Algemeen
Huh!! Marco Borsato en Leontine Ruiters weer bij elkaar!
Zijn Marco Borsato en Leontine Ruiters eigenlijk nog steeds getrouwd?
Wat ooit begon als een droomrelatie tussen Marco Borsato en Leontine Ruiters, eindigde in 2020 abrupt na ruim twee decennia samen. De breuk kwam voor velen als een schok: het showbizzkoppel leek jarenlang onverwoestbaar. Toch blijkt hun verhaal, jaren later, nog een onverwachte wending te bevatten. Want hoe officieel is die scheiding eigenlijk? Verrassend genoeg zouden ze op papier nog steeds met elkaar getrouwd zijn.
Geen scheidingsakte te vinden
Volgens het juicekanaal Realityfbi is er tot op heden geen officiële scheidingsakte van Marco en Leontine terug te vinden in de openbare registers. Dat zou betekenen dat er nooit een rechterlijke uitspraak is gedaan over de ontbinding van hun huwelijk — en dat er ook geen inschrijving bij de gemeente is voltooid. Kortom: juridisch gezien zouden ze nog steeds elkaars echtgenoten zijn.
Een administratieve fout? Een bewuste keuze? Of simpelweg een vergeten stap in een emotioneel beladen proces? Niemand die het zeker weet, maar de onthulling roept vooral veel vragen op.
Een breuk, maar geen handtekening?
In 2020 maakten Marco en Leontine bekend dat ze uit elkaar gingen. De breuk volgde op een roerige periode waarin Marco volop in de belangstelling stond door geruchten en media-aandacht. De verklaring destijds was helder: na een lange relatie gingen ze ieder hun eigen weg. Liefdevol, maar resoluut.
Wat echter nooit werd benoemd, was of die beslissing ook formeel werd vastgelegd. Met deze recente onthulling lijkt het erop dat de scheiding alleen in het hart is voltrokken — en niet op papier.
Leontine blijft ‘Borsato’
Wie Leontine Ruiters op Instagram volgt, zal het wellicht zijn opgevallen: ze gebruikt nog steeds de naam ‘Borsato’ op haar profiel. Dat kan natuurlijk een persoonlijke keuze zijn, maar in het licht van deze nieuwe informatie lijkt het ook een weerspiegeling van de formele realiteit.
Hoewel het gebruik van een naam geen juridisch bewijs is, past het wel in het grotere verhaal van een scheiding die mogelijk nooit is geformaliseerd. Leontine gaf in een eerder interview met Nouveau aan dat de breuk haar zwaar viel. Ze voelde zich emotioneel én fysiek uitgeput, en merkte dat het afscheid nemen van een leven samen veel moeilijker was dan ze had verwacht. In dat licht is het goed denkbaar dat papierwerk niet haar hoogste prioriteit had.
Samen ouders, apart levens
Sinds hun breuk wonen Marco en Leontine apart en hebben ze elk hun eigen weg gezocht in het leven. Toch zijn ze nooit elkaars tegenpolen geworden. Integendeel: ze lijken in harmonie samen te werken als ouders van hun drie kinderen. Hun band is daarmee niet volledig verbroken — eerder veranderd van vorm.
Het zou kunnen dat die band ook de reden is waarom de scheiding nooit volledig werd afgerond. Misschien wilden ze de rust bewaren, de kinderen ontzien, of simpelweg niet nog meer ruis op de lijn brengen. Voor buitenstaanders oogt hun situatie in ieder geval bijzonder: een ex-koppel dat emotioneel gescheiden is, maar juridisch nog altijd verbonden.
Publiek bezit
Dat Marco en Leontine nog altijd getrouwd zouden zijn, is nieuws dat meteen aanslaat in medialand. Niet alleen omdat het over twee bekende namen gaat, maar ook omdat het mysterie voedt. Waarom kwam dit nu pas aan het licht? En wat betekent het voor hun huidige leven?
De reacties op sociale media zijn divers. Sommige fans hopen stiekem op een hereniging, nu blijkt dat er formeel nooit echt een punt is gezet. Anderen stellen kritische vragen over de gevolgen: wat betekent dit voor eventuele nieuwe relaties, belastingzaken of erfrechtelijke kwesties?
In de juridische wereld is een huwelijk pas officieel beëindigd zodra de uitspraak van de rechter is vastgelegd in de registers van de burgerlijke stand. Zolang dat niet gebeurt, blijven mensen volgens de wet getrouwd — zelfs als ze al jaren niet meer samenleven.
