Algemeen
Monique Westenberg deelt een onverwachte spiegelselfie in een paarse bikini
Monique Westenberg, bekend als de voormalige partner van zanger André Hazes, heeft opnieuw de aandacht weten te trekken op sociale media. Deze keer doet ze dat met een opvallende foto in bikini, genomen aan zee tijdens een ontspannen vakantie. De foto, waarin haar natuurlijke uitstraling en ontspannen houding centraal staan, roept veel positieve reacties op van volgers en fans.
Hoewel Monique de afgelopen jaren vooral in de media verscheen door haar turbulente relatie met André Hazes, lijkt ze nu bewust een andere toon te zetten. In plaats van geruchten, spanningen of publieke verklaringen, kiest ze ervoor om kleine, persoonlijke momenten te delen. Momenten die warmte uitstralen, die laten zien hoe het leven er in alle eenvoud en eerlijkheid ook uit kan zien: zon, zee, een lach, en vooral: rust.
Vakantie in het teken van verbinding
De bikinifoto werd geplaatst in het kader van een gezamenlijke vakantie met familie, vrienden én André Hazes. Dat laatste detail is veel volgers natuurlijk niet ontgaan. De foto laat Monique zien in een lichte, zomerse setting — haar haren door de wind, haar blik vrolijk en vrij, en haar uitstraling energiek en ontspannen. Het zijn precies dit soort beelden waarmee Monique de afgelopen jaren een sterke band heeft opgebouwd met haar volgers. Niet door grootse woorden, maar door herkenbaarheid, echtheid en een flinke dosis zelfvertrouwen.
Naast de beelden van Monique zelf, verschenen er de afgelopen dagen ook foto’s waarop te zien is dat zij en André opnieuw tijd met elkaar doorbrengen. Of dat betekent dat ze opnieuw een stel zijn, laten ze in het midden. Wat wél duidelijk is: ze voelen zich zichtbaar op hun gemak in elkaars gezelschap. De gezamenlijke lachjes, de ontspannen blikken — het vertelt misschien meer dan woorden ooit zouden kunnen doen.
Een beeld zegt meer dan duizend woorden
De reactie op de bikinifoto was dan ook niet alleen bewondering voor Monique’s uiterlijk, maar ook voor haar uitstraling en de betekenis achter het moment. Velen zien in de foto een vrouw die zich niet laat leiden door roddels, maar haar eigen koers vaart. Een vrouw die in het hier en nu leeft, zonder maskers of verantwoording aan wie dan ook.
In de reacties onder de foto valt op hoe vaak woorden als ‘inspirerend’, ‘echtheid’ en ‘krachtig’ terugkomen. Iemand schrijft: “Wat straal jij! Niet omdat je in bikini bent, maar omdat je laat zien dat zelfvertrouwen begint bij jezelf.” Een ander reageert met: “Jij bent het voorbeeld dat liefde niet altijd een rechte lijn is, maar wel echt.”
Voor veel mensen is Monique een herkenbare figuur. Ze heeft zich nooit voorgedaan als perfect, maar toonde ook haar kwetsbare kanten in moeilijke periodes. Juist dat maakt haar voor velen toegankelijk. Ze is niet alleen de ‘ex van’, maar een vrouw met een verhaal, met keuzes, met kracht én zachtheid.
De band met André: open, maar zonder label
Dat Monique en André opnieuw samen tijd doorbrengen, roept zoals altijd de nodige vragen op. Zijn ze weer bij elkaar? Is het tijdelijk? Vinden ze elkaar gewoon weer in vriendschap? Op deze vragen komt voorlopig geen duidelijk antwoord — en misschien hoeft dat ook niet. Want wat de beelden vooral laten zien, is verbondenheid. Een band die ondanks alle pieken en dalen nooit helemaal is verdwenen.
