Algemeen
Leo Beenhakker plotseling overleden op trieste wijze
Leo Beenhakker, in de voetbalwereld ook wel liefkozend ‘Don Leo’ genoemd, is op 82-jarige leeftijd 0verleden. De iconische Rotterdammer, wiens naam verweven is met enkele van de grootste clubs en nationale teams ter wereld, laat een rijke voetbalgeschiedenis achter. Van de velden van Amsterdam en Rotterdam tot het majestueuze Estadio Santiago Bernabéu in Madrid: Beenhakker heeft overal zijn stempel gedrukt. Zijn 0verlijden markeert het einde van een tijdperk, en de voetbalwereld reageert met diepe droefenis én groot respect.
Een Rotterdamse jongen met grote dromen
Leo Beenhakker werd geboren op 2 augustus 1942 in Rotterdam. Hoewel hij als voetballer nooit echt doorbrak — hij kwam uit voor Zwart-Wit ’28 en belandde nooit in de top als speler — vond hij zijn ware roeping langs de zijlijn. Al op jonge leeftijd bleek dat zijn inzicht, communicatie en strategisch denkvermogen hem bij uitstek geschikt maakten voor het trainerschap.
Zijn trainerscarrière begon bij SV Epe, een amateurclub, maar zijn ambitie reikte verder. Al snel kreeg hij kansen in het betaald voetbal, onder andere bij SC Cambuur en SC Veendam. Die periodes vormden de springplank naar een carrière van internationale allure.
Succes bij Ajax en Feyenoord
Begin jaren tachtig brak Beenhakker definitief door als toptrainer toen hij Ajax onder zijn hoede kreeg. Met de club uit Amsterdam werd hij twee keer landskampioen. Zijn stijl van trainen — direct, scherp, analytisch — sloot goed aan bij de dynamische speelstijl van de Amsterdammers. Beenhakker was een meester in het aanvoelen van spelers, wist sterspelers in toom te houden en kon jonge talenten laten floreren.
Later maakte hij de overstap naar de grote rivaal Feyenoord, een opmerkelijke keuze voor een trainer met zo’n Ajax-verleden. Maar ook in De Kuip wist hij de landstitel te pakken. Daarmee werd hij een van de weinige trainers die zowel met Ajax als met Feyenoord kampioen werd — een unicum in de Nederlandse voetbalgeschiedenis.
‘Don Leo’ verovert Spanje
Misschien wel het hoogtepunt van zijn clubcarrière beleefde Beenhakker in Spanje. Bij Real Madrid — de Koninklijke — werd hij drie keer landskampioen. Zijn periode in de Spaanse hoofdstad leverde hem de bijnaam ‘Don Leo’ op. Hij werd er gerespecteerd om zijn heldere aanpak, zijn gevoel voor hiërarchie binnen het team en zijn flair, die goed paste bij het temperamentvolle Spaanse voetbal.
Onder zijn leiding speelden sterren als Emilio Butragueño, Hugo Sánchez en Michel hun beste wedstrijden. Beenhakker werd een symbool van klasse en professionaliteit en genoot in Spanje dezelfde status als in zijn geboorteland.
Wereldreiziger met passie voor het spel
Wat Leo Beenhakker onderscheidde van veel van zijn collega’s, was zijn internationale blik. Na zijn avonturen in Nederland en Spanje volgden periodes in Mexico (Club América en Chivas Guadalajara), Turkije (Istanbulspor), Zwitserland (Grasshopper Zürich) en zelfs Trinidad & Tobago. Overal waar hij kwam, liet hij zijn vakmanschap zien — niet altijd met prijzen, maar altijd met impact.
Ook als bondscoach was Beenhakker actief. Hij leidde het Nederlands elftal tijdens het WK van 1990 in Italië. Later was hij ook bondscoach van Saudi-Arabië, Trinidad & Tobago én Polen. Met dat laatste land schreef hij geschiedenis: hij leidde de Poolse nationale ploeg naar het EK van 2008, waarmee hij immens populair werd onder de Poolse fans.
