Algemeen
Ophef om beelden Alexia: “Dit kan niet natuurlijk zijn”
De Nederlandse prinsessen Amalia en Alexia liggen opnieuw onder een vergrootglas, ditmaal vanwege geruchten over hun gewichtsverlies. Het weekblad Story heeft een debat aangewakkerd door voor-en-na-foto’s van de prinsessen te publiceren en te suggereren dat ze mogelijk gebruik maken van Ozempic, een medicijn bedoeld voor diabetespatiënten dat populair is geworden als afslankmiddel. De beweringen hebben voor veel ophef gezorgd, niet alleen vanwege de prinsessen, maar ook door implicaties dat andere leden van de Koninklijke Familie betrokken zouden zijn.
Geruchten over gewichtsverlies
Het opvallende gewichtsverlies van prinses Amalia heeft de afgelopen maanden al tot veel speculaties geleid. Terwijl sommigen aannemen dat ze een strikt dieet en intensieve trainingssessies volgt onder begeleiding van een personal trainer, vinden critici de snelheid van haar transformatie verdacht. Journalist Wierd Duk sprak in De Telegraaf zijn twijfels uit en vroeg zich af of het resultaat wel op natuurlijke wijze is bereikt. Story lijkt die twijfels te delen en suggereert nu dat het populaire medicijn Ozempic een rol speelt.
Het weekblad beperkt zich niet tot Amalia, maar noemt ook prinses Alexia als mogelijke gebruiker van het afslankmiddel. “Er gaan hardnekkige geruchten dat sommige leden van de Koninklijke Familie gebruik maken van het afslankmedicijn,” schrijft het blad. Deze uitspraak heeft de discussie verder op scherp gezet.
Betrokkenheid van de hele familie?
Wat de zaak extra controversieel maakt, is de suggestie dat niet alleen de prinsessen, maar ook koning Willem-Alexander en koningin Máxima mogelijk betrokken zijn. Story stelt dat meerdere leden van de Koninklijke Familie in korte tijd aanzienlijk zijn afgevallen. Het blad beweert dat het gewichtsverlies van de vier Oranjes nauwelijks volledig op eigen kracht te verklaren is.
“Vergelijk foto’s van een half jaar geleden met recente beelden, en het verschil is onmiskenbaar,” aldus Story. Daarbij wijst het blad op de sociale verplichtingen van de Koninklijke Familie, waarbij uitgebreide diners en borrels een vast onderdeel zijn. “Met zulke verplichtingen lijkt het haast onmogelijk om dit resultaat zonder hulpmiddelen te bereiken,” concludeert het artikel.
Breder opgepikt door media
De publicatie van Story heeft inmiddels ook andere media bereikt. Onder meer Shownieuws heeft de geruchten besproken, wat de kwestie naar een breder publiek heeft gebracht. Hoewel er geen concrete bewijzen zijn dat de prinsessen of andere leden van de Koninklijke Familie Ozempic gebruiken, blijven de geruchten voer voor speculatie. De Koninklijke Familie heeft zelf geen uitspraken gedaan over het onderwerp en lijkt de storm te negeren.
Ozempic: een controversieel middel
Ozempic is een medicijn dat oorspronkelijk is ontwikkeld voor de behandeling van diabetes type 2. Het werkzame bestanddeel, semaglutide, reguleert de bloedsuikerspiegel en helpt patiënten gewicht te verliezen. Het middel heeft echter de afgelopen jaren aan populariteit gewonnen als afslankmiddel bij mensen zonder diabetes. Deze trend heeft geleid tot wereldwijde schaarste en kritiek, vooral omdat diabetespatiënten soms moeilijk toegang hebben tot het medicijn.
Het gebruik van Ozempic bij gezonde personen wordt steeds vaker bekritiseerd, omdat het kan leiden tot bijwerkingen zoals misselijkheid, diarree en een verhoogd risico op galstenen. Bovendien roept het ethische vragen op over de verantwoordelijkheid van invloedrijke personen, zoals leden van de Koninklijke Familie, om een gezond voorbeeld te stellen.
Reacties uit het publiek
De geruchten hebben uiteenlopende reacties opgeroepen bij het publiek. Sommige mensen spreken hun afkeuring uit over de vermeende keuze van de prinsessen voor een medicijn als Ozempic, terwijl anderen vinden dat hun persoonlijke gezondheid een privézaak is.
Een veelgehoorde kritiek is dat het gebruik van afslankmiddelen door bekende figuren zoals prinsessen Amalia en Alexia een verkeerd signaal kan afgeven, vooral aan jonge mensen. “Ze hebben een voorbeeldfunctie,” merkt een commentator op. “Als zij Ozempic gebruiken om af te vallen, wat voor boodschap geeft dat dan aan jongeren die worstelen met hun lichaamsbeeld?”
Aan de andere kant zijn er ook mensen die benadrukken dat er geen harde bewijzen zijn en dat de prinsessen het recht hebben om hun eigen keuzes te maken. “Laat ze met rust,” schrijft een supporter op sociale media. “Ze staan al genoeg onder druk.”
Het zwijgen van de Koninklijke Familie
Ondanks de geruchten en de publieke discussie blijft de Koninklijke Familie stil. Dit past in een bredere strategie om niet te reageren op speculatie in de media. Echter, het voortdurende zwijgen kan ook bijdragen aan de groeiende belangstelling en speculatie rondom het onderwerp.
Koninklijke families wereldwijd hebben vaker te maken met soortgelijke geruchten en kritiek. Het Britse koningshuis, bijvoorbeeld, heeft ook een geschiedenis van het vermijden van publieke reacties op controversiële onderwerpen. Toch kan de publieke druk soms leiden tot verklaringen of verduidelijkingen, zeker als het gaat om gezondheidsgerelateerde kwesties.
Een bredere discussie over lichaamsbeeld
De discussie rondom het vermeende gebruik van Ozempic door prinsessen Amalia en Alexia werpt een breder licht op maatschappelijke kwesties zoals lichaamsbeeld en de druk om er perfect uit te zien. In een tijdperk waarin sociale media een belangrijke rol spelen in het vormen van normen over schoonheid, staan publieke figuren zoals de prinsessen onder een enorme druk.
Het debat roept vragen op over hoe deze druk wordt aangepakt binnen invloedrijke families en wat voor voorbeeld zij willen stellen. Is het gebruik van hulpmiddelen zoals afslankmedicatie acceptabel, of moeten publieke figuren streven naar transparantie en eerlijkheid over hun keuzes?
Conclusie: Geruchten blijven speculatief
Hoewel de geruchten over het gebruik van Ozempic door prinsessen Amalia en Alexia breed worden besproken, ontbreekt er tot nu toe hard bewijs. De betrokkenheid van andere leden van de Koninklijke Familie maakt de discussie extra beladen, maar blijft eveneens speculatief.
De stilte van de Koninklijke Familie draagt bij aan de voortdurende belangstelling, maar het blijft de vraag of zij zich hierover zullen uitspreken. Ondertussen blijft de discussie rondom lichaamsbeeld en het gebruik van afslankmiddelen actueel, zeker in een tijd waarin publieke figuren steeds meer onder een vergrootglas liggen.
Wat denkt u? Moet de Koninklijke Familie reageren op deze geruchten, of hebben zij recht op privacy? Deel uw mening in de reacties.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.