Algemeen
Máxima en Amalia gespot in Madrid voor liefdevol uitje:
Kennismaking nieuwe schoonzoon 
Koningin Máxima en prinses Amalia genieten van moeder-dochtertrip in Madrid
Begin maart brachten koningin Máxima en prinses Amalia samen een bezoek aan Madrid. Dit moeder-dochteruitje bood de twee de kans om even te ontsnappen aan de dagelijkse verplichtingen en te genieten van al het moois dat de Spaanse hoofdstad te bieden heeft. Van een ontspannen shopdag tot het herontdekken van bekende plekken: hun trip naar Madrid was een combinatie van ontspanning, mode en nostalgie.
Bezoekers van de beroemde winkelstraat Calle de Serrano kregen de kans om een glimp op te vangen van het koninklijke duo. Ze genoten zichtbaar van hun tijd samen, terwijl ze zich onderdompelden in de Spaanse mode en cultuur. Hun aanwezigheid bleef niet onopgemerkt, en al snel deden berichten de ronde over hun bezoek aan enkele exclusieve winkels.
Shoppen in luxe boetieks
Een van de hoogtepunten van hun verblijf in Madrid was zonder twijfel een uitgebreide shopsessie. Volgens het Spaanse medium El Debate bezochten Máxima en Amalia onder andere het luxe warenhuis El Corte Inglés en de boetiek van het Italiaanse modehuis Valentino. In die laatste winkel zou koningin Máxima zelfs een foto hebben gemaakt van haar dochter, wellicht om een bijzondere aankoop vast te leggen of simpelweg om een mooi moment samen te koesteren.
Máxima staat bekend om haar liefde voor mode en Amalia lijkt die passie van haar moeder te hebben geërfd. Ze wordt regelmatig gespot in stijlvolle outfits en kiest steeds vaker voor exclusieve merken. Dit winkeluitje in Madrid paste dan ook perfect binnen hun gedeelde interesse voor mode en design.
Metgezel op vier poten
De twee waren niet alleen op pad. Volgens Spaanse media werden ze vergezeld door een trouwe viervoeter. Hoogstwaarschijnlijk ging het om Mambo, het hondje van de koninklijke familie. De aanwezigheid van het hondje gaf hun uitstapje een extra huiselijke en ontspannen sfeer.
Mambo is geen onbekende binnen het koningshuis en wordt regelmatig gespot tijdens gezinsmomenten. Het is dus geen verrassing dat hij meeging naar Madrid. Hoe lang Máxima en Amalia precies in de Spaanse hoofdstad verbleven, is niet bekend. Maar alles wijst erop dat het bezoek in het teken stond van ontspanning en quality time, iets waar ze beiden na een drukke periode ongetwijfeld aan toe waren.
Amalia’s bijzondere band met Madrid
Voor prinses Amalia voelt Madrid waarschijnlijk als een tweede thuis. De stad speelt een belangrijke rol in haar leven, en haar band met Spanje is de afgelopen jaren alleen maar sterker geworden. Dit heeft alles te maken met de periode die ze hier doorbracht tijdens haar studie.
Vanwege de ernstige bedreigingen waarmee Amalia werd geconfronteerd, moest ze haar studententijd in Amsterdam tijdelijk onderbreken. Hierdoor week ze uit naar Madrid, waar ze ruim een jaar verbleef. Ze volgde een semester aan een universiteit als onderdeel van haar opleiding Politics, Psychology, Law and Economics (PPLE) aan de Universiteit van Amsterdam.
Tijdens haar verblijf in Spanje bouwde Amalia een hechte vriendenkring op. Madrid werd een plek waar ze zich veilig voelde en waar ze weer even een ‘normaal’ studentenleven kon ervaren. Ook na haar terugkeer naar Nederland keert ze regelmatig terug naar Spanje om oude vrienden te bezoeken en mooie herinneringen op te halen.
Mode, cultuur en ontspanning
Voor Amalia is winkelen een geliefde bezigheid, en een bezoek aan Madrid is dan ook niet compleet zonder een dagje shoppen. De stad staat bekend om zijn luxueuze modehuizen, boetieks en warenhuizen, en biedt daarmee alles wat een modebewuste prinses zich kan wensen.
Maar haar bezoek aan Madrid draaide niet alleen om mode. De Spaanse hoofdstad is rijk aan cultuur, geschiedenis en gastronomie. Voor Amalia is het de perfecte plek om zich even terug te trekken uit de schijnwerpers en te genieten van alles wat de stad te bieden heeft.
Volgens het Spaanse tijdschrift Hola! plant Amalia tijdens haar verblijven in Spanje ook regelmatig uitstapjes met vrienden. Zo zou ze zich naast winkelen ook bezighouden met andere traditionele Spaanse activiteiten.
Passie voor de jacht
Een van de meest opvallende bezigheden van Amalia in Spanje is haar interesse in de jacht. Dit is een passie die al langer bekend is binnen de koninklijke familie en die zij waarschijnlijk van haar vader, koning Willem-Alexander, heeft overgenomen.
