Algemeen
Stelletje in De Bondgenoten gestoord tijdens het wippen: “Gast?! We zijn nog bezig”
Als je deelneemt aan een realityprogramma waarin je een jaar opgesloten zit met andere deelnemers, zoals in De Bondgenoten, moet je rekening houden met allerlei situaties, waaronder persoonlijke behoeftes. Dit geldt zeker voor de deelnemers van het programma, waarin 16 mensen samenleven in een grote loods en strijden om een aanzienlijke geldprijs. Een jaar zonder intieme momenten is voor velen moeilijk voor te stellen, en dat blijkt ook voor deze twee deelnemers het geval te zijn.
Het leven in De Bondgenoten
In De Bondgenoten zijn de deelnemers voortdurend op elkaars lip, zonder veel privacy. Ze hebben afspraken gemaakt over hoe ze hun gezamenlijke leven in de loods moeten leiden, inclusief regels over hoe om te gaan met persoonlijke zaken zoals romantische en intieme relaties. In het programma is het gebruikelijk geworden om een slipper voor de deur te leggen als teken dat een stelletje met elkaar bezig is, zodat de andere deelnemers weten dat ze niet gestoord moeten worden. Dit is een discreet signaal, bedoeld om de privacy van het stel te waarborgen.
De irritaties nemen toe
Hoewel het idee van de slipper voor de deur is bedoeld om verstoringen te voorkomen, leidt het toch tot frustraties bij de andere deelnemers. Het stelletje dat regelmatig intiem is, zorgt namelijk steeds vaker voor irritaties onder de mededeelnemers. Waar het programma draait om teamwork en competitie, lijkt de focus voor dit stelletje zich verplaatst te hebben naar hun onderlinge relatie. Ze hebben regelmatig behoefte aan een intiem moment, en dat begint de anderen behoorlijk te storen.
Met 16 mensen in dezelfde loods is er weinig ruimte voor privacy, en de andere deelnemers voelen zich ongemakkelijk door de voortdurende activiteit van het stel. Het wordt extra vervelend wanneer het stelletje ervoor kiest om op momenten intiem te zijn waarop de rest van de groep net naar bed wil gaan. Terwijl de andere deelnemers zich klaarmaken om te gaan slapen, besluit het stel dat het tijd is voor hun persoonlijke moment. Dit heeft al meerdere keren geleid tot irritaties binnen de groep.
De confrontatie
Het hoogtepunt van deze frustraties kwam toen een van de mededeelnemers het zat was om telkens naar het “slipperteken” te moeten kijken. Deze deelnemer besloot het stel te storen, ondanks de slipper die voor de deur lag, en liep de kamer binnen waar het stelletje bezig was. Dit werd uiteraard niet gewaardeerd door het stel, dat geïrriteerd reageerde en vroeg of ze nog “vijf minuutjes” mochten krijgen om hun moment af te maken.
De confrontatie zette de spanning binnen de groep op scherp. De deelnemers staan nu lijnrecht tegenover elkaar: een deel van de groep vindt dat het stelletje gewoon hun gang moet kunnen gaan zonder gestoord te worden, terwijl anderen genoeg hebben van het constante gekreun en gestommel en vinden dat het stel meer rekening moet houden met de groep. Deze situatie heeft geleid tot veel discussie onder de deelnemers én op social media.
Reacties van kijkers
De beelden van deze intieme momenten zijn inmiddels viraal gegaan op social media. Net zoals de groep in de loods, zijn de meningen van kijkers verdeeld. Sommige kijkers vinden dat het stelletje vrij moet zijn om te doen wat ze willen, zolang ze zich aan de afgesproken regels houden en niemand direct storen. Voor hen is het normaal dat er in een langdurig verblijf zoals De Bondgenoten momenten van intimiteit ontstaan, en zij vinden dat de andere deelnemers zich niet zo druk moeten maken.
Aan de andere kant is er een aanzienlijke groep kijkers die het gedrag van het stel niet gepast vindt. Zij zijn van mening dat het stel zich onvolwassen en respectloos gedraagt door steeds het moment te kiezen waarop anderen willen rusten. Ze zijn het zat om naar wippende deelnemers te moeten kijken en vinden dat het stel de sfeer in de loods verpest. Sommige kijkers suggereren zelfs dat de programmamakers in moeten grijpen en strengere regels moeten opstellen om dergelijke situaties in de toekomst te voorkomen.
