Algemeen
Ophef om beelden Alexia: “Dit kan niet natuurlijk zijn”
De Nederlandse prinsessen Amalia en Alexia liggen opnieuw onder een vergrootglas, ditmaal vanwege geruchten over hun gewichtsverlies. Het weekblad Story heeft een debat aangewakkerd door voor-en-na-foto’s van de prinsessen te publiceren en te suggereren dat ze mogelijk gebruik maken van Ozempic, een medicijn bedoeld voor diabetespatiënten dat populair is geworden als afslankmiddel. De beweringen hebben voor veel ophef gezorgd, niet alleen vanwege de prinsessen, maar ook door implicaties dat andere leden van de Koninklijke Familie betrokken zouden zijn.
Geruchten over gewichtsverlies
Het opvallende gewichtsverlies van prinses Amalia heeft de afgelopen maanden al tot veel speculaties geleid. Terwijl sommigen aannemen dat ze een strikt dieet en intensieve trainingssessies volgt onder begeleiding van een personal trainer, vinden critici de snelheid van haar transformatie verdacht. Journalist Wierd Duk sprak in De Telegraaf zijn twijfels uit en vroeg zich af of het resultaat wel op natuurlijke wijze is bereikt. Story lijkt die twijfels te delen en suggereert nu dat het populaire medicijn Ozempic een rol speelt.
Het weekblad beperkt zich niet tot Amalia, maar noemt ook prinses Alexia als mogelijke gebruiker van het afslankmiddel. “Er gaan hardnekkige geruchten dat sommige leden van de Koninklijke Familie gebruik maken van het afslankmedicijn,” schrijft het blad. Deze uitspraak heeft de discussie verder op scherp gezet.
Betrokkenheid van de hele familie?
Wat de zaak extra controversieel maakt, is de suggestie dat niet alleen de prinsessen, maar ook koning Willem-Alexander en koningin Máxima mogelijk betrokken zijn. Story stelt dat meerdere leden van de Koninklijke Familie in korte tijd aanzienlijk zijn afgevallen. Het blad beweert dat het gewichtsverlies van de vier Oranjes nauwelijks volledig op eigen kracht te verklaren is.
“Vergelijk foto’s van een half jaar geleden met recente beelden, en het verschil is onmiskenbaar,” aldus Story. Daarbij wijst het blad op de sociale verplichtingen van de Koninklijke Familie, waarbij uitgebreide diners en borrels een vast onderdeel zijn. “Met zulke verplichtingen lijkt het haast onmogelijk om dit resultaat zonder hulpmiddelen te bereiken,” concludeert het artikel.
Breder opgepikt door media
De publicatie van Story heeft inmiddels ook andere media bereikt. Onder meer Shownieuws heeft de geruchten besproken, wat de kwestie naar een breder publiek heeft gebracht. Hoewel er geen concrete bewijzen zijn dat de prinsessen of andere leden van de Koninklijke Familie Ozempic gebruiken, blijven de geruchten voer voor speculatie. De Koninklijke Familie heeft zelf geen uitspraken gedaan over het onderwerp en lijkt de storm te negeren.
Ozempic: een controversieel middel
Ozempic is een medicijn dat oorspronkelijk is ontwikkeld voor de behandeling van diabetes type 2. Het werkzame bestanddeel, semaglutide, reguleert de bloedsuikerspiegel en helpt patiënten gewicht te verliezen. Het middel heeft echter de afgelopen jaren aan populariteit gewonnen als afslankmiddel bij mensen zonder diabetes. Deze trend heeft geleid tot wereldwijde schaarste en kritiek, vooral omdat diabetespatiënten soms moeilijk toegang hebben tot het medicijn.
Het gebruik van Ozempic bij gezonde personen wordt steeds vaker bekritiseerd, omdat het kan leiden tot bijwerkingen zoals misselijkheid, diarree en een verhoogd risico op galstenen. Bovendien roept het ethische vragen op over de verantwoordelijkheid van invloedrijke personen, zoals leden van de Koninklijke Familie, om een gezond voorbeeld te stellen.
Reacties uit het publiek
De geruchten hebben uiteenlopende reacties opgeroepen bij het publiek. Sommige mensen spreken hun afkeuring uit over de vermeende keuze van de prinsessen voor een medicijn als Ozempic, terwijl anderen vinden dat hun persoonlijke gezondheid een privézaak is.
Een veelgehoorde kritiek is dat het gebruik van afslankmiddelen door bekende figuren zoals prinsessen Amalia en Alexia een verkeerd signaal kan afgeven, vooral aan jonge mensen. “Ze hebben een voorbeeldfunctie,” merkt een commentator op. “Als zij Ozempic gebruiken om af te vallen, wat voor boodschap geeft dat dan aan jongeren die worstelen met hun lichaamsbeeld?”
Aan de andere kant zijn er ook mensen die benadrukken dat er geen harde bewijzen zijn en dat de prinsessen het recht hebben om hun eigen keuzes te maken. “Laat ze met rust,” schrijft een supporter op sociale media. “Ze staan al genoeg onder druk.”
