Algemeen
Ben Cramer: ‘Mijn vrouw moet straks zonder mij verder’
Ben Cramer (77) over leven, liefde en loslaten: “Voor Carla moet alles goed geregeld zijn”
In een samenleving waar de d00d nog vaak als een ongemakkelijk onderwerp wordt beschouwd, doorbreekt zanger Ben Cramer op bewonderenswaardige wijze het zwijgen. De inmiddels 77-jarige zanger, bekend van klassiekers als De Clown, kiest ervoor om zijn eindigheid niet te negeren, maar juist te omarmen en voor te bereiden — met liefde, helderheid en een grote dosis verantwoordelijkheid.
Wat Cramer de afgelopen maanden publiekelijk deelde over zijn toekomstvisie, raakt velen. Niet omdat hij afscheid neemt van het leven, integendeel: hij is springlevend, optredend en genietend. Maar hij maakt ook ruimte voor een ander soort gesprek: een gesprek dat troost, duidelijkheid en liefde biedt, voor als het ooit zover is.
De kracht van Volendamse nuchterheid
Ben Cramer is altijd een man van heldere woorden en eenvoudige wijsheid geweest. Geboren in Amsterdam, maar omarmd door de Volendamse mentaliteit van zijn muzikale omgeving, staat hij met beide benen op de grond. Hij weet: het leven is kostbaar, maar ook eindig.
Als jongste van vier broers ziet hij hoe de jaren zijn familie uitdunnen. Zijn oudste broer werd 91, en dat getal klinkt vaak in zijn hoofd als een baken van hoop én realisme. “Niets is voor altijd,” zegt hij in interviews. Maar in plaats van zich te laten verlammen door angst, kiest hij ervoor om actief, liefdevol en doordacht te leven — en te regelen.
Alles geregeld voor als het zover is
Wat Ben Cramer heeft gedaan, is iets waar velen tegenop zien: hij heeft zijn eigen afscheid voorbereid. Niet vanuit somberte, maar vanuit liefde voor zijn vrouw Carla, met wie hij al jaren een diepe band deelt.
“Ik wil niet dat Carla straks met onzekerheid achterblijft,” zegt hij. “Niet financieel, niet praktisch en niet emotioneel.”
Alles ligt vast. Van telefoonnummers tot wilsverklaringen. Van praktische scenario’s tot details waar men op moeilijke momenten vaak niet aan denkt. Er is een duidelijk document opgesteld waarin staat wat te doen, mocht het leven hem onverwachts loslaten. Geen giswerk, geen stress — alleen duidelijkheid en rust.
Volgens Cramer is dit een daad van liefde. Geen grote gebaren, maar kleine details die ervoor zorgen dat Carla in alle rust kan r0uwen, zonder zich verloren te voelen in de chaos die vaak volgt op een 0verlijden.
Zorgen over zijn dochter
Hoewel hij zich vitaal voelt, zijn er zorgen die hem raken. Zijn dochter Shanna leeft met de chronische en slopende spierz!ekte MS (multiple sclerose). Cramer weet dat hij de z!ekte niet kan verlichten, maar hij kan er wél zijn. Zijn rol als vader is veranderd door de jaren heen, maar zijn liefde niet. Zijn aanwezigheid is onvoorwaardelijk.
“Je wilt altijd het beste voor je kind,” zegt hij. “En als je dat niet kunt bieden via genezing, dan maar via nabijheid.”
De zorgen om Shanna kleuren zijn blik op het leven nog meer in zachtere tinten. Ze maken hem nederiger, rustiger, en vastberadener om goed afscheid te nemen als het ooit zover komt. Zodat ook zij niet met vragen blijft zitten.
Carla’s angsten en zijn antwoorden
Carla, zijn vrouw, is jonger dan hij. En dat voelt ze — zeker nu Ben ouder is dan haar eigen moeder ooit werd. Dat brengt onvermijdelijk zorgen met zich mee. Zorgen die Cramer begrijpt én erkent.
Daarom praten ze er open over. Niet zwaarmoedig, maar eerlijk en liefdevol. Ze delen hun angsten, hun wensen, hun vragen. Het gesprek over het einde is bij hen geen taboe, maar een teken van vertrouwen.
