Algemeen
Monique Westenberg deelt een onverwachte spiegelselfie in een paarse bikini
Monique Westenberg, bekend als de voormalige partner van zanger André Hazes, heeft opnieuw de aandacht weten te trekken op sociale media. Deze keer doet ze dat met een opvallende foto in bikini, genomen aan zee tijdens een ontspannen vakantie. De foto, waarin haar natuurlijke uitstraling en ontspannen houding centraal staan, roept veel positieve reacties op van volgers en fans.
Hoewel Monique de afgelopen jaren vooral in de media verscheen door haar turbulente relatie met André Hazes, lijkt ze nu bewust een andere toon te zetten. In plaats van geruchten, spanningen of publieke verklaringen, kiest ze ervoor om kleine, persoonlijke momenten te delen. Momenten die warmte uitstralen, die laten zien hoe het leven er in alle eenvoud en eerlijkheid ook uit kan zien: zon, zee, een lach, en vooral: rust.
Vakantie in het teken van verbinding
De bikinifoto werd geplaatst in het kader van een gezamenlijke vakantie met familie, vrienden én André Hazes. Dat laatste detail is veel volgers natuurlijk niet ontgaan. De foto laat Monique zien in een lichte, zomerse setting — haar haren door de wind, haar blik vrolijk en vrij, en haar uitstraling energiek en ontspannen. Het zijn precies dit soort beelden waarmee Monique de afgelopen jaren een sterke band heeft opgebouwd met haar volgers. Niet door grootse woorden, maar door herkenbaarheid, echtheid en een flinke dosis zelfvertrouwen.
Naast de beelden van Monique zelf, verschenen er de afgelopen dagen ook foto’s waarop te zien is dat zij en André opnieuw tijd met elkaar doorbrengen. Of dat betekent dat ze opnieuw een stel zijn, laten ze in het midden. Wat wél duidelijk is: ze voelen zich zichtbaar op hun gemak in elkaars gezelschap. De gezamenlijke lachjes, de ontspannen blikken — het vertelt misschien meer dan woorden ooit zouden kunnen doen.
Een beeld zegt meer dan duizend woorden
De reactie op de bikinifoto was dan ook niet alleen bewondering voor Monique’s uiterlijk, maar ook voor haar uitstraling en de betekenis achter het moment. Velen zien in de foto een vrouw die zich niet laat leiden door roddels, maar haar eigen koers vaart. Een vrouw die in het hier en nu leeft, zonder maskers of verantwoording aan wie dan ook.
In de reacties onder de foto valt op hoe vaak woorden als ‘inspirerend’, ‘echtheid’ en ‘krachtig’ terugkomen. Iemand schrijft: “Wat straal jij! Niet omdat je in bikini bent, maar omdat je laat zien dat zelfvertrouwen begint bij jezelf.” Een ander reageert met: “Jij bent het voorbeeld dat liefde niet altijd een rechte lijn is, maar wel echt.”
Voor veel mensen is Monique een herkenbare figuur. Ze heeft zich nooit voorgedaan als perfect, maar toonde ook haar kwetsbare kanten in moeilijke periodes. Juist dat maakt haar voor velen toegankelijk. Ze is niet alleen de ‘ex van’, maar een vrouw met een verhaal, met keuzes, met kracht én zachtheid.
De band met André: open, maar zonder label
Dat Monique en André opnieuw samen tijd doorbrengen, roept zoals altijd de nodige vragen op. Zijn ze weer bij elkaar? Is het tijdelijk? Vinden ze elkaar gewoon weer in vriendschap? Op deze vragen komt voorlopig geen duidelijk antwoord — en misschien hoeft dat ook niet. Want wat de beelden vooral laten zien, is verbondenheid. Een band die ondanks alle pieken en dalen nooit helemaal is verdwenen.
In interviews heeft Monique in het verleden vaak benadrukt dat haar prioriteit ligt bij hun zoon, André jr. Dat zij en André als ouders een hechte band behouden, is voor haar altijd belangrijker geweest dan het label dat hun relatie draagt. Die insteek lijkt nu opnieuw zichtbaar te worden: of ze nu geliefden, exen of gewoon goede vrienden zijn — ze delen mooie momenten met hun zoon en tonen dat verbinding vele vormen kan aannemen.
Authenticiteit als kracht
Wat Monique uniek maakt in de wereld van BN’ers en realityfiguren, is haar manier van delen. Geen zorgvuldig geregisseerde perfectie, geen geforceerde campagnes, maar beelden die aanvoelen als kleine inkijkjes in haar leven zoals het werkelijk is. Een dag op het strand, een dansje in de woonkamer, een wandeling met haar hond — en nu dus een vakantiefoto waar warmte en vrijheid vanaf spatten.
