Algemeen
Vreselijke gebeurtenis bij afscheid Rob de Nijs
Emotioneel afscheid van Rob de Nijs: ‘Alsof je een familielid bent verloren’
De ochtend van woensdag 26 maart 2025 zal bij veel mensen in het geheugen gegrift blijven staan. In alle vroegte vormde zich voor het DeLaMar Theater in Amsterdam een lange rij van mensen – fans, bewonderaars, en betrokkenen – die allemaal één ding gemeen hadden: hun liefde en bewondering voor zanger Rob de Nijs. Voor velen voelde het afscheid alsof ze een dierbare verloren, een gevoel dat die dag breed gedeeld werd.
De laatste groet aan een icoon
Rob de Nijs overleed op 16 maart op 82-jarige leeftijd na een jarenlang gevecht met de ziekte van Parkinson. Zijn overlijden liet een diepe leegte achter in de Nederlandse muziekwereld. Al decennialang wist hij mensen te raken met zijn stem, zijn teksten en zijn warme persoonlijkheid. Tijdens het publieke afscheid woensdag werd dat nogmaals overduidelijk.
Vanaf 09.30 uur konden fans naar het DeLaMar Theater komen om de zanger een laatste eer te bewijzen. Het theater, normaal gesproken een plek van culturele viering, stond deze dag volledig in het teken van rouw, dankbaarheid en herinnering.
Een kist omringd door bloemen en liefde
Binnen in het theater lag Rob opgebaard in een stijlvolle, witte kist, omringd door een zee aan bloemen. De keuze voor een witte kist werd door velen geïnterpreteerd als een symbool van rust, puurheid en een vredig afscheid. Op de achtergrond klonken zacht zijn bekendste liedjes – van “Het werd zomer” tot “Banger hart” – waardoor het leek alsof hij toch nog even bij iedereen was.
De sfeer was ingetogen maar warm. Mensen liepen in stilte langs de kist, sommigen met tranen in de ogen, anderen fluisterend een gebed of een paar laatste woorden. Opvallend was dat er niet alleen oudere fans aanwezig waren. Ook jonge mensen stonden in de rij, sommigen met een bloem in de hand, anderen met een oude LP onder de arm. Rob de Nijs had generaties weten te verbinden – een zeldzaam talent.
‘Zijn muziek was alles voor me’
Buiten het theater stonden honderden mensen te wachten. In interviews met aanwezige media, waaronder de NOS en Hart van Nederland, vertelden velen over hun persoonlijke band met Robs muziek. Een vrouw uit Haarlem zei: “Zijn muziek was de soundtrack van mijn leven. Mijn eerste kus, mijn trouwdag, en ook het afscheid van mijn moeder – Rob zong erbij.” Een andere man voegde toe: “Alsof ik een familielid verlies. Hij was er altijd, op de radio, op tv, op cassettebandjes in de auto. Het is nu echt stil.”
De rij buiten het theater groeide snel, waardoor de deuren eerder dan gepland opengingen. De organisatie had gerekend op veel belangstelling, maar de massale opkomst overtrof alle verwachtingen.
Een persoonlijke keuze: afwezigheid van Belinda en Yoshi
Opvallend was de afwezigheid van Belinda Meuldijk, Robs ex-vrouw en jarenlang zijn vaste tekstschrijver, én van hun zoon Yoshi. Hoewel ze uitgenodigd waren om deel te nemen aan de herdenking, kozen zij ervoor om Rob op hun eigen manier te gedenken.
Hun advocaat liet weten: “Belinda en Yoshi verkiezen een klein, persoonlijk afscheid. Ze hopen op een mooie en respectvolle herdenking in het theater, maar willen dit moment graag privé beleven.” Daarbij deed Meuldijk ook een oproep aan de media en het publiek om hun keuze te respecteren.
Een muzikale afscheidsgroet
Een paar dagen voor het afscheid deelde Belinda een bijzonder bericht via Facebook, waarin ze voor het eerst reageerde op het overlijden van haar ex-man. Ze schreef onder andere over de liefde en bewondering die zij en Yoshi voelden, maar ook over het verdriet dat nu alles overheerst. In datzelfde bericht deelde ze een lied dat zij speciaal voor Rob schreef: “Ooit Zal Ik Een Herinnering Zijn”.
Hoewel het oorspronkelijk de bedoeling was dat Rob het zelf zou opnemen, bleek hij fysiek niet meer in staat om het in te zingen. In zijn plaats nam Han Kooreneef de zang voor zijn rekening. De demo raakte vele mensen diep en werd binnen enkele uren honderden keren gedeeld op sociale media. “Kippenvel”, schreef iemand. “Ik heb het drie keer geluisterd en elke keer gehuild.”
