Algemeen
Heftige beelden zwaar ongeluk Yolanthe: ´Zal ik ooit weer kunnen lopen?´
Binnenkort is het zover: de veelbesproken realityserie van Yolanthe Cabau verschijnt op Netflix. In de zojuist gelanceerde trailer belooft de actrice zich volledig bloot te geven. Persoonlijke drama’s, familieproblemen en gezondheidsklachten passeren de revue. De beelden laten een ongefilterde en emotionele kant van Yolanthe zien, zoals we die niet eerder zagen.
“Zoveel meningen, maar dit is mijn verhaal”
De trailer begint met een krachtige uitspraak van Yolanthe: „Ik denk dat de meningen over mij heel erg verdeeld zijn. Zoveel meningen, zoveel verhalen. Maar dit is mijn verhaal.” Daarmee maakt ze meteen duidelijk dat deze serie geen oppervlakkige inkijk wordt, maar een persoonlijk document vol kwetsbaarheid. Ze neemt de regie over haar eigen verhaal, en lijkt niets achter te houden.
Relatie met vader Xavier Cabau
Een belangrijk thema in de serie is de moeizame relatie met haar vader, Xavier Cabau, die inmiddels overleden is. „Het verhaal van mijn familie is heel gecompliceerd,” vertelt ze zichtbaar geëmotioneerd. „We delen één ding: een vader die veel pijn heeft veroorzaakt.” Toch heeft die pijn de familie ook dichter bij elkaar gebracht. De serie laat zien hoe deze oude wonden langzaam helen, maar ook hoe diep ze zitten.
Heftig ongeluk met grote gevolgen
In de trailer is ook te zien hoe Yolanthe betrokken raakt bij een ernstig ongeluk. Hoewel eerder weinig bekend was over wat er precies gebeurde, lijkt de serie dat nu wél te onthullen. Tijdens een paardrijrit valt ze en belandt op de grond. We horen haar zus, in het Spaans, tegen hulpverleners zeggen dat Yolanthe haar benen niet meer goed voelt. Daarna volgen beelden van de actrice op de intensive care, met verlammingsverschijnselen. „Ik ben zo misselijk. Als ik maar weer kan lopen,” snikt ze.
De strijd van haar moeder tegen ziekte
Alsof dat nog niet genoeg is, komt ook de ziekte van haar moeder Richarda van Kasbergen aan bod. Yolanthe vertelt hoe ze een schokkend telefoontje kreeg. „En toen kreeg ik een telefoontje van mijn moeder met slecht nieuws.” In dat gesprek vertelt haar moeder dat er een tumor is gevonden. „Dan denk je: nee, niet mama,” zegt Yolanthe terwijl de tranen over haar wangen rollen. De combinatie van fysieke en emotionele tegenslagen maakt duidelijk dat de serie geen lichtvoetig portret is, maar een eerlijke inkijk in een bewogen leven.
Een open blik op moederschap en werk
Naast alle tegenslagen zien we ook de mooie kanten van Yolanthe’s leven. Haar leven in Los Angeles met haar zoontje Xess speelt een prominente rol. Ook haar betrokkenheid bij de stichting Free a Girl wordt uitgebreid belicht. Zo laat ze zien hoe ze zich inzet voor de strijd tegen mensenhandel, wat haar zichtbaar raakt en motiveert.
Conclusie: rauw, eerlijk en intiem
De realityserie van Yolanthe lijkt geen standaard celebrity-show te worden. In plaats van glitter en glamour kiest ze voor diepgang en echtheid. De serie toont hoe ze vecht, huilt, lacht en overeind blijft in een leven vol ups en downs. Wie denkt Yolanthe al te kennen, zal waarschijnlijk verrast worden.
Algemeen
Longartsen woedend op Evert Santegoeds om advies aan Freek Rikkerink: ‘Onverantwoord en ongepast’
Het nieuws over de ernstige ziekte van Freek Rikkerink, bekend van het muzikale duo Suzan & Freek, kwam hard aan. De 31-jarige zanger en gitarist maakte onlangs bekend dat hij longkanker heeft, een diagnose die veel verdriet en medeleven oproept. De mededeling dat de ziekte bovendien al verder is uitgezaaid, maakt het allemaal nog zwaarder.