Dat ze daarbij ook kwetsbaar durft te zijn, zorgt ervoor dat ze vertrouwen opwekt bij haar publiek. In tijden waarin social media vaak draait om het creëren van een ‘mooi plaatje’, laat Monique zien dat oprechte momenten nog altijd het meest raken.
Haar stijl is toegankelijk en oprecht. In plaats van alleen glamour, kiest ze bewust voor eenvoud. Een bikini aan zee, een open blik, geen poespas. Dat maakt haar niet alleen herkenbaar, maar ook inspirerend voor mensen die zich afvragen hoe je trouw blijft aan jezelf — ook als het leven soms grillig verloopt.
De kracht van stilte en beeld
De kracht van de recente post zit hem in het ontbreken van een bijschrift dat álles uitlegt. Monique laat het beeld spreken. En misschien is dat precies wat deze tijd zo aantrekkelijk maakt: minder uitleg, meer gevoel. Minder interpretatie, meer waarneming. En bovenal: minder oordelen.
In plaats van uit te leggen waar ze nu precies staat in haar relatie met André, laat ze zien waar ze is: op het strand, in het moment, met een glimlach. Voor wie wil kijken, is dat genoeg.
Een eigen pad
Na alles wat ze de afgelopen jaren heeft meegemaakt — de media-aandacht, de roddels, de breuken en herenigingen — lijkt Monique meer dan ooit haar eigen pad te volgen. Ze kiest wat goed voelt, deelt wat ze wil, en laat achterwege wat niet nodig is. In die zin is de bikinifoto meer dan een zomers kiekje: het is een teken van zelfbeschikking.
Ze laat zien dat je jezelf niet hoeft te verklaren aan de buitenwereld om geliefd en gerespecteerd te worden. Dat je met openheid en een beetje lef een band kunt opbouwen die verder gaat dan het oppervlakkige. En dat schoonheid begint met jezelf toestaan te zijn wie je bent.
Tot slot
Monique Westenberg blijft fascineren. Niet alleen vanwege haar uiterlijk, maar vooral door wat ze uitstraalt: kracht, echtheid en een grote liefde voor het leven. Of ze nu samen is met André of niet, ze laat zien dat liefde zich in vele vormen laat zien — en dat geluk vaak schuilt in de kleine momenten.
De bikinifoto is daarmee niet zomaar een zomerse post. Het is een stille boodschap van vrijheid, verbondenheid en zelfvertrouwen. En precies daarom blijft Monique ook na al die jaren een vrouw die veel mensen blijft inspireren.
De tweede zittingsdag in de rechtszaak tegen Marco Borsato zorgde voor een duidelijke verschuiving in toon en dynamiek. Waar tijdens de eerste zitting vooral de aanklachten en verklaringen centraal stonden, kwam nu de verdediging uitvoerig aan het woord. En volgens verslaggever Evert Santegoeds, die de hele dag in de rechtbank aanwezig was, gebeurde precies wat een goede verdediging beoogt: twijfel zaaien over de aangereikte feiten, verklaringen en bewijsstukken.
In een gesprek met Shownieuws liet Santegoeds weten dat de presentatie van de advocaten van Borsato hem aan het denken heeft gezet. Niet omdat er plots een eenduidige conclusie mogelijk is, maar omdat de zaak complexer blijkt dan veel mensen vooraf dachten. Zijn woorden geven een inkijkje in hoe de verdediging de zaak benadert en waarom donderdag mogelijk een kantelpunt vormt in het proces dat al jaren de Nederlandse showbizzwereld bezighoudt.
In deze longread wordt uitgebreid stilgestaan bij de argumenten van de verdediging, de punten die Santegoeds opvielen, het omstreden dagboek en de discussie over de geloofwaardigheid van verschillende verklaringen. Ook wordt gekeken naar de bredere impact van deze zittingsdag en wat het kan betekenen voor de verdere verloop van de zaak.
De sfeer in de rechtbank: een nieuwe fase van het proces
Vanaf de eerste minuut van de donderdagzitting was duidelijk dat de verdediging een andere strategie volgde dan het 0penbaar Ministerie twee dagen eerder. Waar justitie een groot deel van haar verhaal baseerde op verklaringen van het vermeende slacht0ffer en een aantal ondersteunende documenten, richtte de verdediging zich vooral op inconsistenties, hiaten en onduidelijke details in datzelfde materiaal.
