Algemeen
Groot verdriet: Wendy van Hout verliest jongste kind
Rechter neemt ingrijpende beslissing: Wendy van Hout verliest voogdij over haar zoon
Het is een bijzonder zware periode voor Wendy van Hout. De vriendin van Peter Gillis heeft zojuist een van de grootste verliezen in haar leven geleden: ze raakt het hoederecht over haar jongste zoon kwijt. Volgens Juicechannel heeft de rechter geoordeeld dat het kind voortaan bij zijn vader zal wonen. Wendy mag hem slechts één keer in de twee weken zien.
Rechter: Wendy heeft aantoonbaar gelogen
Vorige week liet Wendy via Instagram weten dat ze hoopte op een positieve uitspraak van de rechter. In een emotionele boodschap schreef ze:
“Mijn jongste zoon woont door een fout niet meer bij mij. Hopelijk wordt dat deze week hersteld bij de uitspraak van de rechter. Ja, jullie lezen het goed. Naast Peter zijn rechtszaken had ik er in dezelfde periode ook genoeg.”
Helaas voor Wendy heeft de rechter vandaag bepaald dat haar zoon bij zijn vader blijft wonen. Juicechannel meldt dat de vader overtuigend bewijs heeft geleverd waaruit blijkt dat Wendy over meerdere zaken heeft gelogen. De rechtbank en jeugdzorg hebben zich aan de kant van de vader geschaard.
Van gedeelde zorg naar volledige voogdij voor de vader
Eerder hadden Wendy en haar ex-partner een omgangsregeling waarbij hun zoon de ene week bij haar woonde en de andere week bij zijn vader. Dit leek een werkbare oplossing, maar volgens Wendy escaleerde de situatie vorig jaar volledig.
In een interview met weekblad Story beschreef ze hoe haar ex haar zoon ‘0ntvoerd’ zou hebben:
“Mijn ex stond opeens voor de deur, begon op de ramen te kloppen en naar ons zoontje te roepen. Mijn zoontje rende meteen naar de deur en wilde open doen.”
“Snel deed ik mijn voet tegen de deur, maar mijn ex forceerde met zijn schouder de deur open, pakte ons kind op en zette hem in de auto. Dat is 0ntvoering! Ik heb meteen de p0litie ingeschakeld, maar die kon op dat moment niets doen vanwege capaciteitsgebrek.”
Ondanks deze zware aantijgingen, lijkt de rechter een ander oordeel te hebben geveld. Het bewijs van de vader was sterk genoeg om Wendy’s geloofwaardigheid in twijfel te trekken. Hierdoor mag Wendy haar zoon nu nog maar eens in de twee weken zien.
Een klap die hard aankomt
Voor Wendy is dit nieuws een enorme klap. Ze heeft al te maken met de talloze r*chtszaken waarin haar vriend Peter Gillis verwikkeld is en nu verliest ze ook nog grotendeels het contact met haar kind. Het verdriet is groot, en volgens bronnen in haar omgeving is Wendy er kapot van.
Hoewel ze nog niet inhoudelijk op de uitspraak heeft gereageerd, lijkt haar Instagram-bericht erop te wijzen dat ze zich machteloos voelt in deze situatie.
Wat nu?
Het is nog onduidelijk of Wendy verdere juridische stappen gaat ondernemen om de beslissing van de rechter aan te vechten. Een voogdijzaak kan in sommige gevallen opnieuw bekeken worden als er nieuw bewijs op tafel komt, maar voor nu lijkt de situatie definitief.
Dit nieuws heeft inmiddels ook andere media bereikt en zorgt voor de nodige ophef. Veel mensen vragen zich af of Wendy ooit nog een kans maakt om het hoederecht terug te krijgen.
Wat vind jij van deze uitspraak? Is de rechter te streng of terecht in zijn beslissing? Laat het weten in de reacties.
