Algemeen
Angela de Jong haalt uit naar Kopen Zonder Kijken-Bob en Alex: ‘Zielige actie’
Angela de Jong haalt uit naar ‘emotionele stunt’ van Alex en Bob in Kopen Zonder Kijken
De nieuwste aflevering van Kopen Zonder Kijken heeft voor flink wat stof doen opwaaien. Niet vanwege de gekozen woning of de verbouwing, maar vanwege een veelbesproken moment tijdens het gesprek tussen makelaar Alex van Keulen, bouwexpert Bob Sikkes en de deelnemers Kaj en Lieneke. Tv-recensent Angela de Jong, bekend van haar vlijmscherpe columns in het AD, is ongekend kritisch. Ze noemt de grap van Alex en Bob zelfs een “zielige actie” die volledig misplaatst was, zeker gezien de persoonlijke situatie van het jonge gezin.
Woningnood en zorgen om hun zieke zoontje
Het stel Kaj en Lieneke zit al jarenlang in een uitzichtloze situatie. Ze wonen klein, met twee jonge kinderen van wie de jongste kampt met gezondheidsproblemen. De zoektocht naar een grotere en geschikte woning duurt inmiddels vijf jaar. Alles lijkt tegen te zitten. Overal waar ze proberen te kopen worden ze overboden, en hun budget van vier ton blijkt in de huidige woningmarkt niet voldoende. Dit zorgt voor veel stress bij het stel, wat duidelijk zichtbaar wordt in de aflevering.
Volgens Angela de Jong is dit niet zomaar een doorsnee koppel met hoge eisen of onrealistische wensen. “Ze vragen niet om een droomvilla met jacuzzi in het centrum van Amsterdam,” schrijft ze. “Ze willen gewoon een plek waar hun kinderen elk een eigen kamer hebben, een zolder, en een tuin om in te kunnen spelen. Meer niet.”
‘We zijn kansloos’
Tijdens de aflevering is te zien hoe makelaar Alex het gesprek aangaat met het koppel. Hij stelt streng en onheilspellend dat de zoektocht naar een huis voor Kaj en Lieneke ‘mogelijk stopt’. De woorden vallen zwaar. Lieneke barst bijna in tranen uit. De boodschap is hard en onverwacht. Maar dan – na minutenlang stilte, spanning en ongemak – blijkt het een grap te zijn. Alex en Bob lachen en onthullen dat er wél een woning is gevonden.
Voor veel kijkers en ook voor Angela de Jong ging dit toneelstukje veel te ver. “Waarom je op zo’n gevoelig moment kiest voor een soort toneel met nepnieuws, blijft voor mij een raadsel,” aldus De Jong. “Vooral als je weet dat er zoveel emotionele lading zit achter hun woonwens.”
Een gemiste kans voor empathie
Volgens De Jong hebben Alex en Bob hier een grote kans gemist om hun empathie te tonen. Ze stelt dat het duo zich liet meeslepen in hun eigen script en vergat wie er werkelijk voor hen zat: een gezin dat door een moeilijke periode gaat en al jarenlang droomt van rust, ruimte en stabiliteit.
In haar column benadrukt ze: “Kaj en Lieneke zijn niet zoals sommige andere stellen in het programma, die eisen stellen als ‘binnen vijf minuten van een specialty coffee bar’ of ‘het liefst een woning met karakter op een toplocatie’. Zij willen gewoon een veilige, fijne plek voor hun kinderen, vooral vanwege de medische situatie van hun jongste zoon.”
De afwezigheid van Martijn Krabbé voelbaar
Wat de situatie volgens De Jong nog schrijnender maakt, is het gemis van presentator Martijn Krabbé. In eerdere seizoenen wist hij altijd precies de juiste toon te raken. De spanning, de hoop, de teleurstelling – Krabbé voelde haarfijn aan wanneer het moment daar was om even stil te zijn of juist de sfeer te verlichten met een opmerking. “Martijn zou deze scène nooit zo ver hebben laten komen,” schrijft Angela. “Hij begrijpt hoe je met mensen moet omgaan die zich kwetsbaar opstellen in een spannend en emotioneel programma.”
Zonder Martijn mist het programma volgens veel kijkers precies dat stukje menselijke nuance dat de formule zo geliefd maakte. Angela stelt voor dat Bob en Alex, wanneer ze een volgende keer een ‘grap’ overwegen, zich afvragen: “Wat zou Martijn doen?”
