Algemeen
Jimmie Boer bedankt iedereen voor warme steun tijdens eerbetoon aan zijn vader Jonnie Boer
De afgelopen dagen stond Nederland stil bij het afscheid van een van de meest iconische chefs van ons land: Jonnie Boer. In en rond De Librije in Zwolle namen honderden genodigden en fans op ingetogen wijze afscheid van de man die de Nederlandse gastronomie naar ongekende hoogten bracht. Zijn zoon Jimmie Boer, zelf actief in de wereld van smaak en beleving, brak nu het stilzwijgen met een dankbaar en liefdevol bericht: “Iedereen bedankt voor deze dag.”
Een dag vol herinnering, geur en kleur
De afscheidsdag voor Jonnie Boer stond volledig in het teken van wie hij was: eigenzinnig, creatief, hartelijk en intens betrokken. De bekende sterrenchef werd niet herdacht met een klassieke ceremonie, maar met een ode aan zijn levenswerk. In het hart van De Librije wandelden bezoekers langs kruidenrekken, smaakvolle symboliek en kleurrijke accenten die typerend waren voor Boers stijl.
De rol van Jimmie in het eerbetoon
Hoewel Jonnie’s echtgenote Thérèse en dochter Isabelle op de achtergrond bleven, nam zoon Jimmie een zichtbare rol in het afscheid. Hij deelde beelden op social media waarin de beschilderde kist zichtbaar was, versierd in graffiti-stijl en vergezeld van persoonlijke objecten van zijn vader — bokshandschoenen, een foto van Johan Cruijff, en de vlag van Giethoorn.
Met zijn openhartige bericht “Iedereen bedankt voor deze dag” gaf hij blijk van diepe dankbaarheid richting alle aanwezigen, volgers en sympathisanten. De woorden raakten veel mensen, en benadrukten hoezeer de familie Boer steun heeft ervaren van buitenaf.
Een warme golf van steun
De reacties op het dankwoord van Jimmie lieten niet lang op zich wachten. Onder zijn bericht stromen reacties binnen van collega-koks, vaste gasten, bekende Nederlanders en onbekende volgers. Woorden als “trots”, “respect” en “indrukwekkend” keren veelvuldig terug. Het onderstreept dat het afscheid van Jonnie Boer niet alleen een familieaangelegenheid was, maar een moment waarop een hele generatie koks en liefhebbers van gastronomie samenkwam.
De Librije als tastbaar eerbetoon
De keuze om het afscheid te laten plaatsvinden in De Librije — het restaurant dat Jonnie en Thérèse samen groot maakten — was veelzeggend. Niet alleen was het zijn professionele thuis, het weerspiegelde ook zijn levensfilosofie: smaak is emotie, en emotie is wat mensen verbindt.
Tijdens het afscheid liepen bezoekers een route door het restaurant. Ze werden omringd door geurige kruiden, bloemen en symbolen die Jonnie’s liefde voor het vak zichtbaar maakten. Dit afscheid was geen sombere bijeenkomst, maar een kleurrijke en betekenisvolle viering van zijn nalatenschap.
Harley-Davidsons en rozemarijn
Een ander bijzonder moment was de rol van de Harley-Davidson-motorclub die Jonnie dierbaar was. Meer dan honderd motorrijders vormden een indrukwekkende erehaag. Op hun sturen lag een klein bosje kruiden — waaronder rozemarijn, een knipoog naar de smaken waarmee Jonnie zijn hele leven werkte.
Toen de kist op een zijspan werd gelegd en de stoet vertrok naar Giethoorn, werd de stilte kort doorbroken door het nummer In the Air Tonight van Phil Collins. Het was een emotioneel moment dat velen nog lang zal bijblijven.
Aandacht voor rust en verwerking
Hoewel de familie Boer ervoor koos het afscheid deels vanuit de achtergrond te beleven, bleek uit Jimmies woorden dat ze alles intens hebben gevolgd. Op een groot bord bij de ingang stond te lezen dat Thérèse, Jimmie en Isabelle alles op afstand meebeleefden, maar de steun van iedereen voelden.
De openheid van Jimmie benadrukt ook het belang van ruimte nemen voor rouw en verwerking. In zijn korte maar krachtige boodschap toonde hij dat dankbaarheid en verdriet hand in hand kunnen gaan.
Symbolen die spreken
De kist van Jonnie Boer was allesbehalve traditioneel. In plaats van een sobere, eikenhouten uitvoering, koos de familie voor een uitbundige, kleurrijke graffiti-stijl die naadloos paste bij Jonnie’s karakter. Daarbij stonden enkele persoonlijke voorwerpen tentoongesteld: bokshandschoenen (symbool voor zijn vechtlust), een foto van zijn grote sportheld Johan Cruijff, en de vlag van zijn geliefde Giethoorn.