De afgelopen weken stond de muziekwereld en het publiek stil bij dit ingrijpende nieuws. Er werd steun uitgesproken, er werden berichten van liefde en kracht gedeeld, en er heerste een collectieve stilte van verdriet en respect. Maar in die stilte klonk ook een stem die voor opschudding zorgde: die van Evert Santegoeds.
Evert Santegoeds doet opvallend advies in podcast
Evert Santegoeds, hoofdredacteur van het weekblad Privé, liet zich in zijn podcast Strikt Privé uit over de situatie van Freek Rikkerink. In plaats van louter steun en medeleven te betuigen, deed hij een advies dat bij velen in het verkeerde keelgat schoot. Santegoeds stelde voor dat Freek misschien naar Frankfurt zou kunnen reizen, waar volgens hem een arts werkzaam is die gespecialiseerd is in longkankerbehandelingen.
“Je hebt natuurlijk de neiging om in Amerika of Duitsland te kijken,” zei Santegoeds. “In Frankfurt zit een bekende arts. Of je daar nog terecht kunt, is de vraag, maar ik zou het proberen.” Een advies dat op het eerste gezicht misschien getuigt van betrokkenheid, maar dat bij medische professionals en een groot deel van het publiek tot verontwaardiging leidde.
Longartsen reageren fel
Longartsen in Nederland reageerden furieus op het advies van Santegoeds. In medische kringen wordt benadrukt dat het belangrijk is om vertrouwen te hebben in de behandeling van Nederlandse artsen, die tot de besten ter wereld behoren. Het idee dat er in het buitenland betere kansen zouden zijn, wordt gezien als misplaatst en potentieel schadelijk.
“Hoe haal je het in je hoofd om zoiets te zeggen? Hij is geen arts en dit soort uitspraken kunnen leiden tot onnodige twijfel of schuldgevoel bij de patiënt en diens familie,” liet een longarts weten in een reactie. “In zo’n kwetsbare situatie heeft iemand juist behoefte aan rust en vertrouwen in zijn eigen behandelend team, niet aan wilde suggesties.”
De kracht van medische expertise in Nederland
De zorg die Freek Rikkerink nu ontvangt, wordt uitgevoerd door artsen die dagelijks werken met complexe gevallen van longkanker. De behandeling is afgestemd op de persoonlijke situatie van Freek en wordt in overleg met hem en zijn familie uitgevoerd. Artsen benadrukken dat het idee dat er ‘ergens anders’ nog een wonderdokter zou zitten, vaak niet op realiteit gebaseerd is.
“Natuurlijk kun je altijd een second opinion overwegen, maar dat is iets wat de patiënt in alle rust en samen met zijn eigen artsen moet bespreken,” zegt een longarts. “Publieke adviezen van mensen zonder medische achtergrond kunnen onbedoeld onrust veroorzaken.”
Evert Santegoeds: betrokken of bemoeizuchtig?
Santegoeds’ advies werd door sommigen gezien als een blijk van medeleven. Hij benadrukte dat hij het goed bedoelde en dat hij alleen wilde aangeven dat het wellicht de moeite waard zou zijn om nog een andere specialist te raadplegen. Maar veel mensen vinden dat hij hiermee een grens overschreed.
Een gebruiker op X vatte het samen: “Hij is geen arts, hij heeft hier geen verstand van. Hij moet zich niet mengen in zulke persoonlijke medische keuzes.” Een ander voegde toe: “Dit is wederom een voorbeeld van hoe mediafiguren denken dat ze overal wat over mogen zeggen. Laat de familie en de dokters dit zelf beslissen.”
