetoon. Geen stilstand, maar beweging.
Symboliek in de details
In het interieur van De Librije zijn subtiele verwijzingen naar Jonnie gebleven. Zijn favoriete kunstwerken, zijn kenmerkende kruiden uit eigen tuin, zelfs bepaalde recepten die hij altijd zelf proefde. Alles herinnert aan zijn aanwezigheid, zonder dat het een mausoleum wordt. Het is levend erfgoed. En dat is precies zoals hij het had gewild.
Ook in de wijnkaart, samengesteld door Thérèse, leeft zijn voorkeur voort. Zijn liefde voor complexe Bourgognes, zijn fascinatie voor natuurlijke wijnen – ze vormen nog altijd de rode draad. “Jonnie hield van contrasten,” vertelt Thérèse. “Dat zie je terug in alles wat we doen.”
De impact op de culinaire wereld
Het overlijden van Jonnie Boer is niet alleen een verlies voor De Librije, maar voor de hele gastronomie. Collega-chefs, critici en trouwe gasten spreken met bewondering over zijn nalatenschap. Van zijn pioniersrol in de Nederlandse keuken tot zijn mentorchap voor jonge talenten – Jonnie maakte het verschil.
Toch is er ook dankbaarheid. Dat hij zijn kennis heeft doorgegeven. Dat hij niet alles voor zichzelf hield, maar de volgende generatie actief heeft klaargestoomd. De documentaire De Opvolging is in dat opzicht niet alleen een kijk achter de schermen, maar ook een les in visie, overgave en vertrouwen.
Een ode aan het leven
Misschien is dat wel het mooiste wat De Librije vandaag de dag doet: het leven vieren. Niet door verdriet weg te stoppen, maar door het een plek te geven. In het ritme van de keuken. In het geroezemoes van de gasten. In de glimlach van Thérèse. En in de toewijding van Jimmie en Nelson.
Want wat Jonnie Boer heeft nagelaten, is meer dan recepten of sterren. Het is een gedachtegoed. Een manier van kijken. En bovenal: een hartslag die blijft kloppen, ook als de man erachter fysiek niet meer aanwezig is.
Algemeen
Rachel Hazes haalt uit naar slechte stem van zoonlief André en is plotseling een lekkerding geworden
De tweede kerstdag, traditioneel een moment van rust, muziek en samenzijn, liep voor André Hazes uit op een onverwacht mediastormpje. De uitzending van Sterren in concert, waarin André centraal stond, zorgde voor flink wat opschudding onder kijkers. Waar zijn recente theatershow juist veel lof oogstte, viel de televisieregistratie bij een groot deel van het publiek duidelijk minder goed in de smaak. Op sociale media stroomden de reacties binnen en al snel werd duidelijk: dit optreden liet niemand onberoerd.
Verwachtingen lagen hoog
De verwachtingen waren vooraf groot. André had de afgelopen maanden met zijn theatershow laten zien dat hij stappen had gezet als artiest. In intieme zalen wist hij het publiek te raken met persoonlijke verhalen, bekende nummers en een zichtbare inzet om zijn eigen pad te bewandelen binnen het grote erfgoed van de naam Hazes. Die positieve geluiden maakten dat veel kijkers met hoop en nieuwsgierigheid afstemden op Sterren in concert. Juist daarom kwam de teleurstelling bij sommigen extra hard aan.
Kritiek op zang en sfeer
Het grootste deel van de kritiek richtte zich op Andrés zang. Op X, Instagram en Facebook verschenen talloze berichten waarin kijkers hun twijfels uitten. Sommigen dachten dat er iets mis was met de geluidsmix of de techniek van de tv-registratie. Anderen meenden dat André zijn stem te veel probeerde te forceren om dichter bij het geluid van zijn vader te komen. Dat leidde volgens hen tot een onnatuurlijke klank.
“Wat zonde,” was een veelgehoorde reactie. “In het theater was het zó goed, maar dit komt niet over.” Anderen spraken van een rommelige indruk, waarin nummers elkaar te snel opvolgden en de energie soms weg leek te zakken. Dat er na twee intensieve kerstdagen – traditioneel geen moment waarop mensen nog massaal achter hun scherm kruipen om te klagen – tóch zo veel reacties kwamen, zegt veel over hoe het optreden binnenkwam.
Speculaties en interpretaties
Naast het stemgeluid viel ook Andrés uitstraling op. Kijkers wezen op de blik in zijn ogen en vroegen zich hardop af of hij wel helemaal fit was. Omdat André in het verleden open is geweest over worstelingen met drank en middelen, gingen sommige reacties verder dan alleen muzikale kritiek. Er werd gespeculeerd over vermoeidheid, een verkoudheid of zelfs terugval, al is daar geen enkel bewijs voor.
Die aannames riepen ook weerstand op. Andere fans sprongen juist voor hem in de bres en benadrukten dat het hier ging om interpretaties van thuis kijkende mensen, die niet weten wat er achter de schermen speelt. “Je kunt iemand beoordelen op zijn zang, maar niet op basis van een blik meteen conclusies trekken,” schreef iemand terecht.
