Algemeen
Graatmagere Mark Gillis laat zien hoe dun hij nu is: ”Had niemand verwacht”
Mark Gillis, jarenlang bekend als iemand die een voorliefde had voor (ongezond) eten, heeft door een ingrijpende z!ekenhuisopname zijn levensstijl drastisch omgegooid. Waar hij vroeger regelmatig de grens opzocht wat betreft zijn gezondheid, heeft hij nu een nieuwe weg ingeslagen. En dat is niet onopgemerkt gebleven. Mark is bezig aan een indrukwekkende transformatie, niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Wat ooit een worsteling leek te zijn met zijn gewicht en gezondheid, is nu een succesverhaal in wording. Bovendien lijkt hij geen gebrek aan vrouwelijke aandacht meer te hebben.
Mark krijgt een levensles
Het keerpunt voor Mark kwam eind juni van dit jaar, toen hij zijn moeder naar het z!ekenhuis bracht voor een medische afspraak. Tijdens dit bezoek viel het de artsen op dat Mark zelf ook bijzonder zwaar ademde. In eerste instantie leek dat geen verrassing, gezien zijn overgewicht en eerdere gezondheidsproblemen. Maar de situatie bleek ernstiger dan gedacht. Na een snelle controle besloten de artsen dat Mark onmiddellijk in het z!ekenhuis moest blijven. De diagnose was een ernstige longontsteking, en het ging zo slecht met hem dat hij in een kunstmatige coma werd gebracht.
Het was een schokkende ervaring voor zowel Mark als zijn familie. Lange tijd hing zijn herstel aan een zijden draadje, en het was zelfs onzeker of hij volledig zou herstellen. Hij moest aan de beademing en bleef wekenlang in het z!ekenhuis. Pas eind augustus mocht hij eindelijk naar huis, maar niet zonder enkele levensveranderende inzichten mee te nemen. Tijdens een door de familie belegd persmoment was duidelijk te zien dat zijn gezondheidssituatie zijn uiterlijk had veranderd: Mark was in totaal twintig kilo afgevallen.
Een nieuwe start
Het afvallen kwam niet alleen door het gedwongen vasten tijdens zijn z!ekenhuisverblijf. De ervaring had Mark wakker geschud en hem doen inzien dat hij zijn levensstijl drastisch moest veranderen. Hij voelde dat hij een tweede kans had gekregen, en die kans wilde hij niet verspillen. “Ik had een engeltje op mijn schouder,” vertelde hij in een interview met weekblad Privé. Het besef dat hij door het oog van de naald was gekropen, motiveerde hem om het roer volledig om te gooien.
Waar velen aanvankelijk twijfelden aan zijn doorzettingsvermogen, heeft Mark bewezen dat hij vastberaden is. Sinds zijn ontslag uit het z!ekenhuis heeft hij zich volledig gestort op sporten en gezonde voeding. Waar hij vroeger bekend stond om zijn ongezonde eetgewoontes, is hij nu bezig met een gezondere levensstijl die hem steeds meer in vorm brengt. De resultaten zijn duidelijk zichtbaar, en het blijft niet alleen bij die twintig kilo; Mark blijft afvallen en werkt hard aan zijn fysieke fitheid.
Veel aandacht van de dames
Naast zijn fysieke transformatie geniet Mark nu ook van meer aandacht van de vrouwen. In de realityshow Massa is Kassa, waarin hij jarenlang te zien was, zagen kijkers hoe zijn versierpogingen vaak op niets uitliepen. Het leek erop dat Mark moeite had om de juiste partner te vinden, ondanks zijn populariteit als televisiegezicht. Maar nu is dat anders.
Mark geeft aan dat hij inmiddels meer dan genoeg aandacht krijgt van vrouwen. In het interview met Privé vertelt hij dat hij veel berichten ontvangt van “lieve dames” die interesse in hem hebben. Dat geeft hem een goed gevoel en doet hem deugd, vooral omdat hij na zijn z!ekenhuisopname ook op zoek is naar een serieuze relatie. “Ik ben toe aan een mooie relatie,” aldus Mark. Hij staat er dan ook voor open om iemand te ontmoeten met wie het klikt, en hij hoopt in de toekomst zelfs een gezin te stichten.
Een nieuw leven
Mark heeft duidelijk een nieuwe richting gekozen in zijn leven. De bijna fatale longontsteking heeft hem doen beseffen dat gezondheid boven alles gaat, en hij is vastbesloten om zijn nieuwe levensstijl vast te houden. Zijn doel is niet alleen om zijn nieuwe gewicht te behouden, maar mogelijk nog verder af te vallen. Dit harde werken heeft niet alleen zijn fysieke gezondheid verbeterd, maar het heeft ook zijn zelfvertrouwen een boost gegeven.
De steun die hij krijgt van zijn omgeving, inclusief de vrouwelijke aandacht, helpt hem om gefocust te blijven. Het afvallen is voor hem niet zomaar een korte termijnoplossing, maar een permanente verandering. Het is een proces dat veel tijd en energie kost, en Mark heeft laten zien dat hij de wilskracht en het doorzettingsvermogen heeft om het vol te houden.
Kritiek en lof
Hoewel zijn transformatie indrukwekkend is, heeft Mark ook te maken gehad met kritiek en scepticisme. Veel mensen maakten in het verleden lacherige opmerkingen over zijn gewicht en levensstijl. Nu hij bezig is met afvallen, merken sommigen op dat dit een trend is die hij wellicht niet zal kunnen volhouden. Maar voor Mark is het duidelijk: hij heeft zijn leven teruggekregen en is vastbesloten om het op de juiste manier voort te zetten.
Afvallen is echter geen gemakkelijke opgave. Veel mensen onderschatten hoe zwaar het kan zijn om je leven om te gooien, vooral na een periode van z!ekte. Voor Mark is het een uitdaging die hij niet alleen fysiek, maar ook mentaal aangaat. De druk van zijn omgeving en zijn bekendheid maken het er niet makkelijker op, maar hij blijft gefocust op zijn doelen.
Wat brengt de toekomst?
Mark kijkt positief naar de toekomst. Hij geniet van het leven, voelt zich beter dan ooit en staat open voor nieuwe avonturen. Hij wil meer van de wereld zien en plant om vaker op vakantie te gaan, iets wat hij altijd al graag wilde doen. Een reis naar het buitenland is voor hem niet alleen een manier om te ontspannen, maar ook een kans om nieuwe mensen te ontmoeten en inspiratie op te doen.
Of hij zijn droomvrouw binnenkort tegenkomt, is nog maar de vraag. Maar Mark staat er in ieder geval voor open en hoopt op een mooie toekomst, met wellicht een gezin in het vooruitzicht. Voor nu is hij vooral blij dat hij weer gezond is en de kans heeft om zijn leven opnieuw vorm te geven.
Conclusie
De bijna fatale ervaring in het z!ekenhuis heeft Mark Gillis wakker geschud. Hij heeft zijn ongezonde levensstijl achter zich gelaten en is bezig met een indrukwekkende transformatie. Zijn vastberadenheid om gezonder te leven en zijn openheid over zijn zoektocht naar liefde maken hem een inspirerende persoonlijkheid voor velen. Mark is terug, gezonder en vastberaden om het beste uit zijn leven te halen, en hij hoopt daarbij de juiste partner aan zijn zijde te vinden.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.