Algemeen
Huh!! Marco Borsato en Leontine Ruiters weer bij elkaar!
Zijn Marco Borsato en Leontine Ruiters eigenlijk nog steeds getrouwd?
Wat ooit begon als een droomrelatie tussen Marco Borsato en Leontine Ruiters, eindigde in 2020 abrupt na ruim twee decennia samen. De breuk kwam voor velen als een schok: het showbizzkoppel leek jarenlang onverwoestbaar. Toch blijkt hun verhaal, jaren later, nog een onverwachte wending te bevatten. Want hoe officieel is die scheiding eigenlijk? Verrassend genoeg zouden ze op papier nog steeds met elkaar getrouwd zijn.
Geen scheidingsakte te vinden
Volgens het juicekanaal Realityfbi is er tot op heden geen officiële scheidingsakte van Marco en Leontine terug te vinden in de openbare registers. Dat zou betekenen dat er nooit een rechterlijke uitspraak is gedaan over de ontbinding van hun huwelijk — en dat er ook geen inschrijving bij de gemeente is voltooid. Kortom: juridisch gezien zouden ze nog steeds elkaars echtgenoten zijn.
Een administratieve fout? Een bewuste keuze? Of simpelweg een vergeten stap in een emotioneel beladen proces? Niemand die het zeker weet, maar de onthulling roept vooral veel vragen op.
Een breuk, maar geen handtekening?
In 2020 maakten Marco en Leontine bekend dat ze uit elkaar gingen. De breuk volgde op een roerige periode waarin Marco volop in de belangstelling stond door geruchten en media-aandacht. De verklaring destijds was helder: na een lange relatie gingen ze ieder hun eigen weg. Liefdevol, maar resoluut.
Wat echter nooit werd benoemd, was of die beslissing ook formeel werd vastgelegd. Met deze recente onthulling lijkt het erop dat de scheiding alleen in het hart is voltrokken — en niet op papier.
Leontine blijft ‘Borsato’
Wie Leontine Ruiters op Instagram volgt, zal het wellicht zijn opgevallen: ze gebruikt nog steeds de naam ‘Borsato’ op haar profiel. Dat kan natuurlijk een persoonlijke keuze zijn, maar in het licht van deze nieuwe informatie lijkt het ook een weerspiegeling van de formele realiteit.
Hoewel het gebruik van een naam geen juridisch bewijs is, past het wel in het grotere verhaal van een scheiding die mogelijk nooit is geformaliseerd. Leontine gaf in een eerder interview met Nouveau aan dat de breuk haar zwaar viel. Ze voelde zich emotioneel én fysiek uitgeput, en merkte dat het afscheid nemen van een leven samen veel moeilijker was dan ze had verwacht. In dat licht is het goed denkbaar dat papierwerk niet haar hoogste prioriteit had.
Samen ouders, apart levens
Sinds hun breuk wonen Marco en Leontine apart en hebben ze elk hun eigen weg gezocht in het leven. Toch zijn ze nooit elkaars tegenpolen geworden. Integendeel: ze lijken in harmonie samen te werken als ouders van hun drie kinderen. Hun band is daarmee niet volledig verbroken — eerder veranderd van vorm.
Het zou kunnen dat die band ook de reden is waarom de scheiding nooit volledig werd afgerond. Misschien wilden ze de rust bewaren, de kinderen ontzien, of simpelweg niet nog meer ruis op de lijn brengen. Voor buitenstaanders oogt hun situatie in ieder geval bijzonder: een ex-koppel dat emotioneel gescheiden is, maar juridisch nog altijd verbonden.
Publiek bezit
Dat Marco en Leontine nog altijd getrouwd zouden zijn, is nieuws dat meteen aanslaat in medialand. Niet alleen omdat het over twee bekende namen gaat, maar ook omdat het mysterie voedt. Waarom kwam dit nu pas aan het licht? En wat betekent het voor hun huidige leven?