Deze keuzes vertellen een verhaal zonder woorden. Ze tonen wie Jonnie was: een man die met volle overgave leefde, werkte en liefhad.
Toost op het leven
Na de route door De Librije kregen genodigden de gelegenheid om het glas te heffen. Een subtiele, maar krachtige afsluiting van een gedenkwaardig afscheid. Zoals een van de aanwezigen verwoordde: “Het voelde alsof Jonnie er zelf bij was.”
De toost werd ook gezien als een symbolisch gebaar richting de toekomst. Een moment van verbinding tussen al diegenen die door Jonnie’s leven geraakt zijn — van jonge chefs tot trouwe gasten.
De betekenis van dankbaarheid
De woorden van Jimmie — “Iedereen bedankt voor deze dag” — werden breed gedeeld. Ze spreken niet alleen zijn persoonlijke dank uit, maar lijken ook namens de hele familie te komen. In een wereld die vaak snel verdergaat, vormt deze boodschap een stil moment van verbinding.
Dankbaarheid tonen in het openbaar vraagt moed. Zeker in een tijd van verlies. Het maakt duidelijk dat Jimmie zich bewust is van het grotere geheel: dat zijn vader niet alleen een gezinsman was, maar ook een publieke figuur die diepe sporen heeft nagelaten.
Jonnie Boers nalatenschap leeft voort
Hoewel het fysieke afscheid nu is geweest, leeft de nalatenschap van Jonnie Boer voort. In de keuken van De Librije, in de recepten die hij ontwikkelde, en in de vele collega’s die hij inspireerde. Maar vooral in de harten van zijn familie, vrienden en gasten.
Zijn levenswerk was nooit alleen gericht op perfectie op het bord, maar op het raken van mensen. En dat is wat er op deze bijzondere dag opnieuw is gebeurd: mensen werden geraakt, verbonden, en herinnerden zich waarom Jonnie Boer zo geliefd was.
Een blik op de toekomst
De komende tijd zal De Librije tijdelijk gesloten zijn, maar de heropening is al gepland. De familie liet eerder weten dat het Jonnie’s wens was om snel weer open te gaan. Niet als afsluiting, maar als voortzetting. Een eerbetoon in daden.
Met de liefdevolle woorden van Jimmie is de toon gezet: dit was niet het einde, maar het begin van een nieuw hoofdstuk waarin herinnering, smaak en verbinding centraal blijven staan.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
De dank van Jimmie Boer raakt. In slechts enkele woorden — “Iedereen bedankt voor deze dag” — zegt hij alles. Het was een dag vol eer, emotie en schoonheid. Een dag waarop afscheid nemen samenging met vieren. En waarop zichtbaar werd dat Jonnie Boer nog altijd mensen weet te raken, zelfs nu hij niet meer fysiek aanwezig is.
De kracht van zijn nalatenschap zit in de details: in de kleuren, geuren en gebaren die samen een verhaal vertellen. Een verhaal dat zijn zoon, zijn familie en iedereen die Jonnie liefhad, nu verder mogen dragen.
De tweede zittingsdag in de rechtszaak tegen Marco Borsato zorgde voor een duidelijke verschuiving in toon en dynamiek. Waar tijdens de eerste zitting vooral de aanklachten en verklaringen centraal stonden, kwam nu de verdediging uitvoerig aan het woord. En volgens verslaggever Evert Santegoeds, die de hele dag in de rechtbank aanwezig was, gebeurde precies wat een goede verdediging beoogt: twijfel zaaien over de aangereikte feiten, verklaringen en bewijsstukken.
In een gesprek met Shownieuws liet Santegoeds weten dat de presentatie van de advocaten van Borsato hem aan het denken heeft gezet. Niet omdat er plots een eenduidige conclusie mogelijk is, maar omdat de zaak complexer blijkt dan veel mensen vooraf dachten. Zijn woorden geven een inkijkje in hoe de verdediging de zaak benadert en waarom donderdag mogelijk een kantelpunt vormt in het proces dat al jaren de Nederlandse showbizzwereld bezighoudt.
In deze longread wordt uitgebreid stilgestaan bij de argumenten van de verdediging, de punten die Santegoeds opvielen, het omstreden dagboek en de discussie over de geloofwaardigheid van verschillende verklaringen. Ook wordt gekeken naar de bredere impact van deze zittingsdag en wat het kan betekenen voor de verdere verloop van de zaak.
