Algemeen
Iedereen in vliegtuig moet door storing dezelfde film kijken, tot personeel erachter komt wát er te zien is
Een vlucht van bijna tien uur kan een behoorlijke uitdaging zijn, zeker als het entertainmentsysteem niet naar behoren werkt. Dit overkwam de passagiers van een Qantas-vlucht van Sydney naar Tokio afgelopen zaterdag. Terwijl veel reizigers zich verheugen op een comfortabele vlucht met een film of serie op het scherm voor hen, ging het op deze vlucht niet zoals gepland. Het entertainmentsysteem, normaal per stoel bedienbaar, was namelijk kapot. In plaats van dat iedereen zijn eigen film kon kiezen, werd er één film voor het hele vliegtuig afgespeeld. Vooral ouders met jonge kinderen zaten niet bepaald te wachten op de gekozen film, wat leidde tot enige opschudding.
Het probleem met de filmkeuze
Qantas, de Australische luchtvaartmaatschappij, heeft inmiddels haar excuses aangeboden voor de ongemakkelijke situatie aan boord. Het entertainmentsysteem van het vliegtuig werkte niet zoals het hoort, waardoor het voor passagiers onmogelijk was hun eigen film te kiezen. Om de reizigers toch enig vermaak te bieden, besloot het cabinepersoneel om op alle schermen dezelfde film af te spelen, een oplossing die in theorie redelijk leek. Wat echter een poging was om het ongemak te verlichten, veranderde al snel in een probleem, vooral voor gezinnen met kinderen.
Op verzoek van enkele passagiers koos het cabinepersoneel voor de film Daddio, met Dakota Johnson in de hoofdrol. Deze film gaat over een taxichauffeur en een passagier die diepgaande gesprekken voeren over hun persoonlijke levens en relaties. Hoewel dit misschien een interessante keuze leek voor een lange vlucht, bleek al snel dat de inhoud niet geschikt was voor het gehele publiek aan boord.
Geschikt voor volwassenen, niet voor kinderen
Wat de stewards blijkbaar over het hoofd zagen, was dat Daddio een zogenoemde “R-rated” film is. Dit betekent dat de film niet geschikt is voor minderjarigen vanwege volwassen thema’s, waaronder seksueel getinte scènes en expliciete naaktheid. Voor volwassenen is dit wellicht geen probleem, maar in een vliegtuig vol gezinnen met kinderen, was dit absoluut geen ideale filmkeuze. Passagiers deelden hun ervaringen op sociale media, en één reiziger beschreef het moment met enige overdrijving als “veertig minuten penissen en borsten”.
De situatie werd nog ongemakkelijker toen bleek dat het onmogelijk was om de schermen individueel uit te schakelen. Hierdoor moesten alle passagiers, inclusief kinderen, de film bekijken. Terwijl de ouders zich waarschijnlijk ongemakkelijk voelden, begrepen de kinderen misschien niet helemaal wat ze zagen, maar de expliciete inhoud leidde zonder twijfel tot een ongemakkelijke sfeer in de cabine.
Reacties van passagiers
Op sociale media deelden passagiers hun verbazing over de situatie. Eén passagier schreef dat je de “schokken door het hele vliegtuig” kon voelen, terwijl ouders probeerden hun kinderen af te leiden van de expliciete scènes op het scherm. Het bleek onmogelijk om de seksueel getinte appjes en andere expliciete elementen in de film te vermijden, vooral voor degenen zonder koptelefoon. Een andere passagier meldde dat het bijna veertig minuten duurde voordat het cabinepersoneel ingreep en de film verving door een meer geschikte familiefilm, Inside Out 2, een geanimeerde film die perfect was voor het diverse publiek aan boord.
Excuus van Qantas
Qantas heeft erkend dat de filmkeuze voor de vlucht niet geschikt was voor het gehele publiek. De luchtvaartmaatschappij gaf aan de situatie te onderzoeken en bood haar excuses aan aan de passagiers. “De film was duidelijk niet geschikt om af te spelen voor het hele vliegtuig,” aldus een woordvoerder van Qantas. Het incident is een herinnering aan hoe belangrijk het is om zorgvuldig te overwegen welke films worden getoond in situaties waar een gemengd publiek aanwezig is, vooral wanneer gezinnen met kinderen aanwezig zijn.
