Algemeen
Birgit Schuurman deelt vreselijk verdriet: ”Hier kan ik me niet tegen wapenen”
Birgit Schuurman (47), de zangeres en actrice die vaak in de schaduw van haar bekende zus Katja Schuurman staat, gaat door een emotioneel zware periode. Hoewel haar carrière momenteel succesvol is, met rollen in de bioscoopfilm De Break-Up Club en een theaterstuk genaamd Struikelen, kampt Birgit op persoonlijk vlak met verdriet. Vooral het co-ouderschap met haar ex-man Arne Toonen valt haar bijzonder zwaar. In een openhartig interview vertelt Birgit hoe moeilijk ze het vindt om haar zoon Chico nog maar de helft van de tijd te zien, wat haar diep raakt.
Een scheiding met emotionele gevolgen
Birgit Schuurman gaf in 2008 haar jawoord aan filmregisseur Arne Toonen. De twee vormden jarenlang een gelukkig koppel en verwelkomden in 2009 hun zoon Chico. Birgit hoopte op een toekomst vol liefde en stabiliteit voor haar gezin, maar helaas liep het anders. Na ruim tien jaar huwelijk kondigde Birgit in februari 2019 aan dat zij en Arne gingen scheiden. Volgens haar was het een moeilijke beslissing, maar het was onvermijdelijk omdat ze uit elkaar waren gegroeid.
In interviews gaf Birgit aan dat het besluit om te scheiden zwaar op haar drukte, vooral met het oog op hun zoon Chico. Ze worstelde met schuldgevoelens en voelde zich naar eigen zeggen de slechtste moeder op aarde. “Ik vond het verschrikkelijk dat ik ervoor koos om het gezin op te breken. Ik dacht dat ik Chico hiermee te kort zou doen,” vertelt Birgit openhartig in een interview met Libelle.
De impact op haar moederschap
De scheiding had een grote impact op Birgits leven, niet alleen als vrouw maar vooral als moeder. Na de breuk besloot het voormalige stel om de zorg voor Chico te verdelen en co-ouderschap in te voeren. Dit betekent dat Chico de ene week bij zijn vader woont en de andere week bij zijn moeder. Voor veel gescheiden ouders lijkt dit een eerlijke oplossing, maar voor Birgit blijkt het in de praktijk ontzettend moeilijk te zijn.
“Het feit dat ik mijn kind nog maar de helft van zijn leven zie, is mijn allergrootste verdriet,” vertelt Birgit. Ze legt uit dat het niet uitmaakt hoe goed het co-ouderschap geregeld is; het gevoel van gemis is er altijd. “Er is niets wat je kan voorbereiden op het moment dat je je kind moet missen. Je kunt je er gewoon niet tegen wapenen,” vervolgt ze. Birgit deelt hoe het gemis aan Chico tijdens de weken dat hij bij zijn vader is, haar diep raakt. Ondanks dat ze goed contact heeft met haar ex-man Arne en de verdeling in theorie goed werkt, blijft het emotioneel zwaar.
Nieuwe liefde, nieuwe gezinssituatie
Slechts een maand na de scheiding ontmoette Birgit een nieuwe liefde, personal trainer Sander van Haarlem. Sander had nog een grote wens: hij wilde graag vader worden. Hoewel Birgit al een zoon had uit haar huwelijk met Arne, stond ze open voor deze nieuwe fase in haar leven. Eind 2021 verwelkomden Birgit en Sander hun zoon Jimi, wat haar opnieuw moeder maakte.
Hoewel de geboorte van Jimi een vreugdevolle gebeurtenis was, bracht het ook nieuwe uitdagingen met zich mee. Birgit heeft nu twee kinderen van verschillende vaders, en dat betekent ook dat er twee verschillende gezinsstructuren zijn waarmee ze moet jongleren. De zorg voor Jimi is constant, terwijl ze Chico slechts de helft van de tijd ziet. Deze situatie maakt het voor Birgit moeilijk om een balans te vinden tussen haar rollen als moeder van beide kinderen en haar carrière.
In haar interviews geeft Birgit aan dat ze enorm geniet van het moederschap en dat de komst van Jimi haar veel vreugde heeft gebracht. Toch kan ze de pijn van het gemis aan Chico niet negeren. “Ik zou het liefst elke dag met beide kinderen zijn,” zegt ze, maar de realiteit van het co-ouderschap laat dat niet toe.
De veerkracht van Birgit Schuurman
Ondanks het verdriet en de uitdagingen waar Birgit mee worstelt, laat ze zien dat ze een sterke vrouw is die vecht voor haar geluk. Ze blijft een succesvolle carrière najagen, ondanks de moeilijke persoonlijke omstandigheden. Haar rol in de film De Break-Up Club lijkt ironisch genoeg te resoneren met haar eigen leven. In de film speelt ze een vrouw die ook te maken krijgt met relatieproblemen en afscheid nemen. Deze rol biedt haar wellicht een uitlaatklep voor de gevoelens waar ze zelf mee te maken heeft.
