Algemeen
Nieuwe eigenaar van Porsche Tom Waes bedrogen? ‘Tom wist alles, maar verzweeg het!’
Nieuwe eigenaar van Porsche Tom Waes mag er niet mee rijden: ‘Enkel Tom wist het, maar die heeft ons niets gezegd’
Unieke Porsche 911 geveild in Hasselt
In Hasselt werd afgelopen week het wrak van de donkergroene Porsche 911 Carrera 3.0 uit 1977 van Tom Waes geveild. Dit specifieke model is uiterst zeldzaam; wereldwijd werden er slechts 2.500 exemplaren van geproduceerd. De veiling trok dan ook veel media-aandacht en verschillende geïnteresseerde kopers. Uiteindelijk ging de Porsche onder de hamer voor een bedrag van 42.920 euro, inclusief veilingkosten.
Wat echter niet vooraf duidelijk was, is dat de wagen als ‘perte totale’ werd verklaard. Dit betekende dat de nieuwe eigenaar wel onderdelen mocht recupereren, maar de auto nooit meer de weg op zou mogen. Voor de koper kwam dit echter niet als een complete verrassing, maar het veilinghuis was op zijn zachtst gezegd verbijsterd.
De verborgen valkuil van de veiling
De veiling van het wrak leek in eerste instantie een normale procedure, maar al snel bleek dat er een addertje onder het gras zat. Enkele auto-experts sloegen alarm en namen contact op met de Openbare Vlaamse Afvalstoffenmaatschappij (OVAM). Zij ontdekten dat de Porsche officieel als technisch totaalverlies was verklaard. Dit betekende dat het voertuig niet zomaar doorverkocht had mogen worden zonder eerst naar een erkend depollutiecentrum te gaan.
Jan Verheyen, woordvoerder van OVAM, verduidelijkte de situatie: “Wanneer een auto als ‘perte totale’ wordt bestempeld, moet deze naar een erkend centrum om gevaarlijke afvalstoffen te verwijderen. Daarna kan de wagen weliswaar gerestaureerd worden, maar mag hij nooit meer als ingeschreven voertuig de baan op. Het chassisnummer moet zelfs vernietigd worden.”
Deze informatie werd echter pas op het laatste moment aan het veilinghuis doorgegeven.
‘Op z’n Belgisch geregeld’
Veilingmeester Peter Reekmans en veilinghuis AuctionPort waren niet op de hoogte van de beperking en hoorden het nieuws pas kort voor het einde van de veiling. “Blijkbaar hadden demonteurs via het serienummer achterhaald dat de Porsche als ‘technisch totaal verlies’ stond geregistreerd,” zegt Gilles Delcroix, mede-eigenaar van AuctionPort.
Volgens Delcroix was niemand op de hoogte van deze status, behalve één persoon: “Wij wisten het niet, de Nederlandse verkoper wist het niet, maar Tom Waes wel. Hij heeft ons niets gezegd.”
OVAM informeerde het veilinghuis slechts één dag voor het aflopen van de veiling. “We kregen ’s avonds een e-mail, de volgende ochtend een aangetekende brief en pas later op de dag konden we bij OVAM de juiste verantwoordelijke aan de lijn krijgen,” vervolgt Delcroix. “Het verliep op z’n Belgisch, zullen we maar zeggen.” (lacht)
De koper wist waar hij aan begon
Ondanks de verwarring en last-minute communicatie vanuit OVAM, ging de verkoop gewoon door. De nieuwe eigenaar, een anonieme Belgische koper, betaalde bijna 43.000 euro voor de zeldzame Porsche.
Delcroix benadrukt dat de koper op tijd op de hoogte was gebracht van de situatie. “Nog voordat de veiling afliep, wisten hij en een andere kandidaat dat de auto niet meer de weg op mocht.” Hierdoor lijkt het onwaarschijnlijk dat de koper de auto wilde restaureren om ermee te rijden.
