Algemeen
Auto Youp van ’t Hek vliegt in brand: ‘Zwaargewonden’
De auto van cabaretier Youp van ’t Hek is op oudejaarsavond het slacht0ffer geworden van een vand*lenactie. De auto, een dertien jaar oude diesel met 450.000 kilometer op de teller, werd in br*nd gestoken en is volledig verloren gegaan. Ondanks de schade neemt Youp het met zijn kenmerkende humor op: “Volgende week krijg ik de dagwaarde keurig op mijn rekening,” schrijft hij in zijn NRC-column.
Een verloren dieseltje
Oudejaarsavond staat vaak garant voor chaos en schade, en dit jaar was geen uitzondering. Ook Youp van ’t Hek werd getroffen door het vand*lisme dat deze feestdag helaas vaak met zich meebrengt. Zijn trouwe dieselauto, die hij omschrijft als “binnenkort verboden”, werd in het centrum van Culemborg in br*nd gestoken. “Door mijn financiële laksheid was hij nog steeds allrisk verzekerd,” merkt hij op met een vleugje ironie. Hoewel de auto de aanv*l niet heeft 0verleefd, krijgt hij binnenkort de dagwaarde uitgekeerd.
Een poging tot blussen
Volgens Youp was er nog een poging gedaan om de br*nd te blussen, maar deze werd gedwarsboomd door de feestvierende jongeren. “Even was ik bang dat diesel niet lekker fikt. Dat is ook zo, maar de feestende meute heeft de br*ndweer het blussen zeer professioneel onmogelijk gemaakt,” schrijft hij. De situatie escaleerde al snel, met verregaande gevolgen voor de hulpverleners die ter plaatse kwamen.
Aanval op hulpverleners
De hulpverleners die de br*nd wilden bestrijden, kregen te maken met gew*ld van de omstanders. “Stoeptegels, cobra’s, bloembakken en lawinepijlen gingen hun kant op,” beschrijft Youp. Hij benadrukt de precisie waarmee de projectielen werden gegooid: “En nooit zeggen dat dronken mensen niet kunnen mikken. Alles was raak. En goed raak ook.” De situatie was zo ernstig dat enkele br*ndweerlieden gew0nd raakten en medische hulp nodig hadden.
Twee ziekenwagens werden opgeroepen om de gew0nden te behandelen, maar zelfs het amb*lancepersoneel bleef niet gespaard. “Ook zij werden uitbundig bekogeld,” schrijft Youp. Het gew*ld richtte zich zelfs op de hulpverleners die op de grond lagen. “Bloedend zat het amb*lancepersoneel op de koude klinkers. Eentje was er lekker bij gaan liggen. Eigen schuld. Hadden ze maar geen amb*lancebroeder moeten worden,” voegt hij sarcastisch toe.
De bredere impact van oudejaarsavond
Het verhaal van Youp van ’t Hek is slechts een van de vele incidenten die plaatsvinden tijdens oudejaarsavond in Nederland. Elk jaar opnieuw worden hulpverleners geconfronteerd met agressie en gew*ld terwijl ze proberen hun werk te doen. Deze situatie werpt een schaduw over wat eigenlijk een feestelijke avond zou moeten zijn. De cabaretier gebruikt zijn platform om aandacht te vragen voor dit probleem, terwijl hij de gebeurtenissen op humoristische wijze beschrijft.
Ondanks het verlies van zijn auto en de ernst van de gebeurtenissen, blijft Youp positief en kijkt hij vooruit. Zijn ironische toon en scherpe observaties herinneren ons eraan hoe absurd sommige situaties kunnen zijn, zelfs in de meest serieuze omstandigheden.
Een oproep tot respect
Het incident roept op tot reflectie over de manier waarop hulpverleners worden behandeld tijdens feestdagen zoals oudejaarsavond. Terwijl ze proberen anderen te helpen en schade te beperken, worden ze vaak geconfronteerd met gew*ld en obstructie. Dit is niet alleen gevaarlijk, maar ook respectloos tegenover degenen die hun leven riskeren om anderen te beschermen.
Het verhaal van Youp van ’t Hek laat zien hoe belangrijk het is om waardering en respect te tonen voor hulpverleners. Hoewel hij zijn ervaring met humor deelt, is de onderliggende boodschap duidelijk: gew*ld tegen h*lpverleners is onacceptabel en moet serieus worden aangepakt.
Het leven gaat door
Youp sluit zijn verhaal af met de wetenschap dat hij binnenkort een vergoeding ontvangt voor zijn verloren auto. Dit symboliseert zijn vermogen om, ondanks tegenslagen, vooruit te blijven kijken. Zijn ervaring herinnert ons eraan hoe waardevol het is om problemen met humor te benaderen, zonder het serieuze karakter van de situatie uit het oog te verliezen.
Het incident is een weerspiegeling van bredere maatschappelijke uitdagingen rondom oudejaarsavond, maar het biedt ook een kans om stil te staan bij de waarde van respect en samenwerking. Laten we hopen dat dit soort gebeurtenissen in de toekomst voorkomen kunnen worden, zodat zowel burgers als hulpverleners veilig kunnen genieten van feestelijke momenten.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”