Persoonlijkheid: scherpzinnig, eigenzinnig, warm
Beenhakker stond bekend om zijn directe stijl, scherpe opmerkingen en droge humor. Hij was een echte vakman die het voetbal met hart en ziel beleefde. Maar achter die professionele façade school ook een warme man, die spelers kon raken en motiveren. Veel van zijn oud-spelers spreken met groot respect over hem.
In interviews gaf hij vaak blijk van zelfspot. “Als je lang genoeg blijft hangen in het voetbal, wordt alles een keer je schuld,” grapte hij ooit. Toch wist hij ook in moeilijke tijden, zoals tijdens tegenvallende toernooien of conflictmomenten met bonden, altijd zijn waardigheid te bewaren.
Laatste jaren: adviseur en voetbalfilosoof
Na zijn actieve carrière bleef Beenhakker op de achtergrond actief in de voetbalwereld. Zo werkte hij als technisch directeur bij Feyenoord en gaf hij regelmatig analyses en lezingen over het spelletje waar hij zijn leven aan had gewijd. Hij zag zichzelf als een mentor, iemand die zijn kennis moest overdragen aan een nieuwe generatie trainers.
Zijn kijk op het moderne voetbal was kritisch, maar nooit verbitterd. Hij vond dat er te veel nadruk kwam te liggen op statistieken en data, en te weinig op gevoel en spelinzicht. “Voetbal is geen wiskunde,” zei hij geregeld. Voor hem bleef het altijd mensenwerk — op het veld én ernaast.
Requiem voor een voetbalicoon
Het 0verlijden van Leo Beenhakker roept veel emotie op binnen de voetbalwereld. Clubs als Ajax, Feyenoord en Real Madrid hebben inmiddels met officiële statements hun medeleven betuigd. Oud-spelers delen massaal herinneringen aan hun tijd met de man die hen als geen ander wist te coachen. Op sociale media stromen de eerbetonen binnen.
KNVB-voorzitter Just Spee noemt hem “een baken van kennis en passie, die altijd in dienst stond van het Nederlandse voetbal.” Ook Louis van Gaal sprak zich uit: “Leo was een van de grote denkers van onze tijd. Een man met humor, inzicht en bovenal een enorme liefde voor het spel.”
Een nalatenschap in tactiek en temperament
Wat blijft er over na zo’n indrukwekkende loopbaan? In de eerste plaats een erfenis van tactische verfijning. Beenhakker begreep het belang van structuur, balans en psychologie binnen een team. Daarnaast blijft zijn persoonlijkheid onvergetelijk: de flair van Don Leo, de grappen van de Rotterdammer, en het vakmanschap van de wereldcoach.
Hij inspireerde generaties trainers, van Frank de Boer tot Arne Slot, en zijn handtekening is voelbaar in talloze voetbalprojecten over de hele wereld. Zijn leven was voetbal, en zijn impact is nog lang niet uitgewerkt.
Tot slot
Leo Beenhakker was meer dan een trainer — hij was een verteller, een strateeg, een mentor, en een liefhebber. Zijn 0verlijden laat een leegte achter, maar ook een schat aan verhalen, anekdotes en lessen. In de kleedkamers van de Kuip en de ArenA, in de catacomben van Bernabéu en in de dug-out van exotische stadions: overal heeft hij iets achtergelaten.
Rust zacht, Don Leo. En bedankt voor alles.
Victor Vlam over zaak Marco Borsato: “Hij heeft groot onrecht meegemaakt”
De strafzaak tegen Marco Borsato blijft Nederland bezighouden. Na jaren van stilte en speculatie stond de zanger vorige week eindelijk terecht. Op dinsdag en donderdag vond de zitting plaats in de rechtbank van Utrecht. De uitspraak wordt op 4 december verwacht — een datum waar niet alleen Borsato en zijn familie, maar ook het publiek met spanning naar uitkijken.