De passagiers waren uiteraard niet te spreken over de situatie. Voor veel gezinnen was het al lastig genoeg om jonge kinderen tijdens een lange vlucht bezig te houden, en het feit dat zij werden geconfronteerd met expliciete beelden maakte het er niet makkelijker op. Gelukkig werd er na de eerste film gekozen voor de veilige optie van Inside Out 2, een film die geschikt is voor alle leeftijden, gevolgd door een natuurdocumentaire over Nieuw-Zeeland.
Gevolgen voor de luchtvaartmaatschappij
Hoewel dit incident voor Qantas mogelijk een klein smetje is op hun imago, hebben zij snel gereageerd door hun excuses aan te bieden en het voorval te onderzoeken. Het laat echter ook zien hoe belangrijk het is dat luchtvaartmaatschappijen de behoeften van hun passagiers goed begrijpen, vooral wanneer het entertainmentsysteem niet naar behoren werkt. De keuze van een film die geschikt is voor alle leeftijden is in dergelijke gevallen essentieel om situaties als deze te voorkomen.
In de wereld van intercontinentale vluchten is comfort vaak van groot belang, en entertainment speelt daarbij een cruciale rol. Voor veel passagiers is het kijken van een film of serie een manier om de lange reistijd draaglijker te maken. Als het entertainmentsysteem niet werkt zoals het hoort, kan dat een vlucht aanzienlijk minder prettig maken. Het is dan aan de luchtvaartmaatschappij om ervoor te zorgen dat alle passagiers, van jong tot oud, kunnen genieten van een veilige en comfortabele reis zonder zich zorgen te hoeven maken over wat er op hun schermen verschijnt.
Conclusie
De situatie op de Qantas-vlucht van Sydney naar Tokio afgelopen zaterdag laat zien hoe belangrijk het is om in een gemengde omgeving, zoals een vliegtuig, de juiste keuzes te maken wat betreft vermaak. Hoewel de luchtvaartmaatschappij het probleem snel heeft erkend en haar excuses heeft aangeboden, is het incident een herinnering aan hoe gemakkelijk het is om over het hoofd te zien wat passend entertainment is voor een divers publiek.
Het ongemak dat ouders en kinderen hebben ervaren tijdens de vertoning van de R-rated film Daddio was ongetwijfeld groot, maar gelukkig werd de situatie uiteindelijk opgelost met de vertoning van een familievriendelijke film. Toch zullen passagiers deze ervaring niet snel vergeten, en het dient als een waarschuwing voor luchtvaartmaatschappijen wereldwijd om beter op te letten bij het kiezen van entertainmentopties voor hun passagiers.
Heb jij ooit een vergelijkbare situatie meegemaakt tijdens een vlucht? Deel je ervaring in de comments!
Krijgen ag*nten in Bureau Utrecht betaald voor hun deelname? Peter en Eduard geven eindelijk duidelijkheid
Het televisieprogramma Bureau Utrecht, waarin programmamaker Ewout Genemans een jaar lang meeliep met p0litieagenten in de Domstad, is inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste kijkcijferhits van het moment. Het programma geeft een unieke inkijk in het dagelijkse werk van agenten en laat zien wat er gebeurt achter de schermen van een p0litieteam dat voortdurend schakelt tussen meldingen, emoties, veiligheid en menselijkheid.
Met inmiddels zeven seizoenen binnen de bredere Bureau-reeks — waarvan Bureau Burgwallen, Bureau Arnhem en Bureau Rotterdam eerdere successen waren — heeft Bureau Utrecht opnieuw een groot publiek weten te boeien. Veel kijkers raken geïnteresseerd in de agenten achter het uniform en stellen vragen over hun dagelijkse werk, hun motivatie en hun ervaringen met de camera’s.