“Het zijn juist die gesprekken die rust brengen,” vertelt hij. “We lachen ook, hoor. Want hoe je het ook wendt of keert: het is een onderdeel van het leven.”
Nog lang niet klaar met het leven
Wie denkt dat Ben Cramer in zijn stoel zit te wachten op het einde, heeft het mis. Integendeel. Hij staat nog steeds op het podium en zingt met hart en ziel. Optredens geven hem energie en zorgen voor een gezonde geest. Zelfs zijn arts gaf aan dat blijven zingen zijn welzijn bevordert.
Alleen zijn stem wordt af en toe uitgedaagd door hooikoorts, een kwaal die veel zangers herkennen. Maar Cramer blijft optimistisch. “Zolang ik kan zingen, voel ik me levend,” zegt hij.
Zijn liefde voor muziek is onveranderd. Hij plant optredens, werkt aan repertoire en blijft in beweging — letterlijk én figuurlijk.
Liefde betekent ook loslaten kunnen
Het gesprek over het levenseinde voeren, en alles regelen voor na je d00d, vereist moed. Maar volgens Cramer is het ook een vorm van intens liefhebben. Het is vooruitdenken voor iemand anders. Niet uit angst, maar uit compassie.
“Ik wil Carla niet met lege handen achterlaten. Niet in praktische zin, maar ook niet emotioneel. Alles moet kloppen. Dat is mijn taak als partner.”
Die houding is niet alleen bewonderenswaardig, maar ook leerzaam. In een tijd waarin veel mensen het gesprek uitstellen of vermijden, is Cramers benadering verfrissend eerlijk.
Een voorbeeld voor velen
Ben Cramer hoopt dat zijn openheid anderen inspireert. Hij roept stellen op om op tijd het gesprek aan te gaan, om dingen op papier te zetten, om te denken aan elkaar. Want te vaak, zo zegt hij, wachten mensen tot het te laat is. En dan is er geen ruimte meer voor rust en reflectie.
Zijn boodschap is helder: liefde gaat verder dan het hier en nu. Het zit ook in het voorbereiden, in het zorgen voor degene die je achterlaat. En dat gesprek is, hoe confronterend soms ook, een geschenk.
Levenslust en afscheid in balans
Cramers aanpak toont dat je volop kunt leven én tegelijk voorbereid kunt zijn. Dat vooruitdenken niet gelijkstaat aan pessimisme, maar juist aan liefdevolle zorg. En dat je — hoe oud je ook bent — nog steeds iets kunt betekenen voor de mensen van wie je houdt.
In zijn huis, zijn muziek en zijn relaties bouwt hij aan nalatenschap. Geen monument van marmer, maar een erfenis van aandacht, zorg en verbondenheid.
Conclusie: afscheid als laatste liefdesdaad
Ben Cramer is nog lang niet klaar met het leven. Maar hij is wél klaar voor het moment waarop het leven eindigt. En daarin schuilt een enorme kracht. Hij laat zien dat d00d en liefde hand in hand kunnen gaan, dat afscheid nemen óók een vorm van zorgen is.
Zijn verhaal is er een van helderheid, van compassie en van verantwoordelijkheid. In een wereld die liever wegkijkt, kijkt hij recht vooruit. En dat maakt hem, ook buiten het podium, een inspirerend mens.
Wat vind jij van Ben Cramers aanpak? Zou jij het gesprek over het einde eerder durven aangaan met je partner? Deel je mening en praat mee op onze Facebookpagina.
Krijgen ag*nten in Bureau Utrecht betaald voor hun deelname? Peter en Eduard geven eindelijk duidelijkheid
Het televisieprogramma Bureau Utrecht, waarin programmamaker Ewout Genemans een jaar lang meeliep met p0litieagenten in de Domstad, is inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste kijkcijferhits van het moment. Het programma geeft een unieke inkijk in het dagelijkse werk van agenten en laat zien wat er gebeurt achter de schermen van een p0litieteam dat voortdurend schakelt tussen meldingen, emoties, veiligheid en menselijkheid.