De ethiek van intieme relaties op televisie
Het is niet de eerste keer dat realityprogramma’s te maken krijgen met situaties waarin deelnemers intieme relaties aangaan. Dit zorgt vaak voor ongemakkelijke momenten, zowel voor de mededeelnemers als voor het kijkerspubliek. Realityshows hebben vaak als doel om de echte menselijke emoties en interacties vast te leggen, maar dat betekent ook dat sommige persoonlijke momenten breed worden uitgemeten op televisie en sociale media.
In het geval van De Bondgenoten zorgt het gebrek aan privacy en de constante aanwezigheid van camera’s ervoor dat de intieme momenten van het stel publiekelijk worden. Dit roept de vraag op in hoeverre deelnemers zich bewust zijn van de impact van hun gedrag op de andere deelnemers en de kijkers. Sommigen vinden het ongepast dat deze momenten zo openlijk worden getoond, terwijl anderen van mening zijn dat dit deel uitmaakt van het concept van een realityshow: het tonen van alles, inclusief de ongemakkelijke of intieme momenten.
De gevolgen voor het programma
Het is onduidelijk hoe de programmamakers van De Bondgenoten omgaan met deze situatie. Voorlopig lijken de intieme momenten van het stel geen directe gevolgen te hebben voor hun positie in de loods, maar als de spanning binnen de groep blijft toenemen, kan dit op den duur leiden tot conflicten die het spel beïnvloeden. Of de programmamakers ingrijpen en nieuwe regels instellen om dergelijke situaties te voorkomen, is nog maar de vraag.
Wat wel duidelijk is, is dat de situatie veel stof heeft doen opwaaien, zowel binnen de groep als bij de kijkers. Het maakt eens te meer duidelijk dat het samenbrengen van een diverse groep mensen in een geïsoleerde omgeving, zonder veel privacy, altijd leidt tot onverwachte en vaak ongemakkelijke situaties. Het laat ook zien hoe moeilijk het kan zijn om in zo’n setting de balans te vinden tussen persoonlijke vrijheid en respect voor de groep.
Conclusie
De intieme momenten tussen de twee deelnemers van De Bondgenoten hebben geleid tot verdeeldheid, zowel binnen de loods als onder de kijkers. Hoewel sommige mensen vinden dat het stel gewoon hun gang moet kunnen gaan, is een groeiende groep het zat om steeds te moeten toekijken hoe hun mededeelnemers de liefde bedrijven. De situatie roept belangrijke vragen op over de grenzen van persoonlijke vrijheid in een realityprogramma en hoe dit de dynamiek binnen de groep beïnvloedt.
Of de programmamakers zullen ingrijpen en de regels zullen aanscherpen, is nog onduidelijk, maar één ding is zeker: de discussie over de ethiek van intieme relaties op televisie is voorlopig nog niet voorbij. Terwijl het programma verdergaat, zullen zowel de deelnemers als de kijkers moeten omgaan met de ongemakkelijke realiteit van het samenleven in een omgeving zonder privacy.
Jesse Klaver onder vuur na uitspraken over coalitievorming: “Verbinding werkt maar één kant op”
Nog geen week nadat Jesse Klaver officieel werd benoemd tot nieuwe politiek leider van GroenLinks-PvdA, ligt hij al onder een vergrootglas. De politicus, die na de verkiezingen het stokje overnam van Frans Timmermans, riep in meerdere interviews op tot “een politiek die verbindt” — maar zijn eigen uitspraken over samenwerking met andere partijen roepen vragen op.
De aanleiding: Klaver vindt het onbegrijpelijk dat de VVD zijn partij uitsluit van een mogelijke regeringscoalitie. Tegelijkertijd bevestigt hij zelf dat de PVV en Forum voor Democratie (FvD) voor hem onbespreekbare partners blijven. Die houding levert hem nu stevige kritiek op, zowel vanuit de media als op sociale platforms.
