Algemeen
Kopen Zonder Kijken-stel zet woning al na een dag in de verkoop
Kopen Zonder Kijken: Waarom sommige deelnemers hun droomwoning alweer verkopen
Het populaire televisieprogramma Kopen Zonder Kijken is weer van start gegaan en miljoenen Nederlanders stemden opnieuw af om te genieten van de inmiddels vertrouwde formule. Toch hangt er dit seizoen een waas van melancholie over het programma, want het is de laatste keer dat Martijn Krabbé als presentator te zien is. De reden hiervoor is helaas bij de meeste kijkers inmiddels bekend: de gezondheid van Krabbé laat het niet langer toe om op locatie aanwezig te zijn.
Maar naast het afscheid van een geliefde presentator, speelt er nog iets opvallends rondom het programma. Deelnemers die via het KZK-team aan hun zogenoemde ‘droomwoning’ kwamen, blijken die woningen soms verrassend snel weer van de hand te doen. Wat is hier aan de hand?
Moeilijk om nog geschikte woningen te vinden
Al in 2023 werd duidelijk dat de makers van Kopen Zonder Kijken steeds meer moeite hadden om geschikte kandidaten én geschikte huizen te vinden. De Nederlandse woningmarkt is immers nog altijd oververhit. De huizenprijzen zijn torenhoog, het aanbod is schaars en de eisen van deelnemers zijn soms lastig te combineren met het beschikbare budget.
Dat zorgt ervoor dat het werk van het team – met bouwdeskundige Bob Sikkes en makelaar Alex van Keulen – een steeds grotere uitdaging wordt. Toch slagen ze er keer op keer in om kandidaten een woning te bieden die vaak als ‘beter dan verwacht’ wordt ervaren.
Toch weer verhuizen?
Je zou denken dat als je via Kopen Zonder Kijken je perfecte woning hebt gevonden, je daar jaren of zelfs decennia met plezier blijft wonen. Toch blijkt dat lang niet voor iedereen het geval te zijn. Sommige deelnemers zetten hun nieuwe huis alweer snel te koop.
Veronica Superguide dook in de data op Funda en vond meerdere voorbeelden van voormalige deelnemers die hun woning alweer van de hand doen – en soms op zéér korte termijn. In een aantal gevallen blijkt er een duidelijke reden te zijn, maar andere verkopen roepen vooral verbazing op.
Alex en Pien – een bliksemverkoop met winst
Alex en Pien kregen via Kopen Zonder Kijken een prachtige woning in Nijmegen. Bij de onthulling waren ze door het dolle heen en het leek alsof ze hun droomhuis hadden gevonden. Toch duurde het niet lang voordat er een ‘Te Koop’-bord in de tuin verscheen.
Binnen zes maanden stond de woning op Funda. De reden? Gezinsuitbreiding. Alex en Pien gaven aan dat ze hun gezin gingen uitbreiden en het huis, hoe mooi ook, voor hen niet meer praktisch was. Maar de financiële uitkomst was niet slecht: ze kochten het huis voor 335.000 euro en verkochten het uiteindelijk voor ruim 500.000 euro. Een winst van meer dan 150.000 euro in minder dan een jaar.
Diana en Jeffrey – verkocht na één dag
Waar Alex en Pien nog enkele maanden bleven wonen, deden Diana en Jeffrey daar nog een flinke schep bovenop. Zij besloten hun woning zelfs al na één dag weer in de verkoop te zetten. Een unicum in de geschiedenis van Kopen Zonder Kijken.
Het stel was direct na de onthulling al niet erg enthousiast. Hun nieuwe huis bood slechts 10 vierkante meter extra ruimte ten opzichte van hun oude woning. Bovendien vonden ze het interieur somber en donker. Ze gaven het huis zelfs de bijnaam ‘de grafsteen’ – een duidelijke verwijzing naar hoe ze zich er voelden.
Diana en Jeffrey besloten al snel dat dit geen plek was waar ze gelukkig zouden worden. Inmiddels zijn ze verhuisd naar Nieuw-Vennep, waar ze nu wél in een woning wonen die volledig naar hun smaak is.
Joeke en Fernant – drie jaar later toch de verkoop
Joeke en Fernant maakten juist wél jarenlang gebruik van hun KZK-woning. Pas na drie jaar besloten ze de woning op Funda te plaatsen. De reden is niet helemaal bekend, maar waarschijnlijk was het een combinatie van persoonlijke groei, veranderde woonwensen en wellicht ook financiële mogelijkheden.
