Algemeen
schokkend: ai-bril kan je gezicht scannen en direct je identiteit achterhalen
In een video die razendsnel viral gaat, laat een motorrijder een slimme (maar controversiële) manier zien om flitspalen te ontwijken en minder snelheidsboetes te krijgen. Het filmpje toont hoe de rijder gebruikmaakt van een eenvoudig maar effectief trucje, dat de aandacht trekt van zowel bewonderaars als critici. In een tijd waarin snelheidsboetes vaak als een dure last worden gezien, roept deze aanpak vragen op over ethiek, veiligheid en de rol van technologie in het vermijden van boetes.
De truc uitgelegd
De motorrijder laat in de video zien hoe hij de camera’s van flitspalen effectief om de tuin leidt. Hoewel de details van de methode niet volledig worden uitgelegd, lijkt het erop dat hij een combinatie van snelheid, positionering op de weg en mogelijk modificaties aan de motor gebruikt om onopgemerkt langs flitsers te rijden. Het doel? Het nummerbord onzichtbaar maken voor de camera’s of buiten hun bereik blijven.
In de video demonstreert hij het proces, waarbij hij met precisie langs bekende flitspunten rijdt zonder dat zijn snelheid wordt vastgelegd. Dit zorgt voor een stroom van reacties op sociale media, variërend van bewondering voor zijn creativiteit tot zorgen over de mogelijke gevolgen.
De reacties op sociale media
Het filmpje heeft een flinke discussie op gang gebracht. Veel kijkers reageren met verbazing en noemen de motorrijder “slim” en “vindingrijk”. “Dit is precies wat we nodig hebben om die dure boetes te vermijden,” schrijft een gebruiker op Instagram. Anderen wijzen echter op de gevaren van dit gedrag. “Dit is niet alleen illegaal, maar ook levensgevaarlijk. Flitspalen zijn er om de veiligheid op de weg te verbeteren,” zegt een tegenstander.
Ook zijn er reacties van mensen die het filmpje humoristisch vinden. Memes en parodieën op het trucje circuleren inmiddels op sociale media, waarbij de rijder wordt geprezen als een “Robin Hood van de snelweg”.
Juridische en ethische implicaties
Hoewel de truc op het eerste gezicht slim lijkt, is het belangrijk om de juridische en ethische aspecten te overwegen. Het omzeilen van flitspalen is niet alleen illegaal, maar kan ook een risico vormen voor andere weggebruikers. Flitspalen zijn ontworpen om snelheidsovertredingen te verminderen en de verkeersveiligheid te verbeteren. Door ze bewust te ontwijken, wordt niet alleen de wet overtreden, maar worden ook de doelen van verkeersveiligheid ondermijnd.
Experts waarschuwen dat dergelijke video’s anderen kunnen aanmoedigen om hetzelfde te doen, wat kan leiden tot meer ongevallen en een algemene verzwakking van verkeersregels. Bovendien lopen motorrijders die deze trucs proberen het risico om gepakt te worden en te worden geconfronteerd met hogere boetes en mogelijke intrekking van hun rijbewijs.
Waarom mensen flitsers vermijden
De populariteit van deze video laat zien hoe veel mensen zich irriteren aan snelheidsboetes. In Nederland zijn de boetes voor snelheidsovertredingen relatief hoog, wat bijdraagt aan de frustratie van automobilisten en motorrijders. Hoewel de meeste mensen kiezen voor bewust langzamer rijden, zijn er altijd enkelen die creatieve of illegale manieren zoeken om onder de boetes uit te komen.
Conclusie
De video van de motorrijder die een slimme truc toont om flitsers te ontwijken, heeft een interessante discussie op gang gebracht over de balans tussen creativiteit, verkeersveiligheid en het naleven van de wet. Hoewel het trucje op sociale media veel lof krijgt, roept het ook vragen op over de impact op andere weggebruikers en de effectiviteit van verkeershandhaving. Uiteindelijk blijft het belangrijk om te onthouden dat verkeersregels zijn ontworpen om levens te redden, en dat het vermijden van boetes nooit ten koste mag gaan van veiligheid.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.