Algemeen
Monique Westenberg deelt een onverwachte spiegelselfie in een paarse bikini
Monique Westenberg, bekend als de voormalige partner van zanger André Hazes, heeft opnieuw de aandacht weten te trekken op sociale media. Deze keer doet ze dat met een opvallende foto in bikini, genomen aan zee tijdens een ontspannen vakantie. De foto, waarin haar natuurlijke uitstraling en ontspannen houding centraal staan, roept veel positieve reacties op van volgers en fans.
Hoewel Monique de afgelopen jaren vooral in de media verscheen door haar turbulente relatie met André Hazes, lijkt ze nu bewust een andere toon te zetten. In plaats van geruchten, spanningen of publieke verklaringen, kiest ze ervoor om kleine, persoonlijke momenten te delen. Momenten die warmte uitstralen, die laten zien hoe het leven er in alle eenvoud en eerlijkheid ook uit kan zien: zon, zee, een lach, en vooral: rust.
Vakantie in het teken van verbinding
De bikinifoto werd geplaatst in het kader van een gezamenlijke vakantie met familie, vrienden én André Hazes. Dat laatste detail is veel volgers natuurlijk niet ontgaan. De foto laat Monique zien in een lichte, zomerse setting — haar haren door de wind, haar blik vrolijk en vrij, en haar uitstraling energiek en ontspannen. Het zijn precies dit soort beelden waarmee Monique de afgelopen jaren een sterke band heeft opgebouwd met haar volgers. Niet door grootse woorden, maar door herkenbaarheid, echtheid en een flinke dosis zelfvertrouwen.
Naast de beelden van Monique zelf, verschenen er de afgelopen dagen ook foto’s waarop te zien is dat zij en André opnieuw tijd met elkaar doorbrengen. Of dat betekent dat ze opnieuw een stel zijn, laten ze in het midden. Wat wél duidelijk is: ze voelen zich zichtbaar op hun gemak in elkaars gezelschap. De gezamenlijke lachjes, de ontspannen blikken — het vertelt misschien meer dan woorden ooit zouden kunnen doen.
Een beeld zegt meer dan duizend woorden
De reactie op de bikinifoto was dan ook niet alleen bewondering voor Monique’s uiterlijk, maar ook voor haar uitstraling en de betekenis achter het moment. Velen zien in de foto een vrouw die zich niet laat leiden door roddels, maar haar eigen koers vaart. Een vrouw die in het hier en nu leeft, zonder maskers of verantwoording aan wie dan ook.
In de reacties onder de foto valt op hoe vaak woorden als ‘inspirerend’, ‘echtheid’ en ‘krachtig’ terugkomen. Iemand schrijft: “Wat straal jij! Niet omdat je in bikini bent, maar omdat je laat zien dat zelfvertrouwen begint bij jezelf.” Een ander reageert met: “Jij bent het voorbeeld dat liefde niet altijd een rechte lijn is, maar wel echt.”
Voor veel mensen is Monique een herkenbare figuur. Ze heeft zich nooit voorgedaan als perfect, maar toonde ook haar kwetsbare kanten in moeilijke periodes. Juist dat maakt haar voor velen toegankelijk. Ze is niet alleen de ‘ex van’, maar een vrouw met een verhaal, met keuzes, met kracht én zachtheid.
De band met André: open, maar zonder label
Dat Monique en André opnieuw samen tijd doorbrengen, roept zoals altijd de nodige vragen op. Zijn ze weer bij elkaar? Is het tijdelijk? Vinden ze elkaar gewoon weer in vriendschap? Op deze vragen komt voorlopig geen duidelijk antwoord — en misschien hoeft dat ook niet. Want wat de beelden vooral laten zien, is verbondenheid. Een band die ondanks alle pieken en dalen nooit helemaal is verdwenen.
In interviews heeft Monique in het verleden vaak benadrukt dat haar prioriteit ligt bij hun zoon, André jr. Dat zij en André als ouders een hechte band behouden, is voor haar altijd belangrijker geweest dan het label dat hun relatie draagt. Die insteek lijkt nu opnieuw zichtbaar te worden: of ze nu geliefden, exen of gewoon goede vrienden zijn — ze delen mooie momenten met hun zoon en tonen dat verbinding vele vormen kan aannemen.
Authenticiteit als kracht
Wat Monique uniek maakt in de wereld van BN’ers en realityfiguren, is haar manier van delen. Geen zorgvuldig geregisseerde perfectie, geen geforceerde campagnes, maar beelden die aanvoelen als kleine inkijkjes in haar leven zoals het werkelijk is. Een dag op het strand, een dansje in de woonkamer, een wandeling met haar hond — en nu dus een vakantiefoto waar warmte en vrijheid vanaf spatten.
Dat ze daarbij ook kwetsbaar durft te zijn, zorgt ervoor dat ze vertrouwen opwekt bij haar publiek. In tijden waarin social media vaak draait om het creëren van een ‘mooi plaatje’, laat Monique zien dat oprechte momenten nog altijd het meest raken.
Haar stijl is toegankelijk en oprecht. In plaats van alleen glamour, kiest ze bewust voor eenvoud. Een bikini aan zee, een open blik, geen poespas. Dat maakt haar niet alleen herkenbaar, maar ook inspirerend voor mensen die zich afvragen hoe je trouw blijft aan jezelf — ook als het leven soms grillig verloopt.
De kracht van stilte en beeld
De kracht van de recente post zit hem in het ontbreken van een bijschrift dat álles uitlegt. Monique laat het beeld spreken. En misschien is dat precies wat deze tijd zo aantrekkelijk maakt: minder uitleg, meer gevoel. Minder interpretatie, meer waarneming. En bovenal: minder oordelen.
In plaats van uit te leggen waar ze nu precies staat in haar relatie met André, laat ze zien waar ze is: op het strand, in het moment, met een glimlach. Voor wie wil kijken, is dat genoeg.
Een eigen pad
Na alles wat ze de afgelopen jaren heeft meegemaakt — de media-aandacht, de roddels, de breuken en herenigingen — lijkt Monique meer dan ooit haar eigen pad te volgen. Ze kiest wat goed voelt, deelt wat ze wil, en laat achterwege wat niet nodig is. In die zin is de bikinifoto meer dan een zomers kiekje: het is een teken van zelfbeschikking.
Ze laat zien dat je jezelf niet hoeft te verklaren aan de buitenwereld om geliefd en gerespecteerd te worden. Dat je met openheid en een beetje lef een band kunt opbouwen die verder gaat dan het oppervlakkige. En dat schoonheid begint met jezelf toestaan te zijn wie je bent.
Tot slot
Monique Westenberg blijft fascineren. Niet alleen vanwege haar uiterlijk, maar vooral door wat ze uitstraalt: kracht, echtheid en een grote liefde voor het leven. Of ze nu samen is met André of niet, ze laat zien dat liefde zich in vele vormen laat zien — en dat geluk vaak schuilt in de kleine momenten.
De bikinifoto is daarmee niet zomaar een zomerse post. Het is een stille boodschap van vrijheid, verbondenheid en zelfvertrouwen. En precies daarom blijft Monique ook na al die jaren een vrouw die veel mensen blijft inspireren.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.