Algemeen
Monique Westenberg deelt een onverwachte spiegelselfie in een paarse bikini
Monique Westenberg, bekend als de voormalige partner van zanger André Hazes, heeft opnieuw de aandacht weten te trekken op sociale media. Deze keer doet ze dat met een opvallende foto in bikini, genomen aan zee tijdens een ontspannen vakantie. De foto, waarin haar natuurlijke uitstraling en ontspannen houding centraal staan, roept veel positieve reacties op van volgers en fans.
Hoewel Monique de afgelopen jaren vooral in de media verscheen door haar turbulente relatie met André Hazes, lijkt ze nu bewust een andere toon te zetten. In plaats van geruchten, spanningen of publieke verklaringen, kiest ze ervoor om kleine, persoonlijke momenten te delen. Momenten die warmte uitstralen, die laten zien hoe het leven er in alle eenvoud en eerlijkheid ook uit kan zien: zon, zee, een lach, en vooral: rust.
Vakantie in het teken van verbinding
De bikinifoto werd geplaatst in het kader van een gezamenlijke vakantie met familie, vrienden én André Hazes. Dat laatste detail is veel volgers natuurlijk niet ontgaan. De foto laat Monique zien in een lichte, zomerse setting — haar haren door de wind, haar blik vrolijk en vrij, en haar uitstraling energiek en ontspannen. Het zijn precies dit soort beelden waarmee Monique de afgelopen jaren een sterke band heeft opgebouwd met haar volgers. Niet door grootse woorden, maar door herkenbaarheid, echtheid en een flinke dosis zelfvertrouwen.
Naast de beelden van Monique zelf, verschenen er de afgelopen dagen ook foto’s waarop te zien is dat zij en André opnieuw tijd met elkaar doorbrengen. Of dat betekent dat ze opnieuw een stel zijn, laten ze in het midden. Wat wél duidelijk is: ze voelen zich zichtbaar op hun gemak in elkaars gezelschap. De gezamenlijke lachjes, de ontspannen blikken — het vertelt misschien meer dan woorden ooit zouden kunnen doen.
Een beeld zegt meer dan duizend woorden
De reactie op de bikinifoto was dan ook niet alleen bewondering voor Monique’s uiterlijk, maar ook voor haar uitstraling en de betekenis achter het moment. Velen zien in de foto een vrouw die zich niet laat leiden door roddels, maar haar eigen koers vaart. Een vrouw die in het hier en nu leeft, zonder maskers of verantwoording aan wie dan ook.
In de reacties onder de foto valt op hoe vaak woorden als ‘inspirerend’, ‘echtheid’ en ‘krachtig’ terugkomen. Iemand schrijft: “Wat straal jij! Niet omdat je in bikini bent, maar omdat je laat zien dat zelfvertrouwen begint bij jezelf.” Een ander reageert met: “Jij bent het voorbeeld dat liefde niet altijd een rechte lijn is, maar wel echt.”
Voor veel mensen is Monique een herkenbare figuur. Ze heeft zich nooit voorgedaan als perfect, maar toonde ook haar kwetsbare kanten in moeilijke periodes. Juist dat maakt haar voor velen toegankelijk. Ze is niet alleen de ‘ex van’, maar een vrouw met een verhaal, met keuzes, met kracht én zachtheid.
De band met André: open, maar zonder label
Dat Monique en André opnieuw samen tijd doorbrengen, roept zoals altijd de nodige vragen op. Zijn ze weer bij elkaar? Is het tijdelijk? Vinden ze elkaar gewoon weer in vriendschap? Op deze vragen komt voorlopig geen duidelijk antwoord — en misschien hoeft dat ook niet. Want wat de beelden vooral laten zien, is verbondenheid. Een band die ondanks alle pieken en dalen nooit helemaal is verdwenen.
In interviews heeft Monique in het verleden vaak benadrukt dat haar prioriteit ligt bij hun zoon, André jr. Dat zij en André als ouders een hechte band behouden, is voor haar altijd belangrijker geweest dan het label dat hun relatie draagt. Die insteek lijkt nu opnieuw zichtbaar te worden: of ze nu geliefden, exen of gewoon goede vrienden zijn — ze delen mooie momenten met hun zoon en tonen dat verbinding vele vormen kan aannemen.
Authenticiteit als kracht
Wat Monique uniek maakt in de wereld van BN’ers en realityfiguren, is haar manier van delen. Geen zorgvuldig geregisseerde perfectie, geen geforceerde campagnes, maar beelden die aanvoelen als kleine inkijkjes in haar leven zoals het werkelijk is. Een dag op het strand, een dansje in de woonkamer, een wandeling met haar hond — en nu dus een vakantiefoto waar warmte en vrijheid vanaf spatten.
Dat ze daarbij ook kwetsbaar durft te zijn, zorgt ervoor dat ze vertrouwen opwekt bij haar publiek. In tijden waarin social media vaak draait om het creëren van een ‘mooi plaatje’, laat Monique zien dat oprechte momenten nog altijd het meest raken.
Haar stijl is toegankelijk en oprecht. In plaats van alleen glamour, kiest ze bewust voor eenvoud. Een bikini aan zee, een open blik, geen poespas. Dat maakt haar niet alleen herkenbaar, maar ook inspirerend voor mensen die zich afvragen hoe je trouw blijft aan jezelf — ook als het leven soms grillig verloopt.
De kracht van stilte en beeld
De kracht van de recente post zit hem in het ontbreken van een bijschrift dat álles uitlegt. Monique laat het beeld spreken. En misschien is dat precies wat deze tijd zo aantrekkelijk maakt: minder uitleg, meer gevoel. Minder interpretatie, meer waarneming. En bovenal: minder oordelen.
In plaats van uit te leggen waar ze nu precies staat in haar relatie met André, laat ze zien waar ze is: op het strand, in het moment, met een glimlach. Voor wie wil kijken, is dat genoeg.
Een eigen pad
Na alles wat ze de afgelopen jaren heeft meegemaakt — de media-aandacht, de roddels, de breuken en herenigingen — lijkt Monique meer dan ooit haar eigen pad te volgen. Ze kiest wat goed voelt, deelt wat ze wil, en laat achterwege wat niet nodig is. In die zin is de bikinifoto meer dan een zomers kiekje: het is een teken van zelfbeschikking.
Ze laat zien dat je jezelf niet hoeft te verklaren aan de buitenwereld om geliefd en gerespecteerd te worden. Dat je met openheid en een beetje lef een band kunt opbouwen die verder gaat dan het oppervlakkige. En dat schoonheid begint met jezelf toestaan te zijn wie je bent.
Tot slot
Monique Westenberg blijft fascineren. Niet alleen vanwege haar uiterlijk, maar vooral door wat ze uitstraalt: kracht, echtheid en een grote liefde voor het leven. Of ze nu samen is met André of niet, ze laat zien dat liefde zich in vele vormen laat zien — en dat geluk vaak schuilt in de kleine momenten.
De bikinifoto is daarmee niet zomaar een zomerse post. Het is een stille boodschap van vrijheid, verbondenheid en zelfvertrouwen. En precies daarom blijft Monique ook na al die jaren een vrouw die veel mensen blijft inspireren.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.