In interviews heeft Monique in het verleden vaak benadrukt dat haar prioriteit ligt bij hun zoon, André jr. Dat zij en André als ouders een hechte band behouden, is voor haar altijd belangrijker geweest dan het label dat hun relatie draagt. Die insteek lijkt nu opnieuw zichtbaar te worden: of ze nu geliefden, exen of gewoon goede vrienden zijn — ze delen mooie momenten met hun zoon en tonen dat verbinding vele vormen kan aannemen.
Authenticiteit als kracht
Wat Monique uniek maakt in de wereld van BN’ers en realityfiguren, is haar manier van delen. Geen zorgvuldig geregisseerde perfectie, geen geforceerde campagnes, maar beelden die aanvoelen als kleine inkijkjes in haar leven zoals het werkelijk is. Een dag op het strand, een dansje in de woonkamer, een wandeling met haar hond — en nu dus een vakantiefoto waar warmte en vrijheid vanaf spatten.
Dat ze daarbij ook kwetsbaar durft te zijn, zorgt ervoor dat ze vertrouwen opwekt bij haar publiek. In tijden waarin social media vaak draait om het creëren van een ‘mooi plaatje’, laat Monique zien dat oprechte momenten nog altijd het meest raken.
Haar stijl is toegankelijk en oprecht. In plaats van alleen glamour, kiest ze bewust voor eenvoud. Een bikini aan zee, een open blik, geen poespas. Dat maakt haar niet alleen herkenbaar, maar ook inspirerend voor mensen die zich afvragen hoe je trouw blijft aan jezelf — ook als het leven soms grillig verloopt.
De kracht van stilte en beeld
De kracht van de recente post zit hem in het ontbreken van een bijschrift dat álles uitlegt. Monique laat het beeld spreken. En misschien is dat precies wat deze tijd zo aantrekkelijk maakt: minder uitleg, meer gevoel. Minder interpretatie, meer waarneming. En bovenal: minder oordelen.
In plaats van uit te leggen waar ze nu precies staat in haar relatie met André, laat ze zien waar ze is: op het strand, in het moment, met een glimlach. Voor wie wil kijken, is dat genoeg.
Een eigen pad
Na alles wat ze de afgelopen jaren heeft meegemaakt — de media-aandacht, de roddels, de breuken en herenigingen — lijkt Monique meer dan ooit haar eigen pad te volgen. Ze kiest wat goed voelt, deelt wat ze wil, en laat achterwege wat niet nodig is. In die zin is de bikinifoto meer dan een zomers kiekje: het is een teken van zelfbeschikking.
Ze laat zien dat je jezelf niet hoeft te verklaren aan de buitenwereld om geliefd en gerespecteerd te worden. Dat je met openheid en een beetje lef een band kunt opbouwen die verder gaat dan het oppervlakkige. En dat schoonheid begint met jezelf toestaan te zijn wie je bent.
Tot slot
Monique Westenberg blijft fascineren. Niet alleen vanwege haar uiterlijk, maar vooral door wat ze uitstraalt: kracht, echtheid en een grote liefde voor het leven. Of ze nu samen is met André of niet, ze laat zien dat liefde zich in vele vormen laat zien — en dat geluk vaak schuilt in de kleine momenten.
De bikinifoto is daarmee niet zomaar een zomerse post. Het is een stille boodschap van vrijheid, verbondenheid en zelfvertrouwen. En precies daarom blijft Monique ook na al die jaren een vrouw die veel mensen blijft inspireren.
Algemeen
Prinses Amalia kiest voor ingetogen rol tijdens Nationale Herdenking: krachtig gebaar van verbondenheid
Op 4 mei 2025 kwam Nederland opnieuw bijeen voor de Nationale Herdenking op de Dam in Amsterdam. Een plechtige ceremonie waarbij het land stilstaat bij alle slachtoffers van conflicten en onderdrukking, met als rode draad: het besef dat vrijheid kwetsbaar is en nooit als vanzelfsprekend mag worden beschouwd. Zoals ieder jaar waren koning Willem-Alexander en koningin Máxima zichtbaar aanwezig. Zij legden een krans bij het Nationaal Monument en stonden tussen duizenden aanwezigen stil tijdens het taptoesignaal en de twee minuten stilte. Maar het was juist de afwezigheid van prinses Amalia op de voorgrond die opviel en vragen opriep.