Reacties van kijkers: ongemak en verbazing
Niet alleen De Jong laat zich kritisch uit over het moment. Ook op sociale media regent het reacties. Veel kijkers noemen het ‘ongepast’, ‘onhandig’ of simpelweg ‘zielig’. Iemand schrijft op X: “Het verdriet was echt, en de opluchting achteraf misschien ook, maar dit had nooit op deze manier gespeeld mogen worden.” Een ander zegt: “Je ziet Lieneke vechten tegen haar tranen, en dan wordt het weggelachen. Daar is niks vermakelijks aan.”
Anderen vragen zich hardop af of het programma niet te ver is gegaan in de zoektocht naar spanning en sensatie. “Is het nog reality of meer een script?” vraagt een volger zich af.
Meer dan een grapje
Hoewel sommigen de scène misschien als ‘onschuldig’ of ‘humoristisch’ zien, benadrukt Angela dat het hier om meer gaat dan alleen een grapje. “Het gaat over hoe je mensen behandelt die in een kwetsbare positie zitten. Hoe je hun vertrouwen wint en vervolgens zorgvuldig met hun emoties omgaat.”
Volgens haar is reality-tv pas echt geslaagd als het publiek zich kan verplaatsen in de mensen die meedoen, zonder het gevoel te krijgen dat er met hun emoties gespeeld wordt voor kijkcijfers.
Respectvolle benadering als sleutel
De Jong sluit haar betoog af met een oproep tot meer zorgvuldigheid in dit soort emotionele formats. “We leven mee met de deelnemers. We voelen hun hoop en hun teleurstelling. Maar dat betekent ook dat de makers respectvol om moeten gaan met die gevoelens. Zéker als het gaat om jonge gezinnen met zieke kinderen. Daar mag je nooit lichtzinnig over doen.”
Met deze stevige, maar genuanceerde kritiek hoopt Angela dat de makers zich in de toekomst bewuster zijn van hun impact. Kopen Zonder Kijken is een programma dat juist populair is geworden door de warmte en echtheid – eigenschappen die volgens velen in deze aflevering even ver te zoeken waren.
Conclusie
De uitzending met Kaj en Lieneke laat zien hoe kwetsbaar reality-tv kan zijn als het evenwicht tussen spanning en menselijkheid wegvalt. Waar kijkers gewend zijn geraakt aan een warme, betrokken aanpak, kregen ze nu een scène voorgeschoteld die eerder ongemak opriep dan bewondering. Angela de Jong verwoordt dat gevoel scherp, en haar oproep tot meer empathie in de toekomst lijkt breed gedragen te worden door het kijkerspubliek. Hopelijk nemen de makers de feedback ter harte — want de kracht van Kopen Zonder Kijken zit nog altijd in de oprechte verhalen van gewone mensen die dromen van een thuis.
Algemeen
Belle Perez laat na het overlijden van haar man voor het eerst van zich horen met hartverscheurend bericht
Het nieuws kwam vorige week hard binnen in België en Nederland. Belle Perez verloor onverwacht haar levenspartner Wouter van der Horst, met wie zij jarenlang lief en leed deelde. De zangeres hield zich dagenlang stil, maar heeft nu voor het eerst zelf woorden gegeven aan het immense gemis dat haar en haar gezin heeft getroffen.
Een leven dat in één moment kantelde
Voor buitenstaanders is het soms nauwelijks te bevatten hoe snel het leven kan veranderen. Nog geen dag voor het ingrijpende moment vierde het gezin een feestelijke gebeurtenis: de negende verjaardag van zoon Ellia. Een dag vol taart, lachende gezichten en het vertrouwde gevoel van samen zijn. Wat niemand toen kon vermoeden, is dat dit één van de laatste momenten zou zijn waarop het gezin nog compleet was.
Voor Belle Perez betekende het daaropvolgende nieuws een breuklijn door haar leven. Alles wat vanzelfsprekend leek, viel in één klap stil. Optredens, plannen, routine: ze maakten plaats voor stilte, ongeloof en verdriet. In zulke momenten ontbreekt vaak de taal om te beschrijven wat iemand voelt — en juist daarom raakte haar eerste reactie zoveel mensen.
Belle spreekt: woorden uit een verscheurd hart
Via Instagram deelde Belle Perez een foto van haar man, vergezeld van een boodschap die recht uit het hart lijkt te komen. Geen grootse verklaringen, geen publiek statement, maar een persoonlijke reflectie die de rauwheid van het moment blootlegt.
Ze schrijft dat het verlies zo plotseling kwam dat haar hart het nog niet kan bijbenen. Dat het leven in één ademtocht volledig veranderde. Wat bleef, zo verwoordt ze, is liefde — en een gemis dat alles overstemt. Ze noemt Wouter haar liefste echtgenoot en de meest toegewijde papa, zoon en broer. Woorden die niet alleen verdriet uitdrukken, maar ook laten zien hoe diep de band was die zij met hem deelde.