Met inmiddels zeven seizoenen binnen de bredere Bureau-reeks — waarvan Bureau Burgwallen, Bureau Arnhem en Bureau Rotterdam eerdere successen waren — heeft Bureau Utrecht opnieuw een groot publiek weten te boeien. Veel kijkers raken geïnteresseerd in de agenten achter het uniform en stellen vragen over hun dagelijkse werk, hun motivatie en hun ervaringen met de camera’s.
Een van de meest gestelde vragen gaat over de deelname zelf: krijgen de agenten betaald voor hun rol op televisie? Het antwoord zorgt voor veel verbazing, en dat geven Peter en Eduard — twee van de populairste agenten uit de reeks — helder in een recent interview.
Een kijkje achter de schermen dat miljoenen mensen raakt
In het zevende seizoen van de serie volgen we een divers team van agenten: Rebecca, Ellen, Lennart, Kiki, Kirsten, Naomi, Yannick, Frank, Maikel, en natuurlijk het duo Peter en Eduard. Iedere aflevering laat zien wat er op straat gebeurt, maar ook wat je normaal niet ziet: de emoties, de hectiek, het geduld, de humor en de saamhorigheid in het team.
Het succes van Bureau Utrecht komt niet alleen door de spannende meldingen die worden afgehandeld, maar vooral door de menselijkheid van de agenten. Kijkers leren hen beter kennen en ontdekken dat achter iedere agent ook gewone mensen schuilgaan die hun werk met passie doen, maar soms ook worstelen met lastige situaties.
Dat maakt de vraag over financiële compensatie des te relevanter: met zoveel kijkers, zoveel impact en zoveel betrokkenheid zou je verwachten dat de agenten extra beloond worden voor hun deelname. De werkelijkheid blijkt echter heel anders.
Krijgen de agenten betaald voor Bureau Utrecht?
In een gesprek met Veronica Superguide worden Peter en Eduard — twee publiekslievelingen — gevraagd of zij een vergoeding ontvangen voor hun deelname aan het televisieprogramma.
Hun antwoord is verrassend simpel én eerlijk:
“Nee hoor, was het maar waar!”
Er wordt dus géén extra vergoeding uitgekeerd aan de agenten die meedoen. Voor velen komt dat onverwacht, omdat de mediawereld bekendstaat om flinke vergoedingen voor mensen die op televisie verschijnen. Denk aan realityprogramma’s, talentenshows of documentaires: deelnemers ontvangen daar vaak wel een financiële compensatie.
In Bureau Utrecht is dat anders. De agenten doen mee als onderdeel van hun werk, en de opnames vinden plaats tijdens hun reguliere diensten. De extra uren, intensiteit of publieke aandacht leveren dus geen extra financiële beloning op.
Waarom doen de agenten dan wél mee?
De logische vervolgvraag is: waarom zou je op nationale televisie verschijnen als je er niet extra voor betaald krijgt?
Daar hebben Peter en Eduard beiden een duidelijk, maar verschillend antwoord op.
Eduard: bijdragen aan begrip voor het p0litiewerk
Eduard vertelt dat zijn motivatie vooral ligt in het creëren van begrip voor het vak. Hij wil graag laten zien wat agenten dagelijks meemaken en hoeveel druk er soms op hen ligt.
Hij zegt:
“Ik wil mensen laten zien wat wij als p0litie allemaal over ons heen krijgen. Dat verhaal wilde ik graag voortzetten.”
Voor hem draait deelname dus om transparantie en maatschappelijke impact. Door de camera’s een jaar lang mee te nemen, hoopt hij dat kijkers meer inzicht krijgen in hoe breed en uitdagend het p0litiewerk werkelijk is — van kleine buurtconflicten tot emotioneel zware meldingen.
Peter: twijfels, een duwtje in de rug en onverwacht succes
Peter had juist een heel andere start. Hij bekent dat hij lange tijd twijfelde of hij zich moest opgeven. De deadline kwam steeds dichterbij en zelfs een kwartier voor het verstrijken van die tijd had hij zijn inschrijving nog niet verstuurd.
Volgens Peter was het uiteindelijk een collega die de knoop doorhakte:
“We moesten ons voor een bepaalde datum opgeven en een kwartiertje voor de deadline had ik dat nog niet gedaan.”
