Algemeen
De eerste beelden: 25-jarige Joy Beune compléét uit de kleren voor Playboy!
Joy Beune maakt indruk: van wereldkampioene schaatsen naar covermodel voor Playboy
Joy Beune, een 25-jarige blonde schaatsster uit Nederland, heeft zichzelf niet alleen bewezen op de ijsbaan, maar nu ook in de wereld van glamour en fotografie. Als lid van de schaatsploeg Team IKO heeft Beune al een indrukwekkende sportcarrière opgebouwd. Haar naam klinkt bekend bij liefhebbers van langebaanschaatsen, en met haar prestaties heeft ze Nederland meerdere malen trots gemaakt. Nu maakt ze echter een geheel nieuwe stap: ze schittert op de cover van Playboy.
Een blik op Joy’s indrukwekkende carrière
Joy Beune begon al op jonge leeftijd op te vallen in de schaatswereld. In 2017 behaalde ze goud op de 3000 meter tijdens de wereldkampioenschappen voor junioren met een tijd van 4.35,90. Dit markeerde het begin van een veelbelovende carrière. Een jaar eerder, in 2016, werd ze uitgeroepen tot (Overijssels) Sporttalent van het Jaar en ontving ze de prestigieuze Hennie Kuiper Talenttrofee.
Haar carrière bereikte een hoogtepunt tijdens het WK junioren 2018 in Salt Lake City, waar ze een fenomenale prestatie neerzette. Ze won goud op de 1500 meter met een junioren-wereldrecordtijd van 1.54,21. Als dat niet al indrukwekkend genoeg was, brak ze een dag later ook records op de 1000 en 3000 meter, met tijden van respectievelijk 1.14,21 en 3.59,47. Dankzij deze prestaties eindigde Beune als eerste in het algemeen klassement en maakte ze een opmerkelijke sprong in de Adelskalender van de senioren: van plek 240 naar 73.
Van ijsbaan naar de cover van Playboy
Nederlandse schaatssters staan bekend om hun indrukwekkende prestaties, maar ook om hun uitstraling. Namen als Suzanne Schulting, Jutta Leerdam, Irene Schouten en Antoinette de Jong zijn niet alleen synoniem met sportieve successen, maar worden ook geprezen om hun verschijning voor de camera. Joy Beune is de nieuwste toevoeging aan dit illustere rijtje.
Ze heeft de sprong gewaagd van de ijsbaan naar de wereld van glamourfotografie door te poseren voor de cover van Playboy. Hiermee laat Beune zien dat ze meer is dan alleen een atlete – ze is een veelzijdige persoonlijkheid die zichzelf op verschillende manieren weet te presenteren.
De aankondiging van Playboy
Op Instagram maakte Playboy met trots bekend dat Joy Beune op de cover van hun nieuwste editie staat. De aankondiging luidde:
“Eindelijk kunnen we het aan iedereen vertellen: we hebben wereldkampioene schaatsen Joy Beune overgehaald om te poseren voor Playboy! De bom uit Borne schittert op onze cover en twaalf pagina’s in het magazine. Playboy stelde haar in april vorig jaar De Vraag Van Alle Vragen, een maand nadat ze wereldkampioen werd in Inzell. ‘Ik moest er even over nadenken, maar ik wist het al snel: Playboy is next level,’ zegt Beune nu over dat gesprek.”
De fotoshoot benadrukt niet alleen haar schoonheid, maar ook haar zelfvertrouwen en de kracht waarmee ze zichzelf presenteert. Voor Beune is deze ervaring een nieuwe mijlpaal in haar veelzijdige carrière.
Een verrassende keuze
Hoewel sommige sporters ervoor kiezen om een meer traditionele weg te volgen, heeft Joy Beune zich laten verleiden door de kans om zichzelf op een geheel andere manier te laten zien. Haar keuze om te poseren voor Playboy zal ongetwijfeld voor gemengde reacties zorgen, maar Beune heeft duidelijk laten zien dat ze zich niets aantrekt van eventuele kritiek. Ze beschouwt dit als een kans om zichzelf te vieren en haar grenzen te verleggen.
In interviews heeft Joy al laten doorschemeren dat ze trots is op haar lichaam en op wat ze heeft bereikt. Het poseren voor Playboy is voor haar een manier om die trots te tonen. Ze benadrukt dat het belangrijk is om jezelf te blijven uitdagen, zowel op sportief als op persoonlijk vlak.
