Algemeen
André van Duin diepbedroefd: ”Een enorme klap”
André van Duin, een van de meest geliefde komieken van Nederland, heeft zich uitgesproken over de verdwijning van Matthijs van Nieuwkerk van de Nederlandse televisie. In een openhartig interview met het AD laat de 77-jarige entertainer weten dat hij het verlies van de voormalige presentator van De Wereld Draait Door (DWDD) ontzettend moeilijk vindt. Hij noemt de situatie rondom Van Nieuwkerk, die beschuldigd werd van grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer, ‘belachelijk’.
Een lege plek op tv
Matthijs van Nieuwkerk was jarenlang een van de grootste tv-persoonlijkheden van Nederland. Als presentator van het immens populaire De Wereld Draait Door wist hij miljoenen kijkers aan zich te binden. Sinds het einde van het programma in 2020 heeft Van Nieuwkerk echter een flinke knauw gekregen in zijn carrière. Dit vanwege een onthullend artikel waarin hij beschuldigd werd van ‘ongepast gedrag’ en het creëren van een angstcultuur op de redactie van DWDD.
Voor André van Duin, die zelf vaak te gast was in DWDD, is de afwezigheid van Van Nieuwkerk op televisie pijnlijk. “Ik vind het belachelijk,” zegt hij. “Er zal vast wel wat fout zijn gegaan, dat ontken ik niet. Maar ik was er natuurlijk niet bij. Waar gewerkt wordt, vallen nu eenmaal soms harde woorden. Dat gebeurt overal, ook in bedrijven waar ze kartonnen dozen maken. Dat gebeurde destijds in Aalsmeer bij Joop van den Ende ook, maar altijd met het doel om het product beter te maken.”
‘Harde woorden horen erbij’
Van Duin is van mening dat het fout kan gaan op de werkvloer, maar dat dit niet betekent dat iemand volledig afgeschreven moet worden. “Soms vallen er harde woorden,” legt hij uit. “Maar als het stof is neergedaald, ga je gewoon samen een kop koffie drinken. Het hoort erbij, vooral in creatieve omgevingen waar passie en emotie vaak hoog oplopen.”
Volgens André is Matthijs van Nieuwkerk altijd een ‘aardige, aimabele man’ geweest. “Ik kan me niet voorstellen dat hij het kwaad in de zin had. Natuurlijk moet ongepast gedrag aangepakt worden, maar soms is er een balans nodig in hoe we met dit soort situaties omgaan.”
Een cultuur van cancelen
André van Duin heeft het gevoel dat we tegenwoordig in een tijd leven waarin mensen snel worden gecanceld om het minste of geringste. “Tegenwoordig mag je bijna niets meer zeggen, want voordat je het weet, staat er een actiegroep voor je deur,” zegt hij. Hij geeft toe dat hij zelf weinig te maken heeft gehad met kritiek of ‘cancelcultuur’. “Wat dat betreft zit ik wel in een goede hoek. Ik heb er nooit last van gehad.”
De komiek hekelt het feit dat de publieke opinie tegenwoordig zo snel kan omslaan. “Het lijkt wel alsof één fout meteen betekent dat je carrière voorbij is. Dat is niet altijd terecht, en dat maakt het extra pijnlijk in het geval van Matthijs.”
Johan Derksen ziet een kans voor Matthijs
André van Duin is niet de enige die vindt dat de televisie Matthijs van Nieuwkerk mist. Ook Johan Derksen, de uitgesproken analist van Vandaag Inside, heeft zich herhaaldelijk uitgesproken over de situatie rondom Van Nieuwkerk. Hoewel hij de kritiek op Matthijs niet volledig afdoet als onterecht, denkt Derksen dat er nog wel een weg terug is voor de presentator.
“Matthijs is een tv-maker van wereldklasse,” aldus Derksen. “Het zou zonde zijn als hij nooit meer op televisie te zien zou zijn. We hebben behoefte aan mensen zoals hij, echte vakmensen.” Derksen suggereert zelfs dat een commerciële zender zoals Talpa wellicht een nieuw thuis kan bieden aan Van Nieuwkerk. “Talpa zou gek zijn als ze niet met hem in zee gaan.”
Een breder debat over cancelcultuur
De discussie over het vertrek van Matthijs van Nieuwkerk raakt aan een breder maatschappelijk debat over cancelcultuur. Waar de een vindt dat ongepast gedrag hard aangepakt moet worden, wijzen anderen op de noodzaak van proportionaliteit. André van Duin behoort duidelijk tot de laatste groep. Hij pleit voor een genuanceerdere benadering.
“Het is goed dat er aandacht is voor werkculturen en gedrag,” zegt Van Duin. “Maar laten we ook niet vergeten hoeveel Matthijs heeft betekend voor de televisie en hoe hij zijn vak met passie en toewijding heeft uitgevoerd.”
Een toekomst voor Matthijs van Nieuwkerk?
De vraag blijft of Matthijs van Nieuwkerk ooit zal terugkeren op televisie. Voorlopig lijkt de voormalig presentator zich teruggetrokken te hebben uit de publieke schijnwerpers. Zijn oude programma DWDD blijft een van de meest iconische producties in de Nederlandse televisiegeschiedenis, en zijn talent als presentator wordt door niemand betwist.
André van Duin hoopt dat Van Nieuwkerk ooit weer een podium krijgt. “Hij heeft zoveel in zijn mars. Het zou zonde zijn als we hem nooit meer terugzien.” Ook Derksen denkt dat Matthijs, met de juiste timing en ondersteuning, een succesvolle comeback kan maken.
Een gemis voor televisie
De afwezigheid van Matthijs van Nieuwkerk is voelbaar, vooral voor trouwe kijkers van zijn programma’s. Hij was jarenlang een vertrouwd gezicht op de Nederlandse televisie en wist met zijn enthousiasme, kennis en scherpte miljoenen mensen te boeien. Zijn oude collega’s en gasten, waaronder André van Duin, missen niet alleen de presentator, maar ook de persoon.
Met zijn kritische woorden over cancelcultuur en de huidige media-omgeving laat André van Duin zien dat hij niet bang is om zijn mening te geven, zelfs over controversiële onderwerpen. Hij spreekt daarmee niet alleen voor zichzelf, maar waarschijnlijk ook voor velen die hopen op een toekomst waarin Matthijs van Nieuwkerk zijn talent weer kan laten zien.
De discussie over Matthijs van Nieuwkerk is daarmee nog niet voorbij. Het blijft een kwestie van afwachten of de publieke en professionele opinie hem een tweede kans gunt. Eén ding is zeker: zijn impact op de Nederlandse televisie blijft onmiskenbaar.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.