Algemeen
Linda de Mol maakt snoeiharde grap over verslaving Gordon in Gooische Vrouwen!
Linda de Mol en Gordon: Een Grap met een Steek in Gooische Vrouwen
Linda de Mol en Gordon zijn geen onbekenden van elkaar. Hun lange geschiedenis als prominente figuren in de Nederlandse showbizz heeft geleid tot zowel samenwerking als controverses. Maar nu lijkt een grap in de nieuwste aflevering van Gooische Vrouwen het verleden weer op te rakelen. Linda’s personage Cheryl laat namelijk een sneer vallen over Gordons bekende strijd met verslavingen. Of Gordon dit met humor zal ontvangen, is nog maar de vraag.
De Achtergrond: Feestjes en Geruchten
De oorsprong van deze gespannen relatie tussen Gordon en roddelpresentator Jan Roos gaat terug naar 2014. Tijdens de vijftigste verjaardag van Linda de Mol zou Gordon, volgens Roos, openlijk cocaïne hebben gebruikt en zich vervolgens misdragen. Jan beweerde destijds dat Gordon andere gasten lastigviel en uiteindelijk van het feest verwijderd werd. De beschuldiging veroorzaakte flink wat rumoer.
Gordon ontkende de aantijgingen met klem en dreigde zelfs met een rechtszaak tegen Jan Roos. In 2020 kwam de zaak opnieuw naar boven toen Jan beweerde dat zijn bron niemand minder dan Saskia Noort was, schrijfster en Gordons nicht. Gordon schoot hierop uit zijn slof en kaatste de bal terug: “Waar haalt hij het toch vandaan? Hij beschuldigt me nu ook nog van coke dealen op Linda’s feestje. Als er iemand aan de coke zit, is het Saskia Noort wel, samen met… hoe heet die andere schrijver? Kluun.”
De vete bleef sudderen, maar Linda de Mol heeft zich altijd afzijdig gehouden van het conflict. Tot nu.
De Grap in Gooische Vrouwen
In de nieuwste aflevering van Gooische Vrouwen keert Linda met haar personage Cheryl terug naar de roddels van toen. Tijdens een dialoog maakt Cheryl een opvallende opmerking: “We sturen hem meteen naar zo’n afkickkliniek, toch? Die ene, die dure, waar Gordon geweest is…” Waarop Peter Paul Muller, in zijn rol als Martin Morero, droogjes reageert: “Ja, maar ja, dat heeft blijkbaar niet geholpen.”
De grap lijkt onschuldig, maar voor insiders verwijst het direct naar Gordons publieke strijd met verslaving.
Reacties: Humor of Over de Grens?
Het fragment uit Gooische Vrouwen werd al snel onderwerp van discussie. Tina Nijkamp, kijkcijferspecialist, liet zich er kritisch over uit: “Ik dacht: dat kan misschien best wel kwetsend zijn voor Gordon. Hij heeft ontzettend veel moeite gedaan om van die verslaving af te komen. Daar wordt nu een lolletje over gemaakt.”
Tegelijkertijd benadrukte ze dat de opmerking misschien ook met humor opgevat kan worden. “Het is natuurlijk bedoeld als een grap, maar voor iemand die door zoiets heftigs is gegaan, kan het ook pijnlijk zijn.”
De Vraag: Hoe Zal Gordon Reageren?
Gordon staat bekend om zijn uitgesproken mening en heeft in het verleden niet geschroomd om publiekelijk zijn ongenoegen te uiten. Maar de situatie is gecompliceerder vanwege Linda’s nauwe banden met Gordon’s huidige werkgever. John de Mol, Linda’s broer, is immers de eigenaar van Talpa, het mediabedrijf waar Gordon onder contract staat.
Of Gordon zijn boosheid openlijk zal tonen, blijft een vraag. Aan de ene kant kan hij ervoor kiezen om het incident te negeren en de relatie met Talpa niet op het spel te zetten. Aan de andere kant heeft Gordon in het verleden laten zien dat hij niet bang is voor een confrontatie, zelfs met machtige personen in de industrie.
Linda’s Motief: Grap of Statement?
Dat Linda deze grap in het script van Gooische Vrouwen liet opnemen, is opmerkelijk. Het roept de vraag op of ze bewust een gevoelige snaar heeft willen raken. Linda heeft zich immers jarenlang afzijdig gehouden van de ruzie tussen Gordon en Jan Roos. Door nu een dergelijke opmerking in een comedyserie te verwerken, lijkt ze zich toch indirect in de discussie te mengen.