Beschikbaar vanaf 5 december
Het nummer van Playboy met Joy Beune op de cover ligt vanaf 5 december in de winkels. Naast de cover bevat het magazine twaalf pagina’s met exclusieve foto’s van Beune, die volgens het blad “de kracht en schoonheid van een atlete” perfect weergeven. De editie belooft een van de meest gewilde van het jaar te worden, vooral voor fans van Beune en bewonderaars van haar werk op de ijsbaan.
Een veelzijdige persoonlijkheid
Met haar keuze om te poseren voor Playboy laat Joy Beune zien dat ze niet in een hokje te plaatsen is. Ze combineert de toewijding en discipline van een topsporter met de durf en flair van een model. Het is deze veelzijdigheid die haar zo’n interessante en inspirerende persoonlijkheid maakt.
Hoewel haar prestaties op de ijsbaan zonder twijfel indrukwekkend blijven, toont Beune met deze stap ook haar persoonlijke kant. Ze bewijst dat het mogelijk is om een succesvolle carrière te hebben in de sportwereld en tegelijkertijd nieuwe uitdagingen aan te gaan buiten dat domein.
Reacties uit de sportwereld en daarbuiten
De reacties op haar cover verschijnen inmiddels al op sociale media en in de pers. Waar sommigen haar keuze bewonderen en haar moed prijzen, zijn er ook critici die vraagtekens zetten bij haar beslissing. Dit is echter niets nieuws voor vrouwelijke atleten die ervoor kiezen om buiten de traditionele kaders te treden.
Collega-schaatssters en fans hebben echter voornamelijk positieve woorden voor Beune over. “Joy toont dat je als vrouw in de sportwereld je eigen keuzes kunt maken en tegelijkertijd trouw kunt blijven aan jezelf,” zegt een fan op Instagram.
De toekomst voor Joy Beune
Met deze stap naar de cover van Playboy zet Joy Beune zichzelf in een ander licht en opent ze de deur naar nieuwe mogelijkheden, zowel binnen als buiten de sport. Terwijl haar fans haar prestaties op het ijs blijven volgen, zullen velen ook benieuwd zijn naar wat de toekomst nog meer in petto heeft voor deze veelzijdige atlete.
Een ding is zeker: Joy Beune laat zien dat het mogelijk is om kracht en schoonheid te combineren en daarbij een blijvende indruk te maken, zowel op als naast de ijsbaan.
Benieuwd naar de beelden? De nieuwste editie van Playboy ligt vanaf vandaag in de winkels. Hier kun je alvast een voorproefje zien:
Dit bericht op Instagram bekijken
De tweede zittingsdag in de rechtszaak tegen Marco Borsato zorgde voor een duidelijke verschuiving in toon en dynamiek. Waar tijdens de eerste zitting vooral de aanklachten en verklaringen centraal stonden, kwam nu de verdediging uitvoerig aan het woord. En volgens verslaggever Evert Santegoeds, die de hele dag in de rechtbank aanwezig was, gebeurde precies wat een goede verdediging beoogt: twijfel zaaien over de aangereikte feiten, verklaringen en bewijsstukken.
In een gesprek met Shownieuws liet Santegoeds weten dat de presentatie van de advocaten van Borsato hem aan het denken heeft gezet. Niet omdat er plots een eenduidige conclusie mogelijk is, maar omdat de zaak complexer blijkt dan veel mensen vooraf dachten. Zijn woorden geven een inkijkje in hoe de verdediging de zaak benadert en waarom donderdag mogelijk een kantelpunt vormt in het proces dat al jaren de Nederlandse showbizzwereld bezighoudt.
In deze longread wordt uitgebreid stilgestaan bij de argumenten van de verdediging, de punten die Santegoeds opvielen, het omstreden dagboek en de discussie over de geloofwaardigheid van verschillende verklaringen. Ook wordt gekeken naar de bredere impact van deze zittingsdag en wat het kan betekenen voor de verdere verloop van de zaak.
De sfeer in de rechtbank: een nieuwe fase van het proces
Vanaf de eerste minuut van de donderdagzitting was duidelijk dat de verdediging een andere strategie volgde dan het 0penbaar Ministerie twee dagen eerder. Waar justitie een groot deel van haar verhaal baseerde op verklaringen van het vermeende slacht0ffer en een aantal ondersteunende documenten, richtte de verdediging zich vooral op inconsistenties, hiaten en onduidelijke details in datzelfde materiaal.