Stilte vanuit het kamp Borsato
Tot nu toe hebben Marco Borsato en Leontine Ruiters niet gereageerd op de onthullingen. En misschien doen ze dat ook niet. Ze hebben in het verleden laten zien liever geen olie op het vuur te gooien wanneer het hun persoonlijke leven betreft. Bovendien lijkt deze situatie hen in de praktijk niet te belemmeren: ze leven hun leven, elk op hun eigen manier, maar met blijvend respect voor elkaar.
Maar het roept wel fundamentele vragen op. In een tijd waarin administratie tot in detail wordt bijgehouden en gecontroleerd, lijkt dit een uitzonderlijk geval. Was er sprake van een bewuste keuze om het hoofdstuk zonder formele afronding te sluiten? Of is het gewoon blijven liggen in de chaos van emoties, media-aandacht en verandering?
De dunne lijn tussen loslaten en verbonden blijven
Hun situatie laat vooral zien dat het loslaten van een relatie niet altijd zwart-wit is. Voor veel mensen is het juridische aspect van een scheiding slechts bijzaak. Wat telt, is het emotionele proces. Maar als blijkt dat dat juridische aspect jaren later alsnog invloed kan hebben, wordt duidelijk dat afronding soms toch meer nodig is dan gedacht.
Want zolang het huwelijk op papier nog bestaat, blijven er formeel verplichtingen en rechten bestaan — hoe theoretisch ook. En mochten Marco of Leontine ooit opnieuw willen trouwen, dan moet eerst alsnog dat oude hoofdstuk gesloten worden.
Een verhaal zonder einde
Wat de toekomst ook brengt, één ding is duidelijk: het verhaal van Marco en Leontine is nog niet helemaal voorbij. Of het nu een administratief detail betreft of een bewuste keuze, het heeft opnieuw een golf van publieke belangstelling teweeggebracht.
Voor velen blijft hun relatie een symbool van liefde, verlies en verbondenheid. En zolang de scheidingsakte ontbreekt, blijft ook de symboliek van hun huwelijk voortbestaan. Misschien zegt dat uiteindelijk meer dan een handtekening ooit zou kunnen doen.
Laat weten wat jij denkt over deze onthulling. Is het vergeten, een bewuste keuze, of gewoon niet belangrijk zolang beide partijen vrede hebben met de situatie?
Nino van der Meijde, bekend als dj en inmiddels ook als gezicht in de realityserie Andy en Melisa, heeft voor het eerst uitgebreid gesproken over een onderwerp dat bij veel mensen vragen oproept: wie is zijn biologische vader, en hoe ziet die relatie eruit? Hoewel de informatie al jaren online te vinden is, blijkt dat het grote publiek dit verhaal nauwelijks kent. In een openhartig gesprek met radiozender FunX besloot Nino er nu zelf duidelijkheid over te geven.
Een vraag die blijft terugkomen
Voor Nino is het geen nieuw onderwerp. Hij krijgt al jaren vragen over zijn afkomst, vooral op sociale media. Toch koos hij er meestal voor om er niet op in te gaan. Niet omdat het een geheim is, benadrukt hij, maar omdat hij zijn privéleven niet voortdurend wil toelichten. Nu hij vaker in de publieke belangstelling staat, voelt hij zich wel comfortabeler om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen.
“Mijn biologische vader is Okkie Durham,” vertelt Nino zonder omwegen. “Dat staat al jaren online, dus iedereen kan het vinden. Maar Andy voelt gewoon als mijn vader.” Met die ene zin schetst hij direct het onderscheid dat voor hem essentieel is: biologisch vaderschap en emotioneel vaderschap zijn niet altijd hetzelfde.
Wie zijn vaderfiguur écht is
Andy van der Meijde, oud-international en voormalig profvoetballer, is al sinds Nino’s jeugd een vaste waarde in zijn leven. Hij voedde hem op, was aanwezig in belangrijke momenten en speelde de rol die Nino associeert met ‘vader zijn’. “Andy heeft mij opgevoed,” legt hij uit. “Dus zo zie ik hem ook. Dat gevoel verandert niet.”
Dat betekent niet dat er geen contact is met zijn biologische vader. Integendeel: Nino spreekt openlijk over een goede band. “Ik heb contact met mijn vader en dat is ook goed,” zegt hij. “We spreken elkaar en er is geen ruzie of afstand.” Toch benadrukt hij dat het vaderschap voor hem niet alleen draait om bloedbanden, maar vooral om wie er daadwerkelijk voor je was.
