Algemeen
Moslima geeft raad aan Nederlandse ouders: ”Stop hier nu mee”
Wanneer privacy kind speeltje wordt: het ongemakkelijke verhaal achter kijkcijfers en kinderbeelden
Het televisieprogramma BOOS is misschien niet ieders favoriete kijkvoer, maar het weet als geen ander gevoelige en vaak onderbelichte thema’s aan te kaarten. Een recent onderwerp dat felle reacties oproept, is het gebruik van kinderen in zogeheten vlogfamilies: gezinnen die hun dagelijks leven vrijwel volledig vastleggen en delen via platforms als YouTube en TikTok. Wat voor sommigen onschuldige content lijkt, is volgens presentator Tim Hofman en zijn redactie het topje van een veel dieper probleem.
Vlogkinderen voor de views
In veel Nederlandse huiskamers zijn vloggezinnen inmiddels geen onbekend fenomeen meer. De kinderen van deze gezinnen zijn letterlijk met een camera in hun gezicht opgegroeid: van hun eerste stapjes tot hun eerste schooldag — alles wordt gedeeld met een publiek van duizenden, soms miljoenen mensen.
Het principe is simpel: hoe meer kijkers, hoe hoger de opbrengsten. Advertentie-inkomsten, merchandise, samenwerkingen: het levert veel op. Maar wat blijft er over van de privacy van een kind, als de camera altijd draait? En wat betekent het voor hun ontwikkeling wanneer zij op jonge leeftijd al leren dat ‘leuk zijn op beeld’ samenhangt met waardering?
De grens van onschuld
In sommige video’s zijn kinderen te zien tijdens kwetsbare, alledaagse momenten. Zoals het aandoen van een pyjama, het spelen in badkleding of zelfs scènes waarin ze huilen, ruzie maken of streng worden toegesproken. Momenten die in elk gezin voorkomen, maar die in deze context ongewild een publiek karakter krijgen.
Volgens Tim Hofman is het onbegrijpelijk dat ouders deze beelden überhaupt online plaatsen. Zijn zorg gaat verder dan alleen de emotionele schade voor het kind. Hij wijst op de risico’s van hergebruik in kringen waar niemand bij stil wil staan — denk aan mensen met verwerpelijke motieven die deze beelden downloaden, verspreiden of zelfs misbruiken.
“Je zou denken dat dit een wake-up call is,” aldus Hofman. “Maar zolang de views blijven stijgen, lijkt het morele kompas bij sommige vlogouders ernstig te haperen.”
De bikini-discussie: cultuur versus context
Het debat over kinderen in badkleding komt niet alleen vanuit BOOS. Er is ook kritiek van andere kanten — maar met een heel andere toon en intentie. Zo haalde Kaoutar Tajjiou, een opiniemaker die zich vaker uitspreekt over de westerse levensstijl, het nieuws vanwege haar felle uitspraken over Nederlandse ouders. Haar kritiek: dat ouders hun dochters in bikini’s laten rondlopen is, volgens haar, ‘mensonterend’.
Ze stelt dat jonge meisjes helemaal bedekt zouden moeten zijn, ook op het strand. In haar visie is badkleding niet gepast voor kinderen, omdat het hun waardigheid zou aantasten. Ze pleit voor alternatieven: bedekkende zwemkleding of zelfs iets wat lijkt op een skipak.
Respect of bemoeienis?
De reacties op Tajjiou’s uitspraken variëren van steun tot ongeloof. Voorstanders stellen dat ze een punt heeft: waarom zouden we kinderen op jonge leeftijd al seksualiseren door hen in bikini’s te steken? Tegenstanders vinden dat ze een culturele norm wil opleggen die haaks staat op de Nederlandse waarden van vrijheid, eigenheid en ontspanning.
Maar de grotere vraag is: waar ligt de grens tussen bescherming en bemoeienis? Tussen opvoeden en oordelen?