Voor velen voelde die boodschap herkenbaar. Het was geen tekst voor de media, maar een brief aan de wereld, geschreven vanuit een plek waar pijn en liefde naast elkaar bestaan.
Overweldigende steun uit twee landen
In haar bericht staat Belle ook stil bij de enorme golf aan medeleven die haar overspoelt. Ze spreekt van een “tsunami aan liefde” die voelbaar is in zowel België als Nederland. Die woorden zijn geen overdrijving. Onder haar bericht stromen reacties binnen van collega-artiesten, vrienden, fans en mensen die haar verhaal al jaren volgen.
Mensen delen herinneringen aan ontmoetingen, aan concerten waar haar muziek hen raakte, of spreken simpelweg hun steun uit als ouder, partner of mens. Juist die brede verbondenheid laat zien hoe diep het verhaal resoneert. Verdriet is universeel, en wanneer iemand het durft te delen zonder maskers, voelen anderen zich uitgenodigd om mee te dragen.
Een moeder, een zoon en een nieuwe werkelijkheid
Centraal in alles staat zoon Ellia. Voor een kind van negen is zo’n plotselinge verandering nauwelijks te bevatten. Het leven zoals hij dat kende, is in korte tijd onherkenbaar geworden. Belle en haar familie kiezen er bewust voor om hem te beschermen, rust te bieden en ruimte te laten voor zijn eigen tempo.
Voor ouders die dit lezen, zal het invoelbaar zijn: het instinct om sterk te blijven voor je kind, terwijl je zelf nauwelijks overeind blijft. Belle heeft haar professionele verplichtingen tijdelijk losgelaten om zich volledig te richten op haar gezin. Haar kerstconcerten werden geannuleerd, niet uit plicht, maar uit noodzaak.
Van verlies naar betekenis: de Wout Foundation
Te midden van dit alles ontstond een idee dat veel mensen diep heeft geraakt. In plaats van bloemen of andere traditionele gebaren, vraagt Belle aandacht voor de Wout Foundation — een stichting die is opgericht ter nagedachtenis aan haar man.
Het doel van de stichting is helder en betekenisvol: hoop bieden aan kinderen voor wie het leven niet vanzelfsprekend verloopt. Vanuit het eigen verlies wil de familie iets creëren dat anderen ondersteunt, juist daar waar het moeilijk is.
Het is een keuze die veel zegt over de waarden die Wouter en Belle samen deelden. Wie midden in rouw besluit om vooruit te kijken naar wat men kan betekenen voor anderen, toont een kracht die verder gaat dan woorden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Waarom dit zoveel mensen raakt
Dat de stichting zoveel losmaakt, is begrijpelijk. Het idee dat uit iets pijnlijks iets goeds kan groeien, biedt troost — niet alleen aan de nabestaanden, maar ook aan mensen die zelf met verlies leven. Het maakt verdriet niet kleiner, maar geeft het richting.
Veel reacties onderstrepen dat gevoel. Mensen schrijven dat ze ontroerd zijn door de keuze om iets blijvends te creëren. Dat het hen herinnert aan wat echt telt: zorg voor elkaar, aandacht voor kwetsbaarheid, en het besef dat liefde niet stopt waar het leven verandert.
Geen haast, geen verwachtingen
Belle heeft niet aangegeven wanneer of hoe ze haar werk zal hervatten. En dat is begrijpelijk. Rouw kent geen schema en geen deadline. De komende periode zal in het teken staan van aanpassing, verwerking en het opnieuw vormgeven van het dagelijks leven.
Wat vaststaat, is dat ze er niet alleen voor staat. De steun uit haar omgeving, de liefde voor haar zoon en de herinneringen aan Wouter vormen samen een netwerk waarin ze stap voor stap haar weg zal vinden.
Een moment van stilte en respect
Vanaf deze plek past vooral terughoudendheid en respect. Niet elk verdriet hoeft geanalyseerd of verklaard te worden. Soms is erkennen genoeg. Erkennen dat dit een immens verlies is. Dat woorden tekortschieten. En dat medeleven geen oplossing biedt, maar wel verzacht.
Onze gedachten gaan uit naar Belle, naar Ellia en naar alle mensen die Wouter liefhadden. Moge de liefde die nu zo voelbaar is, hen dragen in een tijd waarin alles anders is geworden.
Soms is er niets meer te zeggen dan dit: je staat er niet alleen voor.