Geen publieke rol, wel aanwezig
De 21-jarige kroonprinses koos ervoor de herdenking niet op het plein zelf bij te wonen, maar volgde het nationale moment vanuit het Paleis op de Dam, dat direct uitkijkt op het monument. Op enkele discreet gemaakte beelden was te zien hoe zij voorafgaand aan de plechtigheid het paleis binnenging. Hoewel haar aanwezigheid niet werd benadrukt in de live-uitzending, was duidelijk dat Amalia bewust deelnam aan dit nationale moment — in stilte, op afstand, maar zeker betrokken.
Symboliek in stilte
Waarom prinses Amalia er dit jaar voor koos om niet op het plein zichtbaar te zijn, is niet officieel verklaard. Toch roept haar afwezigheid op de voorgrond geen afstandelijkheid op, maar juist betekenis. Het zou kunnen duiden op haar wens om ruimte te geven aan haar ouders als koningspaar, of voortkomen uit veiligheids- of persoonlijke overwegingen. Wat de reden ook is, de boodschap is helder: Amalia nam haar verantwoordelijkheid als lid van het koningshuis op haar eigen manier. Haar keuze voor een ingetogen aanwezigheid past bij de rol die ze langzaam maar zeker begint te vervullen als toekomstig staatshoofd.
Het belang van herdenken
De herdenking op 4 mei blijft elk jaar relevant. In een wereld die snel verandert en waarin nieuwe generaties opgroeien met een ander perspectief op vrijheid, blijft het delen van verhalen en herinneringen cruciaal. De ceremonie op de Dam wordt dan ook steeds opnieuw vormgegeven met actuele thema’s en persoonlijke bijdragen. Zo was het dit jaar journalist en presentator Philip Freriks die een indrukwekkende voordracht hield in de Nieuwe Kerk, vlak naast het plein.
Freriks sprak over zijn broer Jan, die in april 1945 op jonge leeftijd omkwam door een misverstand tijdens een militaire actie van bevrijders. Zijn persoonlijke verhaal liet zien hoe diep gebeurtenissen kunnen ingrijpen in het leven van families — en hoe herinnering een vorm van erkenning en verwerking kan zijn. Het ontroerde velen, thuis en in de kerk. Het herinnerde aan het feit dat wat in het verleden is gebeurd, ook vandaag nog wordt gevoeld.
Amalia’s rol in een veranderende monarchie
Voor prinses Amalia is deze ingetogen deelname een teken van haar groeiende bewustzijn als toekomstig koningin. Ze verschijnt de laatste jaren vaker bij officiële gelegenheden, maar kiest tegelijkertijd zorgvuldig haar momenten. Haar beslissing om de herdenking vanuit het paleis bij te wonen, getuigt van een zekere sensitiviteit voor wat een moment nodig heeft: geen zichtbaarheid om de zichtbaarheid, maar betrokkenheid waar het telt.
De Nationale Herdenking is geen gelegenheid voor publieke profilering, maar een moment van nationale bezinning en verbondenheid. Door in stilte aanwezig te zijn, toonde Amalia aan dat zij deze nuance begrijpt. Ze vertegenwoordigt niet alleen de jeugd, maar ook de overgang van een monarchie in beweging. Jongeren kijken steeds kritischer naar traditie en symboliek, maar zien tegelijk de waarde van rituelen als deze.
Jonge generatie en herinneringscultuur
Amalia’s keuze om de herdenking vanuit het paleis te volgen kan ook gezien worden als een subtiel gebaar richting haar generatiegenoten. Jongeren groeien op in een digitale wereld waarin alles draait om zichtbaarheid. In dat licht is haar onzichtbare aanwezigheid juist krachtig. Ze liet zien dat herdenken niet per se een publieke daad hoeft te zijn, maar ook stil, persoonlijk en reflectief kan zijn.