Volgens Spaanse media zou Amalia tijdens haar verblijf in Madrid regelmatig deelnemen aan jachtpartijen. De Spaanse aristocratie kent een lange traditie van jagen, en het is een geliefde activiteit onder de elite. Binnen koninklijke kringen is jagen een eeuwenoude traditie en wordt het vaak gezien als een manier om de natuur te waarderen en te onderhouden.
Hoewel jagen in sommige delen van de wereld omstreden is, blijft het een geaccepteerde en gerespecteerde activiteit binnen de koninklijke familie. In Spanje zijn er talloze landgoederen waar traditionele jachtpartijen worden georganiseerd, en het lijkt erop dat Amalia hier regelmatig aan deelneemt.
Een moeder-dochtermoment om te koesteren
Het uitstapje van Máxima en Amalia naar Madrid was meer dan zomaar een stedentrip. Het was een moment van ontspanning, van herinneringen ophalen en van nieuwe ervaringen opdoen. Voor koningin Máxima moet het bijzonder zijn geweest om quality time door te brengen met haar oudste dochter, die steeds vaker haar eigen weg zoekt.
In de schijnwerpers opgroeien is niet altijd gemakkelijk, en voor Amalia is het belangrijk om af en toe even uit Nederland te zijn en te genieten van wat privacy. Madrid biedt haar die ruimte. Hier kan ze zichzelf zijn, weg van de drukte en de verwachtingen die in Nederland op haar schouders rusten.
Voor haar moeder was dit waarschijnlijk net zo waardevol. Máxima staat bekend om haar hechte band met haar dochters en grijpt elke gelegenheid aan om tijd met hen door te brengen. Een paar dagen samen in Madrid, weg van de koninklijke verplichtingen, moet voor beiden een verademing zijn geweest.
Madrid als toevluchtsoord
Of het nu gaat om shoppen in de luxe winkelstraten, genieten van de Spaanse keuken of deelnemen aan traditionele activiteiten, Madrid is voor Amalia meer dan alleen een stad. Het is een plek waar ze zichzelf kan zijn, waar ze dierbare vrienden heeft en waar ze zich veilig voelt.
Het is duidelijk dat de Spaanse hoofdstad een speciale plek in haar hart heeft. Haar regelmatige bezoeken aan Madrid laten zien dat ze hier een stukje vrijheid vindt dat ze in Nederland soms moet missen.
Met hun gezamenlijke reis hebben Máxima en Amalia niet alleen laten zien hoe sterk hun moeder-dochterband is, maar ook hoe belangrijk het is om af en toe te ontsnappen aan de hectiek van het koninklijke leven.
Wie weet hoe vaak we Amalia in de toekomst nog in Madrid zullen zien? Eén ding is zeker: haar band met Spanje zal altijd blijven bestaan.
Algemeen
“Niemand Was Hierop Voorbereid”: Thérèse Boer deelt foto met alle werknemers van De Librije – dit eerbetoon raakt het hele land
Een foto zegt meer dan duizend woorden, zeker als het gaat om verlies, liefde en verbondenheid. Toen Thérèse Boer, de sterke vrouw achter driesterrenrestaurant De Librije, een groepsfoto deelde van het volledige personeelsteam, werd het even stil op sociale media. De aanleiding: een bijzonder en pijnlijk moment dat velen diep raakte. Niet alleen in de culinaire wereld, maar ook ver daarbuiten.
De foto toont een indrukwekkende verzameling mensen – medewerkers van De Librije – die samenkomen in herinnering, in dankbaarheid en in eerbetoon aan Jonnie Boer. Een man die jarenlang het gezicht, de ziel en de smaak van De Librije vormde. Zijn afwezigheid op de foto is voelbaar, en precies dát maakt het beeld zo krachtig.
Een moment van stilte in beeld gevangen
Thérèse deelde de foto op haar persoonlijke socialemediakanalen. Het was geen commerciële campagne, geen promotie, geen marketing. Gewoon een foto. Maar wat die foto losmaakte, was allesbehalve gewoon. Binnen enkele uren werd het bericht honderden keren gedeeld, duizenden keren geliket en stroomden er reacties binnen van mensen die zich verbonden voelden met het verdriet – en met de schoonheid van het eerbetoon.
“Dit raakt tot in je ziel,” schreef een volger. Een ander liet weten: “Wat een kracht, wat een team, wat een liefde.” Ook collega’s uit de horeca, bekende chefs, gasten en trouwe volgers van De Librije lieten hun stem horen.
De foto symboliseert meer dan alleen een team. Het is een tastbaar bewijs van de band die binnen De Librije bestaat – een familie van collega’s die samen rouwen, herinneren én doorgaan.
Thérèse Boer: krachtig in kwetsbaarheid
Thérèse Boer staat al jarenlang bekend als het warme hart van De Librije. Niet alleen als gastvrouw, maar ook als zakelijk leider en co-creator van de unieke sfeer die het restaurant kenmerkt. Sinds het verlies van haar man Jonnie is zij de zichtbare steunpilaar van het team – een rol die zij met waardigheid en gevoeligheid invult.
