Algemeen
Heel Holland Bakt-kijkers gaan los, zeggen allemaal hetzelfde
De winnaar van Heel Holland Bakt is bekend! In de spannende finale namen Anne, Kim, en Elise het tegen elkaar op. De opdracht was niet zomaar een taart bakken, maar een waar kunstwerk maken: een huwelijkstaart met een barometer-thema én een subtiel ombre-effect waarbij kleuren perfect in elkaar overlopen. Uiteindelijk wist Elise de jury te overtuigen en ging ze er met de titel vandoor. Toch bleven kijkers niet stil en waren de reacties op social media allesbehalve mals. De bakkunsten van de finalisten konden volgens sommigen namelijk niet echt bekoren.
Een uitdagende finale
De finale-opdracht leek op papier indrukwekkend en veelbelovend. Een ombre-huwelijkstaart met een complex barometerontwerp: een uitdaging waarbij creativiteit en techniek hand in hand moesten gaan. Bovendien kregen de drie finalisten maar liefst zeven uur de tijd om hun taarten tot in de perfectie af te leveren.
Elk van de finalisten kwam met een unieke invalshoek:
- Anne presenteerde haar taart, genaamd “Ik heb je lief.”
- Elise koos voor de titel “Koud van buiten, warm van binnen.”
- Kim gaf haar taart de naam “Trouwen onder de mistletoe.”
Hoewel de kandidaten hun uiterste best deden, waren veel kijkers kritisch over het uiteindelijke resultaat. De reacties op sociale media logen er niet om.
Social media ontploft
Terwijl de jury de taarten van de finalisten beoordeelde, hadden kijkers thuis hun eigen mening klaar. Op Twitter en andere platforms werden de creaties stevig onder de loep genomen. De kritiek varieerde van teleurstelling over de presentatie tot vraagtekens bij het niveau van de finalisten.
Een kijker schreef: “Ik zou willen dat ik kon bakken, maar dit ziet er gewoon niet professioneel genoeg uit.” Een ander voegde eraan toe: “Dit is een flinke tegenvaller. In de eerdere seizoenen zagen we veel indrukwekkendere taarten.” De hashtag #HeelHollandBakt stroomde vol met opmerkingen over de taarten:
- @StorSkygge: “Baggerkandidaten. Zonde van al die eieren…”
- @vvtbbt: “Drie kei lelijke bruidstaarten. #heelhollandbakt”
Hoewel niet iedereen negatief was, lijkt het erop dat veel kijkers meer hadden verwacht van de finale van dit geliefde bakprogramma.
Elise pakt de winst
Ondanks de kritiek wist Elise de harten van de jury te veroveren. Haar taart, “Koud van buiten, warm van binnen,” werd geprezen om haar creatieve aanpak en smaakvolle uitvoering. De winnares was in extase na het behalen van de titel.
“Ik had dit totaal niet verwacht. Dit is insane! Ik ben zó blij,” reageerde Elise dolgelukkig. Daarmee volgt ze Mercedes, de winnaar van vorig seizoen, op als Nederlands nieuwste bakfenomeen.
Gemengde reacties op de winnaar
Hoewel kijkers kritisch waren over de taarten in het algemeen, was er toch veel steun voor Elise. Haar vreugde werkte aanstekelijk, en velen gunden haar de overwinning.
Eén kijker schreef: “Ze was misschien niet de beste qua presentatie, maar je zag dat Elise echt alles heeft gegeven. Gunfactor is 100%.” Een ander zei: “Ze straalde de hele aflevering, en dat maakt het mooi om te zien. Gefeliciteerd, Elise!”
Ondanks de gemengde meningen over het niveau van de finale blijft Heel Holland Bakt een programma dat emoties oproept en heel Nederland laat meegenieten. Of het nu om de spectaculaire baksels gaat of om de kritiek die na afloop losbarst, het programma blijft een gespreksonderwerp.
Eerdere seizoenen als maatstaf?
Het lijkt erop dat veel kritiek voortkomt uit een vergelijking met eerdere seizoenen. In de beginjaren van Heel Holland Bakt waren kijkers onder de indruk van de technische hoogstandjes en de esthetische taarten die finalisten wisten te produceren. Dit seizoen lijkt bij sommige fans de indruk te hebben gewekt dat het niveau iets lager lag.
Een andere verklaring kan liggen in de complexiteit van de finale-opdracht. Het ombre-effect en het barometerontwerp waren technisch uitdagend, en het kan zijn dat deze combinatie de kandidaten wat boven hun macht liet werken. Toch is het de vraag of de kijkers met een mildere blik naar de resultaten hadden kunnen kijken.
Toekomst van Heel Holland Bakt
Met deze finale komt een einde aan het huidige seizoen, maar het succes van het programma is onverminderd groot. Ondanks de kritiek op de finale blijven miljoenen Nederlanders afstemmen op de baksessies en beleven ze plezier aan de mix van creativiteit, competitie en gezellige sfeer.
De grote vraag is wat het volgende seizoen zal brengen. Zullen de kandidaten opnieuw voor verrassende hoogstandjes zorgen? En zal de jury kiezen voor iets meer toegankelijkheid, of juist voor nóg complexere opdrachten? Het is duidelijk dat Heel Holland Bakt blijft evolueren om zijn publiek te blijven boeien.
Een verdiende winnaar
Hoewel niet iedereen tevreden was over het eindresultaat, heeft Elise haar titel verdiend. Haar passie, doorzettingsvermogen en liefde voor bakken straalden door elke ronde. In een competitie waarin creativiteit, smaak en presentatie centraal staan, wist ze uiteindelijk de juiste balans te vinden.
Met haar winst sluit Elise een seizoen af dat misschien wat controverse opriep, maar dat toch weer Nederland aan de buis gekluisterd hield. Haar overwinning bewijst dat zelfs in een seizoen met kritiek het mogelijk is om te schitteren en een inspiratiebron te zijn voor toekomstige bakkers.
En hoewel de meningen verdeeld zijn, kunnen we niet ontkennen dat Heel Holland Bakt opnieuw een bakfeest heeft neergezet dat ons nog lang zal bijblijven. Gefeliciteerd, Elise!
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.