Het zwijgen van de Koninklijke Familie
Ondanks de geruchten en de publieke discussie blijft de Koninklijke Familie stil. Dit past in een bredere strategie om niet te reageren op speculatie in de media. Echter, het voortdurende zwijgen kan ook bijdragen aan de groeiende belangstelling en speculatie rondom het onderwerp.
Koninklijke families wereldwijd hebben vaker te maken met soortgelijke geruchten en kritiek. Het Britse koningshuis, bijvoorbeeld, heeft ook een geschiedenis van het vermijden van publieke reacties op controversiële onderwerpen. Toch kan de publieke druk soms leiden tot verklaringen of verduidelijkingen, zeker als het gaat om gezondheidsgerelateerde kwesties.
Een bredere discussie over lichaamsbeeld
De discussie rondom het vermeende gebruik van Ozempic door prinsessen Amalia en Alexia werpt een breder licht op maatschappelijke kwesties zoals lichaamsbeeld en de druk om er perfect uit te zien. In een tijdperk waarin sociale media een belangrijke rol spelen in het vormen van normen over schoonheid, staan publieke figuren zoals de prinsessen onder een enorme druk.
Het debat roept vragen op over hoe deze druk wordt aangepakt binnen invloedrijke families en wat voor voorbeeld zij willen stellen. Is het gebruik van hulpmiddelen zoals afslankmedicatie acceptabel, of moeten publieke figuren streven naar transparantie en eerlijkheid over hun keuzes?
Conclusie: Geruchten blijven speculatief
Hoewel de geruchten over het gebruik van Ozempic door prinsessen Amalia en Alexia breed worden besproken, ontbreekt er tot nu toe hard bewijs. De betrokkenheid van andere leden van de Koninklijke Familie maakt de discussie extra beladen, maar blijft eveneens speculatief.
De stilte van de Koninklijke Familie draagt bij aan de voortdurende belangstelling, maar het blijft de vraag of zij zich hierover zullen uitspreken. Ondertussen blijft de discussie rondom lichaamsbeeld en het gebruik van afslankmiddelen actueel, zeker in een tijd waarin publieke figuren steeds meer onder een vergrootglas liggen.
Wat denkt u? Moet de Koninklijke Familie reageren op deze geruchten, of hebben zij recht op privacy? Deel uw mening in de reacties.
Contant geld in huis bewaren is de afgelopen jaren weer onderwerp van gesprek geworden. Waar digitaal betalen lange tijd vanzelfsprekend was, zorgen recente pinstoringen, cyberincidenten en zorgen over digitale kwetsbaarheid ervoor dat steeds meer mensen nadenken over een financiële back-up in contanten. Tegelijkertijd blijft het grootste deel van ons betalingsverkeer digitaal verlopen en lijkt cash voor velen iets van vroeger. Juist dat spanningsveld roept vragen op: hoeveel contant geld mag je eigenlijk thuis bewaren, wat zijn de risico’s en waar moet je rekening mee houden?
Waarom contant geld weer aandacht krijgt
De aanleiding is helder. In de afgelopen jaren hebben meerdere landelijke pinstoringen laten zien hoe afhankelijk we zijn geworden van digitale systemen. Supermarkten waar niet afgerekend kan worden, tankstations die tijdelijk sluiten en betaalautomaten die uitvallen: het zijn situaties die veel mensen aan het denken zetten. Contant geld wordt daardoor weer gezien als een vangnet, iets wat zekerheid biedt als digitale betalingen even niet werken.
Daarnaast speelt ook een breder gevoel van onzekerheid mee. Cyberdreiging, geopolitieke spanningen en zorgen over de stabiliteit van systemen maken dat mensen zich willen voorbereiden op uitzonderlijke situaties. Cash voelt tastbaar en betrouwbaar, omdat het niet afhankelijk is van elektriciteit, netwerken of software.
Is er een wettelijk maximum voor cash thuis?
Een van de meest gestelde vragen is of er een maximum bestaat voor hoeveel contant geld je thuis mag bewaren. Het korte antwoord: nee. In Nederland is er geen wet die bepaalt dat je maar een bepaald bedrag in huis mag hebben. Juridisch gezien mag je elk bedrag aan contanten thuis bewaren, zolang het geld op legale wijze is verkregen.
De verwarring ontstaat vaak door fiscale regels. Die gaan niet over wat je mág bezitten, maar over hoe vermogen wordt belast. Contant geld valt namelijk onder je vermogen en moet worden opgegeven bij de belastingaangifte als je boven bepaalde vrijstellingen uitkomt.
Hoe zit het fiscaal precies?
De Belastingdienst beschouwt contant geld als onderdeel van box 3, samen met spaargeld en beleggingen. Er geldt een aparte vrijstelling voor contanten. Voor 2025 ligt die vrijstelling op 661 euro voor alleenstaanden en 1322 euro voor fiscale partners samen. Bedragen boven deze grens tellen mee als vermogen.