In interviews benadrukte Thérèse al eerder dat De Librije niet alleen draait om gastronomie, maar ook om mensen. “Zonder onze mensen, geen Librije,” zei ze ooit. En die woorden kregen met deze foto nog meer betekenis.
In plaats van de focus op zichzelf te leggen, zette Thérèse alle medewerkers centraal. Van chef tot afwasser, van sommelier tot stagiair: iedereen stond erop. Het laat zien hoezeer het succes van het restaurant een gezamenlijke prestatie is – en hoe belangrijk collectieve rouwverwerking kan zijn.
Een zichtbaar gemis
Wat deze foto zo aangrijpend maakt, is wat erop ontbreekt. Jonnie Boer is fysiek niet meer aanwezig, maar zijn invloed is nog overal voelbaar. De manier waarop de foto is samengesteld – met ruimte, harmonie en een ingetogen sfeer – laat zien dat hij nog steeds in de harten van zijn mensen leeft.
De lege plek op de voorste rij spreekt boekdelen. Het is alsof het hele team zich even omringt met zijn geest, zijn gedachtegoed en zijn nalatenschap. Geen woorden nodig, alleen beelden. En die beelden raken.
Een team als familie
De Librije staat bekend om zijn loyaliteit aan medewerkers. Veel personeelsleden zijn al jarenlang in dienst en spreken over een werkplek waar ruimte is voor groei, waardering en onderlinge zorg. Het is dus geen toeval dat juist het personeel op deze manier wordt geëerd én zichzelf presenteert.
Voor buitenstaanders is de foto een kijkje achter de schermen. Voor insiders is het een moment van reflectie. Wie goed kijkt, ziet gezichten vol emotie, trots en respect. Er is gelachen, gehuild, gewerkt en stilgestaan. Het zijn mensen die samen een droom tot leven brachten – en die droom blijven voortzetten.
Reacties uit alle hoeken van het land
De impact van de foto reikte verder dan Zwolle. Op social media kwamen berichten binnen uit heel Nederland. Mensen die ooit bij De Librije dineerden, lieten weten hoe geraakt ze waren. Horecaprofessionals spraken hun respect uit voor de manier waarop het team zich toont. En talloze onbekenden schreven dat ze zich door deze ene foto gezien en verbonden voelden.
“Wat een mooi gebaar van Thérèse,” schreef een restauranthouder uit Maastricht. “Dit is niet alleen een eerbetoon aan Jonnie, maar ook aan iedereen die dag in dag uit werkt met hart en ziel.”
Een jonge chef-in-opleiding reageerde: “Hier wil je later bij horen. Niet alleen om het niveau, maar om de mensen.”
Het belang van rouw in teamverband
In veel bedrijven is rouw iets persoonlijks – iets wat je thuis beleeft, in stilte. Bij De Librije wordt het gedeeld, besproken, beleefd. En dat is bijzonder. Het team bleef draaien na het verlies van Jonnie, maar deed dat niet door emoties weg te stoppen. Integendeel: er was ruimte voor herinneringen, voor gesprekken, voor verbinding.
De gedeelde foto is daar een voorbeeld van. Een collectieve uiting van waardering en gemis. Een visuele erkenning dat ieder teamlid zijn of haar eigen manier heeft om Jonnie te herinneren, maar dat ze daarin niet alleen staan.
Een toekomst met herinnering
Thérèse liet in een recente verklaring weten dat De Librije doorgaat. Niet als een kopie van het verleden, maar als een eerbetoon aan wat is opgebouwd. Met respect voor Jonnie’s visie, maar ook met ruimte voor vernieuwing.
“Jonnie was nooit bang voor verandering,” zei ze. “Hij daagde ons uit om te groeien, om buiten de lijnen te kleuren. En dat blijven we doen – mét hem in gedachten.”
De gedeelde teamfoto past volledig in dat beeld. Het is een momentopname van waar het restaurant nu staat: in beweging, in verbondenheid, en met diepe wortels in het verleden.
Een beeld dat blijft hangen
In een tijd waarin beelden vaak vluchtig zijn, blijft deze foto hangen. Niet vanwege drama, maar vanwege oprechtheid. Niet omdat het moet, maar omdat het voelt als iets dat gedeeld moest worden. Het is een eerbetoon aan Jonnie. Aan de mensen die met hem werkten. En aan iedereen die ooit geraakt werd door de magie van De Librije.
Voor wie het restaurant ooit bezocht, is het een herinnering aan gastvrijheid. Voor wie er werkt, is het een symbool van trots. En voor Thérèse is het – zonder twijfel – een bewijs van liefde.
Conclusie: een foto vol betekenis
De gedeelde foto van Thérèse Boer is veel meer dan een beeld van medewerkers. Het is een moment van collectieve rouw, respect en dankbaarheid. Het raakt omdat het echt is. Omdat het laat zien dat achter elk toprestaurant mensen schuilen die elkaar vasthouden in moeilijke tijden.
De Librije is altijd meer geweest dan alleen eten. Het is een verhaal van toewijding, samenwerking en liefde voor het vak – én voor elkaar. En dankzij mensen als Thérèse, en teams als dit, blijft dat verhaal ook na moeilijke tijden verder leven.