Genodigden nemen afscheid in besloten ceremonie
In de middag vond er in het DeLaMar Theater een besloten ceremonie plaats, bedoeld voor familie, vrienden, collega’s en genodigden uit de muziekwereld. Volgens aanwezigen was het een intieme, waardige en emotionele bijeenkomst waarin Robs leven werd gevierd met muziek, anekdotes en herinneringen.
Enkele collega’s van Rob spraken liefdevolle woorden, onder wie zangeres Ruth Jacott en presentator Ivo Niehe. Ook werd er muziek gespeeld, live gezongen door artiesten die Rob bewonderden en met wie hij in het verleden samenwerkte.
Een leven in het teken van muziek
Rob de Nijs begon zijn muzikale carrière in de jaren zestig met de band The Lords. Zijn grote doorbraak kwam in 1963 met het nummer “Ritme van de Regen”. Later brak hij definitief door als soloartiest met hits als “Jan Klaassen de Trompetter”, “Zondag” en “Malle Babbe”. Zijn samenwerking met Belinda Meuldijk als tekstschrijver leverde hem een reeks van zijn grootste successen op in de jaren tachtig en negentig.
Met zijn kenmerkende stemgeluid, melancholische teksten en charme wist Rob een unieke plek in de Nederlandse muziekgeschiedenis te veroveren. Tot op hoge leeftijd stond hij op het podium, tot zijn ziekte hem daartoe dwong te stoppen.
Een voorbeeld van waardigheid en volharding
Rob was niet alleen geliefd om zijn muziek, maar ook om de manier waarop hij met zijn ziekte omging. In interviews sprak hij openhartig over zijn strijd met Parkinson en de impact daarvan op zijn leven en carrière. Zijn afscheidstournee “Het Einde van een Liedje” raakte duizenden mensen en werd gezien als een voorbeeld van moed en waardigheid.
Wat blijft, is de herinnering
De rij voor het DeLaMar Theater, de bloemen, de tranen, het lied van Belinda – het zijn allemaal uitingen van één grote waarheid: Rob de Nijs heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten. Zijn stem zal voor altijd doorklinken in de harten van velen.
Zoals een fan het verwoordde: “Rob de Nijs was niet alleen een zanger, hij was een vriend, een broer, een stuk van ons leven. En hoewel hij er nu niet meer is, zal zijn muziek altijd blijven bestaan.”
Rust zacht, Rob. Jij bent nu de herinnering geworden die je zelf ooit bezong.
Esmée van Kampen verrast met indrukwekkende transformatie: “Een dag kan je hele leven veranderen”
Actrice Esmée van Kampen laat opnieuw van zich horen — en hoe. Na een periode van stilte, persoonlijke groei en een opmerkelijke carrièreswitch is ze terug in de spotlights. Niet alleen als actrice, maar ook als inspiratiebron. De energieke vrouw die ooit doorbrak als jongste musicalhoofdrolspeler van Nederland, heeft de afgelopen jaren een indrukwekkende fysieke én mentale transformatie doorgemaakt. En dat deelt ze nu openhartig met haar volgers op social media.
Een leven op het podium: van jeugdtheater tot televisie
Esmée van Kampen begon haar carrière al op jonge leeftijd. Op zesjarige leeftijd startte ze met theaterlessen aan de Jeugdtheaterschool in Gouda. Haar liefde voor musical bracht haar naar de gerenommeerde Frank Sanders Akademie voor musicaltheater. In haar derde leerjaar greep ze direct de hoofdrol van Tracy Turnblad in de musical Hairspray. Daarmee vestigde ze haar naam als jongste hoofdrolspeelster ooit in een Nederlandse musicalproductie.
Bij het brede publiek brak ze door met haar herkenbare rol in de reclamespotjes van supermarktketen PLUS, die vanaf 2010 veelvuldig op televisie te zien waren. Later speelde ze vaste rollen in populaire series als Komt een man bij de dokter en Familie Kruys, waarin ze de stiefdochter van Linda de Mols personage vertolkte. Ook in drama bewees Esmée haar kunnen, onder meer in de telefilm Lieve Céline waarin ze overtuigend de rol van Brooke Heinke neerzette — een meisje met een verstandelijke beperking.
Tijdelijk afscheid van acteren
In juni 2022 verraste Esmée haar fans door aan te kondigen dat ze tijdelijk stopte met acteren. Ze besloot zich volledig te richten op een nieuwe passie: edelsmeden. Een opvallende keuze voor iemand met een gevestigde naam in de theater- en televisiewereld, maar voor Esmée voelde het als een noodzakelijk nieuw hoofdstuk.