“De kans dat de nieuwe eigenaar de wagen zou willen opmaken, was sowieso al klein,” legt Delcroix uit. “Dat zou een fortuin kosten en uiteindelijk zou hij er toch niet mee mogen rijden. Dat was dus ook niet zijn plan.”
In plaats daarvan zal de koper de auto laten transporteren naar een locatie om na te gaan welke onderdelen nog bruikbaar zijn. De rest van het voertuig is rijp voor de sloop.
Strikte regelgeving voor transport en verwerking
De strikte regelgeving rondom het transport van de auto maakt de situatie nog ingewikkelder. Aangezien de Porsche als ‘perte totale’ werd bestempeld, mag deze alleen door een erkend OVAM-transporteur worden opgehaald. De auto kan niet zomaar op een standaard trailer worden vervoerd.
“We hebben een gespecialiseerde transporteur gevonden die de Porsche naar de door de koper gekozen locatie zal brengen,” aldus Delcroix. “Gelukkig is dat niet zoveel duurder dan normaal transport, maar de trailer moet wel over een speciale lekbak beschikken.”
Hoewel dit een extra complicatie met zich meebrengt, lijkt het grootste probleem inmiddels opgelost. “Alles wat er uit kon lekken, is er eigenlijk al op de autostrade uitgelopen,” voegt Delcroix met een knipoog toe.
Wat betekent dit voor de toekomst van de Porsche?
De nieuwe eigenaar heeft de Porsche tot zijn beschikking, maar zijn mogelijkheden blijven beperkt. Hij mag wel onderdelen verwijderen en verkopen, maar zelf sleutelen aan de auto is niet toegestaan.
Nadat de bruikbare onderdelen zijn verwijderd, zal het chassis definitief worden vernietigd. Dit betekent het definitieve einde voor deze iconische Porsche, al zullen enkele onderdelen wellicht een tweede leven krijgen in andere klassieke wagens.
Een dure en unieke aankoop
De uiteindelijke verkoopprijs van 42.920 euro laat zien hoe gewild dit specifieke model is, zelfs als het niet meer de weg op mag. Voor verzamelaars en autoliefhebbers blijft een zeldzame Porsche 911 Carrera 3.0 een waardevol object, zelfs in wrakstaat.
Deskundigen merken echter op dat kopers in de toekomst extra voorzichtig moeten zijn bij het aanschaffen van voertuigen die via veilingen worden aangeboden. Zonder de juiste informatie kan een aankoop namelijk tegenvallen, zoals in dit geval.
Wat wist Tom Waes?
Een van de meest opvallende aspecten van deze zaak is dat Tom Waes als enige van de betrokkenen wist dat de auto als ‘technisch totaal verlies’ was geregistreerd. Waarom hij dit niet heeft gedeeld met het veilinghuis of de bieders, blijft onduidelijk.
Hoewel het juridisch gezien waarschijnlijk niet verplicht was om deze informatie te delen, heeft het tot frustratie geleid bij AuctionPort. “Als we dit eerder hadden geweten, hadden we de veiling anders aangepakt,” zegt Delcroix.
Conclusie: een unieke auto met een ongebruikelijk lot
De verkoop van de Porsche van Tom Waes laat zien hoe complex veilingen van beschadigde voertuigen kunnen zijn. Terwijl de koper wist waar hij aan begon, had het veilinghuis liever meer transparantie gehad.
Met een prijskaartje van bijna 43.000 euro is dit een van de duurste Porsches ooit verkocht die niet meer de weg op mag. De koper zal wellicht enkele zeldzame onderdelen kunnen redden, maar het iconische voertuig zelf zal nooit meer in zijn volle glorie hersteld worden.
Of Tom Waes ooit nog toelichting zal geven over wat hij wist, blijft de vraag. Eén ding is zeker: deze veiling zal nog lang besproken worden in de wereld van autoliefhebbers.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.