Een van de meest gestelde vragen gaat over de deelname zelf: krijgen de agenten betaald voor hun rol op televisie? Het antwoord zorgt voor veel verbazing, en dat geven Peter en Eduard — twee van de populairste agenten uit de reeks — helder in een recent interview.
Een kijkje achter de schermen dat miljoenen mensen raakt
In het zevende seizoen van de serie volgen we een divers team van agenten: Rebecca, Ellen, Lennart, Kiki, Kirsten, Naomi, Yannick, Frank, Maikel, en natuurlijk het duo Peter en Eduard. Iedere aflevering laat zien wat er op straat gebeurt, maar ook wat je normaal niet ziet: de emoties, de hectiek, het geduld, de humor en de saamhorigheid in het team.
Het succes van Bureau Utrecht komt niet alleen door de spannende meldingen die worden afgehandeld, maar vooral door de menselijkheid van de agenten. Kijkers leren hen beter kennen en ontdekken dat achter iedere agent ook gewone mensen schuilgaan die hun werk met passie doen, maar soms ook worstelen met lastige situaties.
Dat maakt de vraag over financiële compensatie des te relevanter: met zoveel kijkers, zoveel impact en zoveel betrokkenheid zou je verwachten dat de agenten extra beloond worden voor hun deelname. De werkelijkheid blijkt echter heel anders.
Krijgen de agenten betaald voor Bureau Utrecht?
In een gesprek met Veronica Superguide worden Peter en Eduard — twee publiekslievelingen — gevraagd of zij een vergoeding ontvangen voor hun deelname aan het televisieprogramma.
Hun antwoord is verrassend simpel én eerlijk:
“Nee hoor, was het maar waar!”
Er wordt dus géén extra vergoeding uitgekeerd aan de agenten die meedoen. Voor velen komt dat onverwacht, omdat de mediawereld bekendstaat om flinke vergoedingen voor mensen die op televisie verschijnen. Denk aan realityprogramma’s, talentenshows of documentaires: deelnemers ontvangen daar vaak wel een financiële compensatie.
In Bureau Utrecht is dat anders. De agenten doen mee als onderdeel van hun werk, en de opnames vinden plaats tijdens hun reguliere diensten. De extra uren, intensiteit of publieke aandacht leveren dus geen extra financiële beloning op.
Waarom doen de agenten dan wél mee?
De logische vervolgvraag is: waarom zou je op nationale televisie verschijnen als je er niet extra voor betaald krijgt?
Daar hebben Peter en Eduard beiden een duidelijk, maar verschillend antwoord op.
Eduard: bijdragen aan begrip voor het p0litiewerk
Eduard vertelt dat zijn motivatie vooral ligt in het creëren van begrip voor het vak. Hij wil graag laten zien wat agenten dagelijks meemaken en hoeveel druk er soms op hen ligt.
Hij zegt:
“Ik wil mensen laten zien wat wij als p0litie allemaal over ons heen krijgen. Dat verhaal wilde ik graag voortzetten.”
Voor hem draait deelname dus om transparantie en maatschappelijke impact. Door de camera’s een jaar lang mee te nemen, hoopt hij dat kijkers meer inzicht krijgen in hoe breed en uitdagend het p0litiewerk werkelijk is — van kleine buurtconflicten tot emotioneel zware meldingen.
Peter: twijfels, een duwtje in de rug en onverwacht succes
Peter had juist een heel andere start. Hij bekent dat hij lange tijd twijfelde of hij zich moest opgeven. De deadline kwam steeds dichterbij en zelfs een kwartier voor het verstrijken van die tijd had hij zijn inschrijving nog niet verstuurd.
Volgens Peter was het uiteindelijk een collega die de knoop doorhakte:
“We moesten ons voor een bepaalde datum opgeven en een kwartiertje voor de deadline had ik dat nog niet gedaan.”
Het blijkt een beslissing te zijn geweest die zijn leven op onverwachte manieren veranderde. Peter groeide in razend tempo uit tot een van de meest geliefde agenten van de serie. Op sociale media ontvangen hij en Eduard talloze positieve berichten, waardoor ze een vaste schare fans hebben opgebouwd.