De reacties op sociale media zijn divers. Sommige fans hopen stiekem op een hereniging, nu blijkt dat er formeel nooit echt een punt is gezet. Anderen stellen kritische vragen over de gevolgen: wat betekent dit voor eventuele nieuwe relaties, belastingzaken of erfrechtelijke kwesties?
In de juridische wereld is een huwelijk pas officieel beëindigd zodra de uitspraak van de rechter is vastgelegd in de registers van de burgerlijke stand. Zolang dat niet gebeurt, blijven mensen volgens de wet getrouwd — zelfs als ze al jaren niet meer samenleven.
Stilte vanuit het kamp Borsato
Tot nu toe hebben Marco Borsato en Leontine Ruiters niet gereageerd op de onthullingen. En misschien doen ze dat ook niet. Ze hebben in het verleden laten zien liever geen olie op het vuur te gooien wanneer het hun persoonlijke leven betreft. Bovendien lijkt deze situatie hen in de praktijk niet te belemmeren: ze leven hun leven, elk op hun eigen manier, maar met blijvend respect voor elkaar.
Maar het roept wel fundamentele vragen op. In een tijd waarin administratie tot in detail wordt bijgehouden en gecontroleerd, lijkt dit een uitzonderlijk geval. Was er sprake van een bewuste keuze om het hoofdstuk zonder formele afronding te sluiten? Of is het gewoon blijven liggen in de chaos van emoties, media-aandacht en verandering?
De dunne lijn tussen loslaten en verbonden blijven
Hun situatie laat vooral zien dat het loslaten van een relatie niet altijd zwart-wit is. Voor veel mensen is het juridische aspect van een scheiding slechts bijzaak. Wat telt, is het emotionele proces. Maar als blijkt dat dat juridische aspect jaren later alsnog invloed kan hebben, wordt duidelijk dat afronding soms toch meer nodig is dan gedacht.
Want zolang het huwelijk op papier nog bestaat, blijven er formeel verplichtingen en rechten bestaan — hoe theoretisch ook. En mochten Marco of Leontine ooit opnieuw willen trouwen, dan moet eerst alsnog dat oude hoofdstuk gesloten worden.
Een verhaal zonder einde
Wat de toekomst ook brengt, één ding is duidelijk: het verhaal van Marco en Leontine is nog niet helemaal voorbij. Of het nu een administratief detail betreft of een bewuste keuze, het heeft opnieuw een golf van publieke belangstelling teweeggebracht.
Voor velen blijft hun relatie een symbool van liefde, verlies en verbondenheid. En zolang de scheidingsakte ontbreekt, blijft ook de symboliek van hun huwelijk voortbestaan. Misschien zegt dat uiteindelijk meer dan een handtekening ooit zou kunnen doen.
Laat weten wat jij denkt over deze onthulling. Is het vergeten, een bewuste keuze, of gewoon niet belangrijk zolang beide partijen vrede hebben met de situatie?
Na een periode van nationale rouw en bezorgdheid over de vermissing van twee jonge kinderen uit Beerta, is er opnieuw zorgwekkend nieuws naar buiten gebracht. De politie in Limburg heeft een urgente vermissing gemeld van een 12-jarig meisje, Jayvana, die sinds gisteren spoorloos is. Het nieuws roept niet alleen vragen op, maar ook diepe zorgen. Het jonge meisje is voor het laatst gezien in het plaatsje Cadier en Keer, een kleine gemeenschap in Zuid-Limburg. Inmiddels heeft de politie een signalement verspreid en roept ze het publiek op om alert te zijn en informatie te delen.
Wanneer werd Jayvana voor het laatst gezien?
Volgens een verklaring van de politie werd Jayvana op woensdagmiddag voor het laatst gezien in de omgeving van de Pater Kustersweg in Cadier en Keer. Sinds dat moment is er geen contact meer geweest met haar. Haar verdwijning is inmiddels officieel aangemerkt als een urgente vermissing. Dat betekent dat er sprake is van bijzondere omstandigheden, zoals leeftijd, kwetsbaarheid of andere risicofactoren, die directe actie rechtvaardigen.