Twee werelden naast elkaar
Het verhaal van Nino laat zien dat familie soms complexer is dan het klassieke plaatje. Hij staat met één been in de wereld van entertainment en reality-tv, en met het andere in een persoonlijk verleden dat door velen met nieuwsgierigheid wordt bekeken. Juist daarom kiest hij nu voor openheid: niet om te choqueren, maar om misverstanden weg te nemen.
“Het is geen geheim en ook geen drama,” lijkt zijn boodschap te zijn. “Het is gewoon hoe mijn leven is gelopen.” Die nuchtere benadering past bij de manier waarop hij zich ook in andere interviews presenteert: recht door zee, zonder sensatie.
Reality-tv brengt alles dichterbij
Nino is momenteel regelmatig te zien in Andy en Melisa, een realityserie die het dagelijks leven van Andy van der Meijde en zijn gezin volgt. De camera’s draaien mee tijdens alledaagse momenten, maar schuwen ook de moeilijkere onderwerpen niet. Juist daardoor leren kijkers het gezin van een andere kant kennen.
Binnen de serie wordt duidelijk hoe hecht de familieband is. Nino maakt daar vanzelfsprekend deel van uit. De kijker ziet niet alleen de vrolijke kanten, maar ook hoe familieleden met elkaar omgaan tijdens spanningen of persoonlijke uitdagingen. Het onderwerp van zijn biologische vader komt in de serie niet expliciet naar voren, maar zijn plaats binnen het gezin is onmiskenbaar.
De naam die nieuwsgierigheid oproept
Dat Nino’s biologische vader Okkie Durham is, maakt het verhaal voor veel mensen extra beladen. Durham, voluit Octave Durham, werd begin jaren 2000 een bekende naam door een kunstroof die internationaal de aandacht trok. Samen met een handlanger wist hij twee schilderijen uit het Van Gogh Museum in Amsterdam weg te nemen: Zeegezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen.
De roof zorgde wereldwijd voor opschudding. Jarenlang bleef onduidelijk waar de schilderijen waren gebleven. Pas in 2016, veertien jaar later, werden ze teruggevonden in Italië, in handen van de Napolitaanse Camorra. Inmiddels zijn de werken weer veilig terug in Nederland.
Een verleden dat niet alles bepaalt
Hoewel die geschiedenis onlosmakelijk verbonden is aan de naam Durham, benadrukt Nino dat dit niet definieert wie hij zelf is. Hij heeft zijn eigen pad gekozen, los van de reputatie of daden van anderen. “Ik ben gewoon mezelf,” lijkt hij daarmee te zeggen. Zijn focus ligt op muziek, creativiteit en het opbouwen van zijn eigen carrière.
Als dj timmert hij al geruime tijd aan de weg en heeft hij een groeiende fanbase. Muziek is voor hem een manier om zichzelf te uiten, los van labels of familiegeschiedenis. Dat hij daarnaast nu ook op televisie te zien is, ziet hij vooral als een extra platform, niet als zijn kernidentiteit.
Loyaliteit en dankbaarheid
Wat in het gesprek met FunX vooral opvalt, is de loyaliteit die Nino uitspreekt richting Andy van der Meijde. Hij spreekt met respect en dankbaarheid over de rol die Andy in zijn leven heeft gespeeld. “Hij was er,” zegt hij impliciet, “en dat is wat telt.”
Die houding laat zien dat familie voor Nino draait om nabijheid, zorg en betrokkenheid. Biologische banden zijn belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het is een boodschap die voor veel mensen herkenbaar is, zeker in samengestelde gezinnen.
Openheid zonder sensatie
Met zijn verhaal kiest Nino niet voor drama, maar voor helderheid. Hij maakt duidelijk hoe de verhoudingen liggen, zonder iemand te veroordelen of te verheerlijken. Die balans maakt zijn openheid geloofwaardig en respectvol.
Voor kijkers en luisteraars biedt het gesprek vooral inzicht in hoe iemand met een bijzondere achtergrond daar zelf tegenaan kijkt. Geen groot conflict, geen schokkende onthullingen, maar een persoonlijke uitleg die rust brengt in plaats van vragen oproept.
Een eigen toekomst
Nino van der Meijde lijkt vastberaden om zijn eigen koers te blijven varen. Met muziek, media-optredens en een duidelijke kijk op familie bouwt hij aan een toekomst die niet wordt bepaald door het verleden van anderen. Zijn verhaal laat zien dat identiteit meer is dan afkomst alleen.
Door nu zelf het woord te nemen, sluit hij een hoofdstuk af dat voor buitenstaanders misschien mysterieus leek, maar voor hem al lang helder was. En juist die nuchtere eerlijkheid maakt zijn verhaal krachtig en menselijk.