Of Linda het incident wilde gebruiken om een humoristisch licht te werpen op oude roddels of dat het een bewuste sneer naar Gordon was, blijft gissen. Wat wel duidelijk is, is dat de grap veel aandacht heeft getrokken.
De Relatie Tussen Linda en Gordon
Linda en Gordon hebben in het verleden een complexe relatie gehad. Als collega’s in de televisiewereld deelden ze veel podiumtijd, maar de geruchten en controverses rondom Gordons gedrag op Linda’s verjaardag hebben hun band ongetwijfeld beïnvloed. Toch heeft Linda nooit publiekelijk stelling genomen in de ruzie. Dit fragment uit Gooische Vrouwen lijkt daar nu verandering in te brengen.
Een Kwetsbaar Thema
Verslaving blijft een gevoelig onderwerp, vooral in de entertainmentindustrie. Gordon heeft in het verleden openlijk gesproken over zijn worstelingen en de impact van verslaving op zijn leven. Hij heeft veel moeite gedaan om zijn leven op de rails te krijgen en zijn verhaal kan voor velen inspirerend zijn.
Door hierover een grap te maken, raakt Linda aan een onderwerp dat voor Gordon en zijn fans gevoelig ligt. Het roept de vraag op of zulke grappen gepast zijn, vooral gezien de ernst van het onderwerp.
De Invloed op Gooische Vrouwen
De opmerking in Gooische Vrouwen heeft niet alleen geleid tot discussie over Linda en Gordon, maar ook over de rol van comedy in het aanstippen van controversiële onderwerpen. Humor kan een krachtig middel zijn om maatschappelijke thema’s bespreekbaar te maken, maar het balanceren op de grens tussen grappig en kwetsend blijft een uitdaging.
Hoe Nu Verder?
De vraag blijft hoe Gordon zal reageren op deze grap. Zal hij ervoor kiezen om het incident publiekelijk aan te kaarten of zal hij de kwestie laten rusten om verdere spanningen met Talpa te vermijden? En hoe zal Linda reageren als Gordon zijn ongenoegen uit?
Wat de uitkomst ook is, het incident werpt een nieuw licht op de relatie tussen Linda de Mol en Gordon. Het toont aan hoe oude roddels en controverses in de schijnwerpers blijven staan, zelfs jaren later. Eén ding is zeker: deze grap heeft de tongen losgemaakt en laat zien hoe diep de geschiedenis tussen deze twee televisiepersoonlijkheden gaat.
De tweede zittingsdag in de rechtszaak tegen Marco Borsato zorgde voor een duidelijke verschuiving in toon en dynamiek. Waar tijdens de eerste zitting vooral de aanklachten en verklaringen centraal stonden, kwam nu de verdediging uitvoerig aan het woord. En volgens verslaggever Evert Santegoeds, die de hele dag in de rechtbank aanwezig was, gebeurde precies wat een goede verdediging beoogt: twijfel zaaien over de aangereikte feiten, verklaringen en bewijsstukken.
In een gesprek met Shownieuws liet Santegoeds weten dat de presentatie van de advocaten van Borsato hem aan het denken heeft gezet. Niet omdat er plots een eenduidige conclusie mogelijk is, maar omdat de zaak complexer blijkt dan veel mensen vooraf dachten. Zijn woorden geven een inkijkje in hoe de verdediging de zaak benadert en waarom donderdag mogelijk een kantelpunt vormt in het proces dat al jaren de Nederlandse showbizzwereld bezighoudt.
In deze longread wordt uitgebreid stilgestaan bij de argumenten van de verdediging, de punten die Santegoeds opvielen, het omstreden dagboek en de discussie over de geloofwaardigheid van verschillende verklaringen. Ook wordt gekeken naar de bredere impact van deze zittingsdag en wat het kan betekenen voor de verdere verloop van de zaak.
De sfeer in de rechtbank: een nieuwe fase van het proces
Vanaf de eerste minuut van de donderdagzitting was duidelijk dat de verdediging een andere strategie volgde dan het 0penbaar Ministerie twee dagen eerder. Waar justitie een groot deel van haar verhaal baseerde op verklaringen van het vermeende slacht0ffer en een aantal ondersteunende documenten, richtte de verdediging zich vooral op inconsistenties, hiaten en onduidelijke details in datzelfde materiaal.