Spanje dreigt deelname aan WK te heroverwegen als Israël zich plaatst
De aanloop naar het WK voetbal van 2026, dat plaatsvindt in de Verenigde Staten, Canada en Mexico, verloopt niet alleen sportief spannend, maar ook politiek beladen. Waar normaal gesproken de focus ligt op kwalificatiewedstrijden en voorspellingen over favorieten, mengt zich nu een geheel ander thema in de discussie: de internationale positie van Israël. De Spaanse regering heeft namelijk laten weten dat deelname van Israël mogelijk consequenties kan hebben voor het eigen nationale team.
Politieke dimensie rond sport
Tijdens een partijcongres van de Spaanse socialistische partij (PSOE) sprak premier Pedro Sánchez zich onlangs stevig uit. Volgens hem mag Israël “geen platform krijgen om zijn imago op te poetsen.” Daarmee verwees hij naar de situatie in Gaza en de internationale kritiek op de rol van Israël in het conflict.
Een dag later herhaalde partijgenoot en woordvoerder Patxi López deze woorden, en trok hij een opvallende vergelijking. Volgens López zou Israël, mocht het zich plaatsen voor het WK, dezelfde behandeling moeten krijgen als Rusland. Dat land werd vanwege de invasie van Oekraïne door meerdere internationale sportorganisaties uitgesloten van toernooien.
Dreigt Spanje zich terug te trekken?
De vraag die sindsdien boven
de voetbalwereld hangt, is of Spanje daadwerkelijk bereid is om
niet mee te doen aan het WK als Israël zich plaatst. López hield de
deur op een kier:
“We zullen de situatie tegen
die tijd beoordelen. Laten we afwachten wat er de komende maanden
gebeurt.”
Hoewel er dus nog geen definitief besluit is genomen, is het signaal duidelijk. Spanje, één van de grootste voetbalnaties ter wereld, koppelt sport nadrukkelijk aan politieke keuzes.
Spanje als voetbalgrootmacht
Het mogelijke terugtrekken van Spanje zou een enorme impact hebben. Spanje geldt namelijk als één van de favorieten voor het toernooi. Het nationale team is regerend Europees kampioen en won in 2010 voor het eerst de wereldtitel door Nederland in de finale te verslaan.
In de huidige kwalificatiereeks begon Spanje voortvarend. Onlangs werd Turkije met maar liefst 6-0 verslagen, een uitslag die in de internationale pers veel indruk maakte. De verwachting was dat Spanje zonder veel moeite richting het eindtoernooi zou gaan. Maar door de politieke discussie hangt er nu een zweem van onzekerheid rond de deelname.
De positie van Israël in de kwalificatie
Hoe groot is de kans dat Israël daadwerkelijk het WK haalt? Op dit moment bezet Israël de derde plek in de kwalificatiegroep. Het team heeft evenveel punten als Italië, maar wel een wedstrijd meer gespeeld.
Het duel tussen beide landen leverde onlangs een waar spektakelstuk op: Israël verloor met 4-5 van Italië, dankzij een late treffer van de Italianen. Noorwegen staat bovenaan de groep met zes punten voorsprong op zowel Italië als Israël.
Dat betekent concreet:
-
Nummer één plaatst zich rechtstreeks voor het WK.
-
Nummer twee gaat naar de play-offs.
Israël heeft dus nog een kans, al is de weg naar kwalificatie ingewikkeld en vol obstakels.
Sport en politiek vaker verstrengeld
Het is niet de eerste keer dat Spanje politieke overwegingen betrekt bij internationale evenementen. Zo besloot de Spaanse publieke omroep RTVE eerder dit jaar om niet deel te nemen aan het Eurovisie Songfestival als Israël zou worden toegelaten. Daarmee sloot Spanje zich aan bij landen zoals Nederland, die eerder eenzelfde standpunt innamen.
Ook bij andere evenementen spelen politieke sentimenten een rol. Tijdens de Vuelta, de grote Spaanse wielerronde, vonden de afgelopen weken meerdere pro-Palestijnse protesten plaats. Sportevenementen blijken daarmee een podium te zijn waar maatschappelijke spanningen zichtbaar worden.
Reageren fans en analisten verrast?
