De nieuwe Netflix-realityserie over Yolanthe Cabau is nog maar net verschenen, maar roept nu al flink wat vragen op. Vooral haar beslissing om met zoon Xess Xava naar Los Angeles te verhuizen – ver bij vader Wesley Sneijder vandaan – zorgt voor opgetrokken wenkbrauwen. Volgens critici biedt de serie weinig echte antwoorden en lijkt het vooral een zorgvuldig geregisseerde imago-promo.

Een leven zonder vaderfiguur

De inmiddels 9-jarige Xess Xava groeit grotendeels op zonder dagelijkse aanwezigheid van zijn vader. Dat is een keuze geweest van Yolanthe, die enkele jaren geleden Nederland verruilde voor het zonnige Californië. De reden: de voortdurende media-aandacht werd haar te veel. Maar was een verhuizing naar de andere kant van de wereld echt de enige oplossing? Of had een tussenweg, zoals België of Spanje, niet veel meer voor de hand gelegen?

Tina Nijkamp: ‘Het bleef allemaal heel vaag’

Tv-deskundige Tina Nijkamp nam de serie onder de loep in haar podcast Tina’s TV Update en is kritisch. Volgens haar is Yolanthe in haar uitspraken vooral afstandelijk, met veel ingestudeerd klinkende oneliners en weinig oprechte emotie. “Ik had het gevoel dat ik naar een reclamespotje zat te kijken, geen openhartige docuserie. De echte kwetsbaarheid kwam van haar familieleden, niet van Yolanthe zelf.”

Vooral over haar breuk met Wesley en de redenen voor haar emigratie blijven de antwoorden vaag. “Ze zegt dingen als: ‘Er gebeurden dingen die we niet hadden afgesproken,’ maar legt nergens concreet uit wat er dan misging. Dat laat de kijker achter met meer vragen dan antwoorden.”

‘Waarom geen België?’

Wat vooral wringt bij veel kijkers en volgers, is dat de keuze voor Los Angeles ook betekent dat Wesley Sneijder zijn zoon veel minder ziet. Nijkamp stelt: “Waarom moest het per se L.A. zijn? Waarom niet gewoon een rustiger leven opbouwen in België of Zuid-Frankrijk? Dan was de vader van het kind op z’n minst in de buurt gebleven.” Die vraag komt in de serie simpelweg niet aan bod.

Visum en geldvraag blijft onbeantwoord

Ook op andere vlakken mist de serie transparantie. Hoe Yolanthe, als Nederlandse burger, jaar in jaar uit in de Verenigde Staten kan wonen zonder green card of Amerikaans paspoort, blijft onduidelijk. “Als gewone Europeaan mag je maar drie maanden blijven. Tenzij je een visum hebt of veel geld investeert,” legt Tina uit. Yolanthe beweert zelf dat ze het allemaal zelfstandig bekostigt met haar bedrijf Cabau Lifestyle, maar daar blijven de cijfers uit.

Imago versus echtheid

Hoewel Yolanthe zich in de media steeds positioneert als sterke, zelfstandige vrouw, lijkt haar imago in de serie belangrijker dan echte zelfreflectie of kwetsbaarheid. “Er wordt te veel gestuurd en geregisseerd,” zegt Tina. “Als kijker krijg je niet de indruk dat je een inkijkje in haar ware leven krijgt, eerder een gepolijste versie van wie ze zou willen zijn.”

Eindconclusie: vragen blijven hangen

Met haar docuserie had Yolanthe de kans om zich van haar meest menselijke kant te laten zien en de vele geruchten rond haar privéleven recht te zetten. In plaats daarvan blijft de kijker achter met clichés, halve antwoorden en een hoop vraagtekens. Waarom moest haar zoon werkelijk mee naar Los Angeles? En wat betekent dat voor de band met zijn vader?

Het blijft gissen. Eén ding is wel duidelijk: Yolanthe’s verhaal roept meer discussie op dan ooit tevoren.