Peter is dankbaar voor die steun, maar blijft tegelijkertijd nuchter:
“Je weet van tevoren dat het kan gebeuren, dus het hoort er een beetje bij. Maar wat het echt met je doet als persoon, dat weet je pas achteraf.”
Hij benadrukt dat hij niet bekend wil staan als een televisiepersoonlijkheid:
“Ik wil bekendstaan om het werk dat ik laat zien. Ik ben gewoon Peter, niet de nieuwe Daan.”
Met de verwijzing naar ‘de nieuwe Daan’ doelt hij op Daan — een collega-agent uit eerdere Bureau-reeksen — die eveneens enorm populair werd door zijn televisieoptredens.
Publieke waardering als grootste beloning
Hoewel de agenten geen extra vergoeding ontvangen, blijkt dat waardering van kijkers een belangrijke rol speelt in hun motivatie. Veel kijkers sturen berichten via Instagram, laten complimenten achter onder filmpjes, of spreken hen aan op straat.
Kijkers waarderen vooral:
-
de geduldige toon die de agenten aannemen,
-
hun humor tijdens stressvolle situaties,
-
de menselijke manier waarop ze met burgers omgaan,
-
en hun uitleg over waarom bepaalde keuzes worden gemaakt.
Door het programma ontstaat er meer begrip voor het p0litiewerk. Burgers zien niet alleen de incidenten zelf, maar ook de gesprekken, overwegingen, emoties en dilemma’s die voorafgaan aan beslissingen.
Voor Peter en Eduard voelt dat als een vorm van erkenning die verder gaat dan een financiële vergoeding. Het laat zien dat hun werk ertoe doet en dat het publiek hen ziet als mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de veiligheid van anderen.
Waarom Bureau Utrecht zo goed werkt voor televisie
Dat Bureau Utrecht zo’n enorme hit is, heeft meerdere redenen. De serie combineert:
-
actie met rustige observaties,
-
spanning met humor,
-
emotie met professionaliteit,
-
en kwetsbare momenten met krachtige interventies.
Ewout Genemans weet het p0litiewerk toegankelijk te maken zonder sensatiezucht, waardoor de serie bijzonder geschikt is voor een breed publiek. Van jongeren die nieuwsgierig zijn naar de praktijk van het blauwe uniform tot volwassenen die willen begrijpen wat er speelt in hun eigen wijk: de serie toont het allemaal.
Daarnaast zijn de agenten herkenbare figuren geworden. Niet als sterren, maar als gewone mensen die toevallig een bijzondere baan hebben.
De impact van bekendheid op het dagelijks leven van een agent
Hoewel Peter en Eduard hun bekendheid omarmen, blijft de realiteit dat ze ook gewoon op straat moeten werken. Dat betekent dat ze soms worden herkend tijdens een dienst, aangesproken door bewoners of gecomplimenteerd door voorbijgangers.
Peter zegt hierover dat bekendheid “een beetje bij het programma hoort”, maar dat hij graag wil dat mensen hem vooral zien als p0litieman, niet als televisiegezicht.
Zijn nuchtere houding en oprechte manier van communiceren maken hem geliefd. Dat is misschien wel de grootste reden waarom kijkers zo graag naar hem en zijn collega’s kijken.
Conclusie: geen extra geld, wel een groot publiek dat meeleeft
Agenten die deelnemen aan Bureau Utrecht krijgen geen vergoeding voor hun rol op televisie. Toch kiezen zij ervoor om mee te doen om een reden die misschien nog waardevoller is: om het echte p0litiewerk zichtbaar te maken, begrip te creëren en te laten zien hoe veelzijdig en menselijk hun vak is.
Peter en Eduard veroverden de harten van kijkers door hun eerlijkheid, humor en professionaliteit. Dat zij dit zonder extra betaling doen, versterkt wellicht nog meer hoe authentiek hun inzet is.
En precies dat maakt Bureau Utrecht tot een van de meest geliefde en besproken tv-programma’s van dit moment.