Algemeen
Jimmie Boer bedankt iedereen voor warme steun tijdens eerbetoon aan zijn vader Jonnie Boer
De afgelopen dagen stond Nederland stil bij het afscheid van een van de meest iconische chefs van ons land: Jonnie Boer. In en rond De Librije in Zwolle namen honderden genodigden en fans op ingetogen wijze afscheid van de man die de Nederlandse gastronomie naar ongekende hoogten bracht. Zijn zoon Jimmie Boer, zelf actief in de wereld van smaak en beleving, brak nu het stilzwijgen met een dankbaar en liefdevol bericht: “Iedereen bedankt voor deze dag.”
Een dag vol herinnering, geur en kleur
De afscheidsdag voor Jonnie Boer stond volledig in het teken van wie hij was: eigenzinnig, creatief, hartelijk en intens betrokken. De bekende sterrenchef werd niet herdacht met een klassieke ceremonie, maar met een ode aan zijn levenswerk. In het hart van De Librije wandelden bezoekers langs kruidenrekken, smaakvolle symboliek en kleurrijke accenten die typerend waren voor Boers stijl.
De rol van Jimmie in het eerbetoon
Hoewel Jonnie’s echtgenote Thérèse en dochter Isabelle op de achtergrond bleven, nam zoon Jimmie een zichtbare rol in het afscheid. Hij deelde beelden op social media waarin de beschilderde kist zichtbaar was, versierd in graffiti-stijl en vergezeld van persoonlijke objecten van zijn vader — bokshandschoenen, een foto van Johan Cruijff, en de vlag van Giethoorn.
Met zijn openhartige bericht “Iedereen bedankt voor deze dag” gaf hij blijk van diepe dankbaarheid richting alle aanwezigen, volgers en sympathisanten. De woorden raakten veel mensen, en benadrukten hoezeer de familie Boer steun heeft ervaren van buitenaf.
Een warme golf van steun
De reacties op het dankwoord van Jimmie lieten niet lang op zich wachten. Onder zijn bericht stromen reacties binnen van collega-koks, vaste gasten, bekende Nederlanders en onbekende volgers. Woorden als “trots”, “respect” en “indrukwekkend” keren veelvuldig terug. Het onderstreept dat het afscheid van Jonnie Boer niet alleen een familieaangelegenheid was, maar een moment waarop een hele generatie koks en liefhebbers van gastronomie samenkwam.
De Librije als tastbaar eerbetoon
De keuze om het afscheid te laten plaatsvinden in De Librije — het restaurant dat Jonnie en Thérèse samen groot maakten — was veelzeggend. Niet alleen was het zijn professionele thuis, het weerspiegelde ook zijn levensfilosofie: smaak is emotie, en emotie is wat mensen verbindt.
Tijdens het afscheid liepen bezoekers een route door het restaurant. Ze werden omringd door geurige kruiden, bloemen en symbolen die Jonnie’s liefde voor het vak zichtbaar maakten. Dit afscheid was geen sombere bijeenkomst, maar een kleurrijke en betekenisvolle viering van zijn nalatenschap.
Harley-Davidsons en rozemarijn
Een ander bijzonder moment was de rol van de Harley-Davidson-motorclub die Jonnie dierbaar was. Meer dan honderd motorrijders vormden een indrukwekkende erehaag. Op hun sturen lag een klein bosje kruiden — waaronder rozemarijn, een knipoog naar de smaken waarmee Jonnie zijn hele leven werkte.
Toen de kist op een zijspan werd gelegd en de stoet vertrok naar Giethoorn, werd de stilte kort doorbroken door het nummer In the Air Tonight van Phil Collins. Het was een emotioneel moment dat velen nog lang zal bijblijven.
Aandacht voor rust en verwerking
Hoewel de familie Boer ervoor koos het afscheid deels vanuit de achtergrond te beleven, bleek uit Jimmies woorden dat ze alles intens hebben gevolgd. Op een groot bord bij de ingang stond te lezen dat Thérèse, Jimmie en Isabelle alles op afstand meebeleefden, maar de steun van iedereen voelden.