De zaak, die draait om beschuldigingen van grensoverschrijdend gedrag, heeft de afgelopen jaren diepe sporen nagelaten. Zowel voor de betrokkenen als voor de zanger zelf. Waar sommigen vinden dat Borsato zich moet verantwoorden, zijn er ook velen die geloven dat hij onterecht is aangeklaagd.
Een van die stemmen is die van Victor Vlam, mediakenner en voormalig jurist, die zich in zijn podcast openlijk uitsprak over het proces.
“Ik ben van mening dat Marco groot onrecht is aangedaan,” zegt hij. “Deze zaak had nooit zover mogen komen.”
“Dit had nooit voor de rechter hoeven komen”
Victor Vlam volgde de rechtszaak op de voet. Aanvankelijk probeerde hij neutraal te blijven, maar wat hij hoorde tijdens de zittingen deed hem van mening veranderen.
“Ik vond in eerste instantie dat we het aan de rechter moesten overlaten,” legt hij uit. “Maar na wat er tijdens de zaak naar voren kwam, ben ik echt van mening dat hij vrijgesproken moet worden. Dit had geseponeerd moeten worden.”
Volgens Vlam is het bewijs waarop de zaak rust, te dun en te complex om een veroordeling te rechtvaardigen. “Er blijven te veel tegenstrijdigheden over. En als de twijfel zo groot is, hoort iemand niet veroordeeld te worden.”
Hij benadrukt dat zijn conclusie gebaseerd is op wat openbaar werd in de rechtszaal, niet op geruchten of mediafragmenten. “Wat ik zag en hoorde, gaf me het gevoel dat dit proces niet eerlijk is geweest tegenover hem.”
“De gevolgen zijn enorm geweest”
Of Marco Borsato nu wel of niet wordt vrijgesproken, volgens Vlam heeft de zaak hem al onherstelbaar geraakt.
“De consequenties voor Marco zijn gigantisch,” zegt hij in zijn podcast. “Zijn leven staat al vier jaar stil. Hij kan niet optreden, zijn naam is beschadigd, zijn imago is gebroken.”
Hij verwijst naar berekeningen van RTL Z, die eerder schatten dat de zanger ruim negen miljoen euro is misgelopen aan inkomsten en juridische kosten. “Dat is een financiële klap die bijna niemand kan bevatten. Maar nog zwaarder is de emotionele schade. Je ziet dat hij zich volledig heeft teruggetrokken.”
Vlam benadrukt dat ongeacht de uitspraak, de reputatieschade blijvend is. “Zelfs bij een vrijspraak blijft er altijd iets hangen. Dat is het tragische van zulke publieke rechtszaken.”
De kern van de zaak
Hoewel de inhoud van het proces gevoelig ligt, gaat Vlam in zijn podcast voorzichtig in op wat hij ziet als de kern van de zaak: de vraag wie er werkelijk slacht0ffer is geworden van wat er is gebeurd.
“Eigenlijk draait het om één cruciale vraag,” zegt hij. “Is de jonge vrouw slacht0ffer van Marco Borsato, of is zij slacht0ffer van een complexe gezinssituatie waarin anderen hun eigen belangen lieten meespelen?”
Volgens hem speelde de moeder van het meisje, Nathalie, een belangrijke rol in het geheel. Zij werkte jarenlang nauw samen met Borsato als zijn persoonlijke assistent.
“Haar hele werk- en sociale leven speelde zich af binnen de wereld van Marco Borsato,” zegt Vlam. “Toen duidelijk werd dat haar rol bij hem zou eindigen, veranderde er veel. En precies op dat moment kwamen de beschuldigingen naar buiten.”
“De timing was opvallend”
Wat Vlam vooral opvalt, is het moment waarop de beschuldigingen werden geuit.
“Uitgerekend tijdens het gesprek waarin haar ontslag werd besproken, kwamen deze aantijgingen naar voren,” vertelt hij. “Dat maakt het bijzonder lastig om te beoordelen wat de ware drijfveren waren.”