De politie benadrukt dat er geen aanwijzingen zijn dat zij door iemand is meegenomen. Toch maken de hulpdiensten zich zorgen. Volgens een woordvoerder van de politie Limburg is er sprake van een zorgwekkende situatie “door een combinatie van factoren”, waaronder vooral de jonge leeftijd van Jayvana een belangrijke rol speelt.
Wat weten we over de locatie?
De plek waar Jayvana voor het laatst is gezien, de Pater Kustersweg, is een rustige straat in Cadier en Keer, een dorpje vlak bij Maastricht. Op deze locatie is ook een jeugdinstelling gevestigd: Via Icarus. Of Jayvana in deze instelling verbleef, wil of kan de politie op dit moment niet bevestigen. Wel wordt onderzocht of haar verdwijning verband houdt met deze locatie, of dat er andere factoren spelen.
In gevallen van urgente vermissing werken politie, jeugdzorg en andere instanties nauw samen om snel een compleet beeld te krijgen van de situatie. In deze fase wordt elk detail serieus genomen en onderzocht, van camerabeelden tot getuigenverklaringen.
Signalement: herken Jayvana
Om de zoektocht naar Jayvana te ondersteunen, heeft de politie een uitgebreid signalement naar buiten gebracht. Op het moment van haar verdwijning droeg zij:
-
Een zwarte trui met een opvallend tekenfilmfiguur erop en paarse letters
-
Een zwarte broek
-
Zwart-witte Jordan schoenen
Jayvana is ongeveer 1.56 meter lang. Ze heeft een getinte huidskleur, zwart afrohaar en bruine ogen. Haar postuur wordt omschreven als normaal. Het signalement is inmiddels gedeeld via opsporingskanalen en sociale media, zodat mensen in het hele land weten waar ze op moeten letten.
De rol van sociale media bij vermissingen
In de afgelopen jaren zijn sociale media uitgegroeid tot een belangrijk hulpmiddel bij het opsporen van vermiste personen. Berichten over vermissingen kunnen in korte tijd duizenden mensen bereiken. In het geval van Jayvana roept de politie het publiek op om het bericht zoveel mogelijk te delen, bijvoorbeeld via Facebook of Instagram. Hoe meer mensen alert zijn, hoe groter de kans dat iemand haar ziet of zich iets herinnert.
Vaak zorgen deze berichten voor snelle tips, die van groot belang kunnen zijn in de eerste uren na een vermissing. Zeker bij kinderen telt elke minuut. Ook worden in veel gevallen buurtapps en lokale groepen ingezet om de boodschap snel te verspreiden.
Geen aanwijzing voor strafbaar feit, maar zorgen blijven
De politie heeft aangegeven dat er geen sprake lijkt van een strafbaar feit. Er zijn op dit moment geen aanwijzingen dat Jayvana met geweld of onder dwang is meegenomen. Toch blijft het zorgwekkend dat een meisje van 12 jaar oud zonder duidelijke reden van de radar is verdwenen. De term ‘urgente vermissing’ wordt door de politie niet licht gebruikt.
In veel gevallen blijkt dat jongeren zelf weggaan, bijvoorbeeld uit onvrede of onrust. Dat neemt echter niet weg dat er altijd risico’s zijn, zeker als iemand jong is en zich mogelijk in een kwetsbare positie bevindt. Onzekerheid over waar iemand zich bevindt, leidt vaak tot grote zorgen bij familieleden, verzorgers en betrokken instanties.
Samenwerking met jeugdzorg en andere instanties
Bij vermissingen van minderjarigen schakelt de politie vaak hulp in van instellingen zoals jeugdzorg, scholen en wijkteams. Als er sprake is van een achtergrond in een instelling of eerder gemelde zorgen, worden die gegevens meegenomen in de beoordeling van de ernst van de situatie.