In Nederland is het heel gebruikelijk dat kinderen op warme dagen badkleding dragen in openbare zwembaden, op het strand of bij een plas. Niet omdat het sexy moet zijn, maar omdat het praktisch is en past bij de context van zorgeloos kind-zijn. Om dat te bestempelen als ‘mensonterend’ gaat voor veel mensen te ver.
De gedeelde zorg
Toch is er een ongemakkelijke overlap tussen de zorgen van Hofman en Tajjiou. Hoewel hun invalshoeken en culturele referentiekaders totaal anders zijn, wijzen ze beide op een onderliggende kwetsbaarheid: de manier waarop jonge kinderen in beeld worden gebracht, kan schadelijk zijn — op korte én lange termijn.
Waar Hofman vooral hamert op de impact van publieke zichtbaarheid en het misbruik van beelden, wijst Tajjiou op het bredere maatschappelijke effect van normalisering. Wat zij ziet als ‘ontkleding’, interpreteren anderen als onschuldig zomerplezier. Maar misschien raken beide kampen aan dezelfde kern: wie bepaalt wat nog veilig en respectvol is als het gaat om kinderen?
De rol van ouders
Ouders dragen hierin een grote verantwoordelijkheid. Niet alleen voor wat hun kinderen doen, maar vooral voor wat ze namens hen delen. Veel kinderen kunnen nog niet inschatten wat het betekent om zichtbaar te zijn voor de hele wereld. Ze weten niet wat ‘een view’ of ‘een algoritme’ is, en beseffen niet wat de gevolgen kunnen zijn van hun digitale voetafdruk.
Daarom is het aan ouders om die afweging wél te maken. Om zichzelf af te vragen: is dit écht iets dat ik wil delen? Is het voor het kind, of voor de volgers?
Wetgeving en bewustwording
In sommige landen wordt inmiddels wetgeving overwogen die kinderen in online content moet beschermen. In Frankrijk is het sinds 2020 verboden om kinderen onder een bepaalde leeftijd te laten vloggen zonder duidelijke toestemming en toezicht. Ouders kunnen aansprakelijk worden gesteld als blijkt dat hun kind schade heeft geleden door online zichtbaarheid.
In Nederland zijn dit soort regels er nog niet. Wel groeit het besef dat kinderen een eigen recht op privacy hebben, ook als ze zelf nog te jong zijn om dat te begrijpen. En dat is een stap in de goede richting.
Wat willen we als samenleving?
Het debat over vlogkinderen, badkleding en grenzen roept uiteindelijk een bredere vraag op: wat willen we als samenleving uitdragen? Willen we onze kinderen leren dat hun waarde ligt in hoe vaak ze bekeken worden? Of willen we hen de ruimte geven om onbezorgd, veilig en privé op te groeien?
Misschien begint dat met iets simpels: een beetje terughoudendheid. Iets minder delen. Iets vaker kiezen voor een herinnering in je hoofd, in plaats van in de cloud. En als we dan toch iets willen delen, laten we dan vooral kijken naar de boodschap achter de beelden — en niet alleen naar het aantal views.
Oos Kesbeke ontroert Nederland in Het Perfecte Plaatje: “Hij fotografeerde met zijn hart”
De nieuwste aflevering van
Het Perfecte
Plaatje heeft heel Nederland weten te raken. Geen glitter,
geen competitiegeest, maar pure emotie en menselijkheid stonden
centraal.
Het was vooral Oos
Kesbeke, beter bekend als de “Augurkenkoning”, die voor de
meest indrukwekkende momenten zorgde. Zijn fotoshoot met
Jayden, een
sportieve jongen met een beperking, bezorgde kijkers kippenvel — en
een herinnering die nog lang zal blijven hangen.
Een opdracht vol betekenis
De aflevering draaide deze week om een bijzonder thema: sportende kinderen met een beperking. De kandidaten kregen de opdracht om een foto te maken die kracht, plezier en trots uitstraalt. Niet het medelijden moest centraal staan, maar juist de energie en levenslust van de jonge sporters.