De sfeer in de rechtbank: een nieuwe fase van het proces
Vanaf de eerste minuut van de donderdagzitting was duidelijk dat de verdediging een andere strategie volgde dan het 0penbaar Ministerie twee dagen eerder. Waar justitie een groot deel van haar verhaal baseerde op verklaringen van het vermeende slacht0ffer en een aantal ondersteunende documenten, richtte de verdediging zich vooral op inconsistenties, hiaten en onduidelijke details in datzelfde materiaal.
Volgens Santegoeds zat er een opvallende energie in de zaal. Niet omdat het juridisch spektakel was, maar omdat de toon scherp en analytisch werd. Het ging niet langer om algemene beschuldigingen, maar om het apart leggen en onderzoeken van puzzelstukjes die volgens de advocaten helemaal niet passen.
“Het was een gedegen verhaal,” zegt Santegoeds. “Een verhaal dat mij heel erg aan het twijfelen heeft gebracht over wat ik dinsdag hoorde. En dát is natuurlijk precies wat de verdediging wil: laten zien dat er interpretatie, nuance en onzekerheid achter de aangedragen stukken zit.”
Het audiofragment: bekentenis of misverstand?
Een van de grootste punten van discussie in de zaak is het zogenoemde audiofragment, waarin de moeder van het meisje Borsato confronteert met haar beschuldigingen. Justitie stelde dinsdag dat dit gesprek elementen bevatte die op een impliciete bekentenis zouden kunnen wijzen.
Maar volgens de verdediging – en volgens Santegoeds nu ook – is dat beeld te sterk aangezet.
“Wat ik dinsdag hoorde, klonk
alsof er een bekentenis op band stond,” vertelt hij. “Maar vandaag
werd dat vrijwel volledig onderuit gehaald.”
De verdediging wees erop dat:
-
Borsato in het gesprek nooit expliciet toegeeft dat hij grensoverschrijdend heeft gehandeld.
-
Hij vaag reageert, deels geschokt, deels afwerend – maar niet bevestigend.
-
Het gesprek plaatsvond in een gespannen situatie waarin woorden ook anders kunnen worden geïnterpreteerd.
Daarnaast benadrukte de verdediging dat het gesprek is opgenomen onder omstandigheden die op zijn minst vragen oproepen over de context en intentie. Was het een spontane confrontatie of een zorgvuldig geplande actie met een specifiek doel? Die vraag blijft hangen.
Het dagboek: een “verdacht boekje” met één cruciale pagina
Het meest controversiële bewijsstuk in deze zaak is zonder twijfel het dagboek van het meisje. Een schrift van slechts dertig pagina’s, waarin volgens het OM aanwijzingen te vinden zijn voor haar ervaringen met de zanger.
Maar volgens de verdediging – en nu ook volgens Santegoeds – zit dat anders.
Een boekje met één afwijkende pagina
“Het dagboek telt slechts dertig pagina’s,” legt Santegoeds uit. “Maar Marco komt maar op één pagina voor. En die ene pagina lijkt niet geschreven in dezelfde lijn als de rest.”
De verdediging ging nog verder en suggereerde dat:
-
het bewuste deel mogelijk niet door het meisje zelf is geschreven;
-
de toon, stijl en woordkeuze anders zijn dan in de rest van het dagboek;
-
de moeder mogelijk zelf aanpassingen of aanvullingen heeft gedaan.
Dit is een ernstige suggestie en vormt een groot risico voor de geloofwaardigheid van het gehele bewijsstuk.
Waarom noemt Santegoeds het “een verdacht boekje”?
De verslaggever is normaal gesproken voorzichtig met zijn woorden, vooral in zaken waar emoties, reputaties en juridische gevolgen zo zwaar meewegen. Maar in deze zaak zei hij onomwonden:
“Het is geen dagboekje, het is een verdacht boekje.”
Die uitspraak komt niet uit sensatie, maar uit de observatie dat het boekje rommelig, fragmentarisch en opeens zeer specifiek lijkt op het moment dat Borsato erin voorkomt. Dat roept vragen op, en het is precies die twijfel die de verdediging probeert te vergroten.
De kleedkamerkwestie: kon het überhaupt gebeuren?
Een ander punt waarop de verdediging zich richtte, is de beschuldiging dat Marco het meisje zou hebben betast in de kleedkamer van The Voice of Holland. Justitie schetste de situatie alsof hij eenvoudig door de gangen kon wandelen en ongezien ruimtes kon betreden.
Maar volgens Santegoeds klopt dat beeld niet.
Borsato was niet vrij om studio’s in en uit te lopen
“Daar twijfelde ik dinsdag al
aan,” zegt hij.
Hij legt uit:
-
Marco had een eigen kleedkamer.
-
Hij werkte vrijwel altijd samen met visagist Leco van Zadelhoff.