De openheid van Jimmie benadrukt ook het belang van ruimte nemen voor rouw en verwerking. In zijn korte maar krachtige boodschap toonde hij dat dankbaarheid en verdriet hand in hand kunnen gaan.
Symbolen die spreken
De kist van Jonnie Boer was allesbehalve traditioneel. In plaats van een sobere, eikenhouten uitvoering, koos de familie voor een uitbundige, kleurrijke graffiti-stijl die naadloos paste bij Jonnie’s karakter. Daarbij stonden enkele persoonlijke voorwerpen tentoongesteld: bokshandschoenen (symbool voor zijn vechtlust), een foto van zijn grote sportheld Johan Cruijff, en de vlag van zijn geliefde Giethoorn.
Deze keuzes vertellen een verhaal zonder woorden. Ze tonen wie Jonnie was: een man die met volle overgave leefde, werkte en liefhad.
Toost op het leven
Na de route door De Librije kregen genodigden de gelegenheid om het glas te heffen. Een subtiele, maar krachtige afsluiting van een gedenkwaardig afscheid. Zoals een van de aanwezigen verwoordde: “Het voelde alsof Jonnie er zelf bij was.”
De toost werd ook gezien als een symbolisch gebaar richting de toekomst. Een moment van verbinding tussen al diegenen die door Jonnie’s leven geraakt zijn — van jonge chefs tot trouwe gasten.
De betekenis van dankbaarheid
De woorden van Jimmie — “Iedereen bedankt voor deze dag” — werden breed gedeeld. Ze spreken niet alleen zijn persoonlijke dank uit, maar lijken ook namens de hele familie te komen. In een wereld die vaak snel verdergaat, vormt deze boodschap een stil moment van verbinding.
Dankbaarheid tonen in het openbaar vraagt moed. Zeker in een tijd van verlies. Het maakt duidelijk dat Jimmie zich bewust is van het grotere geheel: dat zijn vader niet alleen een gezinsman was, maar ook een publieke figuur die diepe sporen heeft nagelaten.
Jonnie Boers nalatenschap leeft voort
Hoewel het fysieke afscheid nu is geweest, leeft de nalatenschap van Jonnie Boer voort. In de keuken van De Librije, in de recepten die hij ontwikkelde, en in de vele collega’s die hij inspireerde. Maar vooral in de harten van zijn familie, vrienden en gasten.
Zijn levenswerk was nooit alleen gericht op perfectie op het bord, maar op het raken van mensen. En dat is wat er op deze bijzondere dag opnieuw is gebeurd: mensen werden geraakt, verbonden, en herinnerden zich waarom Jonnie Boer zo geliefd was.
Een blik op de toekomst
De komende tijd zal De Librije tijdelijk gesloten zijn, maar de heropening is al gepland. De familie liet eerder weten dat het Jonnie’s wens was om snel weer open te gaan. Niet als afsluiting, maar als voortzetting. Een eerbetoon in daden.
Met de liefdevolle woorden van Jimmie is de toon gezet: dit was niet het einde, maar het begin van een nieuw hoofdstuk waarin herinnering, smaak en verbinding centraal blijven staan.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
De dank van Jimmie Boer raakt. In slechts enkele woorden — “Iedereen bedankt voor deze dag” — zegt hij alles. Het was een dag vol eer, emotie en schoonheid. Een dag waarop afscheid nemen samenging met vieren. En waarop zichtbaar werd dat Jonnie Boer nog altijd mensen weet te raken, zelfs nu hij niet meer fysiek aanwezig is.
De kracht van zijn nalatenschap zit in de details: in de kleuren, geuren en gebaren die samen een verhaal vertellen. Een verhaal dat zijn zoon, zijn familie en iedereen die Jonnie liefhad, nu verder mogen dragen.
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.