André zelf blijft stil
Opvallend was dat André zelf na de uitzending geen directe reactie gaf. Geen uitgebreide verklaring, geen weerwoord op de kritiek. Dat zwijgen kan op verschillende manieren worden uitgelegd. Sommigen zien het als wijsheid: niet elk oordeel verdient een antwoord. Anderen vragen zich af of hij de kritiek juist extra hard voelt en daarom even afstand neemt.
Feit is dat André de afgelopen jaren vaker heeft aangegeven bewuster om te willen gaan met media en publieke reacties. Waar hij vroeger sneller emotioneel reageerde, lijkt hij nu vaker te kiezen voor rust en reflectie. Of hij later alsnog terugkomt op de reacties rond Sterren in concert, zal de tijd leren.
Rachel Hazes gooit olie op het vuur
Waar André zelf stil bleef, was daar plots een opvallende reactie van Rachel Hazes. Zij plaatste op Instagram een foto met daarbij een fragment van een liedje van André Hazes senior. In haar bijschrift prees ze expliciet hoe geweldig zijn stem zelfs na twee uur optreden nog klonk.
Voor veel volgers voelde dat als meer dan zomaar een nostalgische ode aan haar overleden man. Zonder haar zoon bij naam te noemen, leek ze impliciet een vergelijking te maken. En die vergelijking viel, zo vlak na de kritiek op Andrés optreden, bij velen op als een duidelijke sneer. “Dit is geen toeval,” schreven meerdere volgers. “Ze weet precies wat ze doet.”
Oude familiedynamiek steekt weer de kop op
De familie Hazes staat al jaren bekend om de complexe onderlinge verhoudingen. Spanningen tussen Rachel en André zijn geen geheim en laaien met enige regelmaat weer op, vaak via social media. Dat juist Rachel zich nu uitliet, terwijl André zweeg, maakte het contrast des te groter.
Sommigen vonden haar reactie pijnlijk en onnodig. “Laat hem zijn eigen weg gaan,” klonk het. Anderen zagen het als een voorspelbaar hoofdstuk in een familiedynamiek die al jaren voer is voor de media. Hoe dan ook: met één Instagram-post wist Rachel de discussie rond haar zoon nieuw leven in te blazen.
Opvallend uiterlijk van Rachel
Alsof haar boodschap nog niet genoeg stof tot praten gaf, viel ook Rachel zelf op in de gedeelde foto. Volgers merkten op dat ze er opvallend jong uitzag. Waar Rachel in het verleden geregeld het onderwerp was van scherpe opmerkingen over haar uiterlijk – soms ronduit hard en respectloos – leek ze nu bijna onherkenbaar.
Reacties varieerden van verbaasd tot spottend. Sommigen dachten zelfs dat er sprake was van een compleet andere persoon op de foto. “Is dit Rachel wel?” vroegen mensen zich af. Anderen speculeerden over zware filters, Photoshop of cosmetische ingrepen zoals botox. Het internet deed wat het altijd doet: vergelijken, analyseren en oordelen.
Afleiding van de kern?
De focus op Rachels uiterlijk leidde bij sommigen tot irritatie. “Waarom gaat het hier ineens weer over hoe zij eruitziet, en niet over wat er gezegd wordt?” merkte iemand terecht op. Toch past ook deze discussie in het bredere plaatje: alles rondom de familie Hazes wordt uitvergroot, van zang tot uiterlijk en van stiltes tot subtiele sneertjes.
Een kerst vol contrasten
Terugkijkend kan worden gesteld dat Tweede Kerstdag voor André Hazes vooral een dag van contrasten was. Aan de ene kant een artiest die eerder dit jaar lof kreeg voor zijn groei en inzet, aan de andere kant een tv-optreden dat veel kritiek opriep. Daar bovenop een moeder die met één post opnieuw olie op het vuur gooide en daarmee de familiedynamiek weer zichtbaar maakte voor heel Nederland.
Of de kritiek terecht is, blijft subjectief. Muziekbeleving is persoonlijk en verwachtingen spelen een grote rol. Wat voor de één rommelig en tegenvallend is, kan voor de ander juist rauw en eerlijk aanvoelen. Zeker bij een artiest als André, die voortdurend wordt vergeleken met zijn legendarische vader, ligt de lat automatisch hoog.
Blijvende aandacht rond de naam Hazes
Eén ding is zeker: de naam Hazes blijft ook deze kerst weer garant staan voor aandacht, discussie en emotie. Of het nu gaat om muziek, familieverhoudingen of Instagram-foto’s, het publiek kijkt, oordeelt en praat mee. Voor André zal de uitdaging blijven om zich te blijven ontwikkelen als artiest, los van vergelijkingen en familiecommentaar.
En voor Rachel? Die laat opnieuw zien dat ze, bewust of onbewust, een belangrijke rol blijft spelen in het publieke verhaal rond haar zoon. Zo eindigt deze kerst niet alleen met kerstliederen, maar ook met vragen, meningen en een familiegeschiedenis die voorlopig nog niet tot rust lijkt te komen.