Naast haar filmrollen staat Birgit ook in het theater met de voorstelling Struikelen, wat symbolisch lijkt voor haar eigen ervaringen. Ze struikelt soms, zoals ze zelf zegt, maar weet steeds weer op te staan. “Het leven zit vol met ups en downs, en soms moet je struikelen om weer verder te kunnen gaan,” aldus Birgit. Ze benadrukt dat haar carrière haar helpt om te blijven focussen en door te gaan, ook al is het op persoonlijk vlak niet altijd makkelijk.
De kracht van co-ouderschap en verbondenheid
Hoewel co-ouderschap voor Birgit een bron van verdriet is, erkent ze dat het in het belang van Chico is dat hij beide ouders regelmatig ziet. Ze heeft bewust gekozen om een goede relatie met haar ex-man Arne te onderhouden, juist omwille van hun zoon. “Ik ben dankbaar dat Arne en ik nog steeds goed met elkaar kunnen omgaan,” vertelt ze. Deze samenwerking tussen beide ouders zorgt ervoor dat Chico zich gesteund voelt, ondanks de scheiding.
Toch maakt Birgit duidelijk dat het emotioneel moeilijk blijft. Vooral het besef dat ze bepaalde momenten in het leven van haar zoon mist, zoals spontane gesprekken of onverwachte gebeurtenissen die hij meemaakt wanneer hij bij zijn vader is. “Soms mis ik het om gewoon bij hem te zijn en de kleine dingen mee te maken. Dat is pijnlijk,” zegt ze.
Birgit gelooft dat het belangrijk is om open te blijven communiceren met haar kinderen, zodat ze begrijpen waarom de gezinsstructuur is zoals die is. Voor haar is het essentieel dat Chico weet dat hij onvoorwaardelijk geliefd is, ook al woont hij niet altijd bij haar.
Conclusie: Een zoektocht naar balans en geluk
Birgit Schuurman heeft het op professioneel vlak voor elkaar, met rollen in films en theaterproducties. Maar achter het succes schuilt een vrouw die worstelt met verdriet over het gemis van haar zoon door het co-ouderschap. Hoewel ze blij is met haar nieuwe liefde en het moederschap van haar jongste zoon Jimi, blijft het feit dat ze Chico maar de helft van de tijd ziet haar grootste pijnpunt.
Haar verhaal is een herinnering dat zelfs mensen die ogenschijnlijk alles op orde hebben, worstelen met persoonlijke uitdagingen. Birgit laat zien dat co-ouderschap, ondanks de voordelen, gepaard kan gaan met gevoelens van verlies en gemis. Toch blijft ze veerkrachtig en werkt ze hard om een evenwicht te vinden tussen haar carrière, haar nieuwe gezin en haar rol als moeder van twee zonen.
Birgits verhaal benadrukt hoe belangrijk het is om open te blijven over de uitdagingen van co-ouderschap en de emoties die daarbij komen kijken. Het laat ook zien dat, ondanks de moeilijkheden, liefde en verbondenheid de kracht kunnen bieden om door te gaan, zelfs in de meest complexe situaties.
Algemeen
Finale The tribute: battle of the bands krijgt verrassende wending: Kijkers zeggen allemaal hetzelfde
De finale van The Tribute: Battle of the Bands kreeg zaterdagavond een ontknoping die niemand had zien aankomen. Waar normaal gesproken één band met de winst naar huis gaat, bleek dit seizoen zo uitzonderlijk spannend dat de jury en het scorebord geen keuze konden afdwingen. De uitslag liet zien dat Beach Boys’ Best en Donna’s Hot Stuff exact hetzelfde aantal punten hadden verzameld. Het resultaat: twee winnaars, twee dolblije bands en een finale die nog lang zal worden besproken.
Een seizoen vol topniveau
Al vanaf de eerste afleveringen werd duidelijk dat dit seizoen van The Tribute er één was van een bijzonder hoog niveau. De deelnemende tributebands legden de lat telkens een stukje hoger en de jury strooide regelmatig met hoge cijfers. Ook in de halve finales gaven de juryleden al aan hoe moeilijk het werd om onderscheid te maken. Elke band bracht niet alleen muzikaal vakmanschap, maar ook emotie, podiumprésence en een overtuigende vertolking van iconische artiesten.
Dat hoge niveau zorgde voor een spannende aanloop naar de finale. Kijkers thuis hadden hun favorieten, maar ook zij merkten dat het verschil tussen de overgebleven acts flinterdun was. Het leek dan ook haast onvermijdelijk dat de finale een bijzondere wending zou krijgen.
