Algemeen
Tragische doodsoorzaak Leo Beenhakker bekendgemaakt
De Nederlandse voetbalwereld is in rouw: Leo Beenhakker, een van de meest kleurrijke en invloedrijke trainers die ons land ooit heeft gekend, is op 82-jarige leeftijd 0verleden. De Rotterdammer, bijgenaamd ‘Don Leo’, was al enige tijd ziek. Zijn 0verlijden betekent het einde van een tijdperk waarin zijn stem klonk in kleedkamers van de grootste clubs ter wereld en zijn scherpe oog de loopbanen van talloze voetballers heeft gevormd.
Geen grootse speler, maar een legendarisch trainer
Hoewel Leo Beenhakker geen indrukwekkende carrière als profvoetballer had – hij schopte het nooit tot de top als speler – was het aan de zijlijn dat hij zijn ware roeping vond. Al op 23-jarige leeftijd begon hij als trainer bij SV Epe. Vier jaar later, in 1968, kreeg hij zijn eerste aanstelling in het betaalde voetbal bij SC Veendam. Daarna volgden SC Cambuur en Go Ahead Eagles. Zijn talent viel op, en het duurde niet lang voordat de topclubs hem in het vizier kregen.
Doorbraak bij Ajax en een omstreden moment met Cruijff
In 1979 werd Beenhakker hoofdtrainer van Ajax, waar hij in zijn eerste seizoen direct landskampioen werd. Zijn jaren in Amsterdam kenden hoogte- en dieptepunten, met als meest besproken moment de wedstrijd tegen FC Twente in november 1980. Ajax stond met 1-3 achter toen Johan Cruijff, toen technisch adviseur, vanuit de tribune naar de dug-out afdaalde en zich mengde in het coachen. Ajax draaide de wedstrijd om naar een 5-3 overwinning, en hoewel velen dachten dat Cruijff de boel had gered, beweerde Beenhakker later dat hij de adviezen van de legendarische nummer 14 had genegeerd.
De samenwerking tussen de twee grote voetbalgeesten bleek onhoudbaar, en amper vier maanden later nam Beenhakker ontslag. Niet veel later tekende hij bij Real Zaragoza in Spanje.
Real Madrid: Van Nederlander naar Don Leo
Na enkele succesvolle jaren in Zaragoza werd Beenhakker in 1986 aangesteld bij Real Madrid, een van de meest prestigieuze clubs ter wereld. Daar kreeg hij de bijnaam ‘Don Leo’ – een blijk van respect voor zijn aanpak, zijn flair en zijn vermogen om met topspelers te werken. Onder zijn leiding won Real Madrid drie opeenvolgende Spaanse landstitels en diverse andere prijzen. Hij leidde sterren als Emilio Butragueño, Hugo Sánchez en Michel en werd al snel een symbool van succes in het Bernabéu.
Terug naar Ajax en de confrontatie met de ‘Patatgeneratie’
In 1989 keerde Beenhakker terug naar Nederland en Ajax, waar hij de leiding kreeg over een nieuwe lichting jonge talenten. Hoewel deze groep – waaronder de broers De Boer, Marciano Vink en Bryan Roy – uiteindelijk grote successen zou boeken, was Beenhakker destijds kritisch. Hij noemde hen de ‘patatgeneratie’ vanwege hun vermeende gemakzucht en gebrek aan discipline. Toch wist hij ook in zijn tweede termijn in Amsterdam de landstitel te veroveren.
Bondscoach van Oranje: een beladen taak
Beenhakker diende het Nederlands elftal tweemaal als bondscoach. In 1985 nam hij de honneurs waar toen Rinus Michels vanwege gezondheidsproblemen tijdelijk moest afhaken. Hoewel hij een vliegende start kende met een 7-1 overwinning op Cyprus, wist Oranje zich niet te kwalificeren voor het WK van 1986 in Mexico.
In 1990 keerde hij terug als bondscoach, ditmaal net voor het WK in Italië. Thijs Libregts was ontslagen na onrust binnen de spelersgroep, die eigenlijk Johan Cruijff als bondscoach wilde. De KNVB koos echter voor Beenhakker. De voorbereiding verliep rommelig, mede doordat drie belangrijke spelers (Van Basten, Gullit, Rijkaard) later mochten aansluiten. Oranje kwam niet verder dan de achtste finales, waarin het werd uitgeschakeld door West-Duitsland. Beenhakkers aanpak werd door sommigen geprezen, door anderen bekritiseerd, maar dat hij het elftal in een lastige situatie onder zijn hoede durfde te nemen, siert hem.