Volgens Santegoeds zat er een opvallende energie in de zaal. Niet omdat het juridisch spektakel was, maar omdat de toon scherp en analytisch werd. Het ging niet langer om algemene beschuldigingen, maar om het apart leggen en onderzoeken van puzzelstukjes die volgens de advocaten helemaal niet passen.
“Het was een gedegen verhaal,” zegt Santegoeds. “Een verhaal dat mij heel erg aan het twijfelen heeft gebracht over wat ik dinsdag hoorde. En dát is natuurlijk precies wat de verdediging wil: laten zien dat er interpretatie, nuance en onzekerheid achter de aangedragen stukken zit.”
Het audiofragment: bekentenis of misverstand?
Een van de grootste punten van discussie in de zaak is het zogenoemde audiofragment, waarin de moeder van het meisje Borsato confronteert met haar beschuldigingen. Justitie stelde dinsdag dat dit gesprek elementen bevatte die op een impliciete bekentenis zouden kunnen wijzen.
Maar volgens de verdediging – en volgens Santegoeds nu ook – is dat beeld te sterk aangezet.
“Wat ik dinsdag hoorde, klonk
alsof er een bekentenis op band stond,” vertelt hij. “Maar vandaag
werd dat vrijwel volledig onderuit gehaald.”
De verdediging wees erop dat:
-
Borsato in het gesprek nooit expliciet toegeeft dat hij grensoverschrijdend heeft gehandeld.
-
Hij vaag reageert, deels geschokt, deels afwerend – maar niet bevestigend.
-
Het gesprek plaatsvond in een gespannen situatie waarin woorden ook anders kunnen worden geïnterpreteerd.
Daarnaast benadrukte de verdediging dat het gesprek is opgenomen onder omstandigheden die op zijn minst vragen oproepen over de context en intentie. Was het een spontane confrontatie of een zorgvuldig geplande actie met een specifiek doel? Die vraag blijft hangen.
Het dagboek: een “verdacht boekje” met één cruciale pagina
Het meest controversiële bewijsstuk in deze zaak is zonder twijfel het dagboek van het meisje. Een schrift van slechts dertig pagina’s, waarin volgens het OM aanwijzingen te vinden zijn voor haar ervaringen met de zanger.
Maar volgens de verdediging – en nu ook volgens Santegoeds – zit dat anders.
Een boekje met één afwijkende pagina
“Het dagboek telt slechts dertig pagina’s,” legt Santegoeds uit. “Maar Marco komt maar op één pagina voor. En die ene pagina lijkt niet geschreven in dezelfde lijn als de rest.”
De verdediging ging nog verder en suggereerde dat:
-
het bewuste deel mogelijk niet door het meisje zelf is geschreven;
-
de toon, stijl en woordkeuze anders zijn dan in de rest van het dagboek;
-
de moeder mogelijk zelf aanpassingen of aanvullingen heeft gedaan.
Dit is een ernstige suggestie en vormt een groot risico voor de geloofwaardigheid van het gehele bewijsstuk.
Waarom noemt Santegoeds het “een verdacht boekje”?
De verslaggever is normaal gesproken voorzichtig met zijn woorden, vooral in zaken waar emoties, reputaties en juridische gevolgen zo zwaar meewegen. Maar in deze zaak zei hij onomwonden:
“Het is geen dagboekje, het is een verdacht boekje.”
Die uitspraak komt niet uit sensatie, maar uit de observatie dat het boekje rommelig, fragmentarisch en opeens zeer specifiek lijkt op het moment dat Borsato erin voorkomt. Dat roept vragen op, en het is precies die twijfel die de verdediging probeert te vergroten.
De kleedkamerkwestie: kon het überhaupt gebeuren?
Een ander punt waarop de verdediging zich richtte, is de beschuldiging dat Marco het meisje zou hebben betast in de kleedkamer van The Voice of Holland. Justitie schetste de situatie alsof hij eenvoudig door de gangen kon wandelen en ongezien ruimtes kon betreden.
Maar volgens Santegoeds klopt dat beeld niet.
Borsato was niet vrij om studio’s in en uit te lopen
“Daar twijfelde ik dinsdag al
aan,” zegt hij.
Hij legt uit:
-
Marco had een eigen kleedkamer.
-
Hij werkte vrijwel altijd samen met visagist Leco van Zadelhoff.
-
Beveiliging en productie lieten niet toe dat coaches ongecontroleerd door backstage-gebieden liepen.
-
Alles achter de schermen bij grote tv-producties is strak georganiseerd.
Als die omstandigheden kloppen, wordt de beschuldiging minder waarschijnlijk.