Een onverwachte uitslag
Toen de punten na de laatste optredens werden opgeteld, ontstond er verwarring in de studio. Op het scorebord verscheen een gelijke stand: Beach Boys’ Best en Donna’s Hot Stuff hadden exact hetzelfde totaal behaald. Voor het eerst in de geschiedenis van het programma kon er geen duidelijke winnaar worden aangewezen.
Zanger en drummer Tim Beudel van Beach Boys’ Best vertelt later dat het moment surrealistisch aanvoelde. Hij dacht zelfs even dat er nog een extra optreden zou volgen om de doorslag te geven. Dat bleek niet nodig: de programmamakers besloten beide bands tot winnaar uit te roepen. Een beslissing die zorgde voor verrassing, maar ook voor een warm applaus vanuit het publiek.
Beach Boys’ Best: favoriet én winnaar
Beach Boys’ Best werd vanaf de eerste aflevering gezien als een van de grote kanshebbers. Hun loepzuivere samenzang, authentieke sound en liefde voor het repertoire van The Beach Boys maakten indruk op zowel jury als kijkers. In de finale wisten ze opnieuw te raken met een gevoelige uitvoering die bij jurylid Angela Groothuizen zichtbaar emoties losmaakte.
Tim Beudel kijkt met trots terug op dat moment. Tijdens het optreden zelf was hij volledig gefocust op de muziek, maar pas achteraf drong door wat het had losgemaakt. Het besef dat je iemand zo kunt raken met muziek, noemt hij een van de mooiste ervaringen van het hele traject. Dat de band nu ook daadwerkelijk als winnaar de geschiedenis ingaat, voelt als de kroon op weken van hard werken.
Donna’s Hot Stuff: een droom die uitkomt
Voor Donna’s Hot Stuff was de winst minstens zo bijzonder. Zangeres Irma Derby (54) ziet de overwinning als de vervulling van een langgekoesterde droom. Jaren geleden begon ze vol ambitie aan haar muzikale carrière, maar zoals bij zovelen bleek doorbreken geen eenvoudige opgave. De deelname aan The Tribute bracht haar terug naar dat oorspronkelijke gevoel van hoop en passie.
Dat ze nu, samen met haar band, als winnaar wordt uitgeroepen, voelt voor haar als erkenning. Ze hoopt dat de overwinning zal leiden tot meer bekendheid en nieuwe kansen. Toch blijft ze nuchter: ze kijkt vooral uit naar de komende optredens en laat alles wat daarna komt rustig op zich afkomen.
Twee winnaars, één podium
Het unieke aan deze finale is niet alleen de gedeelde winst, maar ook de sfeer die daarbij ontstond. In plaats van teleurstelling of rivaliteit was er vooral wederzijds respect. Beide bands gunden elkaar het succes en vierden samen het resultaat. Die houding werd ook door kijkers gewaardeerd, die op sociale media spraken van een “mooie en sportieve ontknoping”.
De beslissing om twee winnaars aan te wijzen voelt voor velen dan ook passend bij dit seizoen. Het weerspiegelt hoe dicht het niveau bij elkaar lag en hoe lastig het was om één act boven de ander te plaatsen. In plaats van een geforceerde keuze kreeg de finale zo een extra dimensie.
Op naar de Ziggo Dome
Een belangrijk onderdeel van de prijs is het optreden in de Ziggo Dome, een droompodium voor veel artiesten. Zowel Beach Boys’ Best als Donna’s Hot Stuff kijken hier enorm naar uit. Voor beide bands betekent het een kans om hun muziek voor een nog groter publiek te brengen en hun succes verder uit te bouwen.
Tim Beudel benadrukt dat alleen al het vooruitzicht van dat optreden hen euforisch maakte, los van de uiteindelijke winst. Voor Irma Derby voelt het als een bevestiging dat het nooit te laat is om je dromen na te jagen. De Ziggo Dome wordt zo het gezamenlijke eindpunt – én tegelijk een nieuw begin.
Een finale die bijblijft
De finale van The Tribute: Battle of the Bands zal de boeken ingaan als een van de meest bijzondere ooit. Niet door controverse of drama, maar door de zeldzame situatie waarin talent, inzet en passie zo gelijkwaardig bleken dat er geen winnaar te kiezen viel. Het resultaat was een gedeelde overwinning die recht doet aan beide bands.
Voor kijkers betekende het een verrassende, maar ook bevredigende afsluiting van een sterk seizoen. Voor de deelnemers is het een herinnering die ze hun leven lang zullen meedragen. En voor het programma zelf is het een bewijs dat muziek soms belangrijker is dan winnen alleen.