Voor Oos was dat geen eenvoudige taak. Fotografie is voor hem nog nieuw, en hij wist dat dit geen gewone opdracht zou worden. Toch ging hij er met open hart in. Hij werd gekoppeld aan Jayden, een achtjarige jongen met een dwarslaesie die dol is op zwemmen.
Vanaf het eerste moment klikte het tussen de twee. Jayden straalde, en Oos voelde meteen een oprechte band. “Wat een bijzondere kerel,” zei hij met een glimlach die zijn ontroering nauwelijks kon verbergen.
Meer dan een foto
Wat deze opdracht zo krachtig maakte, was de onderliggende boodschap. De fotoshoot draaide niet om beperking, maar om talent en karakter. Jayden mocht niet worden neergezet als iemand die iets níet kon, maar als een jonge sportheld die plezier en doorzettingsvermogen uitstraalt.
Oos begreep dat instinctief. “Ik wil laten zien wat hij wél kan,” zei hij tijdens de opnames. “Dit gaat niet over medelijden, maar over trots.”
Die houding bleek doorslaggevend. Waar andere kandidaten soms worstelden met het vinden van balans tussen emotie en techniek, voelde Oos precies aan wat het moment vroeg: echtheid.
Humor en warmte
De band tussen Oos en Jayden groeide tijdens de shoot uit tot iets bijzonders. Er was ruimte voor grapjes, voor vrolijkheid en ontspanning.
“Dus jij bent de
zwemkampioen?” vroeg Oos met zijn karakteristieke
glimlach.
Jayden lachte breeduit en antwoordde: “Ja, en ik win
altijd!”
Toen Oos hem vroeg of hij ook “boos kon kijken” voor de camera,
lagen ze allebei in een deuk.
Het leverde niet alleen vrolijke momenten op, maar ook een gevoel van vertrouwen en verbinding. Oos wist met zijn natuurlijke charme een sfeer te creëren waarin Jayden zich vrij voelde om zichzelf te zijn.
Geen regie, geen show, geen geforceerde emotie — alleen twee mensen die elkaar echt zagen.
De foto die iedereen stil kreeg
Onder begeleiding van
sportfotograaf Ingrid van
Heteren werkten de kandidaten aan hun
portret.
Oos besloot Jayden te fotograferen met een trofee in zijn hand, alsof hij net
een belangrijke wedstrijd had gewonnen.
Het eindresultaat was indrukwekkend: een foto vol energie, kleur en betekenis. De achtergrond — in koele blauwtinten — gaf het beeld een frisse en sportieve uitstraling, terwijl Jayden’s blik sprak van kracht en trots.
Toen de foto in de studio werd getoond, viel er een moment van stilte. Zelfs de jury leek zichtbaar geraakt.
Oos keek met vochtige ogen naar het beeld en zei zacht:
“Je ziet hoeveel plezier die kinderen beleven aan sport. Dan smelt je hart echt.”
Het was een uitspraak die de sfeer van de aflevering perfect samenvatte.
Kijkers geraakt tot tranen toe
Op sociale media barstte het los van de reacties. Kijkers noemden de aflevering “de mooiste van het seizoen” en spraken over tranen van ontroering.
“Dit is televisie zoals het
bedoeld is,” schreef iemand op X.
Een ander voegde toe: “Oos laat zien wat menselijkheid is. Geen
camera’s nodig om te zien dat dit echt is.”
Ook op Instagram kreeg Oos talloze berichten van mensen die zijn aanpak roemden. “Jij hebt gefotografeerd met je hart,” schreef een fan. “En dat zie je.”
Jury vol lof
De jury van
Het Perfecte
Plaatje was unaniem lovend over de foto.