Ze vroegen 550.000 euro voor hun huis, een bedrag dat flink boven het gemiddelde ligt en mogelijk ook aangeeft dat er waarde is toegevoegd sinds de verbouwing door het KZK-team. Het huis is inmiddels verkocht, al is niet bekend wat het exacte verkoopbedrag is.
De keerzijde van televisiehuizen
Hoewel Kopen Zonder Kijken vaak gepresenteerd wordt als de ultieme oplossing voor woningzoekenden, laat deze trend ook een andere kant van het verhaal zien. Wonen gaat verder dan alleen een mooi huis. Persoonlijke omstandigheden veranderen, smaak kan evolueren, en soms voelt een woning gewoon niet als ’thuis’ – hoe goed het plaatje ook lijkt.
Daarnaast is het leven na de camera natuurlijk heel anders dan wat er op televisie wordt getoond. Kandidaten ervaren druk, stress, en soms wordt de werkelijkheid iets rooskleuriger voorgesteld dan het uiteindelijk blijkt te zijn. De invloed van familie, vrienden of veranderende werk- of gezinsomstandigheden kunnen allemaal bijdragen aan de beslissing om toch weer te verhuizen.
Speculatie of behoefte?
De snelle verkoop van een ‘televisiewoning’ roept ook ethische vragen op. Gebruiken sommige deelnemers het programma misschien om hun woning op te waarderen en daarna met winst te verkopen? Of is dit vooral toeval en worden de woningen oprecht met goede bedoelingen gekocht?
Experts in de vastgoedsector zeggen dat het lastig te meten is. In de meeste gevallen lijkt het te gaan om persoonlijke omstandigheden, maar dat neemt niet weg dat het tv-programma onbedoeld kan worden ingezet als middel om woningen aantrekkelijker te maken voor verkoop.
Een programma dat meer doet dan huizen zoeken
Wat vaststaat, is dat Kopen Zonder Kijken voor veel mensen meer is dan alleen een zoektocht naar een woning. Het gaat over vertrouwen, het loslaten van controle, en het overdragen van een van de belangrijkste keuzes in je leven aan een team van experts. Soms pakt dat perfect uit, en soms blijkt achteraf dat het toch niet helemaal is wat men had gehoopt.
Voor Martijn Krabbé, Bob Sikkes en Alex van Keulen is het telkens weer een uitdaging om niet alleen een huis te vinden, maar vooral een thuis te creëren. En hoewel het soms pijnlijk is om te zien dat mensen toch vertrekken, blijft de kern van het programma overeind: mensen helpen aan een kans die ze anders misschien nooit hadden gekregen.
Een afscheid én een erfenis
Nu het laatste seizoen met Martijn Krabbé als presentator is begonnen, kijken veel mensen met gemengde gevoelens. Enerzijds is er het plezier van een nieuw seizoen, anderzijds het verdriet om zijn onvermijdelijke afscheid. Martijn heeft zich jarenlang met hart en ziel ingezet voor het programma en was voor velen hét gezicht van Kopen Zonder Kijken.
Zijn vertrek markeert het einde van een tijdperk. Toch blijft zijn stem nog wel hoorbaar in de voice-overs van toekomstige seizoenen, die met meerdere bekende gezichten als gastpresentatoren worden voortgezet.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
Kopen Zonder Kijken blijft een van de meest geliefde woonprogramma’s op de Nederlandse televisie, juist omdat het niet alleen over huizen gaat, maar over mensen. En mensen veranderen, net als hun omstandigheden. Dat sommige deelnemers hun woning uiteindelijk weer verkopen, is geen bewijs van mislukking – het is simpelweg het leven zoals het is.
Wat blijft, is de inspiratie die het programma biedt: vertrouwen durven geven, dromen najagen en geloven dat er altijd een plek is waar jij je écht thuis kunt voelen – zelfs als die plek uiteindelijk een tussenstation blijkt te zijn.
Krijgen ag*nten in Bureau Utrecht betaald voor hun deelname? Peter en Eduard geven eindelijk duidelijkheid
Het televisieprogramma Bureau Utrecht, waarin programmamaker Ewout Genemans een jaar lang meeliep met p0litieagenten in de Domstad, is inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste kijkcijferhits van het moment. Het programma geeft een unieke inkijk in het dagelijkse werk van agenten en laat zien wat er gebeurt achter de schermen van een p0litieteam dat voortdurend schakelt tussen meldingen, emoties, veiligheid en menselijkheid.
