Algemeen
Verschrikkelijk nieuws over Art Rooijakkers: ´Mag 100 dagen niet praten´
Art Rooijakkers heeft te maken met een ernstige stemprobleem door de ontdekking van een granuloom dat tegen zijn stembanden drukt. Dit heeft ertoe geleid dat de presentator voorlopig zijn stem niet mag gebruiken. In plaats daarvan is hij genoodzaakt om te communiceren via een computer die zijn stem nabootst. Deze situatie heeft zijn dagelijkse leven en werk ingrijpend veranderd.
Granuloom drukt tegen stembanden
Het granuloom dat bij Art Rooijakkers is ontdekt, heeft een vervelende invloed op zijn stem. Het drukt tegen zijn stembanden, waardoor het voor hem onmogelijk is geworden om te praten. Dit is een medische aandoening die vaak voor ernstige spraakproblemen zorgt. De ontdekking is een tegenslag voor de presentator, die inmiddels opnieuw met stemproblemen kampt, ondanks eerdere herstelperiodes.
Communicatie via AI-gestuurde laptop
Malou Petter, die momenteel samen met andere collega’s het programma Nieuws van de Dag presenteert in afwezigheid van Rooijakkers, gaf in de talkshow Renze een update over de situatie. Ze vertelde dat ze onlangs nog contact had gehad met Art, maar dat de communicatie anders verliep dan normaal. “Het is heel gek om met iemand af te spreken die geen woord zegt, maar hij kan wel veel tikken,” zei Petter. Art gebruikt een laptop die via kunstmatige intelligentie (AI) zijn stem heel goed kan nabootsen, waardoor ze op deze manier kunnen communiceren.
Rooijakkers moet tijdelijk stoppen met presenteren
Door zijn stemproblemen was Rooijakkers niet in staat om de presentatie van Nieuws van de Dag voort te zetten. Het programma, dat begin januari van start ging, wordt voorlopig gepresenteerd door Thomas van Groningen, Pim Sedee en Maarten Steendam. Deze tijdelijke vervangers zorgen ervoor dat de show voortgaat, terwijl Art zich richt op zijn herstel. Het is een moeilijke periode voor de presentator, die erg gehecht is aan zijn werk.
Eerdere stemproblemen in 2022
Dit is niet de eerste keer dat Art Rooijakkers problemen heeft met zijn stem. In 2022 moest hij al eens honderd dagen zijn stem rust geven vanwege een poliep op zijn stembanden. Ook toen was hij tijdelijk niet in staat om te praten en communiceerde hij via een computer die zijn stem imiteerde. Na deze herstelperiode was hij in staat om zijn werk weer op te pakken en kon hij zijn stem gebruiken zoals het hoort. Toen vertelde hij opgelucht dat hij weer voor zijn dochters kon voorlezen en weer volop bezig was met zijn werk en plannen.
Impact op persoonlijke en professionele leven
De situatie heeft een grote impact op het persoonlijke en professionele leven van Rooijakkers. Het is voor hem bijzonder frustrerend om zijn stem niet te kunnen gebruiken, aangezien presenteren voor hem altijd een essentieel onderdeel van zijn werk is geweest. Toch probeert hij de situatie positief te benaderen, met behulp van technologie om zijn communicatie te ondersteunen. Het gebruik van de AI-gestuurde laptop biedt hem een manier om toch in contact te blijven met zijn collega’s en het publiek.
Herstelproces en toekomstplannen
Hoewel het nog onduidelijk is hoe lang het herstel zal duren, blijft Art Rooijakkers positief en vastbesloten om zijn stem weer terug te krijgen. In de tussentijd zal hij moeten vertrouwen op technologie om zijn communicatie te vergemakkelijken. Het is afwachten wanneer hij weer volledig zal kunnen terugkeren naar zijn rol als presentator. Voorlopig ligt de focus op zijn herstel en het behouden van een goede gezondheid voor de toekomst.
Ondersteuning van collega’s
De steun van zijn collega’s, zoals Malou Petter, speelt een belangrijke rol in deze periode. Malou vertelde in de talkshow Renze dat ze veel contact heeft met Art en dat ze zich goed kan voorstellen dat het vreemd is om met iemand te communiceren die zelf niets zegt. Toch is de technologie die Art nu gebruikt een belangrijke uitkomst, en de manier waarop hij blijft werken, ondanks zijn stemprobleem, getuigt van zijn toewijding en doorzettingsvermogen.
Verwachtingen voor de toekomst
Hoewel het voor Art Rooijakkers een moeilijke tijd is, is de verwachting dat hij uiteindelijk volledig zal herstellen. Het is te hopen dat zijn stemproblemen tijdelijk zijn en dat hij in de toekomst weer in staat zal zijn om zijn rol als presentator op een natuurlijke manier op te pakken. Tot die tijd blijft hij zich concentreren op zijn herstel, terwijl de technologie hem ondersteunt in het communiceren met de buitenwereld.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”