Algemeen
Weduwe Rob de Nijs laat op hartverscheurende manier van zich horen: ´Verdriet is nog te rauw´

Een maand na het 0verlijden van Rob de Nijs staat zijn vrouw Jet stil bij het intense verlies dat zij dagelijks voelt. Ter gelegenheid van Wereld P@rkinson Dag deelt ze op Instagram een aangrijpend bericht waarin ze niet alleen haar persoonlijke verdriet toont, maar ook aandacht vraagt voor iedereen die met deze sl0pende z1ekte leeft. Haar woorden maken het stille leed van velen pijnlijk voelbaar.
Ontroerende foto bij haar boodschap
Bij haar bericht plaatst Jet een indringende foto waarop zij bij de kist van haar man zit. De tekst onder de afbeelding is openhartig en krachtig: “Mijn man. Mijn alles. Hij was zoveel meer dan alleen mijn man, hij was vader, broer, vriend, oom én zanger. Hij was een levenskunstenaar pur sang tot het laatst.” Door haar woorden wordt Rob niet alleen als artiest, maar vooral als mens in herinnering gebracht.
De kracht van zijn ziel
Jet beschrijft de langzame aftakeling door P@rkinson en hoe Rob desondanks zichzelf bleef. “Maar deze z1ekte — deze verwoestende, sl0pende z1ekte — was sterker dan zijn lichaam. Niet sterker dan zijn ziel.” Die ene zin onderstreept Robs veerkracht, én die van Jet.
Rob bleef zichzelf tot het einde
Ondanks het lichamelijk verval bleef Rob trouw aan wie hij was: met humor, liefde en warmte. Jet spreekt vol bewondering over hoe hij bleef lachen en liefhebben. Het is een intiem beeld van een strijd die velen herkennen, een strijd die vaak in stilte wordt gevoerd, ver weg van het publieke oog.
Voor wie nu leeft met P@rkinson
Jet schrijft haar bericht niet alleen uit verdriet, maar ook als steun aan anderen die met dezelfde z1ekte leven. Ze benoemt het rauwe gemis, maar ook de verbondenheid met duizenden families die nu vechten tegen deze onzichtbare vijand. Haar oproep is helder: “Onderzoek is hoop. Voor wie nu leeft met P@rkinson. Voor wie nog moet gaan vechten. Voor wie we al moeten missen. Voor Rob.”
Een ingetogen afscheid
Rob de Nijs 0verleed op 16 maart in alle rust, in zijn woning in Bennekom, omringd door zijn dierbaren. De zanger had in 2019 publiekelijk bekendgemaakt dat hij aan P@rkinson leed. Vanaf dat moment begon zijn afscheid van het podium, maar zijn nalatenschap in de Nederlandse muziek bleef groeien.
Bekende gezichten bij besloten dienst
Bij de herdenkingsdienst in het DeLaMar Theater in Amsterdam namen vele bekende Nederlanders afscheid. Onder anderen Ivo Niehe, Bridget Maasland, Robert ten Brink en Marc-Marie Huijbregts bewezen hem de laatste eer. Ook artiesten als Boudewijn de Groot, Fidan Ekiz en William Rutten waren aanwezig, in een warme, ingetogen sfeer.
Honderden fans tonen hun respect
Voor het theater verzamelden zich honderden fans. In alle vroegte stonden zij in de rij om Rob een laatste groet te brengen. Zijn muziek had hen geraakt, getroost en geïnspireerd. Rob de Nijs was voor velen meer dan een zanger: hij was een icoon van veerkracht. Zijn stem en nalatenschap zullen nog lang blijven voortleven.

Algemeen
Circusleeuw was 20 jaar lang opgesloten, kijk zijn reactie als hij wordt vrijgelaten