Waarom Leco nooit is verhoord, blijft een mysterie
Het meest opvallende is dat Leco van Zadelhoff, die bijna constant bij Marco was in zijn kleedkamer, nooit door het OM is verhoord.
Santegoeds verbaasde zich daar zichtbaar over:
“Waarom heeft justitie dat niet gedaan? Als iemand kon bevestigen wat er in die kleedkamer gebeurde, was het Leco.”
Volgens hem kan dit maar twee dingen betekenen:
-
Het OM heeft bewust afgezien van het verhoor, omdat het mogelijk ontlastend zou zijn.
-
Het verhoor had geen meerwaarde voor hun scenario, wat vragen oproept over de kracht van dat scenario.
Voor Santegoeds is dit een van de grootste hiaten in de zaak tot nu toe.
Veranderende verklaringen: onduidelijkheid of onbetrouwbaarheid?
Tijdens de zitting van donderdag stelde de verdediging ook vragen over de consistentie van de verklaringen van het meisje. Volgens hen veranderen bepaalde details van haar verhaal door de tijd heen.
Santegoeds vatte het samen als een cruciale vraag:
“Waarom veranderen de verhalen van het meisje steeds?”
De verdediging gaf twee mogelijke verklaringen:
-
Ze kan zich niet alles goed herinneren – een bekend fenomeen in traumagerelateerde zaken.
-
Het is niet gebeurd zoals wordt beweerd, en de inconsistentie komt voort uit het creëren van nieuwe details wanneer eerdere versies onder druk komen te staan.
In elk scenario is er onduidelijkheid – en onduidelijkheid leidt tot twijfel. En twijfel leidt juridisch gezien al snel tot de conclusie dat er onvoldoende hard bewijs is.
Een kantelpunt? De impact van de verdediging
Voor Santegoeds voelde donderdag als een mogelijke omslag in het proces. Niet omdat er ineens een definitieve conclusie in zicht komt, maar omdat de verdediging overtuigend heeft laten zien dat verschillende cruciale onderdelen van de zaak kunnen worden betwist.
Hij zei:
“Ik hoop dat heel duidelijk wordt of hij er nou echt is ingeluisd door de twee of niet.”
Dat laatste – het idee dat Borsato mogelijk doelbewust in een fuik is gelokt – is een theorie die in sommige kringen al langer rondgaat. De verdediging gebruikt die gedachte niet expliciet, maar suggereert wel dat bepaalde elementen in het dossier zijn gemanipuleerd of bewust anders gepresenteerd.
Wat de waarheid is, blijft vooralsnog onbekend.
De bredere vraag: kan deze zaak nog één kant op vallen?
Na deze dag rijst de vraag of de zaak juridisch nog helder genoeg is om tot één duidelijke uitspraak te komen. De advocaten van Borsato hebben laten zien:
-
dat fysiek bewijs ontbreekt;
-
dat verklaringen variëren;
-
dat het dagboek vraagtekens oproept;
-
dat getuigen ontbreken of niet zijn gehoord;
-
dat cruciale situaties logistiek onwaarschijnlijk zijn.
Justitie heeft tegelijkertijd laten zien:
-
dat het meisje haar verhaal meerdere malen consequent heeft verteld;
-
dat er ondersteunende aanwijzingen zijn;
-
dat het audiofragment volgens hun interpretatie significant is;
-
dat er gedragingen van Borsato zijn die volgens hen wijzen op grensoverschrijdend gedrag.
Het blijft daarmee een zaak waarin interpretatie, overtuiging en nuance centraal komen te staan.
Conclusie: een zaak die alle kanten op kan, maar donderdag veranderde het speelveld
De tweede zittingsdag heeft één ding duidelijk gemaakt: deze zaak is niet zwart-wit. Er zijn geen keiharde bewijzen in de vorm van opnames, foto’s of DNA. Wat resteert zijn menselijke verhalen, emoties, herinneringen, twijfels en interpretaties.
Voor de rechtbank betekent dit dat de lat hoog ligt. Voor het publiek betekent het dat de verdeeldheid groot blijft. Voor de betrokkenen betekent het dat de spanning richting de uitspraak – op 4 december – alleen maar groter zal worden.
Wat donderdag heeft laten zien, is dat de verdediging zeer krachtig is in het neerzetten van twijfel. En twijfel is in het strafrecht een machtig juridisch wapen.
De komende weken zullen uitwijzen of die twijfel voldoende weegt.