Het blijkt een beslissing te zijn geweest die zijn leven op onverwachte manieren veranderde. Peter groeide in razend tempo uit tot een van de meest geliefde agenten van de serie. Op sociale media ontvangen hij en Eduard talloze positieve berichten, waardoor ze een vaste schare fans hebben opgebouwd.
Peter is dankbaar voor die steun, maar blijft tegelijkertijd nuchter:
“Je weet van tevoren dat het kan gebeuren, dus het hoort er een beetje bij. Maar wat het echt met je doet als persoon, dat weet je pas achteraf.”
Hij benadrukt dat hij niet bekend wil staan als een televisiepersoonlijkheid:
“Ik wil bekendstaan om het werk dat ik laat zien. Ik ben gewoon Peter, niet de nieuwe Daan.”
Met de verwijzing naar ‘de nieuwe Daan’ doelt hij op Daan — een collega-agent uit eerdere Bureau-reeksen — die eveneens enorm populair werd door zijn televisieoptredens.
Publieke waardering als grootste beloning
Hoewel de agenten geen extra vergoeding ontvangen, blijkt dat waardering van kijkers een belangrijke rol speelt in hun motivatie. Veel kijkers sturen berichten via Instagram, laten complimenten achter onder filmpjes, of spreken hen aan op straat.
Kijkers waarderen vooral:
-
de geduldige toon die de agenten aannemen,
-
hun humor tijdens stressvolle situaties,
-
de menselijke manier waarop ze met burgers omgaan,
-
en hun uitleg over waarom bepaalde keuzes worden gemaakt.
Door het programma ontstaat er meer begrip voor het p0litiewerk. Burgers zien niet alleen de incidenten zelf, maar ook de gesprekken, overwegingen, emoties en dilemma’s die voorafgaan aan beslissingen.
Voor Peter en Eduard voelt dat als een vorm van erkenning die verder gaat dan een financiële vergoeding. Het laat zien dat hun werk ertoe doet en dat het publiek hen ziet als mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de veiligheid van anderen.
Waarom Bureau Utrecht zo goed werkt voor televisie
Dat Bureau Utrecht zo’n enorme hit is, heeft meerdere redenen. De serie combineert:
-
actie met rustige observaties,
-
spanning met humor,
-
emotie met professionaliteit,
-
en kwetsbare momenten met krachtige interventies.
Ewout Genemans weet het p0litiewerk toegankelijk te maken zonder sensatiezucht, waardoor de serie bijzonder geschikt is voor een breed publiek. Van jongeren die nieuwsgierig zijn naar de praktijk van het blauwe uniform tot volwassenen die willen begrijpen wat er speelt in hun eigen wijk: de serie toont het allemaal.
Daarnaast zijn de agenten herkenbare figuren geworden. Niet als sterren, maar als gewone mensen die toevallig een bijzondere baan hebben.
De impact van bekendheid op het dagelijks leven van een agent
Hoewel Peter en Eduard hun bekendheid omarmen, blijft de realiteit dat ze ook gewoon op straat moeten werken. Dat betekent dat ze soms worden herkend tijdens een dienst, aangesproken door bewoners of gecomplimenteerd door voorbijgangers.
Peter zegt hierover dat bekendheid “een beetje bij het programma hoort”, maar dat hij graag wil dat mensen hem vooral zien als p0litieman, niet als televisiegezicht.
Zijn nuchtere houding en oprechte manier van communiceren maken hem geliefd. Dat is misschien wel de grootste reden waarom kijkers zo graag naar hem en zijn collega’s kijken.
Conclusie: geen extra geld, wel een groot publiek dat meeleeft
Agenten die deelnemen aan Bureau Utrecht krijgen geen vergoeding voor hun rol op televisie. Toch kiezen zij ervoor om mee te doen om een reden die misschien nog waardevoller is: om het echte p0litiewerk zichtbaar te maken, begrip te creëren en te laten zien hoe veelzijdig en menselijk hun vak is.
Peter en Eduard veroverden de harten van kijkers door hun eerlijkheid, humor en professionaliteit. Dat zij dit zonder extra betaling doen, versterkt wellicht nog meer hoe authentiek hun inzet is.
En precies dat maakt Bureau Utrecht tot een van de meest geliefde en besproken tv-programma’s van dit moment.