Op scholen, universiteiten en via social media werd de herdenking breed gedeeld en besproken. Veel jongeren gaven aan geraakt te zijn door het verhaal van Freriks en door de twee minuten stilte. In die stilte zat niet alleen verdriet, maar ook een besef van verantwoordelijkheid. Iets wat Amalia als jonge vrouw in een bijzondere maatschappelijke positie zichtbaar belichaamde.
Een collectief moment van bezinning
De ceremonie op de Dam verliep zoals altijd met precisie en respect. Naast de twee minuten stilte werden er kransen gelegd, klonken toespraken en muziekstukken, en vormde het plein een indrukwekkend decor van saamhorigheid. Families, jongeren, ouderen, mensen met dienstervaring — allen stonden zij stil bij de offers van het verleden. De eenvoud van het moment is juist wat het zo krachtig maakt.
Ook al was prinses Amalia niet zichtbaar tussen de aanwezigen, haar aanwezigheid achter de schermen werd door velen toch gevoeld. Ze maakt duidelijk dat herdenken geen verplichting is voor de bühne, maar een innerlijk gebaar. In een tijd waarin publieke figuren vaak alles delen, is haar terughoudendheid verfrissend en krachtig.
De kracht van afwezigheid
Soms zit er juist in afwezigheid een diepe betekenis. Amalia’s keuze om op afstand aanwezig te zijn, gaf ruimte aan het collectieve karakter van het moment. Het is een voorbeeld van leiderschap in wording: weten wanneer je spreekt, en weten wanneer je luistert. Wanneer je zichtbaar bent, en wanneer je plaatsmaakt.
Voor een toekomstig staatshoofd is dat misschien wel een van de belangrijkste lessen. Haar beslissing toont dat ze niet alleen begrijpt wat het betekent om publiek figuur te zijn, maar ook hoe je met respect omgaat met momenten van nationale betekenis.
Herinnering als opdracht
De herdenking op 4 mei is geen terugblik puur om te herdenken. Het is ook een opdracht aan de toekomst: om te blijven herinneren, te blijven vertellen, en te blijven waarschuwen. In een wereld waarin conflicten niet verdwenen zijn, en waarin vrijheid wereldwijd nog steeds onder druk staat, blijft dit ritueel een krachtig baken.
Dat leden van het koningshuis daar onderdeel van zijn, in welke vorm dan ook, bevestigt hun symbolische rol binnen deze maatschappelijke opdracht. Amalia’s bijdrage — zij het op afstand — was er daar één van.
De toekomst van herdenken
Met het verstrijken van de jaren verandert ook de manier waarop herdenken vorm krijgt. Digitale herdenkingsprojecten, nieuwe stemmen en persoonlijke verhalen zorgen ervoor dat 4 mei blijft leven. Jongeren zoeken naar manieren om zich te verbinden met het verleden, vaak op hun eigen manier.
Amalia’s ingetogen aanwezigheid kan worden gezien als een teken van deze ontwikkeling. Niet traditioneel, niet prominent, maar toch betrokken. Het laat zien dat er ruimte is voor vernieuwing binnen rituelen, zolang de kern — respect en herinnering — behouden blijft.
De stilte die blijft
Toen de plechtigheid eindigde, was er muziek, waren er bloemen, en keerde de stad langzaam terug naar haar dagelijkse ritme. Maar de stilte die tijdens die twee minuten over het plein hing, bleef nog even hangen. Ook bij wie het thuis meebeleefde, in dorpen, steden en huiskamers.
In die stilte klonk ook de aanwezigheid van een jonge vrouw met een grote toekomst. Prinses Amalia stond daar niet fysiek, maar wel in verbondenheid. En dat is misschien wel het krachtigste gebaar van allemaal: het tonen van leiderschap zonder woorden, van betrokkenheid zonder schijnwerpers.
Dat is wat herdenken ook betekent: ruimte geven, stilstaan, en de waarde erkennen van ieder gebaar — hoe klein of onzichtbaar ook.