Met inmiddels zeven seizoenen binnen de bredere Bureau-reeks — waarvan Bureau Burgwallen, Bureau Arnhem en Bureau Rotterdam eerdere successen waren — heeft Bureau Utrecht opnieuw een groot publiek weten te boeien. Veel kijkers raken geïnteresseerd in de agenten achter het uniform en stellen vragen over hun dagelijkse werk, hun motivatie en hun ervaringen met de camera’s.
Een van de meest gestelde vragen gaat over de deelname zelf: krijgen de agenten betaald voor hun rol op televisie? Het antwoord zorgt voor veel verbazing, en dat geven Peter en Eduard — twee van de populairste agenten uit de reeks — helder in een recent interview.
Een kijkje achter de schermen dat miljoenen mensen raakt
In het zevende seizoen van de serie volgen we een divers team van agenten: Rebecca, Ellen, Lennart, Kiki, Kirsten, Naomi, Yannick, Frank, Maikel, en natuurlijk het duo Peter en Eduard. Iedere aflevering laat zien wat er op straat gebeurt, maar ook wat je normaal niet ziet: de emoties, de hectiek, het geduld, de humor en de saamhorigheid in het team.
Het succes van Bureau Utrecht komt niet alleen door de spannende meldingen die worden afgehandeld, maar vooral door de menselijkheid van de agenten. Kijkers leren hen beter kennen en ontdekken dat achter iedere agent ook gewone mensen schuilgaan die hun werk met passie doen, maar soms ook worstelen met lastige situaties.
Dat maakt de vraag over financiële compensatie des te relevanter: met zoveel kijkers, zoveel impact en zoveel betrokkenheid zou je verwachten dat de agenten extra beloond worden voor hun deelname. De werkelijkheid blijkt echter heel anders.
Krijgen de agenten betaald voor Bureau Utrecht?
In een gesprek met Veronica Superguide worden Peter en Eduard — twee publiekslievelingen — gevraagd of zij een vergoeding ontvangen voor hun deelname aan het televisieprogramma.
Hun antwoord is verrassend simpel én eerlijk:
“Nee hoor, was het maar waar!”
Er wordt dus géén extra vergoeding uitgekeerd aan de agenten die meedoen. Voor velen komt dat onverwacht, omdat de mediawereld bekendstaat om flinke vergoedingen voor mensen die op televisie verschijnen. Denk aan realityprogramma’s, talentenshows of documentaires: deelnemers ontvangen daar vaak wel een financiële compensatie.
In Bureau Utrecht is dat anders. De agenten doen mee als onderdeel van hun werk, en de opnames vinden plaats tijdens hun reguliere diensten. De extra uren, intensiteit of publieke aandacht leveren dus geen extra financiële beloning op.
Waarom doen de agenten dan wél mee?
De logische vervolgvraag is: waarom zou je op nationale televisie verschijnen als je er niet extra voor betaald krijgt?
Daar hebben Peter en Eduard beiden een duidelijk, maar verschillend antwoord op.
Eduard: bijdragen aan begrip voor het p0litiewerk
Eduard vertelt dat zijn motivatie vooral ligt in het creëren van begrip voor het vak. Hij wil graag laten zien wat agenten dagelijks meemaken en hoeveel druk er soms op hen ligt.
Hij zegt:
“Ik wil mensen laten zien wat wij als p0litie allemaal over ons heen krijgen. Dat verhaal wilde ik graag voortzetten.”
Voor hem draait deelname dus om transparantie en maatschappelijke impact. Door de camera’s een jaar lang mee te nemen, hoopt hij dat kijkers meer inzicht krijgen in hoe breed en uitdagend het p0litiewerk werkelijk is — van kleine buurtconflicten tot emotioneel zware meldingen.
Peter: twijfels, een duwtje in de rug en onverwacht succes
Peter had juist een heel andere start. Hij bekent dat hij lange tijd twijfelde of hij zich moest opgeven. De deadline kwam steeds dichterbij en zelfs een kwartier voor het verstrijken van die tijd had hij zijn inschrijving nog niet verstuurd.
Volgens Peter was het uiteindelijk een collega die de knoop doorhakte:
“We moesten ons voor een bepaalde datum opgeven en een kwartiertje voor de deadline had ik dat nog niet gedaan.”
