Algemeen
Kijkersbedrog bij Winter Vol Liefde: ”Dit is volledig in scene gezet”
De voormalig juicekoningin Yvonne Coldeweijer heeft haar ongezouten mening gegeven over de nieuwste editie van Winter Vol Liefde. Volgens haar hebben de programmamakers het deze keer wel erg bont gemaakt. “Het voelt gewoon heel erg nep,” aldus Yvonne, die niet de enige is die twijfels heeft bij de echtheid van het programma.
Winter Vol Liefde: een kijkcijferhit
Winter Vol Liefde is, net als zijn zomervariant B&B Vol Liefde, een enorme hit voor RTL 4. Het format brengt kijkers samen voor een combinatie van romantiek en drama, wat zorgt voor gesprekken bij de koffieautomaat en levendige discussies op sociale media. Toch lijkt de start van dit seizoen anders, met kritiek die de kop opsteekt over de echtheid van sommige verhaallijnen.
De focus van deze kritiek ligt voornamelijk op de verhaallijn van deelnemer Mike en zijn bemoeizuchtige moeder Monique, die al in de eerste aflevering de tongen losmaakten. Mike, een 33-jarige ski-instructeur die nog bij zijn ouders woont, kreeg bezoek van Denise, een opvallende verschijning die meteen voor verdeeldheid zorgde onder de kijkers.
Bekende Nederlanders twijfelen
Meerdere bekende Nederlanders hebben hun twijfels uitgesproken over de authenticiteit van het programma. Influencer MiesBee deelde haar mening op sociale media: “Winter Vol Liefde kan als nep worden afgeschreven. Alsof bimbo Denise serieus op Mike afkomt als liefdesmateriaal. Jammer.”
Ook columnist en biograaf Jan Dijkgraaf plaatste kanttekeningen bij de echtheid van het verhaal. Hij stelde in een column: “Je wil mij niet vertellen dat Mike’s moeder Monique écht zo’n ‘mother-in-law from hell’ is als we gisteren in de eerste aflevering zagen. Dit voelt fake, fake, fake.”
Dijkgraaf richtte zijn pijlen bovendien op Peter van der Vorst, zenderbaas van RTL 4. “Je bent te ver gegaan, Peter. Dit gaat niet meer over echte liefde, maar alleen nog over kijkcijfers.”
Yvonne Coldeweijer sluit zich aan
Yvonne Coldeweijer, ooit bekend als de onbetwiste juicekoningin, lijkt het met deze kritiek eens te zijn. In een recente video liet ze weten: “Ik vind de wintereditie normaal gesproken nog leuker dan de zomereditie, maar dit keer vond ik het gewoon helemaal niet leuk.”
Volgens Yvonne voelt het programma te geregisseerd aan: “Ik voel gewoon dat de makers willen dat ik nu denk: ‘O, die móeder!’ Maar ik wil dat niet opgelegd krijgen. Het voelt te veel alsof iedereen een typetje speelt.”
Sociale media ontploft
Hoewel de kritiek op de echtheid van het programma niet mals is, lijkt RTL 4 wel te hebben bereikt wat ze willen: mensen praten erover. De eerste aflevering zorgde direct voor een storm aan reacties op sociale media. Vooral de rol van Monique, de moeder van Mike, werd uitgebreid besproken. Sommigen vonden haar gedrag hilarisch, terwijl anderen haar “volledig over de top” noemden.
Een kijker reageerde op Twitter: “Ik weet niet wat nepper is: de sneeuw in Winter Vol Liefde of de bemoeienis van Monique.” Een ander schreef: “Deze moeder lijkt direct uit een soapserie te komen. Waar is de echte liefde gebleven?”
Wat is echt en wat is show?
De discussie over de echtheid van reality-tv is niet nieuw, maar het lijkt wel steeds prominenter te worden. Winter Vol Liefde wordt gepresenteerd als een programma waarin mensen op zoek gaan naar de liefde, maar de groeiende focus op dramatische verhaallijnen roept vragen op. Is het nog wel een realistische weergave van hoe deelnemers hun ware liefde proberen te vinden, of is het vooral een manier om kijkcijfers te trekken?
Critici zoals Yvonne Coldeweijer en Jan Dijkgraaf wijzen erop dat de kijker steeds vaker wordt geconfronteerd met “geforceerde situaties” en “typetjes” die weinig te maken hebben met echte romantiek. Dit kan op de lange termijn de geloofwaardigheid van het programma aantasten, waarschuwen zij.
Kijkcijfers boven alles?
Met de kritiek in gedachten rijst de vraag of RTL bewust kiest voor sensatie boven echtheid. Het lijkt erop dat het dramatische karakter van dit seizoen vooral gericht is op het aantrekken van een groot publiek, ongeacht of dit ten koste gaat van de authenticiteit van het programma.
Hoewel sommige kijkers zich duidelijk ergeren aan het gebrek aan echtheid, lijkt het programma vooralsnog een succes te zijn. De eerste aflevering trok een groot aantal kijkers, en de verhaallijnen worden uitgebreid besproken op sociale media. Voor RTL betekent dit waarschijnlijk dat de formule werkt, ondanks de kritiek.
Hoe nu verder?
Het is afwachten hoe Winter Vol Liefde zich de komende afleveringen zal ontwikkelen. Zullen de makers proberen om de kritiek te adresseren door meer oprechte momenten te tonen, of kiezen ze ervoor om de dramatische koers voort te zetten? Voor nu lijkt het erop dat de bemoeizuchtige moeder Monique en de opvallende Denise nog wel even onderwerp van gesprek zullen blijven.
Wat vindt u? Denkt u dat het programma nep is, of geniet u gewoon van het drama? Deel uw mening in de reacties! 😊
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”