Algemeen
Jutta Leerdam stelt fans teleur met opmerkelijke actie 😱
Jutta Leerdam heeft kort voor de start van het NK afstanden in Heerenveen een onverwachte beslissing genomen. De schaatsster stond ingeschreven voor drie afstanden – de 500 meter, 1000 meter en 1500 meter – maar besloot zich vlak voor het toernooi terug te trekken uit de 1500 meter. De exacte reden voor haar keuze is nog niet officieel bekendgemaakt. Opvallend is dat Leerdam onlangs tijd doorbracht met haar vriend, Jake Paul, in Puerto Rico.
Last-minute beslissing van Leerdam
Tijdens de laatste World Cup in de Verenigde Staten gaf Leerdam nog aan dat ze naast haar specialiteit op de 500 en 1000 meter ook de 1500 meter wilde rijden. Haar naam verscheen op de deelnemerslijst voor die afstand, maar een dag voor de start van het toernooi kwam het nieuws naar buiten dat ze zich had teruggetrokken. Haar focus blijft volledig op de 500 en 1000 meter, die nog wel op haar programma staan.
Leerdam heeft haar schaatstechniek de afgelopen maanden verder geoptimaliseerd en rijdt sinds twee World Cups weer op haar oude, zachtere schaatsschoenen. Deze schoenen zijn volgens haar het meest geschikt voor de 1000 meter, haar favoriete afstand. Dit betekent echter dat ze op de 500 meter wat snelheid inlevert en dat haar kansen op een sterke prestatie op de 1500 meter minder zeker waren. Mogelijk heeft deze overweging bijgedragen aan haar besluit om zich op de kortere afstanden te concentreren.
Lieke Hoogendoorn vervangt Leerdam op de 1500 meter
Door de terugtrekking van Leerdam krijgt de jonge Lieke Hoogendoorn (18) de kans om zich te bewijzen op de 1500 meter. Hoogendoorn, die op zondag haar negentiende verjaardag viert, stond al op de deelnemerslijst voor de 1000 meter, maar mag nu ook dit onderdeel aan haar programma toevoegen.
Haar zus Chloe Hoogendoorn (20) eindigde dit seizoen als derde bij het NK sprint, en Lieke zelf heeft haar persoonlijk record op de 1500 meter al meerdere keren aangescherpt. Haar snelste tijd staat momenteel op 2.02,58. De extra race biedt haar een mooie kans om zich verder te ontwikkelen en ervaring op te doen op nationaal niveau.
Suzanne Schulting maakt ook keuzes
Niet alleen Leerdam, maar ook Suzanne Schulting heeft besloten om niet deel te nemen aan de 1500 meter. In een interview met Sportnieuws.nl licht ze haar beslissing toe:
“Dat was een optie, ja, maar ik heb dit seizoen maar één keer de 1500 meter gereden en in de afgelopen tien jaar in totaal maar drie keer. Ik wil volgend seizoen zeker kijken naar de mogelijkheden om de 1500 meter erbij te pakken, maar op dit moment moet ik de focus houden op de 500 en 1000 meter.”
Het laat zien dat meerdere topschaatsers zorgvuldig afwegen welke afstanden het best aansluiten bij hun vorm en doelen.
Jutta Leerdam en Jake Paul: privéleven en topsport
Naast haar drukke wedstrijdschema maakte Leerdam onlangs tijd vrij om haar vriend, de Amerikaanse bokser Jake Paul, te verrassen in Puerto Rico. Paul had geen idee dat Leerdam zou langskomen, omdat ze had aangegeven dat ze in voorbereiding was op een wedstrijd. Toch vloog ze onverwacht naar hem toe, om vervolgens 48 uur later alweer te vertrekken richting Nederland voor het NK afstanden.
De combinatie van een topsportcarrière en een relatie met een internationaal bekende sporter brengt ongetwijfeld uitdagingen met zich mee. Leerdam lijkt echter een balans te vinden tussen haar professionele ambities en haar privéleven.
Wat staat er op het spel bij het NK afstanden?
Het NK afstanden wordt gehouden van vrijdag tot en met zondag in Thialf, waar de nationale kampioenen in verschillende disciplines worden gekroond. Daarnaast kunnen schaatsers zich hier plaatsen voor de WK afstanden, die medio maart in Hamar, Noorwegen, worden gehouden.
Dit bericht op Instagram bekijken
De keuze van Leerdam om zich te richten op haar sterkste afstanden kan haar kansen op een titel vergroten. Met de 500 en 1000 meter nog steeds op haar schema, is de verwachting dat ze zich volledig zal focussen op deze disciplines.
Dit bericht op Instagram bekijken
De beslissing om de 1500 meter te laten schieten roept vragen op, maar toont ook aan dat Leerdam haar carrière zorgvuldig managet. Fans zullen uitkijken naar haar prestaties op de kortere afstanden en hopen op een nieuwe topklassering.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.