Het indrukwekkende reddingsverhaal van Mufasa de bergleeuw: van gevangenschap naar vrijheid
Het verhaal van Mufasa, een volwassen bergleeuw die jarenlang werd vastgehouden in een reizend circus in Peru, raakt tot op de dag van vandaag mensen wereldwijd. Zijn leven begon in gevangenschap en eindigde uiteindelijk in vrijheid. Wat hem overkwam, is helaas geen uitzondering, maar zijn redding is een symbool van hoop en rechtvaardigheid. Mufasa’s transformatie van opgesloten circusdier tot vrije ziel in de jungle laat zien wat er mogelijk is wanneer mensen opkomen voor dieren die dat zelf niet kunnen.
Twintig jaar opgesloten in een vrachtwagen
Mufasa werd als jonge bergleeuw opgenomen in een circus, en bracht maar liefst twintig jaar door in een krappe, metalen kooi achterin een pick-up truck. Zijn leven bestond uit reizen, optredens en wachten in de hitte — zonder bewegingsvrijheid, zonder sociaal contact met soortgenoten en zonder uitzicht op verbetering.
Voor toeschouwers was hij een attractie. Voor zijn eigenaar een bron van inkomsten. Maar voor Mufasa zelf was het een leven vol onderdrukking, angst en isolatie. Hij werd vastgehouden met kettingen, vervoerd over hobbelige wegen, en telkens opnieuw gedwongen tot iets dat tegen zijn natuur inging. Bergleeuwen zijn solitaire roofdieren die leven in uitgestrekte, groene gebieden. Geen enkel aspect van zijn leven in het circus kwam daarbij in de buurt.
Een keerpunt dankzij dierenbeschermers
In 2015 veranderde Mufasa’s leven voorgoed. Dierenrechtenorganisatie Animal Defenders International (ADI) voerde destijds campagne om illegale circussen in Peru te ontmantelen. Tijdens een van hun acties ontdekten ze Mufasa, verstopt achterin een vrachtwagen die dienst deed als zijn permanente kooi. Wat ze aantroffen was schokkend: een oudere, uitgemergelde bergleeuw met doffe ogen, vastgeketend, met nauwelijks ruimte om te bewegen.
De reddingsoperatie verliep niet zonder slag of stoot. De medewerkers van ADI moesten eerst juridische stappen ondernemen, onderhandelen met lokale autoriteiten en het circus overtuigen om afstand te doen van het dier. Maar hun doorzettingsvermogen werd beloond: Mufasa werd uiteindelijk bevrijd.
De eerste stappen in vrijheid
Wat daarna volgde, was even ontroerend als indrukwekkend. Mufasa werd vervoerd naar een opvangcentrum, waar hij medische zorg kreeg, voldoende voeding, en – vooral – rust. In een prachtige video die wereldwijd werd gedeeld, is te zien hoe hij voor het eerst weer contact maakt met de natuur. Hij snuffelt aan het gras, rekt zijn spieren uit en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Voor het eerst in twee decennia hoefde hij niet bang te zijn voor zwepen, lawaai of kooitjes.
Zijn eerste stappen in vrijheid symboliseerden meer dan alleen een fysieke bevrijding. Het was ook een mentale bevrijding: een herontdekking van zijn instincten, zijn waardigheid en zijn recht op een natuurlijk leven.
Een leven in de jungle, zoals het hoort
Na zijn herstel werd Mufasa overgebracht naar een beschermd natuurgebied in Peru, waar hij zijn laatste jaren kon doorbrengen in een omgeving die zoveel mogelijk aansloot bij zijn natuurlijke habitat. Daar had hij bomen, gras, schaduw, water en ruimte — allemaal basisbehoeften die hem jarenlang waren ontzegd.
Hoewel Mufasa al op leeftijd was en zijn gezondheid tekenen van slijtage vertoonde door de jarenlange gevangenschap, genoot hij zichtbaar van zijn nieuwe thuis. Hij kon eindelijk leven zoals het bedoeld is voor een wild dier: in rust, met respect voor zijn autonomie en zonder dwang of exploitatie.
De bredere boodschap: dieren horen niet thuis in circussen
Het verhaal van Mufasa raakt niet alleen vanwege zijn persoonlijke lijden en herstel, maar ook omdat het een symbool is voor duizenden dieren wereldwijd die nog steeds onder soortgelijke omstandigheden leven. In circussen, illegale shows en soms zelfs in particuliere tuinen worden wilde dieren vastgehouden, vaak zonder vergunning en zonder het welzijn van het dier in acht te nemen.
Veel van deze dieren worden al op jonge leeftijd weggehaald bij hun moeder, getraind met harde hand en jarenlang vastgehouden in onnatuurlijke situaties. Ruimte om te rennen, jagen of klimmen ontbreekt vaak volledig. Ook worden ze in veel gevallen slecht gevoed en onvoldoende medisch verzorgd.
Mufasa’s redding heeft bijgedragen aan de bewustwording rondom dit thema. Dankzij campagnes zoals die van ADI hebben meerdere landen inmiddels wetgeving ingevoerd die het houden van wilde dieren in circussen verbiedt — waaronder Peru, waar Mufasa uiteindelijk gered werd.
Kleine stappen, grote impact
De impact van Mufasa’s verhaal is niet te onderschatten. Zijn video werd miljoenen keren bekeken en gedeeld, en bracht mensen van over de hele wereld in beweging. Van petities tot donaties, van politieke aandacht tot onderwijsprogramma’s — het begon allemaal met de blik van een bergleeuw die voor het eerst in jaren weer bomen zag in plaats van tralies.
Dierenorganisaties gebruiken zijn verhaal nog steeds als krachtig voorbeeld van waarom inzet loont. De redding van één dier lijkt misschien klein, maar het kan het begin zijn van structurele veranderingen die veel verder reiken.
Waarom dit verhaal blijft raken
Wat Mufasa’s verhaal zo krachtig maakt, is de herkenbare strijd voor vrijheid en waardigheid. Hij had geen stem, geen keuze en geen manier om aan zijn situatie te ontsnappen. Maar dankzij de inzet van betrokken mensen werd zijn lot toch gekeerd. Het herinnert ons eraan dat we als samenleving verantwoordelijkheid dragen voor hoe we met dieren omgaan — en dat verandering mogelijk is, zelfs na twintig jaar onrecht.
Zijn verhaal roept belangrijke vragen op: Hoe willen we als mensen omgaan met dieren? Wat vinden we belangrijker: vermaak of welzijn? En welke keuzes kunnen wij maken om bij te dragen aan een wereld waarin geen enkel dier nog hoeft te leven in een kooi?
Wat jij kunt doen
Het verhaal van Mufasa is een oproep tot actie. Er zijn talloze manieren waarop je kunt bijdragen aan een wereld met meer respect voor dieren:
-
Ondersteun dierenorganisaties die opkomen voor wilde dieren en werken aan wetgeving en opvang.
-
Bezoek geen circussen of shows waarin dieren worden gebruikt voor entertainment.
-
Deel verhalen zoals dat van Mufasa om bewustzijn te vergroten in je eigen omgeving.
-
Leer kinderen over dierenwelzijn en het belang van vrije leefruimte voor wilde dieren.