Algemeen
Vreselijke gebeurtenis bij afscheid Rob de Nijs
Emotioneel afscheid van Rob de Nijs: ‘Alsof je een familielid bent verloren’
De ochtend van woensdag 26 maart 2025 zal bij veel mensen in het geheugen gegrift blijven staan. In alle vroegte vormde zich voor het DeLaMar Theater in Amsterdam een lange rij van mensen – fans, bewonderaars, en betrokkenen – die allemaal één ding gemeen hadden: hun liefde en bewondering voor zanger Rob de Nijs. Voor velen voelde het afscheid alsof ze een dierbare verloren, een gevoel dat die dag breed gedeeld werd.
De laatste groet aan een icoon
Rob de Nijs overleed op 16 maart op 82-jarige leeftijd na een jarenlang gevecht met de ziekte van Parkinson. Zijn overlijden liet een diepe leegte achter in de Nederlandse muziekwereld. Al decennialang wist hij mensen te raken met zijn stem, zijn teksten en zijn warme persoonlijkheid. Tijdens het publieke afscheid woensdag werd dat nogmaals overduidelijk.
Vanaf 09.30 uur konden fans naar het DeLaMar Theater komen om de zanger een laatste eer te bewijzen. Het theater, normaal gesproken een plek van culturele viering, stond deze dag volledig in het teken van rouw, dankbaarheid en herinnering.
Een kist omringd door bloemen en liefde
Binnen in het theater lag Rob opgebaard in een stijlvolle, witte kist, omringd door een zee aan bloemen. De keuze voor een witte kist werd door velen geïnterpreteerd als een symbool van rust, puurheid en een vredig afscheid. Op de achtergrond klonken zacht zijn bekendste liedjes – van “Het werd zomer” tot “Banger hart” – waardoor het leek alsof hij toch nog even bij iedereen was.
De sfeer was ingetogen maar warm. Mensen liepen in stilte langs de kist, sommigen met tranen in de ogen, anderen fluisterend een gebed of een paar laatste woorden. Opvallend was dat er niet alleen oudere fans aanwezig waren. Ook jonge mensen stonden in de rij, sommigen met een bloem in de hand, anderen met een oude LP onder de arm. Rob de Nijs had generaties weten te verbinden – een zeldzaam talent.
‘Zijn muziek was alles voor me’
Buiten het theater stonden honderden mensen te wachten. In interviews met aanwezige media, waaronder de NOS en Hart van Nederland, vertelden velen over hun persoonlijke band met Robs muziek. Een vrouw uit Haarlem zei: “Zijn muziek was de soundtrack van mijn leven. Mijn eerste kus, mijn trouwdag, en ook het afscheid van mijn moeder – Rob zong erbij.” Een andere man voegde toe: “Alsof ik een familielid verlies. Hij was er altijd, op de radio, op tv, op cassettebandjes in de auto. Het is nu echt stil.”
De rij buiten het theater groeide snel, waardoor de deuren eerder dan gepland opengingen. De organisatie had gerekend op veel belangstelling, maar de massale opkomst overtrof alle verwachtingen.
Een persoonlijke keuze: afwezigheid van Belinda en Yoshi
Opvallend was de afwezigheid van Belinda Meuldijk, Robs ex-vrouw en jarenlang zijn vaste tekstschrijver, én van hun zoon Yoshi. Hoewel ze uitgenodigd waren om deel te nemen aan de herdenking, kozen zij ervoor om Rob op hun eigen manier te gedenken.
Hun advocaat liet weten: “Belinda en Yoshi verkiezen een klein, persoonlijk afscheid. Ze hopen op een mooie en respectvolle herdenking in het theater, maar willen dit moment graag privé beleven.” Daarbij deed Meuldijk ook een oproep aan de media en het publiek om hun keuze te respecteren.
Een muzikale afscheidsgroet
Een paar dagen voor het afscheid deelde Belinda een bijzonder bericht via Facebook, waarin ze voor het eerst reageerde op het overlijden van haar ex-man. Ze schreef onder andere over de liefde en bewondering die zij en Yoshi voelden, maar ook over het verdriet dat nu alles overheerst. In datzelfde bericht deelde ze een lied dat zij speciaal voor Rob schreef: “Ooit Zal Ik Een Herinnering Zijn”.
Hoewel het oorspronkelijk de bedoeling was dat Rob het zelf zou opnemen, bleek hij fysiek niet meer in staat om het in te zingen. In zijn plaats nam Han Kooreneef de zang voor zijn rekening. De demo raakte vele mensen diep en werd binnen enkele uren honderden keren gedeeld op sociale media. “Kippenvel”, schreef iemand. “Ik heb het drie keer geluisterd en elke keer gehuild.”