Een wereldburger: Van Saoedi-Arabië tot Trinidad & Tobago
Beenhakker was niet alleen nationaal actief. Hij leidde het nationale team van Saoedi-Arabië, al werd hij nog voor het WK van 1994 ontslagen. Zijn grootste internationale prestatie leverde hij in 2006, toen hij Trinidad & Tobago naar het WK wist te loodsen. Het kleine eiland stond onder zijn leiding voor het eerst in de geschiedenis op een wereldkampioenschap voetbal. Met Mario Been aan zijn zijde als assistent, groeide zijn status als wereldtrainer verder.
Ook als bondscoach van Polen (2006-2009) boekte hij successen. Beenhakker leidde de Polen naar het EK 2008 – de eerste keer ooit dat het land zich daarvoor wist te kwalificeren.
Feyenoord, Sparta en zijn rol als technisch directeur
In eigen land had Beenhakker een sterke band met Feyenoord. Hij werkte er meerdere keren, zowel als trainer als technisch directeur. In 1999 werd hij met de Rotterdammers landskampioen en won hij de Johan Cruijff Schaal. In die rol haalde hij onder meer Pierre van Hooijdonk en Jon Dahl Tomasson naar de Kuip. Later, bij Ajax als technisch directeur, had hij een belangrijke hand in het aantrekken van een jonge Zlatan Ibrahimovic.
Zijn laatste rol in het betaald voetbal was als adviseur bij Sparta Rotterdam in 2017. Daarna trok Beenhakker zich terug uit de voetballerij en genoot hij van zijn pensioen in zijn appartement in Rotterdam.
Een kleurrijk karakter met een vlijmscherpe tong
Wat Beenhakker naast zijn palmares zo geliefd maakte, was zijn persoonlijkheid. Hij was uitgesproken, had gevoel voor humor en durfde te zeggen waar het op stond. Of het nu ging om de houding van jonge spelers, het beleid van clubs of zijn eigen prestaties, Don Leo sprak met overtuiging, passie en een tikje bravoure.
Zijn uitspraken waren vaak legendarisch. Over Ajax’ jonge spelers zei hij ooit: “Ze denken dat ze er al zijn, maar ze hebben nog nooit een bal buiten Nederland geraakt.” Tegelijkertijd was hij ook een mentor voor velen en een man die zijn hart volgde, of dat nu in Amsterdam, Madrid of Port of Spain was.
Een leven lang voetbal
In totaal besloeg Beenhakkers loopbaan als trainer en beleidsmaker maar liefst 44 jaar. Zijn invloed op het Nederlandse en internationale voetbal is onmiskenbaar. Hij liet zijn stempel achter bij talloze clubs, nationale teams en individuen. Zijn d00d betekent dan ook niet alleen het verlies van een grote naam, maar van een hele generatie waarin charisma en vakmanschap hand in hand gingen.
Rust zacht, Don Leo
Leo Beenhakker 0verleed op 82-jarige leeftijd. Hij laat een indrukwekkend erfgoed achter: prijzen, herinneringen, verhalen en bovenal inspiratie. De voetbalwereld verliest een meesterstrateeg, een pionier, een leider. Of het nu in een regenachtig Veendam was of onder de felle lichten van Bernabéu, Beenhakker bleef altijd zichzelf.
Rust zacht, Don Leo. Voetbal zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jou.
Het grote boksexperiment van Jake Paul heeft een pijnlijke realitycheck gekregen. De Amerikaan, die de afgelopen jaren met veel bravoure en zelfvertrouwen de bokswereld bestormde, moest in Miami zijn meerdere erkennen in niemand minder dan Anthony Joshua. Voor het eerst in lange tijd stond Paul tegenover een tegenstander van absolute wereldklasse – en dat verschil was vanaf de eerste minuut voelbaar.
Een gevecht waar veel verwachtingen omheen hingen
De partij werd vooraf groots aangekondigd. Netflix pakte uit met wereldwijde promotie, sociale media ontploften en miljoenen kijkers stemden af. Niet zozeer omdat men verwachtte dat Jake Paul zou winnen, maar omdat iedereen nieuwsgierig was naar wat er zou gebeuren wanneer hij het zou opnemen tegen een echte zwaargewichttopper.
Anthony Joshua, voormalig wereldkampioen bij meerdere bonden, liet vooraf weinig aan de verbeelding over. Hij gaf aan dat hij respect had voor Pauls lef, maar maakte tegelijk duidelijk dat hij dit gevecht zag als een serieuze sportieve ontmoeting – geen show, geen grap.