Hij benadrukt dat dit niet betekent dat de beschuldigingen per definitie onwaar zijn, maar dat de omstandigheden de zaak complex maken. “Als iets jaren geleden is gebeurd, en je brengt het pas naar buiten op het moment dat je zelf onder druk staat, dan werpt dat vragen op. En die vragen verdienen zorgvuldig onderzoek.”
Een gezin met ongebruikelijke grenzen
Vlam verwijst in zijn analyse ook naar de dynamiek binnen het gezin van de betrokken familie, zoals die tijdens de rechtszaak ter sprake kwam.
“Er zijn duidelijke signalen dat het gezin waarin dit speelde, zijn eigen, heel losse omgangsvormen had,” zegt hij. “Dat maakt het moeilijk om achteraf vast te stellen waar grenzen precies lagen.”
Volgens hem erkende Marco tijdens de zaak dat hij achteraf gezien niet altijd gepast handelde in zijn omgang met de familie. “Hij zei dat sommige berichten of grapjes niet verstandig waren. Daar heeft hij spijt van. Maar dat is iets heel anders dan strafbaar gedrag.”
Vlam noemt dat onderscheid essentieel. “Je kunt iets sociaal ongepast vinden, zonder dat het juridisch over de schreef gaat.”
“De moeder ging verder dan hij”
In zijn analyse stelt Vlam dat ook het gedrag van de moeder vragen oproept. Tijdens de zitting werden berichten en beelden besproken die volgens hem “duiden op een zeer vrije communicatiestijl” binnen het gezin.
“Er zijn voorbeelden genoemd van berichten die zij stuurde naar Marco, waarin ze zelf veel verder ging dan hij,” zegt hij. “Dat laat zien dat de context veel ingewikkelder is dan men denkt.”
Volgens Vlam heeft Marco zich binnen die context niet buitensporig gedragen, hoe ongelukkig sommige keuzes ook waren. “Hij heeft meegedaan aan iets wat in dat gezin als normaal gold. Dat maakt het niet goed, maar het maakt het wel anders.”
Een zaak die Nederland verdeelt
De publieke opinie over de zaak blijft verdeeld. Een deel van de Nederlanders vindt dat Borsato zich moet verantwoorden en dat de rechter zijn oordeel moet vellen, terwijl een ander deel gelooft dat hij slacht0ffer is van verkeerde aannames en media-aandacht.
“Dat mensen verdeeld zijn, is logisch,” zegt Vlam. “Het is een complexe zaak zonder zwart-wit antwoord. Maar ik denk dat we ons moeten afvragen wat er overblijft van iemand als hij jarenlang publiekelijk wordt beschuldigd en nog geen uitspraak heeft gehad.”
Hij pleit voor meer terughoudendheid in publieke veroordelingen. “In Nederland geldt dat iemand onschuldig is tot het tegendeel bewezen is. Laten we dat principe niet vergeten.”
Vooruitkijken naar 4 december
Op 4 december zal de rechter uitspraak doen in de zaak. Wat de uitkomst ook zal zijn, de impact ervan zal groot blijven. Voor Marco Borsato betekent het mogelijk een kans op eerherstel — of een nieuwe periode van onzekerheid.
Victor Vlam hoopt dat de uitspraak helderheid brengt. “Voor iedereen. Ook voor de betrokken families. Want dit heeft te lang geduurd.”
Hij besluit met een oproep tot mededogen:
“We leven in een tijd waarin mensen snel oordelen. Maar achter elk verhaal schuilt een mens, met fouten, emoties en verdriet. Wat er ook gebeurt, laten we niet vergeten dat gerechtigheid niet alleen draait om straf, maar ook om begrip.”
💬 Wat denk jij? Vind jij dat Marco Borsato onrecht is aangedaan, of geloof je dat het goed is dat de rechter dit grondig heeft onderzocht? Deel je mening op onze Facebookpagina.