Algemeen
Henny Huisman haalt keihard uit naar Johan Derksen: ´Hij heeft me keihard genaaid´
Henny Huisman probeert al geruime tijd een televisieserie over zijn eigen leven van de grond te krijgen, maar zonder succes. De voormalige tv-presentator vermoedt dat de negatieve uitlatingen van Johan Derksen hier mede de oorzaak van zijn. In een recent interview uit hij zijn frustratie over de gang van zaken én over de houding van de Vandaag Inside-ster.
Geen belangstelling voor zijn soap
Huisman heeft zelf een soap geproduceerd over zijn familie en dagelijks leven, in de hoop dat zenders als RTL of SBS het zouden oppakken. Tot nu toe is er echter geen interesse. Hij vindt dat zonde, want volgens hem bevat het programma genoeg inhoud om de kijker te boeien. “Het gaat over onze kleinkinderen en achterkleinkinderen, over een tienermoeder, jonge ouders en alledaagse problemen, maar ook over leuke dingen,” legt hij uit.
Derksen veegt het idee van tafel
In Vandaag Inside uitte Johan Derksen eerder forse kritiek op Henny en zijn soapplan. Zonder het programma te hebben gezien, noemde hij Henny een “oude zielenpoot” en stelde hij dat niemand op zijn soap zit te wachten. Die uitspraken zijn volgens Henny schadelijk geweest voor de kansen van zijn project. “Het helpt niet als Johan het meteen afkraakt. Zeker niet als hij het niet eens gezien heeft,” zegt hij teleurgesteld in het weekblad Weekend.
Veel bekende namen in de soap
Volgens Henny zit zijn soap vol herkenbare en interessante elementen. Hij noemt optredens van zijn kleindochter, zangeres Emma La Croix, en van zichzelf. Ook Kriss Kross Amsterdam – de populaire danceformatie waarin zijn neefjes Sander en Jordy Huisman zitten – speelt een rol in de reeks. “Er is echt genoeg om naar te kijken,” vindt hij. Toch weten de tv-bazen in Hilversum zich er niet toe te zetten om de soap aan te schaffen.
Geen zin om te bedelen
Hoewel hij zijn teleurstelling niet onder stoelen of banken steekt, weigert Henny zich op te stellen als een smeekbedeleaar. “Blijkbaar willen ze even niet. Maar ik ga ook niet bedelen,” zegt hij resoluut. Daarmee lijkt hij te accepteren dat de kans klein is dat zijn soap binnenkort op de buis verschijnt, al houdt hij de hoop levend.
Tikkende klok
Henny is zich ondertussen bewust van zijn leeftijd en de eindigheid van het leven. “Ik ben 73, mijn vrouw Lia en ik worden binnenkort 74,” vertelt hij. “Dan heb je nog zes jaar en dan ben je tachtig. Daar ga je toch over nadenken.” Hij weet dat de tijd om zijn project te realiseren beperkt is, en dat maakt de afwijzing des te pijnlijker.
Terugkijken met gemengde gevoelens
Mocht het er toch niet meer van komen, dan neemt Henny daar berustend afscheid van. “Als straks in de krant staat: ‘Henny Huisman overleden, hij werd tachtig jaar’, dan denken mensen: goh, dat is een mooie leeftijd.” Die gedachte lijkt hem enigszins rust te geven, ook al blijft het gemis van een gerealiseerd project knagen.
Lyle en Erik Menendez, de broers die wereldwijd berucht werden na de brute moord op hun ouders in 1989, zien na bijna veertig jaar opnieuw licht aan het eind van de tunnel. Een rechter in Los Angeles heeft onlangs bepaald dat de twee in aanmerking mogen komen voor vervroegde vrijlating. Het is een opvallende wending in een van Amerika’s meest besproken strafzaken – mede aangewakkerd door de invloed van een populaire Netflix-serie.
De moorden die Amerika schokten
Op een zomeravond in augustus 1989 werden José en Kitty Menendez koelbloedig doodgeschoten in hun luxe villa in Beverly Hills. Hun zonen, Lyle (18) en Erik (21), gaven kort daarna toe verantwoordelijk te zijn. Hun verklaring: ze handelden uit angst, na jarenlang psychologisch, fysiek en seksueel misbruik door hun vader. Ze vreesden dat hun vader hen zou doden als ze niets deden.
Toch vond de rechtbank destijds dat het motief niet opwoog tegen de gruwelijke aard van de moorden. De broers werden in 1996 veroordeeld tot levenslang zonder mogelijkheid tot vervroegde vrijlating.
Nieuwe getuigenissen en bewijs
In 2023 gooide openbaar aanklager George Gascón de zaak opnieuw open. Er waren nieuwe verklaringen, waaronder die van voormalig Menudo-lid Roy Rosselló. Hij beweerde dat hij als jongen seksueel misbruikt werd door José Menendez, de vader van de broers. Daarnaast werd een oude brief ontdekt, geschreven door Erik Menendez, waarin hij vóór de moorden melding maakte van seksueel misbruik.
Op basis van dit nieuwe bewijs én het goede gedrag van de broers in de gevangenis, besloot een rechter op 14 mei 2025 hun straf te herzien. In plaats van levenslang zonder uitzicht, kregen zij een straf van 50 jaar tot levenslang mét kans op vervroegde vrijlating.
De Netflix-serie die alles veranderde
Een belangrijke katalysator in de heropening van de zaak was de serie Monsters: The Lyle and Erik Menendez Story op Netflix. De true crime-serie wist miljoenen kijkers te boeien en bracht een andere kant van het verhaal onder de aandacht. Door de focus te leggen op het vermeende misbruik en de psychologische impact daarvan, veranderde het beeld van de broers in de publieke opinie.
Waar velen hen ooit zagen als kille moordenaars, ontstond er nu begrip voor hun situatie. De serie toonde hoe ingewikkeld de grens tussen dader en slachtoffer soms kan zijn.
Wat gebeurt er nu?
De nieuwe uitspraak betekent niet dat de Menendez-broers direct worden vrijgelaten. De beslissing ligt nu bij de parole board van Californië. Op 13 juni 2025 vindt de hoorzitting plaats waarin wordt besloten of ze daadwerkelijk in aanmerking komen voor vrijlating. Ook gouverneur Gavin Newsom heeft nog een stem in het uiteindelijke besluit.
Tot die tijd blijven de broers in afwachting. Voor het eerst in jaren bestaat er echter reële hoop op een toekomst buiten de gevangenismuren.
Schuld en vergiffenis opnieuw ter discussie
De zaak Menendez blijft de gemoederen bezighouden. Zijn Lyle en Erik slachtoffers van een gewelddadige jeugd die tot het uiterste werden gedreven? Of waren ze berekende daders, gedreven door geld en wrok? De hernieuwde aandacht dwingt zowel rechters als het publiek om na te denken over wat rechtvaardigheid werkelijk betekent.
Wat vaststaat, is dat het strafrecht soms ruimte moet bieden voor herziening – zeker wanneer er nieuwe feiten opduiken die het perspectief fundamenteel veranderen.