Fotograaf William
Rutten zei:
“Ik word hier echt vrolijk van. Jayden staat in zijn kracht. Dit is een heldenfoto.”
Ook Cynthia Boll was onder de indruk:
“Echt een winnaar. Geen zieligheid, alleen trots en kracht. Precies zoals het hoort.”
De woorden raakten Oos zichtbaar. Zijn bescheiden glimlach en nederige reactie maakten het moment alleen maar intenser.
“Ik heb gewoon gedaan wat goed voelde,” zei hij. “De rest kwam vanzelf.”
De groei van Oos als fotograaf
Wie Oos Kesbeke dit seizoen
volgt, ziet hoe hij stap
voor stap groeit.
Waar hij in de eerste afleveringen nog zoekend was naar zijn stijl,
lijkt hij inmiddels zijn eigen stem te hebben gevonden — een stem
die warmte, eerlijkheid en humor uitstraalt.
Zijn foto’s zijn niet altijd technisch perfect, maar ze raken wél het hart. En dat is precies wat kijkers waardeerden in deze aflevering.
“Hij is echt de verrassing van het seizoen,” schreef een fan. “Een man die laat zien dat talent niet alleen in techniek zit, maar ook in gevoel.”
Een nieuwe passie ontdekt
Na afloop van de uitzending vertelde Oos in Shownieuws dat hij serieus overweegt om verder te gaan met fotografie.
“Ik ga zelf zo’n camera aanschaffen,” zei hij enthousiast. “Dit is echt iets wat ik wil blijven doen.”
Voor iemand die jarenlang bekendstond als de charismatische augurkenmaker, lijkt een nieuw hoofdstuk te beginnen. Zijn liefde voor mensen, verhalen en echtheid blijkt zich moeiteloos te vertalen naar beelden.
Fans hopen zelfs dat hij een eigen fotoproject start, bijvoorbeeld gericht op kinderen en sport.
“Oos heeft een groot hart,” schreef een kijker. “Dat zie je niet alleen in zijn woorden, maar in elke foto die hij maakt.”
Een aflevering die blijft hangen
De uitzending wordt door velen nu al beschouwd als een van de hoogtepunten van het seizoen. Niet omdat er iets spectaculairs gebeurde, maar juist omdat alles zo echt voelde.
De kracht van de aflevering lag in de eenvoud: een kind dat straalt, een man die geraakt wordt, en een foto die laat zien hoe sterk mensen kunnen zijn — ongeacht hun beperking.
Jayden groeide uit tot een symbool van positiviteit en doorzettingsvermogen, terwijl Oos liet zien wat het betekent om met respect en liefde te kijken.
De kracht van echtheid
In een tijd waarin televisie vaak draait om sensatie en competitie, bewees Oos Kesbeke dat het anders kan. Zijn foto ging niet over winnen, maar over verbinden.
Geen show, geen opsmuk — alleen echtheid.
Zijn manier van werken raakte iets bij het publiek wat zeldzaam is in de entertainmentwereld: echte emotie.
“Hij fotografeerde niet met zijn camera, maar met zijn hart,” zei een jurylid na afloop.
En dat is precies waarom deze aflevering nog lang zal blijven hangen — bij Oos, bij Jayden, en bij iedereen die keek.
Slot
Wat begon als een
televisieopdracht, groeide uit tot een moment van menselijkheid dat
Nederland samenbracht.
De ontmoeting tussen Oos en Jayden liet zien dat beeld meer is dan
pixels of techniek — het is een vorm van taal, een manier van
voelen.
Het Perfecte Plaatje bewees deze week dat
televisie nog steeds kan ontroeren. En Oos Kesbeke?
Die bewees dat de mooiste foto’s niet alleen in het hoofd ontstaan,
maar vooral in het hart.
💬 Wat vond jij van de aflevering van Het Perfecte Plaatje met Oos Kesbeke en Jayden? Deel je mening op onze Facebookpagina en laat weten welk beeld jou het meest raakte.