Algemeen
Kijkers grijpen in met belangrijk advies voor Olof in Married at First Sight
Zodra het nieuwe seizoen van Married at First Sight van start ging, wisten kijkers het meteen: dit wordt weer smullen. Toch is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Vooral Olof, de Eindhovense ondernemer die is gekoppeld aan de knappe Femke, krijgt na drie afleveringen flink wat kritiek te verduren. Zijn gedrag ligt onder een vergrootglas, en de meningen op social media zijn duidelijk: Olof moet het rustiger aan doen, want dit tempo werkt averechts.
Eerste indruk: veelbelovend
De ontmoeting tussen Olof en Femke leek in eerste instantie op een succesformule. Hij straalde van oor tot oor toen hij haar voor het eerst zag, en ook Femke kon een glimlach niet onderdrukken. De ceremonie verliep soepel, de ringen werden uitgewisseld, en een voorzichtige kus volgde. Kijkers thuis hadden nog hoop dat dit weleens een van de succesverhalen van het seizoen kon worden.
Maar al snel sloeg de sfeer op social media om. Niet omdat er iets dramatisch gebeurde, maar juist vanwege Olofs overenthousiaste houding.
‘Lieverd, mop, schat…’
Wat direct opviel, was Olofs liefde voor koosnaampjes. Nog voordat ze elkaar een dag kenden, regende het al ‘lieverd’, ‘moppie’ en ‘schat’. Waar sommige kijkers dit misschien aandoenlijk vonden, sloegen bij anderen de kriebels al snel toe.
Op platform X (voorheen Twitter) werd druk getikt. Iemand schreef: “Hij kent haar net vier uur en noemt haar nu al lieverd alsof ze al tien jaar samen zijn.” Een ander merkte op: “Ik had m’n hartjespyjama al aan toen ik naar buiten wilde vluchten.”
De intensiteit van Olofs benadering wordt door veel kijkers als ’te veel, te snel’ ervaren, en dat roept vragen op over hoe Femke zich hierbij voelt.
Femke blijft ingetogen
Wat het contrast groter maakt, is Femke’s rustige, meer gereserveerde houding. Ze is vriendelijk, geïnteresseerd en open, maar laat zich niet volledig meeslepen door Olofs enthousiasme. Dat leidt ertoe dat sommige kijkers zich zorgen maken over het mogelijke effect van Olofs gedrag op haar.
“Ze lijkt een beetje overdonderd,” schrijft iemand op social media. Een ander stelt: “Ze geeft signalen af dat ze even ademruimte nodig heeft, maar Olof blijft maar doordraven.” En dat baart fans van het programma zorgen.
Goede bedoelingen, verkeerde timing?
Dat Olof niets dan goede bedoelingen heeft, staat voor velen buiten kijf. Hij lijkt echt op zoek naar liefde, stabiliteit en verbinding. Zijn enthousiasme komt vanuit zijn hart. Maar, zo stellen kijkers, zijn manier van toenadering zoeken werkt nu juist averechts.
Een kijker vatte het treffend samen: “Hij bedoelt het goed, maar het voelt alsof je met volle vaart een kamer binnenkomt terwijl iemand net zijn jas nog aan het ophangen is. Even rustig aan, man.”
De gunfactor is er wel
Opvallend genoeg lijkt het publiek Olof ondanks de kritiek toch te mogen. Hij komt over als een vriendelijke man die klaar is voor de liefde. Zijn vrolijke persoonlijkheid, zijn energie en zijn inzet vallen zeker in de smaak. Maar juist omdat kijkers hem een happy end gunnen, roepen ze massaal op tot wat meer terughoudendheid.
“Als hij nu even twee versnellingen terugschakelt, zou dit koppel nog best kunnen slagen,” schrijft een hoopvolle fan. Een ander: “Hij is niet onsympathiek, hij is gewoon… een beetje té.”
De balans vinden
Wat Olof nodig lijkt te hebben, is balans. In een programma als Married at First Sight waarin wildvreemden trouwen en vervolgens samen een leven moeten opbouwen, is voorzichtigheid geen overbodige luxe. De dynamiek tussen twee mensen moet zich nog vormen, vertrouwen moet groeien, en wederzijdse aantrekkingskracht heeft tijd nodig.
Daarbij is communicatie essentieel. Als Olof zich bewust wordt van Femke’s signalen – haar behoefte aan iets meer ruimte en kalmte – en daarin meebeweegt, is de kans groot dat er alsnog iets moois kan ontstaan.
Kijkers geven massaal advies
De sociale media stroomden na aflevering drie vol met goedbedoeld advies. De ene na de andere tip wordt uitgedeeld – alsof Nederland collectief datingcoach is geworden. Een kleine greep uit de reacties:
-
“Olof, less is more. Echt. Geef haar even tijd om jou te leren kennen.”
-
“Misschien gewoon even geen ‘moppie’ meer tot jullie elkaar minimaal een week kennen.”
-
“Laat haar zélf ook wat initiatief nemen. Het werkt twee kanten op, vriend.”
Sommige reacties zijn op het randje van cynisch, maar velen zijn oprecht: mensen willen Olof laten slagen, maar dan moet hij wel even op de rem.
Wat brengt de volgende aflevering?
Vooruitblikkend vragen veel kijkers zich af hoe deze dynamiek zich gaat ontwikkelen. Blijft Olof op dit hoge tempo doorgaan? Of weet hij zich aan te passen en ontstaat er meer ruimte voor Femke om ook haar kant van het verhaal te vertellen?
De preview van de volgende aflevering laat zien dat het stel richting de huwelijksreis gaat – een periode waarin koppels elkaar echt beter leren kennen. Hier zal de ware dynamiek pas écht boven tafel komen.
Zal Olof inzien dat iets meer terughoudendheid werkt in zijn voordeel? Gaan we een intiemere klik zien ontstaan? Of blijkt dat het enthousiasme van Olof toch een brug te ver is?
RTL en het montagevraagstuk
Een ander punt van discussie onder kijkers is de rol van de montage. Want hoewel Olof ongetwijfeld enthousiast is, is het ook mogelijk dat de productie ervoor kiest om bepaalde fragmenten te benadrukken, waardoor zijn gedrag extra uitgesproken lijkt.
“Misschien krijgen we vooral de overdreven stukjes te zien, zodat het ‘sappiger’ lijkt dan het is,” suggereert een kijker. Een andere fan van het programma voegt toe: “De montage bepaalt voor een groot deel hoe wij mensen zien. Hopelijk krijgen we volgende week meer van hun échte dynamiek te zien.”
Conclusie: er is nog hoop
Hoewel Olof onder vuur ligt, lijkt de situatie allerminst uitzichtloos. Zijn intenties zijn goed, zijn energie is aanstekelijk en de klik met Femke was er – al is die nu nog voorzichtig. Als hij zijn tempo iets aanpast, ruimte laat voor Femke om ook te bloeien en de koosnaampjes iets doseert, zou dit weleens een verrassende match kunnen worden.
Voor nu luidt het kijkersadvies dan ook unaniem: “Olof, adem in, adem uit… en geef haar de kans om jou net zo leuk te vinden als jij haar vindt.”
En misschien, heel misschien, worden hij en Femke dan toch het succesverhaal van Married at First Sight 2025.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”