Mocht Jayvana inderdaad verbonden zijn aan de jeugdinstelling Via Icarus, dan zal ook deze organisatie een rol spelen in het verstrekken van informatie en het ondersteunen van het onderzoek. De instellingen hebben ervaring met risicobeoordeling, en kunnen ook helpen bij het inschatten van gedragspatronen of mogelijke verblijfplaatsen.
Wat kun jij doen?
Het publiek speelt een cruciale rol bij het opsporen van vermiste personen. Ben je in de regio Cadier en Keer of Maastricht en herken je Jayvana, of denk je haar te hebben gezien? Neem dan direct contact op met de opsporingstiplijn via 0800-6070. Ook als je slechts een vermoeden hebt, of iets vreemds hebt opgemerkt, is het belangrijk dit te melden. Soms blijkt achteraf dat kleine details het verschil maken.
Ook mensen buiten Limburg kunnen helpen. Het meisje zou zich verplaatst kunnen hebben naar een andere plaats. Let dus op het signalement en deel de informatie in je omgeving. Het helpt enorm als zoveel mogelijk mensen alert zijn.
Terugblik: gevoelig moment voor Nederland
De vermissing van Jayvana komt op een moment dat Nederland nog in de ban is van de zaak rond Emma en Jeffrey uit Beerta. Deze gebeurtenis heeft diepe indruk gemaakt op het publiek, media en instanties. De nasleep van dat incident maakt mensen extra alert – en terecht. De angst om opnieuw met een verdrietige afloop geconfronteerd te worden, leeft breed.
Tegelijkertijd moet elke vermissing afzonderlijk worden bekeken. In dit geval is er hoop dat Jayvana veilig wordt teruggevonden. De politie doet er alles aan om dat te realiseren, en rekent op de betrokkenheid van burgers.
Kinderen in kwetsbare posities
Kinderen en jongeren die tijdelijk niet thuis wonen, of verblijven in instellingen, verkeren soms in kwetsbare situaties. Factoren zoals heimwee, spanningen of emotionele onzekerheid kunnen ertoe leiden dat ze zelfstandig vertrekken. Het is belangrijk om zulke jongeren niet te stigmatiseren, maar juist begrip en ondersteuning te bieden. Een warme benadering kan het verschil maken in hun vertrouwen en gedrag.
Organisaties zoals Veilig Thuis, Jeugdzorg Nederland en andere hulpinstanties pleiten daarom al langer voor een geïntegreerde aanpak, waarin preventie, vroegsignalering en nazorg beter op elkaar aansluiten.
Hoop op goede afloop
Hoewel de zorgen om Jayvana reëel zijn, overheerst op dit moment vooral de hoop. Er is geen sprake van geweld, en mogelijk heeft het meisje zelf gekozen om even afstand te nemen. Als dat het geval is, dan kan een veilige terugkeer hopelijk snel gerealiseerd worden. Belangrijk is dat zij weet dat er mensen zijn die zich om haar bekommeren en haar graag veilig thuis willen zien.
De oproep aan Jayvana is duidelijk: als je dit leest of via anderen hoort, weet dat je welkom bent, en dat je wordt gemist. Iedereen maakt wel eens moeilijke momenten mee – maar er is altijd een weg terug, en er is altijd hulp beschikbaar.
Conclusie
De vermissing van de 12-jarige Jayvana uit Cadier en Keer is zorgwekkend, maar de hoop op een goede afloop is nog volledig aanwezig. Met de inzet van de politie, hulpinstanties én het publiek kan het verschil worden gemaakt. Laten we samen zorgen voor meer zichtbaarheid, alertheid en betrokkenheid. Door te delen, te kijken en te luisteren, kunnen we hopelijk bijdragen aan haar veilige terugkeer.
Heb jij informatie? Neem contact op met 0800-6070 of deel het bericht via jouw sociale media. Elke hulp telt.