-
Beveiliging en productie lieten niet toe dat coaches ongecontroleerd door backstage-gebieden liepen.
-
Alles achter de schermen bij grote tv-producties is strak georganiseerd.
Als die omstandigheden kloppen, wordt de beschuldiging minder waarschijnlijk.
Waarom Leco nooit is verhoord, blijft een mysterie
Het meest opvallende is dat Leco van Zadelhoff, die bijna constant bij Marco was in zijn kleedkamer, nooit door het OM is verhoord.
Santegoeds verbaasde zich daar zichtbaar over:
“Waarom heeft justitie dat niet gedaan? Als iemand kon bevestigen wat er in die kleedkamer gebeurde, was het Leco.”
Volgens hem kan dit maar twee dingen betekenen:
-
Het OM heeft bewust afgezien van het verhoor, omdat het mogelijk ontlastend zou zijn.
-
Het verhoor had geen meerwaarde voor hun scenario, wat vragen oproept over de kracht van dat scenario.
Voor Santegoeds is dit een van de grootste hiaten in de zaak tot nu toe.
Veranderende verklaringen: onduidelijkheid of onbetrouwbaarheid?
Tijdens de zitting van donderdag stelde de verdediging ook vragen over de consistentie van de verklaringen van het meisje. Volgens hen veranderen bepaalde details van haar verhaal door de tijd heen.
Santegoeds vatte het samen als een cruciale vraag:
“Waarom veranderen de verhalen van het meisje steeds?”
De verdediging gaf twee mogelijke verklaringen:
-
Ze kan zich niet alles goed herinneren – een bekend fenomeen in traumagerelateerde zaken.
-
Het is niet gebeurd zoals wordt beweerd, en de inconsistentie komt voort uit het creëren van nieuwe details wanneer eerdere versies onder druk komen te staan.
In elk scenario is er onduidelijkheid – en onduidelijkheid leidt tot twijfel. En twijfel leidt juridisch gezien al snel tot de conclusie dat er onvoldoende hard bewijs is.
Een kantelpunt? De impact van de verdediging
Voor Santegoeds voelde donderdag als een mogelijke omslag in het proces. Niet omdat er ineens een definitieve conclusie in zicht komt, maar omdat de verdediging overtuigend heeft laten zien dat verschillende cruciale onderdelen van de zaak kunnen worden betwist.
Hij zei:
“Ik hoop dat heel duidelijk wordt of hij er nou echt is ingeluisd door de twee of niet.”
Dat laatste – het idee dat Borsato mogelijk doelbewust in een fuik is gelokt – is een theorie die in sommige kringen al langer rondgaat. De verdediging gebruikt die gedachte niet expliciet, maar suggereert wel dat bepaalde elementen in het dossier zijn gemanipuleerd of bewust anders gepresenteerd.
Wat de waarheid is, blijft vooralsnog onbekend.
De bredere vraag: kan deze zaak nog één kant op vallen?
Na deze dag rijst de vraag of de zaak juridisch nog helder genoeg is om tot één duidelijke uitspraak te komen. De advocaten van Borsato hebben laten zien:
-
dat fysiek bewijs ontbreekt;
-
dat verklaringen variëren;
-
dat het dagboek vraagtekens oproept;
-
dat getuigen ontbreken of niet zijn gehoord;
-
dat cruciale situaties logistiek onwaarschijnlijk zijn.
Justitie heeft tegelijkertijd laten zien:
-
dat het meisje haar verhaal meerdere malen consequent heeft verteld;
-
dat er ondersteunende aanwijzingen zijn;
-
dat het audiofragment volgens hun interpretatie significant is;
-
dat er gedragingen van Borsato zijn die volgens hen wijzen op grensoverschrijdend gedrag.
Het blijft daarmee een zaak waarin interpretatie, overtuiging en nuance centraal komen te staan.
Conclusie: een zaak die alle kanten op kan, maar donderdag veranderde het speelveld
De tweede zittingsdag heeft één ding duidelijk gemaakt: deze zaak is niet zwart-wit. Er zijn geen keiharde bewijzen in de vorm van opnames, foto’s of DNA. Wat resteert zijn menselijke verhalen, emoties, herinneringen, twijfels en interpretaties.
Voor de rechtbank betekent dit dat de lat hoog ligt. Voor het publiek betekent het dat de verdeeldheid groot blijft. Voor de betrokkenen betekent het dat de spanning richting de uitspraak – op 4 december – alleen maar groter zal worden.
Wat donderdag heeft laten zien, is dat de verdediging zeer krachtig is in het neerzetten van twijfel. En twijfel is in het strafrecht een machtig juridisch wapen.
De komende weken zullen uitwijzen of die twijfel voldoende weegt.