Respect voor privacy en persoonlijke keuzes
Wat deze situatie pijnlijk duidelijk maakt, is hoe gevoelig de grens is tussen publieke belangstelling en respect voor privacy. Freek Rikkerink en zijn partner Suzan hebben openhartig gedeeld wat er speelt in hun leven. Ze deden dat in de hoop begrip en steun te krijgen, niet om het startpunt te worden van publieke discussies over hun behandeling.
Wanneer iemand met zo’n persoonlijke kwestie naar buiten treedt, is het voor buitenstaanders verleidelijk om suggesties en adviezen te geven. Toch is het goed om stil te staan bij de vraag of dat altijd gepast is. Voor Freek en Suzan draait het nu vooral om het vinden van rust, kracht en verbondenheid met hun naasten.
Een emotionele tijd voor Suzan & Freek
Suzan & Freek staan bekend om hun warme, positieve uitstraling. Hun muziek is vaak een bron van troost voor hun fans. Nu zijn de rollen omgedraaid: het publiek steunt hén in deze moeilijke periode. Overal klinken berichten van hoop en medeleven.
De twee artiesten hebben de afgelopen jaren een bijzondere plek veroverd in de Nederlandse muziekwereld. Hun optredens zijn altijd energiek en hun liedjes raken vaak precies de juiste snaar. Juist daarom raakt dit nieuws zoveel mensen. Het is alsof een goede vriend of vriendin ineens met iets heel naars geconfronteerd wordt.
Verdeelde reacties in de media
Niet iedereen veroordeelt Santegoeds’ opmerkingen even fel. Sommige mensen zeggen dat hij simpelweg alle mogelijke opties aan het licht wilde brengen en dat hij wellicht dacht dat hij daarmee juist hoop bood. Toch blijft de kritiek vanuit medische hoek overeind. Want zelfs als het advies goedbedoeld is, kan het een ongewenste druk leggen op de patiënt.
Een online reactie illustreert die twijfel: “Als je zegt ‘ik zou het proberen in Frankfurt’, geef je de familie het gevoel dat ze nog niet alles hebben gedaan. Maar dat is niet zo: Nederlandse artsen doen er alles aan.”
De kracht van empathie in moeilijke tijden
In een tijd waarin medische termen, behandelplannen en toekomstscenario’s een hoofdrol spelen, wordt vaak vergeten hoe zwaar zo’n diagnose psychologisch weegt. Het is een fase waarin elke opmerking, elke goedbedoelde suggestie, kan aanvoelen als een oordeel of een extra last.
Juist daarom is het zo belangrijk om met zorg te spreken en te luisteren. Familie, vrienden en collega’s kunnen steun bieden door er gewoon te zijn, zonder direct met oplossingen of nieuwe ideeën te komen. Het draait om nabijheid, begrip en ruimte geven.
Een les voor ons allemaal
Het debat rond de uitspraken van Evert Santegoeds laat zien dat we als samenleving nog veel kunnen leren over hoe we omgaan met ziekte en kwetsbaarheid. Het is niet altijd nodig om advies te geven – soms is het veel waardevoller om te laten merken dat je iemand ziet, dat je zijn verdriet erkent en dat je er bent als steun.
Voor Freek Rikkerink en zijn familie is dit een tijd waarin ze alle kracht nodig hebben. Ze verdienen de ruimte om hun eigen keuzes te maken, in vertrouwen op hun artsen en in overleg met de mensen die hen het meest dierbaar zijn.
Een oproep tot respect
Het verhaal van Freek Rikkerink en de ophef rond Evert Santegoeds laat zien dat de grens tussen nieuwsgierigheid en bemoeizucht soms flinterdun is. Iedereen wil meeleven, iedereen wil iets doen – maar soms is het belangrijkste wat je kunt doen simpelweg zwijgen en er zijn.
Laten we hopen dat Freek en Suzan de rust en kracht vinden om deze moeilijke weg samen te bewandelen. Dat ze de steun van het publiek voelen, maar zich ook beschermd weten tegen ongevraagde adviezen. En dat we als samenleving blijven leren hoe we in tijden van ziekte en kwetsbaarheid het beste voor elkaar kunnen betekenen.
