Algemeen
Weekblad Privé plaatst heftige foto van Martijn Krabbé: Volgers in tranen
Discussie rond foto’s van Martijn Krabbé in scootmobiel: “Niet netjes”
De gezondheidssituatie van televisiepresentator Martijn Krabbé houdt Nederland al enige tijd bezig. De geliefde presentator maakt momenteel een zware periode door vanwege een ernstige z!ekte, maar blijft zichtbaar in het publieke leven. Juist daarom ontstond deze week ophef: Weekblad Privé publiceerde een uitgebreide fotoreportage waarin Martijn te zien is terwijl hij in een scootmobiel door Amsterdam rijdt.
Verschillende mediacollega’s reageren kritisch en vinden dat het weekblad hiermee een grens overschrijdt. Het incident leidt tot een bredere discussie over privacy en respect voor publieke figuren in kwetsbare omstandigheden.
Martijn Krabbé blijft zichtbaar
Ondanks zijn gezondheidssituatie probeert Martijn het dagelijks leven zo goed mogelijk voort te zetten. Hij laat zich niet tegenhouden door fysieke beperkingen en gebruikt een scootmobiel om mobiel te blijven in de stad. Omstanders zien hem regelmatig in Amsterdam-Zuid, waar hij rustig zijn weg vervolgt.
Volgens vrienden en collega’s wil Martijn niet in de luwte verdwijnen en blijft hij betrokken bij zijn werk en zijn publiek. Die veerkracht wordt door velen bewonderd.
Fotoreportage van Privé roept vragen op
Vorige week verscheen in Weekblad Privé een fotoreeks met als kop: “Zo geniet Martijn Krabbé van de nazomer.” Op de beelden is de presentator te zien terwijl hij zich verplaatst in zijn scootmobiel.
De herkomst van de foto’s blijkt opvallend eenvoudig: een voorbijganger had Martijn herkend, enkele foto’s gemaakt en deze vervolgens aan het blad verkocht. Volgens berichten zijn sommige foto’s van zeer dichtbij genomen, op nog geen meter afstand, wat de discussie over de grenzen van privacy verder aanwakkerde.
Kritiek vanuit de mediawereld
De publicatie leidde al snel
tot reacties van bekende mediapersonen.
Presentator Wilfred
Genee sprak zich in zijn radioprogramma verbaasd uit:
“Is dit nou handig om dit zo te brengen in de Privé?”
Ook voormalig programmadirecteur Tina Nijkamp vond de fotoreportage ongepast:
“Nee, ik vind het niet netjes. Nee, zeker niet.”
Hun opmerkingen sluiten aan bij het gevoel van veel kijkers dat publieke belangstelling niet ten koste mag gaan van iemands waardigheid.
Jan Uriot ziet veerkracht
Privé-journalist Jan Uriot benadrukte in een reactie dat hij vooral bewondering heeft voor hoe Martijn met de situatie omgaat:
“Bij de pakken neer zitten doet hij zeker niet. In Amsterdam-Zuid wordt hij regelmatig gesignaleerd op zijn scootmobiel. Het gebeurt in een flits, want hij rijdt er vlot mee rond.”
Hij voegde eraan toe dat voorbijgangers soms verbaasd opkijken:
“Is het Martijn Krabbé nou wel of niet? Het is duidelijk dat hij niet wegduikt maar het leven omarmt en er het beste van maakt.”
Hoewel Uriot de foto’s zelf geen probleem leek te vinden, benadrukten andere collega’s dat bewondering voor Martijn niet per se betekent dat privébeelden gepubliceerd moeten worden.
Privacy versus publieke nieuwsgierigheid
De situatie werpt een bekend
vraagstuk op: waar ligt
de grens tussen nieuwsgierigheid naar publieke figuren en het
respecteren van hun persoonlijke ruimte?
Vooral wanneer het gaat om mensen die te maken hebben met een
ernstige z!ekte, vinden veel kijkers dat terughoudendheid gepast
is.
Sociale media speelden hierbij een rol: verschillende gebruikers vonden de kop “Zo geniet Martijn van de nazomer” misplaatst en empathieloos. Anderen benadrukten dat het bewonderenswaardig is dat Martijn ondanks alles naar buiten gaat en niet schuwt om zichtbaar te blijven.
Genomineerd voor Televizier-prijs
Naast de discussie rond de foto’s is er ook positief nieuws over Martijn Krabbé: hij maakt kans op de titel ‘Beste Presentator’ bij de aankomende Televizier-Ring Gala’s.
Volgens insiders wordt er achter de schermen druk gelobbyd door collega’s die vinden dat hij deze erkenning verdient vanwege zijn lange staat van dienst en de manier waarop hij ondanks zijn omstandigheden betrokken blijft bij het vak.
Wilfred Genee, zelf eveneens genomineerd, gaf aan dat wat hem betreft Martijn de prijs zou moeten winnen.
“Ik gun het hem. Ik hoop dat hij deze prestigieuze onderscheiding krijgt,” aldus Genee.
Aanwezig bij de uitreiking
Er wordt gespeculeerd of Martijn fysiek aanwezig kan zijn bij het gala. Volgens bekenden doet hij er alles aan om daarbij te zijn, zelfs als dat betekent dat hij zich per scootmobiel naar het podium moet verplaatsen.
Die vastberadenheid onderstreept nogmaals zijn wilskracht en het belang dat hij hecht aan het vak en aan het contact met zijn publiek.
Breder debat over mediacodes
De gebeurtenis met de foto’s van Martijn Krabbé staat niet op zichzelf. In de mediawereld laait regelmatig het debat op over de verantwoordelijkheid van bladen en websites bij het publiceren van privébeelden.
Critici vinden dat er meer ethische richtlijnen nodig zijn, zeker bij gevoelige situaties rondom gezondheid. Voorstanders van openheid benadrukken dat bekende Nederlanders nu eenmaal publieke figuren zijn.
De situatie rond Martijn laat zien dat balans tussen nieuwswaarde en menselijkheid vaak moeilijk te vinden is.
Publieke steun voor Martijn
Ondanks de ophef blijft de publieke steun voor Martijn groot. Op sociale media spreken fans en collega’s hun bewondering uit voor zijn moed en positiviteit. Velen hopen dat hij de erkenning krijgt die hij verdient en dat de media meer terughoudendheid zullen tonen in het delen van persoonlijke beelden.
De algemene teneur is dat Martijn vooral bekendstaat als een vakman die zich altijd met hart en ziel inzet voor zijn programma’s en een geliefd gezicht blijft op televisie.
Kernpunten samengevat
-
Weekblad Privé publiceerde een reeks foto’s van Martijn Krabbé in een scootmobiel, wat leidde tot discussie over privacy en respect.
-
De foto’s werden gemaakt door een voorbijganger en deels van zeer dichtbij geschoten.
-
Wilfred Genee en Tina Nijkamp noemen de publicatie “niet netjes” en vragen zich af of het wel gepast is.
-
Jan Uriot benadrukt juist de veerkracht van Martijn en zijn positieve houding.
-
Martijn is genomineerd voor de prijs Beste Presentator bij de Televizier-Ring Gala’s; collega’s hopen dat hij wint.
-
Het incident wakkert het bredere debat aan over mediacodes en privacy van bekende Nederlanders in kwetsbare situaties.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”