Het blijkt een beslissing te zijn geweest die zijn leven op onverwachte manieren veranderde. Peter groeide in razend tempo uit tot een van de meest geliefde agenten van de serie. Op sociale media ontvangen hij en Eduard talloze positieve berichten, waardoor ze een vaste schare fans hebben opgebouwd.
Peter is dankbaar voor die steun, maar blijft tegelijkertijd nuchter:
“Je weet van tevoren dat het kan gebeuren, dus het hoort er een beetje bij. Maar wat het echt met je doet als persoon, dat weet je pas achteraf.”
Hij benadrukt dat hij niet bekend wil staan als een televisiepersoonlijkheid:
“Ik wil bekendstaan om het werk dat ik laat zien. Ik ben gewoon Peter, niet de nieuwe Daan.”
Met de verwijzing naar ‘de nieuwe Daan’ doelt hij op Daan — een collega-agent uit eerdere Bureau-reeksen — die eveneens enorm populair werd door zijn televisieoptredens.
Publieke waardering als grootste beloning
Hoewel de agenten geen extra vergoeding ontvangen, blijkt dat waardering van kijkers een belangrijke rol speelt in hun motivatie. Veel kijkers sturen berichten via Instagram, laten complimenten achter onder filmpjes, of spreken hen aan op straat.
Kijkers waarderen vooral:
-
de geduldige toon die de agenten aannemen,
-
hun humor tijdens stressvolle situaties,
-
de menselijke manier waarop ze met burgers omgaan,
-
en hun uitleg over waarom bepaalde keuzes worden gemaakt.
Door het programma ontstaat er meer begrip voor het p0litiewerk. Burgers zien niet alleen de incidenten zelf, maar ook de gesprekken, overwegingen, emoties en dilemma’s die voorafgaan aan beslissingen.
Voor Peter en Eduard voelt dat als een vorm van erkenning die verder gaat dan een financiële vergoeding. Het laat zien dat hun werk ertoe doet en dat het publiek hen ziet als mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de veiligheid van anderen.
Waarom Bureau Utrecht zo goed werkt voor televisie
Dat Bureau Utrecht zo’n enorme hit is, heeft meerdere redenen. De serie combineert:
-
actie met rustige observaties,
-
spanning met humor,
-
emotie met professionaliteit,
-
en kwetsbare momenten met krachtige interventies.
Ewout Genemans weet het p0litiewerk toegankelijk te maken zonder sensatiezucht, waardoor de serie bijzonder geschikt is voor een breed publiek. Van jongeren die nieuwsgierig zijn naar de praktijk van het blauwe uniform tot volwassenen die willen begrijpen wat er speelt in hun eigen wijk: de serie toont het allemaal.
Daarnaast zijn de agenten herkenbare figuren geworden. Niet als sterren, maar als gewone mensen die toevallig een bijzondere baan hebben.
De impact van bekendheid op het dagelijks leven van een agent
Hoewel Peter en Eduard hun bekendheid omarmen, blijft de realiteit dat ze ook gewoon op straat moeten werken. Dat betekent dat ze soms worden herkend tijdens een dienst, aangesproken door bewoners of gecomplimenteerd door voorbijgangers.
Peter zegt hierover dat bekendheid “een beetje bij het programma hoort”, maar dat hij graag wil dat mensen hem vooral zien als p0litieman, niet als televisiegezicht.
Zijn nuchtere houding en oprechte manier van communiceren maken hem geliefd. Dat is misschien wel de grootste reden waarom kijkers zo graag naar hem en zijn collega’s kijken.
Conclusie: geen extra geld, wel een groot publiek dat meeleeft
Agenten die deelnemen aan Bureau Utrecht krijgen geen vergoeding voor hun rol op televisie. Toch kiezen zij ervoor om mee te doen om een reden die misschien nog waardevoller is: om het echte p0litiewerk zichtbaar te maken, begrip te creëren en te laten zien hoe veelzijdig en menselijk hun vak is.
Peter en Eduard veroverden de harten van kijkers door hun eerlijkheid, humor en professionaliteit. Dat zij dit zonder extra betaling doen, versterkt wellicht nog meer hoe authentiek hun inzet is.
En precies dat maakt Bureau Utrecht tot een van de meest geliefde en besproken tv-programma’s van dit moment.