Volgens Santegoeds zat er een opvallende energie in de zaal. Niet omdat het juridisch spektakel was, maar omdat de toon scherp en analytisch werd. Het ging niet langer om algemene beschuldigingen, maar om het apart leggen en onderzoeken van puzzelstukjes die volgens de advocaten helemaal niet passen.
“Het was een gedegen verhaal,” zegt Santegoeds. “Een verhaal dat mij heel erg aan het twijfelen heeft gebracht over wat ik dinsdag hoorde. En dát is natuurlijk precies wat de verdediging wil: laten zien dat er interpretatie, nuance en onzekerheid achter de aangedragen stukken zit.”
Het audiofragment: bekentenis of misverstand?
Een van de grootste punten van discussie in de zaak is het zogenoemde audiofragment, waarin de moeder van het meisje Borsato confronteert met haar beschuldigingen. Justitie stelde dinsdag dat dit gesprek elementen bevatte die op een impliciete bekentenis zouden kunnen wijzen.
Maar volgens de verdediging – en volgens Santegoeds nu ook – is dat beeld te sterk aangezet.
“Wat ik dinsdag hoorde, klonk
alsof er een bekentenis op band stond,” vertelt hij. “Maar vandaag
werd dat vrijwel volledig onderuit gehaald.”
De verdediging wees erop dat:
-
Borsato in het gesprek nooit expliciet toegeeft dat hij grensoverschrijdend heeft gehandeld.
-
Hij vaag reageert, deels geschokt, deels afwerend – maar niet bevestigend.
-
Het gesprek plaatsvond in een gespannen situatie waarin woorden ook anders kunnen worden geïnterpreteerd.
Daarnaast benadrukte de verdediging dat het gesprek is opgenomen onder omstandigheden die op zijn minst vragen oproepen over de context en intentie. Was het een spontane confrontatie of een zorgvuldig geplande actie met een specifiek doel? Die vraag blijft hangen.
Het dagboek: een “verdacht boekje” met één cruciale pagina
Het meest controversiële bewijsstuk in deze zaak is zonder twijfel het dagboek van het meisje. Een schrift van slechts dertig pagina’s, waarin volgens het OM aanwijzingen te vinden zijn voor haar ervaringen met de zanger.
Maar volgens de verdediging – en nu ook volgens Santegoeds – zit dat anders.
Een boekje met één afwijkende pagina
“Het dagboek telt slechts dertig pagina’s,” legt Santegoeds uit. “Maar Marco komt maar op één pagina voor. En die ene pagina lijkt niet geschreven in dezelfde lijn als de rest.”
De verdediging ging nog verder en suggereerde dat:
-
het bewuste deel mogelijk niet door het meisje zelf is geschreven;
-
de toon, stijl en woordkeuze anders zijn dan in de rest van het dagboek;
-
de moeder mogelijk zelf aanpassingen of aanvullingen heeft gedaan.
Dit is een ernstige suggestie en vormt een groot risico voor de geloofwaardigheid van het gehele bewijsstuk.
Waarom noemt Santegoeds het “een verdacht boekje”?
De verslaggever is normaal gesproken voorzichtig met zijn woorden, vooral in zaken waar emoties, reputaties en juridische gevolgen zo zwaar meewegen. Maar in deze zaak zei hij onomwonden:
“Het is geen dagboekje, het is een verdacht boekje.”
Die uitspraak komt niet uit sensatie, maar uit de observatie dat het boekje rommelig, fragmentarisch en opeens zeer specifiek lijkt op het moment dat Borsato erin voorkomt. Dat roept vragen op, en het is precies die twijfel die de verdediging probeert te vergroten.
De kleedkamerkwestie: kon het überhaupt gebeuren?
Een ander punt waarop de verdediging zich richtte, is de beschuldiging dat Marco het meisje zou hebben betast in de kleedkamer van The Voice of Holland. Justitie schetste de situatie alsof hij eenvoudig door de gangen kon wandelen en ongezien ruimtes kon betreden.
Maar volgens Santegoeds klopt dat beeld niet.
Borsato was niet vrij om studio’s in en uit te lopen
“Daar twijfelde ik dinsdag al
aan,” zegt hij.
Hij legt uit:
-
Marco had een eigen kleedkamer.
-
Hij werkte vrijwel altijd samen met visagist Leco van Zadelhoff.
-
Beveiliging en productie lieten niet toe dat coaches ongecontroleerd door backstage-gebieden liepen.
-
Alles achter de schermen bij grote tv-producties is strak georganiseerd.