Klaver wil meeregeren, maar VVD houdt de deur dicht
Tijdens de campagne werd al duidelijk dat de VVD weinig ziet in een samenwerking met GroenLinks-PvdA. Toenmalig partijleider Dilan Yeşilgöz gaf aan dat een coalitie met de linkse fusiepartij “onrealistisch” zou zijn, gezien de grote ideologische verschillen over belastingen, klimaat en migratie.
Ook na de verkiezingen, waarbij GroenLinks-PvdA vijf zetels verloor, lijkt de situatie niet veranderd. Klaver liet deze week weten het “teleurstellend en ouderwets” te vinden dat de VVD zijn partij niet aan tafel wil hebben.
“Het uitsluiten van partijen lost niets op,” aldus Klaver in een interview. “Nederland verdient een kabinet dat verbindt, niet dat verdeelt.”
Volgens de kersverse partijleider is de tijd rijp voor een “nieuwe bestuurscultuur” waarin samenwerking boven partijpolitiek staat. Toch klinkt zijn oproep niet bij iedereen overtuigend.
“Verbinding” met grenzen
Hoewel Klaver pleit voor openheid, heeft hij zelf duidelijke grenzen gesteld aan met wie hij wíl samenwerken. In een verklaring herhaalde hij dat de PVV en Forum voor Democratie volgens hem “niet binnen de rechtsstatelijke kaders opereren”. Daarom sluit hij beide partijen uit van coalitieonderhandelingen.
Die uitspraak is niet nieuw: al sinds 2017 herhaalt Klaver dat hij niet wil regeren met partijen die volgens hem “bevolkingsgroepen uitsluiten of fundamentele rechten ter discussie stellen”. Destijds richtte zijn kritiek zich vooral op de retoriek van Geert Wilders over de islam en migratie.
Ook in 2020, toen Forum voor Democratie in opspraak kwam na interne controverses, verklaarde Klaver dat de partij “zich buiten de democratische bandbreedte had geplaatst”.
Toch wringt dat standpunt nu, vinden critici. Want terwijl Klaver zichzelf profileert als de politicus die muren wil afbreken, lijkt hij tegelijkertijd twee grote oppositiepartijen buitenspel te zetten — samen goed voor miljoenen stemmen.
Kritiek op dubbele standaarden
Op sociale media kreeg Klaver de afgelopen dagen veel kritiek. Onder de hashtag #dubbelestandaard delen gebruikers fragmenten van interviews waarin Klaver enerzijds pleit voor “inclusieve politiek” en anderzijds anderen uitsluit.
Een gebruiker schreef op X (voorheen Twitter):
“Niet willen samenwerken met rechtse partijen is volgens Klaver democratisch. Maar als rechts niet met links wil, is dat volgens hem ouderwets. Waar ligt dan de grens van zijn eigen verbinding?”
Ook journalisten en commentatoren plaatsen kanttekeningen. Roelof Bouwman, adjunct-hoofdredacteur van Wynia’s Week, schreef scherp:
“Niet willen regeren met een rechtse partij is volgens Klaver democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk. Maar niet willen regeren met een linkse partij is dan ineens uitsluiten en tegenwerken. Dat is meten met twee maten.”
De kritiek richt zich vooral op de inconsistentie tussen Klavers boodschap van verzoening en zijn politieke praktijk.
Politieke realiteit: beperkte coalitiekansen
De kansen dat GroenLinks-PvdA deelneemt aan een nieuw kabinet worden volgens analisten beperkt geacht. De partij verloor bij de recente verkiezingen vijf zetels en heeft met 22 zetels minder invloed dan verwacht.
De VVD heeft uitgesproken geen samenwerking te willen met de linkse fusiepartij, en ook Nieuw Sociaal Contract (NSC) van Pieter Omtzigt gaf aan moeite te hebben met GroenLinks-PvdA als coalitiepartner. De PVV en BBB liggen inhoudelijk te ver af van de linkse koers die Klaver verdedigt.
Alleen D66-voorman Rob Jetten heeft zich voorzichtig positief uitgelaten over mogelijke samenwerking, maar benadrukte dat de verschillen “groot” blijven.
