Algemeen
Bom onder Holland Zingt Hazes: ´Verder zonder Rachel Hazes´
Rachel Hazes zal dit jaar niet aanwezig zijn bij Holland Zingt Hazes, het jaarlijkse muzikale eerbetoon aan haar overleden echtgenoot, André Hazes. Dit maakte ze zelf bekend via een bericht op Instagram. Hazes geeft aan dat haar afwezigheid te maken heeft met de wens om te voorkomen dat het evenement zich richt op andere zaken dan de muziek van André. Ze voegt eraan toe dat haar huidige drukke werkzaamheden in Spanje haar verdere deelname bemoeilijken.
Muziek moet centraal staan
Rachel Hazes benadrukt dat het voor haar belangrijk is dat Holland Zingt Hazes draait om de muziek en het werk van haar man. “Ik wil niet dat er tijdens het evenement aandacht is voor andere zaken dan voor de muziek van André”, schrijft ze op Instagram. Dit lijkt een duidelijke boodschap te zijn van Rachel, die altijd heeft geprobeerd om de privacy van haar gezin te beschermen, ondanks haar publieke leven. De keuze om dit jaar afwezig te blijven is dan ook een bewuste stap.
Besluit in goed overleg genomen
MediaLane, de producent van Holland Zingt Hazes, bevestigde eerder deze week dat Rachel Hazes dit jaar niet zal optreden. In hun verklaring gaven ze aan dat het besluit om haar niet uit te nodigen in goed overleg met haar was genomen. De producenten gaven echter geen verdere uitleg over de precieze redenen van haar afwezigheid. Desondanks lijkt het duidelijk dat de wens van Rachel om de aandacht niet van André’s muziek af te leiden, een belangrijke factor is geweest in deze beslissing.
Drukke werkzaamheden in Spanje
Naast haar wens om de focus op André’s muziek te houden, geeft Rachel ook aan dat ze het momenteel erg druk heeft met haar restaurant in Spanje. Sinds de opening van haar restaurant is ze veelvuldig in het buitenland te vinden en dit vraagt veel van haar tijd en energie. Hierdoor werd het voor haar lastig om deel te nemen aan de concerten die haar man jaarlijks eert. Deze persoonlijke en professionele verplichtingen lijken een belangrijke reden te zijn voor haar afwezigheid.
Opgetreden artiesten
Ook zonder Rachel Hazes zal Holland Zingt Hazes doorgaan. De concerten zullen weer gevuld worden met verschillende artiesten die André Hazes’ grootste hits ten gehore brengen. Onder de artiesten die zullen optreden zijn onder meer André Hazes Jr., Jeroen van der Boom, Mart Hoogkamer en Douwe Bob. Dit line-up zorgt ervoor dat het publiek niet alleen de muziek van André ervaart, maar ook de nieuwe generaties artiesten die zijn erfenis voortzetten.
Emotionele betekenis van het evenement
Holland Zingt Hazes is voor veel mensen een belangrijk moment om de muziek van André Hazes te herbeleven en om de legende van de zanger levend te houden. Voor Rachel is het echter een dubbel gevoel: terwijl ze begrijpt waarom het evenement zo belangrijk is voor zijn fans, wil ze niet dat de aandacht afgaat van de muziek zelf. Haar keuze om dit jaar niet aanwezig te zijn kan gezien worden als een manier om de emotionele betekenis van het evenement niet te verstoren.
Een nieuwe fase in het leven van Rachel Hazes
De keuze om niet meer op het podium te staan en zich niet te mengen in de festiviteiten rondom Holland Zingt Hazes kan ook gezien worden als een stap naar een nieuwe fase in Rachel’s leven. De afgelopen jaren heeft ze zich meer gefocust op haar persoonlijke leven en haar werk in Spanje. Dit jaar is een teken dat ze meer in zichzelf wil blijven en haar energie richt op haar nieuwe zakelijke projecten.
De toekomst van Holland Zingt Hazes
Hoewel het voor fans van André Hazes wellicht even wennen zal zijn om Holland Zingt Hazes zonder Rachel te zien, gaat het evenement door. De muziek blijft de centrale focus, en het zal interessant zijn om te zien hoe de komende edities zich ontwikkelen. Of Rachel Hazes in de toekomst opnieuw betrokken zal zijn bij het eerbetoon, blijft onduidelijk, maar haar besluit dit jaar wijst op een duidelijke richting in haar persoonlijke leven en haar prioriteiten.
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.