Algemeen
Graatmagere Mark Gillis laat zien hoe dun hij nu is: ”Had niemand verwacht”
Mark Gillis, jarenlang bekend als iemand die een voorliefde had voor (ongezond) eten, heeft door een ingrijpende z!ekenhuisopname zijn levensstijl drastisch omgegooid. Waar hij vroeger regelmatig de grens opzocht wat betreft zijn gezondheid, heeft hij nu een nieuwe weg ingeslagen. En dat is niet onopgemerkt gebleven. Mark is bezig aan een indrukwekkende transformatie, niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Wat ooit een worsteling leek te zijn met zijn gewicht en gezondheid, is nu een succesverhaal in wording. Bovendien lijkt hij geen gebrek aan vrouwelijke aandacht meer te hebben.
Mark krijgt een levensles
Het keerpunt voor Mark kwam eind juni van dit jaar, toen hij zijn moeder naar het z!ekenhuis bracht voor een medische afspraak. Tijdens dit bezoek viel het de artsen op dat Mark zelf ook bijzonder zwaar ademde. In eerste instantie leek dat geen verrassing, gezien zijn overgewicht en eerdere gezondheidsproblemen. Maar de situatie bleek ernstiger dan gedacht. Na een snelle controle besloten de artsen dat Mark onmiddellijk in het z!ekenhuis moest blijven. De diagnose was een ernstige longontsteking, en het ging zo slecht met hem dat hij in een kunstmatige coma werd gebracht.
Het was een schokkende ervaring voor zowel Mark als zijn familie. Lange tijd hing zijn herstel aan een zijden draadje, en het was zelfs onzeker of hij volledig zou herstellen. Hij moest aan de beademing en bleef wekenlang in het z!ekenhuis. Pas eind augustus mocht hij eindelijk naar huis, maar niet zonder enkele levensveranderende inzichten mee te nemen. Tijdens een door de familie belegd persmoment was duidelijk te zien dat zijn gezondheidssituatie zijn uiterlijk had veranderd: Mark was in totaal twintig kilo afgevallen.
Een nieuwe start
Het afvallen kwam niet alleen door het gedwongen vasten tijdens zijn z!ekenhuisverblijf. De ervaring had Mark wakker geschud en hem doen inzien dat hij zijn levensstijl drastisch moest veranderen. Hij voelde dat hij een tweede kans had gekregen, en die kans wilde hij niet verspillen. “Ik had een engeltje op mijn schouder,” vertelde hij in een interview met weekblad Privé. Het besef dat hij door het oog van de naald was gekropen, motiveerde hem om het roer volledig om te gooien.
Waar velen aanvankelijk twijfelden aan zijn doorzettingsvermogen, heeft Mark bewezen dat hij vastberaden is. Sinds zijn ontslag uit het z!ekenhuis heeft hij zich volledig gestort op sporten en gezonde voeding. Waar hij vroeger bekend stond om zijn ongezonde eetgewoontes, is hij nu bezig met een gezondere levensstijl die hem steeds meer in vorm brengt. De resultaten zijn duidelijk zichtbaar, en het blijft niet alleen bij die twintig kilo; Mark blijft afvallen en werkt hard aan zijn fysieke fitheid.
Veel aandacht van de dames
Naast zijn fysieke transformatie geniet Mark nu ook van meer aandacht van de vrouwen. In de realityshow Massa is Kassa, waarin hij jarenlang te zien was, zagen kijkers hoe zijn versierpogingen vaak op niets uitliepen. Het leek erop dat Mark moeite had om de juiste partner te vinden, ondanks zijn populariteit als televisiegezicht. Maar nu is dat anders.
Mark geeft aan dat hij inmiddels meer dan genoeg aandacht krijgt van vrouwen. In het interview met Privé vertelt hij dat hij veel berichten ontvangt van “lieve dames” die interesse in hem hebben. Dat geeft hem een goed gevoel en doet hem deugd, vooral omdat hij na zijn z!ekenhuisopname ook op zoek is naar een serieuze relatie. “Ik ben toe aan een mooie relatie,” aldus Mark. Hij staat er dan ook voor open om iemand te ontmoeten met wie het klikt, en hij hoopt in de toekomst zelfs een gezin te stichten.
Een nieuw leven
Mark heeft duidelijk een nieuwe richting gekozen in zijn leven. De bijna fatale longontsteking heeft hem doen beseffen dat gezondheid boven alles gaat, en hij is vastbesloten om zijn nieuwe levensstijl vast te houden. Zijn doel is niet alleen om zijn nieuwe gewicht te behouden, maar mogelijk nog verder af te vallen. Dit harde werken heeft niet alleen zijn fysieke gezondheid verbeterd, maar het heeft ook zijn zelfvertrouwen een boost gegeven.
De steun die hij krijgt van zijn omgeving, inclusief de vrouwelijke aandacht, helpt hem om gefocust te blijven. Het afvallen is voor hem niet zomaar een korte termijnoplossing, maar een permanente verandering. Het is een proces dat veel tijd en energie kost, en Mark heeft laten zien dat hij de wilskracht en het doorzettingsvermogen heeft om het vol te houden.
Kritiek en lof
Hoewel zijn transformatie indrukwekkend is, heeft Mark ook te maken gehad met kritiek en scepticisme. Veel mensen maakten in het verleden lacherige opmerkingen over zijn gewicht en levensstijl. Nu hij bezig is met afvallen, merken sommigen op dat dit een trend is die hij wellicht niet zal kunnen volhouden. Maar voor Mark is het duidelijk: hij heeft zijn leven teruggekregen en is vastbesloten om het op de juiste manier voort te zetten.
Afvallen is echter geen gemakkelijke opgave. Veel mensen onderschatten hoe zwaar het kan zijn om je leven om te gooien, vooral na een periode van z!ekte. Voor Mark is het een uitdaging die hij niet alleen fysiek, maar ook mentaal aangaat. De druk van zijn omgeving en zijn bekendheid maken het er niet makkelijker op, maar hij blijft gefocust op zijn doelen.
Wat brengt de toekomst?
Mark kijkt positief naar de toekomst. Hij geniet van het leven, voelt zich beter dan ooit en staat open voor nieuwe avonturen. Hij wil meer van de wereld zien en plant om vaker op vakantie te gaan, iets wat hij altijd al graag wilde doen. Een reis naar het buitenland is voor hem niet alleen een manier om te ontspannen, maar ook een kans om nieuwe mensen te ontmoeten en inspiratie op te doen.
Of hij zijn droomvrouw binnenkort tegenkomt, is nog maar de vraag. Maar Mark staat er in ieder geval voor open en hoopt op een mooie toekomst, met wellicht een gezin in het vooruitzicht. Voor nu is hij vooral blij dat hij weer gezond is en de kans heeft om zijn leven opnieuw vorm te geven.
Conclusie
De bijna fatale ervaring in het z!ekenhuis heeft Mark Gillis wakker geschud. Hij heeft zijn ongezonde levensstijl achter zich gelaten en is bezig met een indrukwekkende transformatie. Zijn vastberadenheid om gezonder te leven en zijn openheid over zijn zoektocht naar liefde maken hem een inspirerende persoonlijkheid voor velen. Mark is terug, gezonder en vastberaden om het beste uit zijn leven te halen, en hij hoopt daarbij de juiste partner aan zijn zijde te vinden.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.