De coronaperiode, gecombineerd met persoonlijke gebeurtenissen, had haar aan het denken gezet. Ze verlangde naar meer rust, betekenis en creativiteit buiten de camera’s. Haar besluit om een andere richting in te slaan, werd breed gewaardeerd — zeker omdat ze dit zo eerlijk en kwetsbaar deelde.
Comeback op het witte doek
In 2024 maakte Esmée haar comeback als actrice, onder meer in de films Mr. K en Opa Cor. Voor fans was het een feest van herkenning, maar tegelijkertijd viel één ding direct op: Esmée zag er anders uit. Slanker, stralender en zichtbaar in balans. Dat leidde tot veel vragen, die ze nu zelf beantwoordt in een persoonlijke en openhartige Instagrampost.
“Van vallen, opstaan en toch weer doorgaan”
Op Instagram blikt Esmée terug op de turbulente reis die ze de afgelopen jaren heeft afgelegd. De voor- en nafoto’s spreken boekdelen: Esmée is tientallen kilo’s afgevallen. Maar haar verhaal gaat veel dieper dan alleen lichamelijke verandering.
“2017 – 2025. Eén liefdesverdriet depressie, één huis, één hond, één wereldwijde lockdown epidemie, één succesvolle carrière aan de wilgen gehangen, één spirituele ontwakening, één ayahuasca sessie. Méérdere therapieën en sprongen in het diepe gedaan, zó vaak verdronken en altijd kopje boven water gekomen. Eén kat verloren en weer één erbij, één swipe en match op Bumble en twee prachtige dochters verder… Tjezus. Eén dag kan je hele leven veranderen. Gelukkig tellen de jaren ook!”
De post leest als een dagboekfragment, een samenvatting van acht intense jaren waarin alles op zijn kop stond. Het resultaat? Een vrouw die zichzelf opnieuw heeft leren kennen. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal.
Mentale kracht en zelfzorg centraal
Hoewel de fysieke transformatie het eerste is dat opvalt, benadrukt Esmée vooral het belang van mentale gezondheid. Ze vertelt over periodes van depressie, therapie en innerlijke zoektocht. Het is die mentale veerkracht die haar vandaag de dag sterker maakt dan ooit.
Ze benoemt hoe belangrijk het was om te erkennen dat ze het even niet meer wist. “Soms moet je jezelf helemaal verliezen om jezelf opnieuw te kunnen vinden,” schreef ze eerder. Het proces van vallen en opstaan, en vooral: blijven doorgaan, is wat haar uiteindelijk dichter bij zichzelf bracht.
Liefde, moederschap en balans
Ook op persoonlijk vlak veranderde er veel. Esmée werd moeder van twee dochters, die volgens haar de lichtpunten in haar leven zijn. De liefde vond ze via een onverwachte swipe op datingapp Bumble. Haar nieuwe gezinsleven brengt rust en ritme, iets waar ze naar eigen zeggen jarenlang naar verlangde.
Ze deelt hoe moederschap haar veranderd heeft: “Het leert je geduld, overgave en onvoorwaardelijkheid. En het relativeert alles.” Ook haar nieuwe kijk op werk, succes en gezondheid is gevormd door de komst van haar kinderen. “Je wilt goed voor jezelf zorgen, zodat je er ook écht kunt zijn voor hen.”
Reïntegratie in de mediawereld?
Of Esmée weer volledig terugkeert in de acteerwereld, laat ze open. Voor nu geniet ze van de balans die ze heeft gevonden tussen haar creatieve vak, haar gezin en haar nieuwe interesse in ambacht en edelsmeden. Toch sluiten kenners niet uit dat we nog veel van haar gaan horen — zeker met haar vernieuwde energie en frisse uitstraling.
Productiehuizen en castingbureaus zouden volgens insiders al geïnformeerd hebben naar haar beschikbaarheid voor nieuwe projecten. Haar veelzijdigheid en authenticiteit maken haar aantrekkelijker dan ooit als actrice én als persoonlijkheid.
Positieve reacties op social media
De reacties op Esmée’s openhartige post zijn hartverwarmend. Fans spreken hun bewondering uit voor haar eerlijkheid, doorzettingsvermogen en inspirerende transformatie. “Wat een reis. Je straalt van binnen en buiten!” schrijft iemand. Een ander reageert: “Dankjewel dat je dit deelt. Het geeft zoveel hoop aan mensen die ook struggelen.”
De post wordt massaal gedeeld, geliket en opgeslagen. Niet alleen vanwege het fysieke verschil, maar vooral om de boodschap: het leven is grillig, pijnlijk en intens, maar ook wonderbaarlijk veerkrachtig.