Genodigden nemen afscheid in besloten ceremonie
In de middag vond er in het DeLaMar Theater een besloten ceremonie plaats, bedoeld voor familie, vrienden, collega’s en genodigden uit de muziekwereld. Volgens aanwezigen was het een intieme, waardige en emotionele bijeenkomst waarin Robs leven werd gevierd met muziek, anekdotes en herinneringen.
Enkele collega’s van Rob spraken liefdevolle woorden, onder wie zangeres Ruth Jacott en presentator Ivo Niehe. Ook werd er muziek gespeeld, live gezongen door artiesten die Rob bewonderden en met wie hij in het verleden samenwerkte.
Een leven in het teken van muziek
Rob de Nijs begon zijn muzikale carrière in de jaren zestig met de band The Lords. Zijn grote doorbraak kwam in 1963 met het nummer “Ritme van de Regen”. Later brak hij definitief door als soloartiest met hits als “Jan Klaassen de Trompetter”, “Zondag” en “Malle Babbe”. Zijn samenwerking met Belinda Meuldijk als tekstschrijver leverde hem een reeks van zijn grootste successen op in de jaren tachtig en negentig.
Met zijn kenmerkende stemgeluid, melancholische teksten en charme wist Rob een unieke plek in de Nederlandse muziekgeschiedenis te veroveren. Tot op hoge leeftijd stond hij op het podium, tot zijn ziekte hem daartoe dwong te stoppen.
Een voorbeeld van waardigheid en volharding
Rob was niet alleen geliefd om zijn muziek, maar ook om de manier waarop hij met zijn ziekte omging. In interviews sprak hij openhartig over zijn strijd met Parkinson en de impact daarvan op zijn leven en carrière. Zijn afscheidstournee “Het Einde van een Liedje” raakte duizenden mensen en werd gezien als een voorbeeld van moed en waardigheid.
Wat blijft, is de herinnering
De rij voor het DeLaMar Theater, de bloemen, de tranen, het lied van Belinda – het zijn allemaal uitingen van één grote waarheid: Rob de Nijs heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten. Zijn stem zal voor altijd doorklinken in de harten van velen.
Zoals een fan het verwoordde: “Rob de Nijs was niet alleen een zanger, hij was een vriend, een broer, een stuk van ons leven. En hoewel hij er nu niet meer is, zal zijn muziek altijd blijven bestaan.”
Rust zacht, Rob. Jij bent nu de herinnering geworden die je zelf ooit bezong.
Tina Nijkamp over haar vertrek bij SBS: “Mijn hele basis viel weg”
Tegenwoordig kennen we haar als dé autoriteit op het gebied van kijkcijfers. Haar analyses over televisieprogramma’s worden op sociale media en in talkshows als leidend beschouwd, en haar dagelijke updates over het kijkgedrag van Nederland worden massaal gelezen en besproken. Maar Tina Nijkamp is veel meer dan alleen de ‘koningin van de kijkcijfers’. Ooit stond ze zelf aan het roer van een van de grootste commerciële zenders van het land. Als voormalig directeur televisie bij SBS6 was ze jarenlang een van de invloedrijkste vrouwen in Hilversum.
Haar vertrek in 2011 kwam dan ook als een verrassing. Wat weinigen wisten, was dat achter die abrupte exit een diep persoonlijke en aangrijpende reden schuilging. In een openhartig interview met Het Parool blikt Tina terug op een van de donkerste periodes in haar leven.
De hoogtijdagen bij SBS6
In de jaren voorafgaand aan haar vertrek zat Tina op het absolute toppunt van haar carrière. Ze was medeverantwoordelijk voor de programmering van SBS6, Veronica en Net5. In 2008 werd ze zelfs uitgeroepen tot Omroepvrouw van het Jaar – een erkenning voor haar scherpe visie en commerciële instinct. Ze wist met haar keuzes de zender naar grote hoogten te brengen.
Maar terwijl het professioneel voor de wind ging, begonnen in haar privéleven de eerste donkere wolken zich samen te pakken.
Een reeks tragedieën: “Mijn hele basis viel weg”
Tussen 2008 en 2010 werd Tina geconfronteerd met een niet te bevatten opeenstapeling van persoonlijke verliezen. In een tijdsbestek van slechts tweeënhalf jaar verloor ze haar moeder, zus én vader, allemaal aan de gevolgen van kanker.
“Mijn hele basis was weg,” vertelt ze in het interview. “Ik kon niet meer slapen, dacht dat ik zelf ziek was. Het ging gewoon niet meer.”
Ze stortte geestelijk volledig in. Uiteindelijk was het haar echtgenoot die de knoop doorhakte en contact opnam met haar werkgever.
“Mijn man heeft gebeld: Tina komt niet meer.”
Dat telefoontje betekende het einde van haar tijd bij SBS. Een gedwongen afscheid van een carrière waar ze jarenlang alles voor had gegeven.
