Algemeen
André van Duin diepbedroefd: ”Een enorme klap”
André van Duin, een van de meest geliefde komieken van Nederland, heeft zich uitgesproken over de verdwijning van Matthijs van Nieuwkerk van de Nederlandse televisie. In een openhartig interview met het AD laat de 77-jarige entertainer weten dat hij het verlies van de voormalige presentator van De Wereld Draait Door (DWDD) ontzettend moeilijk vindt. Hij noemt de situatie rondom Van Nieuwkerk, die beschuldigd werd van grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer, ‘belachelijk’.
Een lege plek op tv
Matthijs van Nieuwkerk was jarenlang een van de grootste tv-persoonlijkheden van Nederland. Als presentator van het immens populaire De Wereld Draait Door wist hij miljoenen kijkers aan zich te binden. Sinds het einde van het programma in 2020 heeft Van Nieuwkerk echter een flinke knauw gekregen in zijn carrière. Dit vanwege een onthullend artikel waarin hij beschuldigd werd van ‘ongepast gedrag’ en het creëren van een angstcultuur op de redactie van DWDD.
Voor André van Duin, die zelf vaak te gast was in DWDD, is de afwezigheid van Van Nieuwkerk op televisie pijnlijk. “Ik vind het belachelijk,” zegt hij. “Er zal vast wel wat fout zijn gegaan, dat ontken ik niet. Maar ik was er natuurlijk niet bij. Waar gewerkt wordt, vallen nu eenmaal soms harde woorden. Dat gebeurt overal, ook in bedrijven waar ze kartonnen dozen maken. Dat gebeurde destijds in Aalsmeer bij Joop van den Ende ook, maar altijd met het doel om het product beter te maken.”
‘Harde woorden horen erbij’
Van Duin is van mening dat het fout kan gaan op de werkvloer, maar dat dit niet betekent dat iemand volledig afgeschreven moet worden. “Soms vallen er harde woorden,” legt hij uit. “Maar als het stof is neergedaald, ga je gewoon samen een kop koffie drinken. Het hoort erbij, vooral in creatieve omgevingen waar passie en emotie vaak hoog oplopen.”
Volgens André is Matthijs van Nieuwkerk altijd een ‘aardige, aimabele man’ geweest. “Ik kan me niet voorstellen dat hij het kwaad in de zin had. Natuurlijk moet ongepast gedrag aangepakt worden, maar soms is er een balans nodig in hoe we met dit soort situaties omgaan.”
Een cultuur van cancelen
André van Duin heeft het gevoel dat we tegenwoordig in een tijd leven waarin mensen snel worden gecanceld om het minste of geringste. “Tegenwoordig mag je bijna niets meer zeggen, want voordat je het weet, staat er een actiegroep voor je deur,” zegt hij. Hij geeft toe dat hij zelf weinig te maken heeft gehad met kritiek of ‘cancelcultuur’. “Wat dat betreft zit ik wel in een goede hoek. Ik heb er nooit last van gehad.”
De komiek hekelt het feit dat de publieke opinie tegenwoordig zo snel kan omslaan. “Het lijkt wel alsof één fout meteen betekent dat je carrière voorbij is. Dat is niet altijd terecht, en dat maakt het extra pijnlijk in het geval van Matthijs.”
Johan Derksen ziet een kans voor Matthijs
André van Duin is niet de enige die vindt dat de televisie Matthijs van Nieuwkerk mist. Ook Johan Derksen, de uitgesproken analist van Vandaag Inside, heeft zich herhaaldelijk uitgesproken over de situatie rondom Van Nieuwkerk. Hoewel hij de kritiek op Matthijs niet volledig afdoet als onterecht, denkt Derksen dat er nog wel een weg terug is voor de presentator.
“Matthijs is een tv-maker van wereldklasse,” aldus Derksen. “Het zou zonde zijn als hij nooit meer op televisie te zien zou zijn. We hebben behoefte aan mensen zoals hij, echte vakmensen.” Derksen suggereert zelfs dat een commerciële zender zoals Talpa wellicht een nieuw thuis kan bieden aan Van Nieuwkerk. “Talpa zou gek zijn als ze niet met hem in zee gaan.”
Een breder debat over cancelcultuur
De discussie over het vertrek van Matthijs van Nieuwkerk raakt aan een breder maatschappelijk debat over cancelcultuur. Waar de een vindt dat ongepast gedrag hard aangepakt moet worden, wijzen anderen op de noodzaak van proportionaliteit. André van Duin behoort duidelijk tot de laatste groep. Hij pleit voor een genuanceerdere benadering.
“Het is goed dat er aandacht is voor werkculturen en gedrag,” zegt Van Duin. “Maar laten we ook niet vergeten hoeveel Matthijs heeft betekend voor de televisie en hoe hij zijn vak met passie en toewijding heeft uitgevoerd.”
Een toekomst voor Matthijs van Nieuwkerk?
De vraag blijft of Matthijs van Nieuwkerk ooit zal terugkeren op televisie. Voorlopig lijkt de voormalig presentator zich teruggetrokken te hebben uit de publieke schijnwerpers. Zijn oude programma DWDD blijft een van de meest iconische producties in de Nederlandse televisiegeschiedenis, en zijn talent als presentator wordt door niemand betwist.
André van Duin hoopt dat Van Nieuwkerk ooit weer een podium krijgt. “Hij heeft zoveel in zijn mars. Het zou zonde zijn als we hem nooit meer terugzien.” Ook Derksen denkt dat Matthijs, met de juiste timing en ondersteuning, een succesvolle comeback kan maken.
Een gemis voor televisie
De afwezigheid van Matthijs van Nieuwkerk is voelbaar, vooral voor trouwe kijkers van zijn programma’s. Hij was jarenlang een vertrouwd gezicht op de Nederlandse televisie en wist met zijn enthousiasme, kennis en scherpte miljoenen mensen te boeien. Zijn oude collega’s en gasten, waaronder André van Duin, missen niet alleen de presentator, maar ook de persoon.
Met zijn kritische woorden over cancelcultuur en de huidige media-omgeving laat André van Duin zien dat hij niet bang is om zijn mening te geven, zelfs over controversiële onderwerpen. Hij spreekt daarmee niet alleen voor zichzelf, maar waarschijnlijk ook voor velen die hopen op een toekomst waarin Matthijs van Nieuwkerk zijn talent weer kan laten zien.
De discussie over Matthijs van Nieuwkerk is daarmee nog niet voorbij. Het blijft een kwestie van afwachten of de publieke en professionele opinie hem een tweede kans gunt. Eén ding is zeker: zijn impact op de Nederlandse televisie blijft onmiskenbaar.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.