Het fysieke verschil was meteen zichtbaar
Zodra beide mannen de ring betraden, werd duidelijk hoe groot het verschil was. Joshua torende letterlijk boven Paul uit. Met zijn extra lengte, bereik en spiermassa straalde hij rust en controle uit. Jake Paul daarentegen oogde beweeglijk, bijna nerveus, alsof hij wist dat dit geen avondje “entertainmentboksen” zou worden.
In de eerste ronden koos Joshua bewust voor een afwachtende aanpak. Hij bewoog rustig, plaatste enkele stoten naar het lichaam en liet Paul komen. Jake probeerde vooral te ontwijken, huppelde door de ring en zocht naar openingen die er simpelweg niet waren. Voor sommige kijkers had het iets ongemakkelijks: het leek meer op overleven dan op aanvallen.
Van voorzichtig aftasten naar pure dominantie
Waar Joshua in het begin leek te doseren, veranderde dat halverwege het gevecht drastisch. In de vijfde ronde ging het tempo plots omhoog. Met een paar rake klappen liet Joshua zien waarom hij jarenlang aan de top van het zwaargewichtboksen stond.
Jake Paul ging voor het eerst naar het canvas na een harde combinatie richting het hoofd. Hij stond nog op, zichtbaar aangeslagen, maar de toon was gezet. Het publiek voelde dat het einde naderde.
Het onvermijdelijke einde
In de zesde ronde was er geen ontsnappen meer aan. Joshua rook zijn kans en maakte het professioneel af. Met een vernietigende stoot stuurde hij Paul definitief naar de grond. De scheidsrechter greep in en maakte een einde aan het gevecht: TKO.
Het moment ging direct viraal. Fragmenten van de knockdown circuleerden razendsnel op sociale media, waar men sprak van een “onvermijdelijke uitkomst” en een “harde maar noodzakelijke les”.
Een nederlaag, maar geen vernedering
Opvallend was de reactie van Jake Paul na afloop. Geen woede, geen excuses, geen dramatische verklaringen. In plaats daarvan koos hij voor een bijna filosofische toon. Hij gaf toe dat Joshua simpelweg de betere bokser was, maar benadrukte dat hij zichzelf al als winnaar zag in het leven.
Hij verwees daarbij naar zijn familie, zijn carrière en vooral naar zijn verloofde Jutta Leerdam, die hem al langere tijd publiekelijk steunt in zijn sportieve ambities.
Jutta Leerdam toont onvoorwaardelijke steun
Jutta Leerdam was niet aanwezig in Miami, maar liet wel van zich horen via sociale media. Ze deelde een foto van het gevecht op haar televisiescherm en sprak haar trots uit. Volgens haar getuigt het juist van karakter dat Jake deze uitdaging is aangegaan, wetende hoe groot het risico was.
Die boodschap werd door veel fans gewaardeerd. Waar sommigen Jake Paul bekritiseren om zijn bravoure, zien anderen juist iemand die zijn grenzen durft op te zoeken – zelfs als dat leidt tot een pijnlijke nederlaag.
Wat betekent dit voor Jake Pauls bokscarrière?
De grote vraag is nu: hoe verder? De nederlaag tegen Joshua maakt duidelijk dat er een harde grens zit tussen entertainmentboksen en het absolute topniveau. Tegelijkertijd heeft Jake Paul iets gedaan wat veel influencers nooit zouden durven: hij stapte de ring in tegen een echte kampioen.
Analisten zijn verdeeld. Sommigen denken dat dit het einde betekent van zijn ambities in het zwaargewichtboksen. Anderen menen dat Paul juist kan groeien van deze ervaring, mits hij realistischer doelen stelt en zijn tegenstanders zorgvuldiger kiest.
Een avond die alles veranderde
Wat deze wedstrijd vooral duidelijk maakt, is hoe dun de lijn is tussen bravoure en realiteit. Jake Paul heeft jarenlang tegenstanders gekozen die pasten binnen zijn verhaal. Anthony Joshua paste daar niet in – en juist daarom werd dit gevecht zo belangrijk.
Het was geen schande, geen circus en geen goedkope show. Het was een harde, eerlijke confrontatie met de top van de sport.
Conclusie: lef, les en liefde
Jake Paul verloor het gevecht, maar won misschien iets anders: respect voor het niveau dat nodig is om écht mee te draaien aan de top. Met de steun van Jutta Leerdam en zijn familie lijkt hij mentaal sterker dan ooit, ondanks de klap.
Of hij ooit nog richting een titel zal bewegen, blijft onzeker. Wat wel vaststaat: deze avond in Miami zal een keerpunt blijven in zijn carrière. Soms is verliezen niet het einde van het verhaal, maar het moment waarop de werkelijkheid zich onverbiddelijk aandient – en je besluit hoe je verdergaat.