“Het wordt een enorme puzzel,” zei politiek analist Julia Wouters in het programma Beau. “GroenLinks-PvdA heeft idealen die bij sommige partijen sympathie oproepen, maar het leiderschap van Klaver roept ook weerstand op. Zijn stijl is uitgesproken en dat werkt niet in elk kamp verbindend.”
Terug naar het verleden
De situatie doet denken aan de formatie van 2017, toen Klaver als leider van GroenLinks al eens wegliep van de onderhandelingstafel. Toenmalig premier Mark Rutte noemde dat destijds “jammer, maar begrijpelijk gezien de ideologische kloof”.
Klaver kreeg toen lof van zijn achterban voor zijn principiële houding, maar verloor in bredere zin politieke speelruimte. Ook nu lijkt hij te balanceren tussen ideologische zuiverheid en praktische invloed.
“Als je echt wilt regeren, moet je soms met mensen samenwerken die niet op jou lijken,” zegt politiek commentator Kees Boonman. “Klaver zegt dat hij wil verbinden, maar verbinding vraagt soms om ongemak. Dáár wringt het bij hem.”
Politieke boodschap of imago-strijd?
De vraag is of Klaver met zijn huidige koers vooral een moreel statement maakt, of dat hij echt gelooft in een haalbare coalitie. Sommige politicologen denken dat zijn uitspraken eerder gericht zijn op het versterken van zijn profiel dan op daadwerkelijke regeringsdeelname.
“Het is strategisch slim om jezelf als moreel kompas te positioneren,” zegt universitair docent politiek gedrag Sarah de Wit. “Klaver weet dat regeren met rechts voorlopig onwaarschijnlijk is. Door het initiatief tot verbinding te claimen, kan hij zich profileren als het redelijke alternatief binnen de oppositie.”
Anderen vrezen dat de aanpak averechts werkt. “Als je verbinding predikt maar tegelijk muren optrekt, raak je het vertrouwen kwijt van de zwevende kiezer,” stelt politiek verslaggever Nynke de Jong. “Mensen willen samenwerking zien, niet alleen woorden daarover.”
De balans tussen idealen en realiteit
De discussie rond Klaver raakt aan een breder politiek vraagstuk: hoe ver kun je gaan in het handhaven van principes zonder de deur naar samenwerking te sluiten? In de huidige gefragmenteerde Tweede Kamer telt bijna elke zetel mee, en partijen die zichzelf isoleren lopen het risico buitenspel te staan.
“Klaver vertegenwoordigt een partij met duidelijke waarden,” zegt De Jong. “Maar de uitdaging is om die waarden om te zetten in invloed. Alleen vanaf de zijlijn roepen over verbinding overtuigt niet.”
Tegelijkertijd zijn er ook mensen die Klaver juist prijzen voor zijn consistentie. Zij vinden het moedig dat hij vasthoudt aan democratische principes, ook als dat politiek nadelig is. “Er is een verschil tussen verbinden en verloochenen,” schrijft een supporter op X. “Sommige grenzen zijn er met een reden.”
Goed onthouden:
-Niet willen regeren met een rechtse partij = democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk
-Niet willen regeren met een linkse partij = uitsluiten, blokkeren en tegenwerken pic.twitter.com/3xciGpzVLo— Roelof Bouwman (@RoelofBouwman) November 5, 2025
Een lastige start voor een nieuwe leider
Wat er ook van zij, de eerste week van Jesse Klaver als politiek leider van GroenLinks-PvdA verloopt allesbehalve rustig. Zijn oproep tot samenwerking heeft geleid tot een fel politiek debat — niet alleen over coalitievorming, maar ook over geloofwaardigheid en leiderschap.
“Hij heeft zichzelf meteen op de kaart gezet,” zegt analist Julia Wouters. “Maar niet op de manier die hij misschien had gehoopt. Zijn boodschap van verbinding komt pas geloofwaardig over als hij laat zien dat hij die ook in praktijk brengt.”
Voorlopig blijft het politieke schaakspel complex. De komende weken zal blijken of Klaver zijn woorden kan omzetten in daden — of dat hij, ondanks zijn oproep tot samenwerking, vooral aan de zijlijn blijft staan.