Algemeen
Groot verdriet: Wendy van Hout verliest jongste kind
Rechter neemt ingrijpende beslissing: Wendy van Hout verliest voogdij over haar zoon
Het is een bijzonder zware periode voor Wendy van Hout. De vriendin van Peter Gillis heeft zojuist een van de grootste verliezen in haar leven geleden: ze raakt het hoederecht over haar jongste zoon kwijt. Volgens Juicechannel heeft de rechter geoordeeld dat het kind voortaan bij zijn vader zal wonen. Wendy mag hem slechts één keer in de twee weken zien.
Rechter: Wendy heeft aantoonbaar gelogen
Vorige week liet Wendy via Instagram weten dat ze hoopte op een positieve uitspraak van de rechter. In een emotionele boodschap schreef ze:
“Mijn jongste zoon woont door een fout niet meer bij mij. Hopelijk wordt dat deze week hersteld bij de uitspraak van de rechter. Ja, jullie lezen het goed. Naast Peter zijn rechtszaken had ik er in dezelfde periode ook genoeg.”
Helaas voor Wendy heeft de rechter vandaag bepaald dat haar zoon bij zijn vader blijft wonen. Juicechannel meldt dat de vader overtuigend bewijs heeft geleverd waaruit blijkt dat Wendy over meerdere zaken heeft gelogen. De rechtbank en jeugdzorg hebben zich aan de kant van de vader geschaard.
Van gedeelde zorg naar volledige voogdij voor de vader
Eerder hadden Wendy en haar ex-partner een omgangsregeling waarbij hun zoon de ene week bij haar woonde en de andere week bij zijn vader. Dit leek een werkbare oplossing, maar volgens Wendy escaleerde de situatie vorig jaar volledig.
In een interview met weekblad Story beschreef ze hoe haar ex haar zoon ‘0ntvoerd’ zou hebben:
“Mijn ex stond opeens voor de deur, begon op de ramen te kloppen en naar ons zoontje te roepen. Mijn zoontje rende meteen naar de deur en wilde open doen.”
“Snel deed ik mijn voet tegen de deur, maar mijn ex forceerde met zijn schouder de deur open, pakte ons kind op en zette hem in de auto. Dat is 0ntvoering! Ik heb meteen de p0litie ingeschakeld, maar die kon op dat moment niets doen vanwege capaciteitsgebrek.”
Ondanks deze zware aantijgingen, lijkt de rechter een ander oordeel te hebben geveld. Het bewijs van de vader was sterk genoeg om Wendy’s geloofwaardigheid in twijfel te trekken. Hierdoor mag Wendy haar zoon nu nog maar eens in de twee weken zien.
Een klap die hard aankomt
Voor Wendy is dit nieuws een enorme klap. Ze heeft al te maken met de talloze r*chtszaken waarin haar vriend Peter Gillis verwikkeld is en nu verliest ze ook nog grotendeels het contact met haar kind. Het verdriet is groot, en volgens bronnen in haar omgeving is Wendy er kapot van.
Hoewel ze nog niet inhoudelijk op de uitspraak heeft gereageerd, lijkt haar Instagram-bericht erop te wijzen dat ze zich machteloos voelt in deze situatie.
Wat nu?
Het is nog onduidelijk of Wendy verdere juridische stappen gaat ondernemen om de beslissing van de rechter aan te vechten. Een voogdijzaak kan in sommige gevallen opnieuw bekeken worden als er nieuw bewijs op tafel komt, maar voor nu lijkt de situatie definitief.
Dit nieuws heeft inmiddels ook andere media bereikt en zorgt voor de nodige ophef. Veel mensen vragen zich af of Wendy ooit nog een kans maakt om het hoederecht terug te krijgen.
Wat vind jij van deze uitspraak? Is de rechter te streng of terecht in zijn beslissing? Laat het weten in de reacties.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.