Volgens Santegoeds zat er een opvallende energie in de zaal. Niet omdat het juridisch spektakel was, maar omdat de toon scherp en analytisch werd. Het ging niet langer om algemene beschuldigingen, maar om het apart leggen en onderzoeken van puzzelstukjes die volgens de advocaten helemaal niet passen.
“Het was een gedegen verhaal,” zegt Santegoeds. “Een verhaal dat mij heel erg aan het twijfelen heeft gebracht over wat ik dinsdag hoorde. En dát is natuurlijk precies wat de verdediging wil: laten zien dat er interpretatie, nuance en onzekerheid achter de aangedragen stukken zit.”
Het audiofragment: bekentenis of misverstand?
Een van de grootste punten van discussie in de zaak is het zogenoemde audiofragment, waarin de moeder van het meisje Borsato confronteert met haar beschuldigingen. Justitie stelde dinsdag dat dit gesprek elementen bevatte die op een impliciete bekentenis zouden kunnen wijzen.
Maar volgens de verdediging – en volgens Santegoeds nu ook – is dat beeld te sterk aangezet.
“Wat ik dinsdag hoorde, klonk
alsof er een bekentenis op band stond,” vertelt hij. “Maar vandaag
werd dat vrijwel volledig onderuit gehaald.”
De verdediging wees erop dat:
-
Borsato in het gesprek nooit expliciet toegeeft dat hij grensoverschrijdend heeft gehandeld.
-
Hij vaag reageert, deels geschokt, deels afwerend – maar niet bevestigend.
-
Het gesprek plaatsvond in een gespannen situatie waarin woorden ook anders kunnen worden geïnterpreteerd.
Daarnaast benadrukte de verdediging dat het gesprek is opgenomen onder omstandigheden die op zijn minst vragen oproepen over de context en intentie. Was het een spontane confrontatie of een zorgvuldig geplande actie met een specifiek doel? Die vraag blijft hangen.
Het dagboek: een “verdacht boekje” met één cruciale pagina
Het meest controversiële bewijsstuk in deze zaak is zonder twijfel het dagboek van het meisje. Een schrift van slechts dertig pagina’s, waarin volgens het OM aanwijzingen te vinden zijn voor haar ervaringen met de zanger.
Maar volgens de verdediging – en nu ook volgens Santegoeds – zit dat anders.
Een boekje met één afwijkende pagina
“Het dagboek telt slechts dertig pagina’s,” legt Santegoeds uit. “Maar Marco komt maar op één pagina voor. En die ene pagina lijkt niet geschreven in dezelfde lijn als de rest.”
De verdediging ging nog verder en suggereerde dat:
-
het bewuste deel mogelijk niet door het meisje zelf is geschreven;
-
de toon, stijl en woordkeuze anders zijn dan in de rest van het dagboek;
-
de moeder mogelijk zelf aanpassingen of aanvullingen heeft gedaan.
Dit is een ernstige suggestie en vormt een groot risico voor de geloofwaardigheid van het gehele bewijsstuk.
Waarom noemt Santegoeds het “een verdacht boekje”?
De verslaggever is normaal gesproken voorzichtig met zijn woorden, vooral in zaken waar emoties, reputaties en juridische gevolgen zo zwaar meewegen. Maar in deze zaak zei hij onomwonden:
“Het is geen dagboekje, het is een verdacht boekje.”
Die uitspraak komt niet uit sensatie, maar uit de observatie dat het boekje rommelig, fragmentarisch en opeens zeer specifiek lijkt op het moment dat Borsato erin voorkomt. Dat roept vragen op, en het is precies die twijfel die de verdediging probeert te vergroten.
De kleedkamerkwestie: kon het überhaupt gebeuren?
Een ander punt waarop de verdediging zich richtte, is de beschuldiging dat Marco het meisje zou hebben betast in de kleedkamer van The Voice of Holland. Justitie schetste de situatie alsof hij eenvoudig door de gangen kon wandelen en ongezien ruimtes kon betreden.
Maar volgens Santegoeds klopt dat beeld niet.
Borsato was niet vrij om studio’s in en uit te lopen
“Daar twijfelde ik dinsdag al
aan,” zegt hij.
Hij legt uit:
-
Marco had een eigen kleedkamer.
-
Hij werkte vrijwel altijd samen met visagist Leco van Zadelhoff.
-
Beveiliging en productie lieten niet toe dat coaches ongecontroleerd door backstage-gebieden liepen.
-
Alles achter de schermen bij grote tv-producties is strak georganiseerd.