Een korte poging tot een nieuwe start bij Eyeworks
Na ongeveer een jaar van rust en rouw besloot Tina voorzichtig haar weg terug te zoeken naar het werkende leven. Ze ging aan de slag bij Eyeworks, het productiebedrijf van Reinout Oerlemans. Hoewel het werk inhoudelijk interessant leek en de collega’s vriendelijk waren, voelde ze zich totaal niet op haar plek.
“Ik zat op een vreselijk bedrijventerrein in Amsterdam-West,” zegt ze daarover. “Ik keek om me heen en dacht alleen maar: wat doe ik hier?”
De combinatie van het gebrek aan inspiratie, de zakelijke setting en het gevoel dat ze zichzelf kwijt was, zorgden ervoor dat Tina al snel besefte dat ze deze weg niet moest vervolgen.
De keuze voor het gezin: van topvrouw naar huismoeder
Na haar korte terugkeer in de mediawereld besloot Tina om het roer volledig om te gooien. Ze koos ervoor om huismoeder te worden, en richtte zich volledig op haar gezin. Een radicale keuze, maar voor haar een logische.
“Ik geniet ervan,” vertelt ze openhartig. “Wasjes draaien, er voor de kinderen zijn, met de hond wandelen. Het simpele leven is ook waardevol.”
In een wereld waarin ambitie vaak gelijk wordt gesteld aan carrièretijgeren, kiest Tina bewust voor rust, overzicht en verbondenheid met haar naasten. Ook financieel past ze zich aan. “Ik geef niet veel geld uit,” zegt ze. “Ik ga nergens heen en koop mijn kleding gewoon bij de HEMA of H&M.”
Het contrast met haar glamoureuze leven als televisiedirecteur is groot, maar Tina straalt tevredenheid uit. Ze heeft zichzelf opnieuw uitgevonden.
Het leven in Amsterdam: geen naoberschap
Hoewel ze geniet van het moederschap en haar nieuwe rol als analist en columnist, is er één aspect waar ze zich nog altijd aan stoort: de anonimiteit van de grote stad. Tina woont in Amsterdam-Zuid, tussen de BN’ers en de statige woningen, maar mist daar iets essentieels.
“Er is geen gemeenschapszin,” zegt ze. “Geen naoberschap zoals je dat in een dorp hebt. Hier kun je een maand dood in je huis liggen en niemand merkt het.”
De nuchtere en warme dorpsmentaliteit die ze waardeert, ontbreekt volgens haar volledig in de stad. Toch blijft ze er wonen — vooral vanwege haar kinderen.
“Mijn dochter wilde naar het gymnasium en werd aangenomen op haar eerste keuze, hier vlakbij. Dat soort onderwijs vind je in een dorp niet altijd.”
Een nieuwe invulling: televisiecommentator met invloed
Hoewel Tina haar functie als televisiedirecteur definitief heeft neergelegd, is ze bepaald niet uit de media verdwenen. Integendeel: de afgelopen jaren is ze uitgegroeid tot een veelgevraagd tv-commentator en kijkcijferanalist.
Op haar sociale media deelt ze dagelijks inzichten in de prestaties van tv-programma’s, met soms een vlijmscherpe analyse. Tina’s meningen over programma’s als De Oranjezomer, Kopen Zonder Kijken of Het Perfecte Plaatje worden breed opgepikt door pers en publiek.
Ze is voor velen een soort geweten van de Nederlandse televisie geworden. Onafhankelijk, deskundig, eerlijk én met gevoel voor nuance. Haar verleden als programmamaker maakt dat ze weet waar ze het over heeft.
Tina Nijkamp vandaag: krachtig én kwetsbaar
Het verhaal van Tina Nijkamp is er een van succes én verlies, van glamour én eenvoud. Het laat zien dat carrière en ambitie niet het hele verhaal zijn. Dat achter elke topvrouw ook een mens schuilgaat, met verdriet, twijfels en de behoefte aan verbinding.
Ze verloor in korte tijd haar hele gezin van herkomst, maar vond kracht in het moederschap, in het kleine dagelijkse leven en uiteindelijk in het terugvinden van haar eigen stem als commentator. Waar ze vroeger de koers bepaalde van grote zenders, bepaalt ze nu op haar eigen manier het televisiedebat in Nederland.
Conclusie: van kijkcijferkoningin tot levenswijze moeder
Tina Nijkamp bewijst dat impact niet altijd schuilt in een kantoor met een directiestoel. Soms zit invloed juist in de manier waarop je het leven herpakt, het roer omgooit en trouw blijft aan wat voor jou belangrijk is. Van het hoofdkantoor van SBS tot de wasmand thuis: Tina’s reis is er een van keuzes durven maken, ook als die niet populair of conventioneel zijn.
En ondertussen? Blijft ze ons elke dag voorzien van inzicht, scherpte en een dosis relativeringsvermogen over wat er op de buis gebeurt — én daarbuiten.