Als die omstandigheden kloppen, wordt de beschuldiging minder waarschijnlijk.
Waarom Leco nooit is verhoord, blijft een mysterie
Het meest opvallende is dat Leco van Zadelhoff, die bijna constant bij Marco was in zijn kleedkamer, nooit door het OM is verhoord.
Santegoeds verbaasde zich daar zichtbaar over:
“Waarom heeft justitie dat niet gedaan? Als iemand kon bevestigen wat er in die kleedkamer gebeurde, was het Leco.”
Volgens hem kan dit maar twee dingen betekenen:
-
Het OM heeft bewust afgezien van het verhoor, omdat het mogelijk ontlastend zou zijn.
-
Het verhoor had geen meerwaarde voor hun scenario, wat vragen oproept over de kracht van dat scenario.
Voor Santegoeds is dit een van de grootste hiaten in de zaak tot nu toe.
Veranderende verklaringen: onduidelijkheid of onbetrouwbaarheid?
Tijdens de zitting van donderdag stelde de verdediging ook vragen over de consistentie van de verklaringen van het meisje. Volgens hen veranderen bepaalde details van haar verhaal door de tijd heen.
Santegoeds vatte het samen als een cruciale vraag:
“Waarom veranderen de verhalen van het meisje steeds?”
De verdediging gaf twee mogelijke verklaringen:
-
Ze kan zich niet alles goed herinneren – een bekend fenomeen in traumagerelateerde zaken.
-
Het is niet gebeurd zoals wordt beweerd, en de inconsistentie komt voort uit het creëren van nieuwe details wanneer eerdere versies onder druk komen te staan.
In elk scenario is er onduidelijkheid – en onduidelijkheid leidt tot twijfel. En twijfel leidt juridisch gezien al snel tot de conclusie dat er onvoldoende hard bewijs is.
Een kantelpunt? De impact van de verdediging
Voor Santegoeds voelde donderdag als een mogelijke omslag in het proces. Niet omdat er ineens een definitieve conclusie in zicht komt, maar omdat de verdediging overtuigend heeft laten zien dat verschillende cruciale onderdelen van de zaak kunnen worden betwist.
Hij zei:
“Ik hoop dat heel duidelijk wordt of hij er nou echt is ingeluisd door de twee of niet.”
Dat laatste – het idee dat Borsato mogelijk doelbewust in een fuik is gelokt – is een theorie die in sommige kringen al langer rondgaat. De verdediging gebruikt die gedachte niet expliciet, maar suggereert wel dat bepaalde elementen in het dossier zijn gemanipuleerd of bewust anders gepresenteerd.
Wat de waarheid is, blijft vooralsnog onbekend.
De bredere vraag: kan deze zaak nog één kant op vallen?
Na deze dag rijst de vraag of de zaak juridisch nog helder genoeg is om tot één duidelijke uitspraak te komen. De advocaten van Borsato hebben laten zien:
-
dat fysiek bewijs ontbreekt;
-
dat verklaringen variëren;
-
dat het dagboek vraagtekens oproept;
-
dat getuigen ontbreken of niet zijn gehoord;
-
dat cruciale situaties logistiek onwaarschijnlijk zijn.
Justitie heeft tegelijkertijd laten zien:
-
dat het meisje haar verhaal meerdere malen consequent heeft verteld;
-
dat er ondersteunende aanwijzingen zijn;
-
dat het audiofragment volgens hun interpretatie significant is;
-
dat er gedragingen van Borsato zijn die volgens hen wijzen op grensoverschrijdend gedrag.
Het blijft daarmee een zaak waarin interpretatie, overtuiging en nuance centraal komen te staan.
Conclusie: een zaak die alle kanten op kan, maar donderdag veranderde het speelveld
De tweede zittingsdag heeft één ding duidelijk gemaakt: deze zaak is niet zwart-wit. Er zijn geen keiharde bewijzen in de vorm van opnames, foto’s of DNA. Wat resteert zijn menselijke verhalen, emoties, herinneringen, twijfels en interpretaties.
Voor de rechtbank betekent dit dat de lat hoog ligt. Voor het publiek betekent het dat de verdeeldheid groot blijft. Voor de betrokkenen betekent het dat de spanning richting de uitspraak – op 4 december – alleen maar groter zal worden.
Wat donderdag heeft laten zien, is dat de verdediging zeer krachtig is in het neerzetten van twijfel. En twijfel is in het strafrecht een machtig juridisch wapen.
De komende weken zullen uitwijzen of die twijfel voldoende weegt.