Algemeen
Zoektocht in LLDL eindigt met pikant uitstapje naar de douche
Het datingprogramma Lang Leve de Liefde staat bekend om ongemakkelijke ontmoetingen tussen deelnemers, maar daar is bij Joy en Kris geen sprake van. Vanaf het eerste moment lijkt er een sterke klik tussen de twee. Tijdens een zoektocht naar de oplader van Joy loopt hun interactie onverwacht uit op een intiem moment in de douche.
Spontane zoektocht
De situatie begint onschuldig genoeg. Terwijl ze samen in de woonkamer staan, zegt Joy tegen Kris dat ze haar oplader kwijt is. Ze vraagt hem mee te helpen zoeken, een verzoek waar Kris zonder aarzelen op ingaat. “In de douche?” vraagt Joy plotseling lachend. Kris reageert enthousiast, knikt heftig, en pakt haar vast. “Nu? Nu? Kom dan,” moedigt hij haar aan.
Naar de badkamer
De twee besluiten samen naar de badkamer te gaan. Eenmaal daar wordt de oplader snel gevonden in Joy’s make-uptas. “Volgens mij ligt hij hier,” merkt Joy op, terwijl ze met de oplader in haar hand de douche instapt. Kris volgt haar direct en grapt: “Wow, we hebben hem gevonden!”
Intiem moment
Wat begint als een speelse zoektocht, eindigt in een intieme ontmoeting. Terwijl ze in de douche staan, worden er zoenen uitgewisseld. “Ik heb hem. Ik heb je niet gewurgd en ik heb hem wel gevonden,” zegt Joy uiteindelijk lachend, terwijl ze samen met Kris de badkamer weer verlaat. Het stel keert vrolijk terug naar de woonkamer, zichtbaar genietend van elkaars gezelschap.
Reacties van kijkers
De spontane en romantische sfeer tussen Joy en Kris viel op bij de kijkers van het programma. Waar sommige koppels moeite hebben om een connectie te vinden, lijken deze twee elkaar moeiteloos te begrijpen. Dit zorgde voor positieve reacties, maar ook enige verbazing over hoe snel de interactie intiem werd.
Vorige week in de hottub
Dit is niet de eerste keer dat er vonken overslaan in Lang Leve de Liefde. Afgelopen week werden kijkers ook verrast door een ander stel dat in de hottub een intiem moment deelde. Na een lange blik in elkaars ogen volgde een gepassioneerde zoensessie. Ilona, een van de deelnemers, grapte toen: “Jij bent een boef.”
Kritiek van kijkers
Hoewel romantiek in het programma vaak wordt toegejuicht, waren sommige kijkers kritisch over de beelden uit de hottub. “Er mag wel wat blur over het beeld en geluid,” schreef een kijker op sociale media. Dit illustreert hoe uiteenlopend de reacties op de intieme momenten in het programma kunnen zijn.
Grenzen opzoeken
Lang Leve de Liefde lijkt met deze scènes steeds vaker de grenzen van wat acceptabel is op televisie te verkennen. Terwijl sommige kijkers genieten van de openheid en spontaniteit, vinden anderen dat het programma soms te ver gaat. Dit debat zorgt ervoor dat Lang Leve de Liefde zowel geliefd als controversieel blijft.
Een blijvende indruk
Joy en Kris hebben met hun douche-avontuur in ieder geval een blijvende indruk achtergelaten. Of hun connectie standhoudt buiten het programma, is nog maar de vraag. Maar één ding is zeker: hun zoektocht naar de oplader zal niet snel vergeten worden door de kijkers.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.