Algemeen
Graatmagere Mark Gillis laat zien hoe dun hij nu is: ”Had niemand verwacht”
Mark Gillis, jarenlang bekend als iemand die een voorliefde had voor (ongezond) eten, heeft door een ingrijpende z!ekenhuisopname zijn levensstijl drastisch omgegooid. Waar hij vroeger regelmatig de grens opzocht wat betreft zijn gezondheid, heeft hij nu een nieuwe weg ingeslagen. En dat is niet onopgemerkt gebleven. Mark is bezig aan een indrukwekkende transformatie, niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Wat ooit een worsteling leek te zijn met zijn gewicht en gezondheid, is nu een succesverhaal in wording. Bovendien lijkt hij geen gebrek aan vrouwelijke aandacht meer te hebben.
Mark krijgt een levensles
Het keerpunt voor Mark kwam eind juni van dit jaar, toen hij zijn moeder naar het z!ekenhuis bracht voor een medische afspraak. Tijdens dit bezoek viel het de artsen op dat Mark zelf ook bijzonder zwaar ademde. In eerste instantie leek dat geen verrassing, gezien zijn overgewicht en eerdere gezondheidsproblemen. Maar de situatie bleek ernstiger dan gedacht. Na een snelle controle besloten de artsen dat Mark onmiddellijk in het z!ekenhuis moest blijven. De diagnose was een ernstige longontsteking, en het ging zo slecht met hem dat hij in een kunstmatige coma werd gebracht.
Het was een schokkende ervaring voor zowel Mark als zijn familie. Lange tijd hing zijn herstel aan een zijden draadje, en het was zelfs onzeker of hij volledig zou herstellen. Hij moest aan de beademing en bleef wekenlang in het z!ekenhuis. Pas eind augustus mocht hij eindelijk naar huis, maar niet zonder enkele levensveranderende inzichten mee te nemen. Tijdens een door de familie belegd persmoment was duidelijk te zien dat zijn gezondheidssituatie zijn uiterlijk had veranderd: Mark was in totaal twintig kilo afgevallen.
Een nieuwe start
Het afvallen kwam niet alleen door het gedwongen vasten tijdens zijn z!ekenhuisverblijf. De ervaring had Mark wakker geschud en hem doen inzien dat hij zijn levensstijl drastisch moest veranderen. Hij voelde dat hij een tweede kans had gekregen, en die kans wilde hij niet verspillen. “Ik had een engeltje op mijn schouder,” vertelde hij in een interview met weekblad Privé. Het besef dat hij door het oog van de naald was gekropen, motiveerde hem om het roer volledig om te gooien.
Waar velen aanvankelijk twijfelden aan zijn doorzettingsvermogen, heeft Mark bewezen dat hij vastberaden is. Sinds zijn ontslag uit het z!ekenhuis heeft hij zich volledig gestort op sporten en gezonde voeding. Waar hij vroeger bekend stond om zijn ongezonde eetgewoontes, is hij nu bezig met een gezondere levensstijl die hem steeds meer in vorm brengt. De resultaten zijn duidelijk zichtbaar, en het blijft niet alleen bij die twintig kilo; Mark blijft afvallen en werkt hard aan zijn fysieke fitheid.
Veel aandacht van de dames
Naast zijn fysieke transformatie geniet Mark nu ook van meer aandacht van de vrouwen. In de realityshow Massa is Kassa, waarin hij jarenlang te zien was, zagen kijkers hoe zijn versierpogingen vaak op niets uitliepen. Het leek erop dat Mark moeite had om de juiste partner te vinden, ondanks zijn populariteit als televisiegezicht. Maar nu is dat anders.
Mark geeft aan dat hij inmiddels meer dan genoeg aandacht krijgt van vrouwen. In het interview met Privé vertelt hij dat hij veel berichten ontvangt van “lieve dames” die interesse in hem hebben. Dat geeft hem een goed gevoel en doet hem deugd, vooral omdat hij na zijn z!ekenhuisopname ook op zoek is naar een serieuze relatie. “Ik ben toe aan een mooie relatie,” aldus Mark. Hij staat er dan ook voor open om iemand te ontmoeten met wie het klikt, en hij hoopt in de toekomst zelfs een gezin te stichten.
Een nieuw leven
Mark heeft duidelijk een nieuwe richting gekozen in zijn leven. De bijna fatale longontsteking heeft hem doen beseffen dat gezondheid boven alles gaat, en hij is vastbesloten om zijn nieuwe levensstijl vast te houden. Zijn doel is niet alleen om zijn nieuwe gewicht te behouden, maar mogelijk nog verder af te vallen. Dit harde werken heeft niet alleen zijn fysieke gezondheid verbeterd, maar het heeft ook zijn zelfvertrouwen een boost gegeven.
De steun die hij krijgt van zijn omgeving, inclusief de vrouwelijke aandacht, helpt hem om gefocust te blijven. Het afvallen is voor hem niet zomaar een korte termijnoplossing, maar een permanente verandering. Het is een proces dat veel tijd en energie kost, en Mark heeft laten zien dat hij de wilskracht en het doorzettingsvermogen heeft om het vol te houden.
Kritiek en lof
Hoewel zijn transformatie indrukwekkend is, heeft Mark ook te maken gehad met kritiek en scepticisme. Veel mensen maakten in het verleden lacherige opmerkingen over zijn gewicht en levensstijl. Nu hij bezig is met afvallen, merken sommigen op dat dit een trend is die hij wellicht niet zal kunnen volhouden. Maar voor Mark is het duidelijk: hij heeft zijn leven teruggekregen en is vastbesloten om het op de juiste manier voort te zetten.
Afvallen is echter geen gemakkelijke opgave. Veel mensen onderschatten hoe zwaar het kan zijn om je leven om te gooien, vooral na een periode van z!ekte. Voor Mark is het een uitdaging die hij niet alleen fysiek, maar ook mentaal aangaat. De druk van zijn omgeving en zijn bekendheid maken het er niet makkelijker op, maar hij blijft gefocust op zijn doelen.
Wat brengt de toekomst?
Mark kijkt positief naar de toekomst. Hij geniet van het leven, voelt zich beter dan ooit en staat open voor nieuwe avonturen. Hij wil meer van de wereld zien en plant om vaker op vakantie te gaan, iets wat hij altijd al graag wilde doen. Een reis naar het buitenland is voor hem niet alleen een manier om te ontspannen, maar ook een kans om nieuwe mensen te ontmoeten en inspiratie op te doen.
Of hij zijn droomvrouw binnenkort tegenkomt, is nog maar de vraag. Maar Mark staat er in ieder geval voor open en hoopt op een mooie toekomst, met wellicht een gezin in het vooruitzicht. Voor nu is hij vooral blij dat hij weer gezond is en de kans heeft om zijn leven opnieuw vorm te geven.
Conclusie
De bijna fatale ervaring in het z!ekenhuis heeft Mark Gillis wakker geschud. Hij heeft zijn ongezonde levensstijl achter zich gelaten en is bezig met een indrukwekkende transformatie. Zijn vastberadenheid om gezonder te leven en zijn openheid over zijn zoektocht naar liefde maken hem een inspirerende persoonlijkheid voor velen. Mark is terug, gezonder en vastberaden om het beste uit zijn leven te halen, en hij hoopt daarbij de juiste partner aan zijn zijde te vinden.
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.