Binnen Spanje zijn de meningen verdeeld. Sommige supporters begrijpen het standpunt van de regering volledig en vinden dat sport niet los kan worden gezien van ethiek en mensenrechten. Zij wijzen op de precedentwerking: als Rusland uitgesloten werd, waarom zou dat dan niet gelden voor andere landen die zich in een conflict bevinden?
Anderen vinden dat politiek en sport gescheiden moeten blijven. Zij wijzen op de miljoenen fans die uitkijken naar het WK en de generaties spelers die hun carrière in het teken zetten van dit eindtoernooi. Voor hen zou een boycot een harde klap betekenen.
De internationale impact van een boycot
Mocht Spanje daadwerkelijk besluiten niet deel te nemen aan het WK als Israël zich plaatst, dan zou dat een uniek precedent scheppen. Niet alleen omdat Spanje een topland is met kans op de titel, maar ook omdat andere landen zich hierdoor mogelijk gesteund voelen om vergelijkbare keuzes te maken.
De vraag rijst dan: volgen andere Europese landen het Spaanse voorbeeld? Of besluit de FIFA om zelf in te grijpen en duidelijke regels op te stellen, zoals eerder bij Rusland gebeurde?
Het zou hoe dan ook leiden tot een verhitte discussie over de rol van sport in internationale conflicten.
De kracht van symboliek
Voor premier Sánchez en zijn partij is het signaal belangrijker dan het sportieve gevolg. Door zich stevig uit te spreken, willen zij laten zien dat mensenrechten en internationale solidariteit boven de belangen van het voetbal kunnen staan.
Die symbolische waarde kan groot zijn. Sportevenementen zijn immers wereldwijde podia die miljoenen kijkers trekken. Als een groot land als Spanje zegt: “wij doen niet mee onder deze omstandigheden”, kan dat internationaal veel losmaken.
Hoe reageert Israël?
Vanuit Israël zelf is er nog geen officiële reactie gekomen op de Spaanse uitspraken. Voor de spelers en de technische staf van het nationale team ligt de focus voorlopig vooral op de sportieve kant: punten halen in de kwalificatie en proberen via de play-offs een ticket naar het WK te bemachtigen.
Toch zullen ook zij zich bewust zijn van de bredere context. Als ze zich plaatsen, kan dat niet alleen sportief een mijlpaal zijn, maar ook politiek grote gevolgen hebben.
Parallel met Rusland
De verwijzing van López naar Rusland is veelzeggend. Toen de oorlog in Oekraïne begon, besloten organisaties als FIFA en UEFA al snel om Rusland uit te sluiten. Russische clubs en nationale teams mochten niet meer deelnemen aan internationale competities.
Die beslissing werd destijds breed gesteund, maar riep ook vragen op: moet sport altijd reageren op politieke gebeurtenissen? Of moet het juist een neutraal platform zijn? De Spaanse discussie rond Israël brengt die vragen opnieuw naar voren.
Wat betekent dit voor het WK van 2026?
Het WK in de Verenigde Staten, Canada en Mexico wordt het grootste ooit, met 48 deelnemende landen. De kans dat Spanje als topland ontbreekt, zou niet alleen sportief maar ook commercieel een gemis zijn. Spanje trekt wereldwijd miljoenen fans en levert vaak wedstrijden die veel kijkers trekken.
De FIFA zal dus met argusogen volgen hoe de discussie zich ontwikkelt. Voorlopig blijft het afwachten: de kwalificatie is nog niet voorbij en er kunnen nog veel dingen veranderen.
Conclusie
De discussie rond Spanje en Israël laat zien hoe nauw sport en politiek met elkaar verweven zijn. Voor premier Sánchez en zijn partij is deelname aan een WK niet alleen een sportieve kwestie, maar ook een moreel statement. Voor fans en spelers is het vooral een kwestie van passie, trots en carrièrekansen.
Of Spanje daadwerkelijk wegblijft van het WK hangt af van twee factoren: of Israël zich weet te plaatsen, en hoe de politieke situatie zich verder ontwikkelt. Eén ding is zeker: de komende maanden zullen niet alleen de prestaties op het veld, maar ook de discussies eromheen, de gemoederen flink bezig houden.