Algemeen
Lang Leve de Liefde-Xenna kwijlt compleet weg wanneer ze ziet met wie ze op date is! En de rest van vrouwelijk Nederland trouwens ook!😅
Wanneer je je aanmeldt voor Lang Leve de Liefde, hoop je natuurlijk dat je daar jouw ware liefde vindt. Het programma biedt kandidaten de kans om, aan de hand van hun persoonlijke voorkeuren en karaktereigenschappen, gekoppeld te worden aan een potentiële partner. De programmamakers proberen op basis van ingevulde lijstjes een match te maken. Maar hoe realistisch zijn de verwachtingen van sommige deelnemers?

Vaak sturen deelnemers een wensenlijst in waarin ze hun ideale partner omschrijven. Ze hopen op iemand die niet alleen aantrekkelijk is, maar ook een vlotte babbel heeft, financieel stabiel is en een goed stel hersenen heeft. Wat echter opvalt, is dat niet iedereen zichzelf afvraagt of ze zelf aan deze hoge eisen voldoen.
Irreële verwachtingen?
Vooral mannen lijken in dit programma regelmatig een Chantal Janzen-lookalike te verwachten. Maar in werkelijkheid lijken sommigen meer op het lelijke broertje van Maarten van Rossem dan op de droomprins die ze zelf zoeken. Natuurlijk speelt uiterlijk een rol in de aantrekkingskracht, maar wanneer iemand hoge verwachtingen stelt aan een partner, moet hij of zij zich ook afvragen of diezelfde standaard op henzelf van toepassing is.

Hetzelfde geldt overigens voor vrouwen, hoewel zij vaak aangeven dat een goed luisterend oor en een fijn karakter belangrijker zijn dan puur het uiterlijk. Maar ook hier speelt aantrekkelijkheid vaak een rol, al wordt dat niet altijd expliciet toegegeven.
Lang Leve de Liefde-kandidaat Tom ontmoet een fan
In een recente aflevering van Lang Leve de Liefde was er een bijzonder moment dat veel kijkers opviel. Een vrouwelijke deelnemer werd gekoppeld aan niemand minder dan Tom Schimmelpennink. Hoewel deze naam niet direct bij iedereen een belletje deed rinkelen, werd al snel duidelijk dat hij een bekende influencer is met een groot aantal volgers op zowel TikTok als Instagram.
![]()
Wat deze match extra bijzonder maakte, was de reactie van zijn date. Nog voordat er een woord werd gewisseld, werd het al snel duidelijk dat ze compleet wegzwijmelde bij het zien van Tom. Haar ogen straalden, haar glimlach werd breder en het leek wel alsof ze haar droomman had ontmoet.
Wie is Tom Schimmelpennink?
Voor degenen die nog nooit van hem hadden gehoord, Tom Schimmelpennink is een influencer die zich voornamelijk richt op lifestyle, humor en dagelijkse avonturen op sociale media. Zijn filmpjes bereiken duizenden, zo niet honderdduizenden kijkers. Dit maakt hem in zekere zin een bekende Nederlander in de online wereld.

Zijn populariteit en uitstraling zorgen ervoor dat hij een zekere aantrekkingskracht heeft op fans. Dat bleek ook tijdens deze aflevering van Lang Leve de Liefde, waarin hij al vanaf het eerste moment de absolute favoriet van zijn date was.
De impact van bekendheid op een datingshow
Het is niet de eerste keer dat een bekende influencer of mediapersoonlijkheid meedoet aan een realityprogramma. Vaak wordt hun deelname met een kritische blik bekeken, want is hun deelname oprecht of puur voor de aandacht?

Wanneer een influencer als Tom meedoet, heeft hij automatisch een voorsprong op andere deelnemers. Niet omdat hij per se een betere match is, maar omdat zijn bekendheid en online status een invloed hebben op hoe hij wordt waargenomen. Zijn date, die duidelijk een fan was, leek bijna direct te accepteren dat hij de perfecte man voor haar was, zonder dat ze hem echt kende.
Dit roept interessante vragen op over hoe bekendheid de perceptie van aantrekkelijkheid en compatibiliteit beïnvloedt. Zou dezelfde vrouw net zo enthousiast zijn geweest als Tom een gewone deelnemer was zonder online status?

Hoe verliep de date?
Gezien haar eerste reactie leek de date al een groot succes te worden voordat het überhaupt begon. Dit gaf Tom een duidelijke voorsprong, omdat zijn date direct gecharmeerd was van hem. Maar hoe verliep de rest van hun ontmoeting?
Volgens de eerste beelden die de uitzending lieten zien, hadden ze een goed gesprek en leek er een klik te ontstaan. Er werd veel gelachen, en de sfeer was ontspannen. Toch is het belangrijk om te benadrukken dat een eerste indruk niet alles zegt. Aantrekkingskracht en bewondering kunnen snel verdwijnen als blijkt dat de karakters niet matchen.
![]()
Realiteit versus verwachtingen
De deelname van een bekende influencer aan een programma als Lang Leve de Liefde laat zien hoe imago en perceptie een grote rol kunnen spelen in dating. Waar sommige deelnemers worstelen om een connectie te vinden, kan een bekend gezicht al een voorsprong hebben zonder veel moeite te hoeven doen.
Toch blijft de kern van het programma hetzelfde: het draait om het vinden van echte liefde. En of die liefde gebaseerd is op een eerste indruk, een bekende status of een diepere verbinding, blijft altijd de vraag.

Conclusie: Heeft Tom de liefde gevonden?
Of deze ontmoeting heeft geleid tot een langdurige relatie, zal de tijd moeten uitwijzen. Wat we wel kunnen zeggen, is dat dit een perfect voorbeeld is van hoe verwachtingen, bekendheid en aantrekkelijkheid een rol spelen in datingshows.
Wat kunnen we hiervan leren?
- Bekendheid speelt een rol: Mensen die al een fanbase hebben, worden sneller als aantrekkelijk en interessant gezien.
- Eerste indrukken kunnen misleidend zijn: Een klik aan het begin zegt niet altijd iets over de duurzaamheid van een relatie.
- Verwachtingen versus realiteit: Het is goed om open te staan voor verrassingen in dating en niet te veel vast te houden aan een perfect plaatje in je hoofd.
Voor nu blijft het afwachten hoe deze romance zich zal ontwikkelen. Maar één ding is zeker: Tom hoeft zich geen zorgen te maken over een kille ontvangst op de bank!
Algemeen
Humberto Tan zwaar onder vuur na interview met Martijn Krabbé

RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.

Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.

Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.

Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.

Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.