Dat betekent overigens niet automatisch dat je belasting betaalt. Of je daadwerkelijk box 3-belasting verschuldigd bent, hangt af van je totale vermogen en de algemene vrijstelling. Pas als je boven die algemene drempel uitkomt, wordt er belasting geheven over een fictief rendement.
Vanaf 2025 rekent de Belastingdienst voor banktegoeden en contant geld met een fictief rendement van 1,44 procent. Over dat veronderstelde rendement betaal je 36 procent belasting. Het gaat dus niet om belasting over het volledige cashbedrag, maar over een theoretische opbrengst.
Hoeveel kun je eigenlijk pinnen?
Wie contant geld wil aanhouden, moet het natuurlijk eerst opnemen. Ook daar gelden regels. Banken hanteren opname- en daglimieten die per bank en per klant kunnen verschillen. Die limieten zijn bedoeld om fraude, diefstal en witwaspraktijken tegen te gaan.
Standaardlimieten liggen vaak rond enkele honderden euro’s per dag, maar kunnen tijdelijk worden verhoogd als je dat aanvraagt. Bij grotere bedragen is het verstandig om vooraf contact op te nemen met de bank. Zo voorkom je dat opnames worden geweigerd of dat er later vragen ontstaan.
Waarom grote cashopnames aandacht trekken
Grote of frequente contante transacties vallen op. Banken zijn verplicht om ongebruikelijke transacties te monitoren in het kader van anti-witwaswetgeving. Dat betekent niet dat je iets fout doet, maar wel dat je mogelijk vragen krijgt over de herkomst of het doel van het geld.
Wie contant geld opneemt voor een duidelijk doel en dit kan uitleggen, heeft doorgaans niets te vrezen. Bonnetjes bewaren en overzicht houden helpt. Onverklaarbare patronen of chaotisch cashverkeer kan juist extra aandacht opleveren.
De risico’s van geld in huis
Contant geld thuis bewaren klinkt veilig, maar brengt duidelijke risico’s met zich mee. Inbraak is de meest voor de hand liggende. Contant geld is niet traceerbaar en bij diefstal vrijwel altijd definitief verdwenen. Ook brand of waterschade kan ervoor zorgen dat het geld verloren gaat.
Daar komt bij dat inboedelverzekeringen contant geld vaak maar beperkt vergoeden. Veel polissen keren maximaal 250 tot 500 euro uit bij verlies of diefstal van cash. Grotere bedragen zijn meestal niet verzekerd, tenzij daar expliciete afspraken over zijn gemaakt.
Een kluis kan het risico verminderen, maar biedt geen volledige garantie. Verzekeraars stellen vaak eisen aan het type kluis, de verankering en de locatie. Bovendien verandert een kluis niets aan fiscale verplichtingen.
Waarom mensen toch een noodbuffer willen
Ondanks de risico’s kiezen veel mensen toch voor een beperkte hoeveelheid contant geld in huis. De belangrijkste reden is praktische zekerheid. Bij storingen of calamiteiten kun je met cash nog steeds essentiële aankopen doen, zoals boodschappen of brandstof.
Adviesorganen benadrukken al langer dat een bescheiden noodvoorraad verstandig kan zijn. Het gaat daarbij niet om grote bedragen, maar om genoeg geld om enkele dagen te overbruggen. Hoeveel dat is, verschilt per huishouden en leefstijl.
Veelgemaakte misverstanden
Een veelgehoorde gedachte is dat “meer beter is”. In de praktijk geldt vaak het tegenovergestelde. Hoe meer contant geld je bewaart, hoe groter het risico en hoe minder het bijdraagt aan extra veiligheid. Een paar dagen aan basisuitgaven is meestal voldoende.
Ook vergeten mensen soms dat contant geld geen rendement oplevert en bij inflatie zelfs aan waarde verliest. Het is dus geen spaarvorm, maar een noodvoorziening.
Praktische tips voor wie cash bewaart
Wie besluit contant geld in huis te houden, doet er goed aan dit zorgvuldig te doen. Bewaar het op een discrete plek, deel de informatie met zo min mogelijk mensen en leg het niet samen met belangrijke documenten zoals paspoorten. Houd daarnaast administratief bij wanneer en waarom het geld is opgenomen.
Fiscaal gezien is transparantie belangrijk. Geef het bedrag op als het boven de vrijstelling uitkomt. Verzwijgen levert meer risico dan voordeel op.
De nuchtere middenweg
Contant geld is geen wondermiddel en ook geen overblijfsel uit een ver verleden. Het is een hulpmiddel voor uitzonderlijke situaties. Juridisch mag het, fiscaal zijn er duidelijke spelregels en praktisch zijn er risico’s die niet genegeerd mogen worden.
Wie kiest voor een bescheiden, goed opgeborgen noodbuffer en zich houdt aan de regels, combineert rust met realisme. Uiteindelijk draait het niet om de vraag of contant geld goed of slecht is, maar om wat past bij jouw situatie en gevoel van zekerheid.