Als die omstandigheden kloppen, wordt de beschuldiging minder waarschijnlijk.
Waarom Leco nooit is verhoord, blijft een mysterie
Het meest opvallende is dat Leco van Zadelhoff, die bijna constant bij Marco was in zijn kleedkamer, nooit door het OM is verhoord.
Santegoeds verbaasde zich daar zichtbaar over:
“Waarom heeft justitie dat niet gedaan? Als iemand kon bevestigen wat er in die kleedkamer gebeurde, was het Leco.”
Volgens hem kan dit maar twee dingen betekenen:
-
Het OM heeft bewust afgezien van het verhoor, omdat het mogelijk ontlastend zou zijn.
-
Het verhoor had geen meerwaarde voor hun scenario, wat vragen oproept over de kracht van dat scenario.
Voor Santegoeds is dit een van de grootste hiaten in de zaak tot nu toe.
Veranderende verklaringen: onduidelijkheid of onbetrouwbaarheid?
Tijdens de zitting van donderdag stelde de verdediging ook vragen over de consistentie van de verklaringen van het meisje. Volgens hen veranderen bepaalde details van haar verhaal door de tijd heen.
Santegoeds vatte het samen als een cruciale vraag:
“Waarom veranderen de verhalen van het meisje steeds?”
De verdediging gaf twee mogelijke verklaringen:
-
Ze kan zich niet alles goed herinneren – een bekend fenomeen in traumagerelateerde zaken.
-
Het is niet gebeurd zoals wordt beweerd, en de inconsistentie komt voort uit het creëren van nieuwe details wanneer eerdere versies onder druk komen te staan.
In elk scenario is er onduidelijkheid – en onduidelijkheid leidt tot twijfel. En twijfel leidt juridisch gezien al snel tot de conclusie dat er onvoldoende hard bewijs is.
Een kantelpunt? De impact van de verdediging
Voor Santegoeds voelde donderdag als een mogelijke omslag in het proces. Niet omdat er ineens een definitieve conclusie in zicht komt, maar omdat de verdediging overtuigend heeft laten zien dat verschillende cruciale onderdelen van de zaak kunnen worden betwist.
Hij zei:
“Ik hoop dat heel duidelijk wordt of hij er nou echt is ingeluisd door de twee of niet.”
Dat laatste – het idee dat Borsato mogelijk doelbewust in een fuik is gelokt – is een theorie die in sommige kringen al langer rondgaat. De verdediging gebruikt die gedachte niet expliciet, maar suggereert wel dat bepaalde elementen in het dossier zijn gemanipuleerd of bewust anders gepresenteerd.
Wat de waarheid is, blijft vooralsnog onbekend.
De bredere vraag: kan deze zaak nog één kant op vallen?
Na deze dag rijst de vraag of de zaak juridisch nog helder genoeg is om tot één duidelijke uitspraak te komen. De advocaten van Borsato hebben laten zien:
-
dat fysiek bewijs ontbreekt;
-
dat verklaringen variëren;
-
dat het dagboek vraagtekens oproept;
-
dat getuigen ontbreken of niet zijn gehoord;
-
dat cruciale situaties logistiek onwaarschijnlijk zijn.
Justitie heeft tegelijkertijd laten zien:
-
dat het meisje haar verhaal meerdere malen consequent heeft verteld;
-
dat er ondersteunende aanwijzingen zijn;
-
dat het audiofragment volgens hun interpretatie significant is;
-
dat er gedragingen van Borsato zijn die volgens hen wijzen op grensoverschrijdend gedrag.
Het blijft daarmee een zaak waarin interpretatie, overtuiging en nuance centraal komen te staan.
Conclusie: een zaak die alle kanten op kan, maar donderdag veranderde het speelveld
De tweede zittingsdag heeft één ding duidelijk gemaakt: deze zaak is niet zwart-wit. Er zijn geen keiharde bewijzen in de vorm van opnames, foto’s of DNA. Wat resteert zijn menselijke verhalen, emoties, herinneringen, twijfels en interpretaties.
Voor de rechtbank betekent dit dat de lat hoog ligt. Voor het publiek betekent het dat de verdeeldheid groot blijft. Voor de betrokkenen betekent het dat de spanning richting de uitspraak – op 4 december – alleen maar groter zal worden.
Wat donderdag heeft laten zien, is dat de verdediging zeer krachtig is in het neerzetten van twijfel. En twijfel is in het strafrecht een machtig juridisch wapen.
De komende weken zullen uitwijzen of die twijfel voldoende weegt.