Algemeen
Auto Youp van ’t Hek vliegt in brand: ‘Zwaargewonden’
De auto van cabaretier Youp van ’t Hek is op oudejaarsavond het slacht0ffer geworden van een vand*lenactie. De auto, een dertien jaar oude diesel met 450.000 kilometer op de teller, werd in br*nd gestoken en is volledig verloren gegaan. Ondanks de schade neemt Youp het met zijn kenmerkende humor op: “Volgende week krijg ik de dagwaarde keurig op mijn rekening,” schrijft hij in zijn NRC-column.
Een verloren dieseltje
Oudejaarsavond staat vaak garant voor chaos en schade, en dit jaar was geen uitzondering. Ook Youp van ’t Hek werd getroffen door het vand*lisme dat deze feestdag helaas vaak met zich meebrengt. Zijn trouwe dieselauto, die hij omschrijft als “binnenkort verboden”, werd in het centrum van Culemborg in br*nd gestoken. “Door mijn financiële laksheid was hij nog steeds allrisk verzekerd,” merkt hij op met een vleugje ironie. Hoewel de auto de aanv*l niet heeft 0verleefd, krijgt hij binnenkort de dagwaarde uitgekeerd.
Een poging tot blussen
Volgens Youp was er nog een poging gedaan om de br*nd te blussen, maar deze werd gedwarsboomd door de feestvierende jongeren. “Even was ik bang dat diesel niet lekker fikt. Dat is ook zo, maar de feestende meute heeft de br*ndweer het blussen zeer professioneel onmogelijk gemaakt,” schrijft hij. De situatie escaleerde al snel, met verregaande gevolgen voor de hulpverleners die ter plaatse kwamen.
Aanval op hulpverleners
De hulpverleners die de br*nd wilden bestrijden, kregen te maken met gew*ld van de omstanders. “Stoeptegels, cobra’s, bloembakken en lawinepijlen gingen hun kant op,” beschrijft Youp. Hij benadrukt de precisie waarmee de projectielen werden gegooid: “En nooit zeggen dat dronken mensen niet kunnen mikken. Alles was raak. En goed raak ook.” De situatie was zo ernstig dat enkele br*ndweerlieden gew0nd raakten en medische hulp nodig hadden.
Twee ziekenwagens werden opgeroepen om de gew0nden te behandelen, maar zelfs het amb*lancepersoneel bleef niet gespaard. “Ook zij werden uitbundig bekogeld,” schrijft Youp. Het gew*ld richtte zich zelfs op de hulpverleners die op de grond lagen. “Bloedend zat het amb*lancepersoneel op de koude klinkers. Eentje was er lekker bij gaan liggen. Eigen schuld. Hadden ze maar geen amb*lancebroeder moeten worden,” voegt hij sarcastisch toe.
De bredere impact van oudejaarsavond
Het verhaal van Youp van ’t Hek is slechts een van de vele incidenten die plaatsvinden tijdens oudejaarsavond in Nederland. Elk jaar opnieuw worden hulpverleners geconfronteerd met agressie en gew*ld terwijl ze proberen hun werk te doen. Deze situatie werpt een schaduw over wat eigenlijk een feestelijke avond zou moeten zijn. De cabaretier gebruikt zijn platform om aandacht te vragen voor dit probleem, terwijl hij de gebeurtenissen op humoristische wijze beschrijft.
Ondanks het verlies van zijn auto en de ernst van de gebeurtenissen, blijft Youp positief en kijkt hij vooruit. Zijn ironische toon en scherpe observaties herinneren ons eraan hoe absurd sommige situaties kunnen zijn, zelfs in de meest serieuze omstandigheden.
Een oproep tot respect
Het incident roept op tot reflectie over de manier waarop hulpverleners worden behandeld tijdens feestdagen zoals oudejaarsavond. Terwijl ze proberen anderen te helpen en schade te beperken, worden ze vaak geconfronteerd met gew*ld en obstructie. Dit is niet alleen gevaarlijk, maar ook respectloos tegenover degenen die hun leven riskeren om anderen te beschermen.
Het verhaal van Youp van ’t Hek laat zien hoe belangrijk het is om waardering en respect te tonen voor hulpverleners. Hoewel hij zijn ervaring met humor deelt, is de onderliggende boodschap duidelijk: gew*ld tegen h*lpverleners is onacceptabel en moet serieus worden aangepakt.
Het leven gaat door
Youp sluit zijn verhaal af met de wetenschap dat hij binnenkort een vergoeding ontvangt voor zijn verloren auto. Dit symboliseert zijn vermogen om, ondanks tegenslagen, vooruit te blijven kijken. Zijn ervaring herinnert ons eraan hoe waardevol het is om problemen met humor te benaderen, zonder het serieuze karakter van de situatie uit het oog te verliezen.
Het incident is een weerspiegeling van bredere maatschappelijke uitdagingen rondom oudejaarsavond, maar het biedt ook een kans om stil te staan bij de waarde van respect en samenwerking. Laten we hopen dat dit soort gebeurtenissen in de toekomst voorkomen kunnen worden, zodat zowel burgers als hulpverleners veilig kunnen genieten van feestelijke momenten.
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.